Умот

Преку искуството можевме да провериме дека е невозможно да се разбере ТОА ШТО СЕ НАРЕКУВА ЉУБОВ, сѐ додека не го разбереме во ЦЕЛОСТ сложениот проблем на УМОТ.

Оние кои претпоставуваат дека УМОТ е МОЗОК, се тотално погрешни. УМОТ е ЕНЕРГЕТСКИ, суптилен, може да се одвои од МАТЕРИЈАТА, може во одредени хипнотички состојби или за време на нормален сон, да се пренесе на многу оддалечени места за да види и слушне што се случува на тие места.

Во лабораториите за ПАРАПСИХОЛОГИЈА се прават значајни експерименти со субјекти во ХИПНОТИЧКА состојба.

Многу субјекти во ХИПНОТИЧКА состојба можеа детално да известат за детали за настани, луѓе и ситуации што се случуваа на оддалечени растојанија за време на нивниот хипнотички транс.

Научниците можеа да ја потврдат реалноста на тие ИНФОРМАЦИИ по тие експерименти. Тие можеа да ја проверат реалноста на фактите, точноста на НАСТАНИТЕ.

Со овие експерименти од лабораториите за ПАРАПСИХОЛОГИЈА, целосно е докажано со набљудување и искуство дека МОЗОКОТ не е УМОТ.

Навистина и со целата вистина можеме да кажеме дека умот може да патува низ времето и просторот, независно од мозокот, за да види и слушне работи што се случуваат на далечни места.

РЕАЛНОСТА на ЕКСТРА-СЕНЗОРНИТЕ ПЕРЦЕПЦИИ е веќе АПСОЛУТНО докажана и само на лудак или идиот би му паднало на ум да ја негира реалноста на ЕКСТРА ПЕРЦЕПЦИИТЕ.

Мозокот е направен за да ја обработува мислата, но не е мислата. Мозокот е само инструмент на УМОТ, не е умот.

Ние треба темелно да го проучиме умот ако навистина сакаме да го запознаеме во ЦЕЛОСТ тоа што се нарекува ЉУБОВ.

Децата и младите, мажи и жени, имаат поеластични, пофлексибилни, побрзи, поалармни умови итн.

Многу деца и млади уживаат да ги прашуваат своите родители и наставници за тие или оние работи, тие сакаат да знаат нешто повеќе, сакаат да знаат и затоа прашуваат, набљудуваат, гледаат одредени детали што возрасните ги презираат или не ги забележуваат.

Како што минуваат годините, како што напредуваме во возраста, умот постепено се кристализира.

Умот на старите луѓе е фиксен, скаменет, повеќе не се менува ниту со топови.

Старите веќе се такви и такви умираат, тие не се менуваат, на сѐ пристапуваат од фиксна точка.

„Старечката деменција“ на старците, нивните предрасуди, фиксни идеи итн. изгледаат како една КАРПА, КАМЕН кој воопшто не се менува. Затоа народната поговорка вели „ВОЛКОТ ГО МЕНУВА КРЗНОТО, НО НЕ И ЌУДОТО“.

ИТНО е наставниците и професорите задолжени за формирање на ЛИЧНОСТА на учениците, темелно да го проучат умот, за да можат интелигентно да ги насочуваат новите генерации.

Болно е длабоко да се разбере како со текот на времето УМОТ постепено се скаменува.

УМОТ е убиец на РЕАЛНОТО, на вистинското. УМОТ ја уништува ЉУБОВТА.

Кој ќе остари веќе не е способен да ЉУБИ затоа што неговиот ум е полн со болни искуства, предрасуди, фиксни идеи како врв на челик итн.

Постојат таму, стари перверзњаци кои мислат дека се уште се способни да ЉУБАТ, но тоа што се случува е дека тие старци се полни со сенилни сексуални страсти и ја мешаат СТРАСТА со ЉУБОВТА.

Секој „СТАР ПЕРВЕРЗЊАК“ и „СЕКОЈА СТАРА ПЕРВЕРЗЊАЧКА“ минуваат низ огромни страсни похотни состојби пред да умрат и тие веруваат дека тоа е ЉУБОВ.

ЉУБОВТА на старците е невозможна затоа што умот ја уништува со своите „ДЕМЕНЦИИ“ ФИКСНИ ИДЕИ“, „ПРЕДРАСУДИ“, „ЉУБОМОРА“, „ИСКУСТВА“, СЕЌАВАЊА“, сексуални страсти итн. итн. итн.

УМОТ е најлошиот непријател на ЉУБОВТА. Во СУПЕРЦИВИЛИЗИРАНИТЕ земји ЉУБОВТА повеќе не постои затоа што умот на луѓето мириса само на фабрики, банкарски сметки, бензин и целулоид.

Постојат многу шишиња за умот и умот на секој човек е многу добро спакуван во шише.

Некои го имаат УМОТ спакуван во шише во ГНАСНИОТ КОМУНИЗАМ, други го имаат спакуван во шише во немилосрдниот КАПИТАЛИЗАМ.

Има и такви кои го имаат УМОТ СПАКУВАН во шише во љубомора, во омраза, во желба да бидат богати, во добра општествена положба, во песимизам во приврзаност кон одредени луѓе, во приврзаност кон сопствените страдања, во нивните семејни проблеми итн. итн. итн.

На луѓето им се допаѓа да го спакуваат УМОТ во шише. Ретки се оние кои навистина одлучуваат да го скршат шишето на парчиња.

Треба да го ОСЛОБОДИМЕ УМОТ, но на луѓето им се допаѓа ропството, многу е ретко да се најде некој во животот кој нема добро спакуван УМ во шише.

Наставниците и професорите треба да ги учат своите ученици на сите овие работи. Треба да ги научат новите генерации да го истражуваат сопствениот ум, да го набљудуваат, да го разбираат, само така преку длабинско РАЗБИРАЊЕ можеме да спречиме умот да се кристализира, да се замрзне, да се спакува во шише.

Единственото нешто што може да го трансформира светот е тоа што се нарекува ЉУБОВ, но умот ја уништува ЉУБОВТА.

Треба да го ПРОУЧУВАМЕ сопствениот ум, да го набљудуваме, длабоко да го истражуваме, вистински да го разбереме. Само така, само со тоа што ќе станеме господари на себеси, на сопствениот ум, ќе го убиеме убиецот на ЉУБОВТА и ќе бидеме навистина среќни.

Оние кои живеат фантазирајќи за ЉУБОВТА, оние кои живеат правејќи планови за ЉУБОВТА, оние кои сакаат ЉУБОВТА да дејствува според нивните вкусови и одбивања, планови и фантазии, норми и предрасуди, сеќавања и искуства итн., никогаш нема да можат навистина да знаат што е ЉУБОВ, всушност тие станале непријатели на ЉУБОВТА.

Неопходно е да се разберат во ЦЕЛОСТ процесите на умот во состојба на акумулација на искуства.

Наставникот, професорот честопати караат оправдано, но понекогаш глупаво и без вистинска причина, без да разберат дека секој неправеден укор останува депониран во умот на учениците, резултатот од таквата погрешна постапка, обично е губење на ЉУБОВТА кон НАСТАВНИКОТ, кон ПРОФЕСОРОТ.

УМОТ ја уништува ЉУБОВТА и тоа е нешто што НАСТАВНИЦИТЕ и ПРОФЕСОРИТЕ во училиштата, колеџите и универзитетите никогаш не треба да го заборават.

Неопходно е длабоко да се разберат сите тие ментални процеси кои ја уништуваат убавината на ЉУБОВТА.

Не е доволно да се биде татко или мајка, треба да знаеш да ЉУБИШ. Татковците и мајките веруваат дека ги сакаат своите синови и ќерки затоа што ги имаат, затоа што се нивни, затоа што ги поседуваат, како кој има велосипед, автомобил, куќа.

Тоа чувство на поседување на зависност, обично се меша со ЉУБОВТА, но никогаш не би можело да биде ЉУБОВ.

Наставниците и професорите од нашиот втор дом, кој е училиштето, веруваат дека ги сакаат своите ученици, затоа што им припаѓаат како такви, затоа што ги поседуваат, но тоа не е ЉУБОВ. Чувството на поседување или зависност НЕ Е ЉУБОВ.

УМОТ ја уништува ЉУБОВТА и само со разбирање на сите погрешни функционалности на умот, нашата апсурдна форма на размислување, нашите лоши навики, автоматски навики, механистички, погрешен начин на гледање на работите итн. можеме да доживееме, навистина да го искусиме тоа што не припаѓа на времето, тоа што се нарекува ЉУБОВ.

Оние кои сакаат ЉУБОВТА да стане дел од нивната сопствена рутинска машина, оние кои сакаат ЉУБОВТА да оди по погрешните патеки на нивните сопствени предрасуди, апетити, стравови, животни искуства, себичен начин на гледање на работите, погрешен начин на размислување итн., всушност ставаат крај на ЉУБОВТА затоа што таа никогаш не дозволува да биде подложена.

Оние кои сакаат ЉУБОВТА да функционира како ЈАС САКАМ, како ЈАС ЖЕЛЕАМ, како ЈАС МИСЛАМ, ја губат ЉУБОВТА затоа што КУПИДОН, БОГОТ на ЉУБОВТА, никогаш не е подготвен да дозволи да биде поробен од ЈАС.

Треба да се стави крај на ЈАС, на МОЕТО ЈАС, на САМИОТ СЕБЕСИ за да не се изгуби детето на ЉУБОВТА.

ЈАС е куп сеќавања, апетити, стравови, омрази, страсти, искуства, егоизми, зависти, алчност, похота итн. итн. итн.

Само со разбирање на секој дефект одделно; само со проучување, набљудување директно не само во интелектуалниот регион, туку и на сите потсвесни нивоа на умот, секој дефект исчезнува, умираме од момент во момент. Така и само така го постигнуваме распаѓањето на ЈАС.

Оние кои сакаат да ја спакуваат ЉУБОВТА во ужасното шише на јас, ја губат ЉУБОВТА, остануваат без неа, затоа што ЉУБОВТА никогаш не може да се спакува во шише.

За жал, луѓето сакаат ЉУБОВТА да се однесува според нивните сопствени навики, желби, обичаи итн., луѓето сакаат ЉУБОВТА да му се покорува на ЈАС и тоа е сосема невозможно затоа што ЉУБОВТА не му се покорува на ЈАС.

Двојките заљубени, или подобро кажано страсни, претпоставуваат дека ЉУБОВТА треба верно да оди по патеките на нивните сопствени желби, похоти, грешки итн., и во тоа се тотално погрешни.

Ајде да зборуваме за двајцата!, велат заљубените или сексуално страсните, што е она што најмногу го има во овој Свет, а потоа доаѓаат муабетите, плановите, копнежите и воздишките. Секој вели нешто, ги изложува своите планови, своите желби, својот начин на гледање на работите во животот и сака ЉУБОВТА да се движи како локомотива по челичните патеки што ги трасирал умот.

Колку се погрешни тие Заљубени или страсни!, колку далеку се од реалноста.

ЉУБОВТА не му се покорува на ЈАС и кога сопружниците сакаат да му стават синџири околу вратот и да го покорат, бега оставајќи ја двојката во немилост.

УМОТ има лош вкус да споредува. Мажот споредува една девојка со друга. Жената споредува еден маж со друг. Наставникот споредува еден ученик со друг, една ученичка со друга, како сите негови ученици да не заслужуваат иста почит. Навистина секоја споредба е ОДВРАТНА.

Кој набљудува прекрасен залез на сонцето и го споредува со друг, навистина не знае да ја разбере убавината што ја има пред неговите очи.

Кој набљудува прекрасна планина и ја споредува со друга што ја видел вчера, навистина не ја разбира убавината на планината што ја има пред неговите очи.

Каде што постои СПОРЕДБА не постои ВИСТИНСКА ЉУБОВ. Таткото и Мајката кои навистина ги сакаат своите деца, никогаш не ги споредуваат со никого, ги сакаат и тоа е сѐ.

Сопругот кој навистина ја сака својата сопруга, никогаш не ја прави грешката да ја споредува со никого, ја сака и тоа е сѐ.

НАСТАВНИКОТ или Професорот кои ги сакаат своите ученици, никогаш не ги дискриминираат, никогаш не ги споредуваат меѓу себе, вистински ги сакаат и тоа е сѐ.

Умот поделен со споредби, умот роб на ДУАЛИЗМОТ, ја уништува ЉУБОВТА.

Умот поделен со борбата на спротивностите не е способен да разбере нешто ново, се скаменува, се замрзнува.

УМОТ ИМА МНОГУ ДЛАБОЧИНИ, Региони, потсвесни терени, скриени агли, но најдоброто е ЕСЕНЦИЈАТА, СВЕСТА и се наоѓа во Центарот.

Кога ќе заврши ДУАЛИЗМОТ, кога умот ќе стане ЦЕЛОСЕН, СМИРЕН, ТИВК, ДЛАБОК, кога повеќе не споредува, тогаш се буди ЕСЕНЦИЈАТА, СВЕСТА и тоа треба да биде вистинската цел на ФУНДАМЕНТАЛНОТО ОБРАЗОВАНИЕ.

Да разликуваме помеѓу ОБЈЕКТИВНО и СУБЈЕКТИВНО. Во ОБЈЕКТИВНОТО има будна свест. Во СУБЈЕКТИВНОТО има заспана Свест, ПОТСВЕСТ.

Само ОБЈЕКТИВНАТА СВЕСТ може да ужива во ОБЈЕКТИВНОТО ЗНАЕЊЕ.

Интелектуалната информација што моментално ја добиваат Учениците од сите училишта, колеџи и универзитети, е СУБЈЕКТИВНА сто проценти.

ОБЈЕКТИВНОТО ЗНАЕЊЕ не може да се стекне без ОБЈЕКТИВНА СВЕСТ.

Учениците прво мора да стигнат до САМОСВЕСТ, а потоа и до ОБЈЕКТИВНА СВЕСТ.

Само по ПАТОТ НА ЉУБОВТА можеме да стигнеме до ОБЈЕКТИВНА СВЕСТ и ОБЈЕКТИВНО ЗНАЕЊЕ.

Неопходно е да се разбере СЛОЖЕНИОТ ПРОБЛЕМ НА УМОТ ако навистина сакаме да го изодиме ПАТОТ НА ЉУБОВТА.