ການກັບຄືນແລະການເກີດຂຶ້ນອີກ

ຄົນເຮົາເປັນສິ່ງທີ່ຊີວິດຂອງຕົນ, ຖ້າຄົນເຮົາບໍ່ປ່ຽນແປງຫຍັງພາຍໃນຕົວເອງ, ຖ້າບໍ່ປ່ຽນແປງຊີວິດຢ່າງຮຸນແຮງ, ຖ້າບໍ່ເຮັດວຽກກັບຕົວເອງ, ກໍເສຍເວລາຢ່າງໜ້າສົງສານ.

ຄວາມຕາຍຄືການກັບຄືນສູ່ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງຊີວິດດ້ວຍຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະເຮັດຊ້ຳອີກ.

ມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ໄດ້ກ່າວມາໃນວັນນະຄະດີ Seudo-Esotérica ແລະ Seudo-Ocultista, ກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ຂອງຊີວິດສືບຕໍ່, ມັນດີກວ່າທີ່ພວກເຮົາເອົາໃຈໃສ່ກັບການມີຢູ່ຂອງສິ່ງສືບຕໍ່.

ຊີວິດຂອງແຕ່ລະຄົນຂອງພວກເຮົາກັບທຸກເວລາຂອງຕົນແມ່ນຄືກັນສະເໝີ, ເຮັດຊ້ຳໆຈາກການມີຢູ່ສູ່ການມີຢູ່, ຜ່ານສະຕະວັດທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ.

ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສວ່າພວກເຮົາສືບຕໍ່ຢູ່ໃນແກ່ນຂອງລູກຫລານຂອງພວກເຮົາ; ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນແລ້ວ.

ຊີວິດຂອງແຕ່ລະຄົນຂອງພວກເຮົາໂດຍສະເພາະ, ແມ່ນຮູບເງົາທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ພວກເຮົາເອົາໄປສູ່ຄວາມເປັນນິລັນດອນເມື່ອພວກເຮົາຕາຍ.

ແຕ່ລະຄົນຂອງພວກເຮົາເອົາຮູບເງົາຂອງຕົນໄປແລະເອົາມາສາຍອີກເທິງໜ້າຈໍແຫ່ງການມີຢູ່ໃໝ່.

ການເຮັດຊ້ຳຂອງລະຄອນ, ຕະຫຼົກ ແລະ ໂສກນາດຕະກຳ, ແມ່ນສົມມຸດຖານພື້ນຖານຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເກີດຂຶ້ນຊ້ຳ.

ໃນແຕ່ລະການມີຢູ່ໃໝ່, ສະຖານະການດຽວກັນແມ່ນເຮັດຊ້ຳສະເໝີ. ນັກສະແດງຂອງສາກທີ່ຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກເຫຼົ່ານັ້ນ, ແມ່ນຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ພາຍໃນຕົວເຮົາ, ຄື “ຂ້ອຍ”.

ຖ້າພວກເຮົາທຳລາຍນັກສະແດງເຫຼົ່ານັ້ນ, ຄື “ຂ້ອຍ” ທີ່ສ້າງສາກທີ່ຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກຂອງຊີວິດພວກເຮົາ, ຫຼັງຈາກນັ້ນການເຮັດຊ້ຳຂອງສະຖານະການເຫຼົ່ານັ້ນຈະເປັນສິ່ງທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ຫຼາຍກວ່າ.

ແນ່ນອນວ່າຖ້າບໍ່ມີນັກສະແດງກໍບໍ່ສາມາດມີສາກໄດ້; ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດໂຕ້ຖຽງໄດ້, ບໍ່ສາມາດປະຕິເສດໄດ້.

ນີ້ຄືວິທີທີ່ພວກເຮົາສາມາດປົດປ່ອຍຕົວເອງຈາກກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການກັບຄືນ ແລະ ການເກີດຂຶ້ນຊ້ຳ; ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາສາມາດເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເປັນອິດສະລະແທ້.

ແນ່ນອນວ່າແຕ່ລະຕົວລະຄອນ (“ຂ້ອຍ”) ທີ່ພວກເຮົາເອົາໄປພາຍໃນຕົວເຮົາ, ເຮັດຊ້ຳບົດບາດດຽວກັນຈາກການມີຢູ່ສູ່ການມີຢູ່; ຖ້າພວກເຮົາທຳລາຍມັນ, ຖ້ານັກສະແດງຕາຍບົດບາດຈະສິ້ນສຸດລົງ.

ໂດຍການພິຈາລະນາຢ່າງຈິງຈັງກ່ຽວກັບກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເກີດຂຶ້ນຊ້ຳ ຫຼື ການເຮັດຊ້ຳຂອງສາກໃນແຕ່ລະການກັບຄືນ, ພວກເຮົາຄົ້ນພົບໂດຍການສັງເກດຕົວເອງຢ່າງໃກ້ຊິດ, ພາກສ່ວນລັບຂອງຄຳຖາມນີ້.

ຖ້າໃນການມີຢູ່ທີ່ຜ່ານມາໃນອາຍຸຊາວຫ້າ (25) ປີ, ພວກເຮົາໄດ້ມີການຜະຈົນໄພຮັກມັນບໍ່ຕ້ອງສົງໄສເລີຍວ່າ “ຂ້ອຍ” ຂອງຂໍ້ຕົກລົງນັ້ນຈະຊອກຫາຜູ້ຍິງໃນຝັນຂອງຕົນໃນອາຍຸຊາວຫ້າ (25) ປີຂອງການມີຢູ່ໃໝ່.

ຖ້າຜູ້ຍິງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນເວລານັ້ນມີພຽງແຕ່ສິບຫ້າ (15) ປີເທົ່ານັ້ນ, “ຂ້ອຍ” ຂອງການຜະຈົນໄພນັ້ນຈະຊອກຫາຄົນຮັກຂອງຕົນໃນການມີຢູ່ໃໝ່ໃນອາຍຸທີ່ຖືກຕ້ອງຄືກັນ.

ມັນເປັນທີ່ຊັດເຈນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າ “ຂ້ອຍ” ທັງສອງທັງລາວແລະນາງ, ຊອກຫາກັນໂດຍການສື່ສານທາງຈິດແລະພົບກັນອີກຄັ້ງເພື່ອເຮັດຊ້ຳການຜະຈົນໄພຮັກຄັ້ງດຽວກັນຂອງການມີຢູ່ທີ່ຜ່ານມາ…

ສັດຕູສອງຄົນທີ່ຕໍ່ສູ້ກັນເຖິງຕາຍໃນການມີຢູ່ທີ່ຜ່ານມາ, ຈະຊອກຫາກັນອີກຄັ້ງໃນການມີຢູ່ໃໝ່ເພື່ອເຮັດຊ້ຳຄວາມໂສກເສົ້າຂອງຕົນໃນອາຍຸທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.

ຖ້າສອງຄົນມີການຂັດແຍ້ງກັນກ່ຽວກັບອະສັງຫາລິມະຊັບໃນອາຍຸສີ່ສິບ (40) ປີໃນການມີຢູ່ທີ່ຜ່ານມາ, ໃນອາຍຸດຽວກັນເຂົາເຈົ້າຈະຊອກຫາກັນໂດຍການສື່ສານທາງຈິດໃນການມີຢູ່ໃໝ່ເພື່ອເຮັດຊ້ຳສິ່ງດຽວກັນ.

ພາຍໃນແຕ່ລະຄົນຂອງພວກເຮົາອາໄສຢູ່ຫຼາຍຄົນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຂໍ້ຕົກລົງ; ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດປະຕິເສດໄດ້.

ໂຈນແບກຫາບຖ້ຳໂຈນໄວ້ໃນຕົວຂອງຕົນເອງດ້ວຍຂໍ້ຕົກລົງທີ່ຜິດກົດໝາຍຕ່າງໆ. ນັກຄາດຕະກອນແບກຫາບ “ສະໂມສອນ” ຂອງນັກຄາດຕະກອນໄວ້ພາຍໃນຕົວເອງ ແລະ ຄົນໂລບມາກແບກ “ເຮືອນນັດພົບ” ໄວ້ໃນຈິດໃຈຂອງຕົນ.

ສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງກ່ຽວກັບທັງໝົດນີ້ແມ່ນວ່າ ປັນຍາບໍ່ຮູ້ເຖິງການມີຢູ່ຂອງຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ ຫຼື “ຂ້ອຍ” ພາຍໃນຕົວເອງ ແລະ ຂໍ້ຕົກລົງເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຖືກປະຕິບັດຕາມຢ່າງເສຍຫາຍ.

ຂໍ້ຕົກລົງທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ຂອງຂ້ອຍທີ່ອາໄສຢູ່ພາຍໃນພວກເຮົາ, ເກີດຂຶ້ນຢູ່ລຸ່ມເຫດຜົນຂອງພວກເຮົາ.

ມັນເປັນຄວາມຈິງທີ່ພວກເຮົາບໍ່ສົນໃຈ, ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຮົາ, ເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຈິດໃຈສ່ວນນ້ອຍ ແລະ ຈິດໃຈສ່ວນບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວ.

ດ້ວຍເຫດຜົນທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ໄດ້ມີການບອກພວກເຮົາວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັບເວລາທີ່ຝົນຕົກ ຫຼື ເຊັ່ນດຽວກັບເວລາທີ່ຟ້າຮ້ອງ.

ແທ້ຈິງແລ້ວພວກເຮົາປະສົບກັບຄວາມຫຼົງໄຫຼໃນການເຮັດ, ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເລີຍ, ມັນເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຮົາ, ນີ້ແມ່ນຄວາມເສຍຫາຍ, ກົນຈັກ…

ບຸກຄະລິກກະພາບຂອງພວກເຮົາເປັນພຽງເຄື່ອງມືຂອງຄົນຕ່າງໆ (ຂ້ອຍ), ໂດຍຜ່ານນັ້ນແຕ່ລະຄົນຂອງຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ (ຂ້ອຍ), ປະຕິບັດຕາມຂໍ້ຕົກລົງຂອງຕົນ.

ຢູ່ລຸ່ມຄວາມສາມາດດ້ານຄວາມຮູ້ຂອງພວກເຮົາຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງເກີດຂຶ້ນ, ໂຊກບໍ່ດີທີ່ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນຢູ່ລຸ່ມເຫດຜົນທີ່ທຸກຍາກຂອງພວກເຮົາ.

ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າຕົວເອງສະຫຼາດໃນຂະນະທີ່ຄວາມຈິງແລ້ວພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກວ່າພວກເຮົາບໍ່ຮູ້.

ພວກເຮົາເປັນໄມ້ທ່ອນທີ່ໜ້າສົງສານ, ຖືກດຶງໄປຕາມຄື້ນຟອງທີ່ຮຸນແຮງຂອງທະເລແຫ່ງການມີຢູ່.

ການອອກຈາກຄວາມເສຍຫາຍນີ້, ຈາກຄວາມບໍ່ຮູ້ຕົວນີ້, ຈາກສະຖານະທີ່ໜ້າເສຍໃຈທີ່ພວກເຮົາພົບຕົວເອງ, ເປັນໄປໄດ້ພຽງແຕ່ໂດຍການຕາຍໃນຕົວເອງ…

ພວກເຮົາຈະຕື່ນໄດ້ແນວໃດໂດຍບໍ່ຕາຍກ່ອນ? ມີແຕ່ການຕາຍເທົ່ານັ້ນທີ່ສິ່ງໃໝ່ຈະມາເຖິງ! ຖ້າແກ່ນບໍ່ຕາຍພືດກໍຈະບໍ່ເກີດ.

ຜູ້ທີ່ຕື່ນແທ້ໆ ໄດ້ຮັບຈຸດປະສົງຢ່າງເຕັມທີ່ຂອງສະຕິຂອງຕົນ, ຄວາມສະຫວ່າງທີ່ແທ້ຈິງ, ຄວາມສຸກ…