Предговор

ПРЕДГОВОР

Од: В.М. ГАРГА КУИЧИНЕС

“ГОЛЕМИОТ БУНТ” на Почитуваниот Мајстор Самаел Аун Веор ни ја покажува опипливо нашата позиција во животот.

Мора да се скрши сето она што нè врзува за илузорните работи на овој живот.

Овде го собираме учењето од секое поглавје за да го ориентираме храбриот кој ќе се втурне во битка против себе.

Сите клучеви на ова дело водат кон уништување на нашите Јас-а, за да се ослободи Суштината која е она што вреди во нас.

Јас-от не сака да умре, а сопственикот се чувствува инфериорно во однос на дефектот.

Во светот изобилуваат неспособните, а стравот пустоши насекаде.

„НЕМА НЕВОЗМОЖНИ РАБОТИ, ИМА САМО НЕСПОСОБНИ ЛУЃЕ“.

ПОГЛАВЈЕ 1

Човештвото е лишено од внатрешна убавина; површното поништува сè. Милоста е непозната. Суровоста има следбеници. Спокојството не постои бидејќи луѓето живеат загрижени и очајни.

Судбината на оние кои страдаат е во рацете на грешниците од сите видови.

ПОГЛАВЈЕ 2

Гладот и очајот се зголемуваат од момент во момент, а хемикалиите ја уништуваат Земјината атмосфера, но постои противотров против злото што нè опкружува: „Научна целомудрие“ или искористување на човечкото семе претворајќи го во ЕНЕРГИЈА во нашата човечка лабораторија, а потоа во Светлина и Оган кога ќе научиме да ги користиме 3-те фактори на будење на свеста: 1. Смрт на нашите дефекти. 2. Формирање на сончеви тела во нас. 3. Служење на Сиромашната Сираче (Човештвото).

Земјата, водата и воздухот се загадуваат поради сегашната цивилизација; не стигнува златото на светот за да ја поправи штетата; нека ни служи само течното злато што сите го произведуваме, нашето сопствено семе, користејќи го мудро со знаење на причината, така се оспособуваме да го подобриме светот и да служиме со разбудена свест.

Ја формираме Армијата за светско спасение со сите оние храбри кои ги затвораат редовите со Аватарата на Водолијата, преку Доктрината на Похристувањето која ќе нè ослободи од секакво зло.

Ако ти се подобриш, се подобрува светот.

ПОГЛАВЈЕ 3

За многумина среќата не постои, тие не знаат дека е наше дело, дека ние сме нејзините творци, градителите; ја градиме со нашето течно злато, нашето Семе.

Кога сме задоволни се чувствуваме среќни, но тие моменти се минливи; ако немаш контрола над твојот земен ум, ќе бидеш негов роб, бидејќи тој не се задоволува со ништо. Мора да се живее во Светот без да се биде негов Роб.

ПОГЛАВЈЕ 4 ЗБОРУВА ЗА СЛОБОДАТА

Слободата нè фасцинира, би сакале да бидеме слободни, но ни зборуваат лошо за некого и остануваме маѓепсани и така стануваме распуштени и преминуваме во зли.

Оној кој ги повторува злобните зборови, е повеќе перверзен од оној кој ги измислува, бидејќи овој може да постапи од љубомора, завист или искрена грешка; оној кој повторува го прави тоа како верен ученик на злото, тој е потенцијален злобник. „Барајте ја Вистината и Таа ќе ве ослободи“. Но, како може лажго да стигне до Вистината? Во тие услови тој се оддалечува секој момент од спротивниот пол, Вистината.

Вистината е атрибут на Возљубениот Отец, исто како и Верата. Како може лажго да има вера, ако ова е дар од Отецот? Даровите на Отецот не може да ги прими оној кој е полн со дефекти, пороци, желби за моќ и самобендисаност. Ние сме робови на нашите сопствени верувања; бегај од Јасновидецот кој зборува за она што тој го гледа внатрешно; тој го продава Небото и сè ќе му биде одземено.

„Кој е слободен? Кој ја постигнал славната слобода? Колкумина се еманципирале? Ау!, Ау!, Ау!“, (Самаел). Оној кој лаже никогаш нема да може да биде слободен бидејќи е против Доброљубивиот кој е чиста Вистина.

ПОГЛАВЈЕ 5 ЗБОРУВА ЗА ЗАКОНОТ НА НИШАЛОТО

Сè тече и се враќа, се крева и се спушта, оди и доаѓа; но луѓето повеќе ги интересира движењето на соседот отколку нивното сопствено движење и така се движат во бурното море на нивното постоење, користејќи ги нивните дефектни сетила за да го квалификуваат движењето на нивниот сосед; а тој што? Кога човекот ќе ги убие своите јас-ови или дефекти, тој се ослободува, се ослободува од многу механички закони, крши една од многуте лушпи што ги формираме и чувствува желба за слобода.

Екстремите секогаш ќе бидат штетни, мора да ја бараме златната средина, стрелката на вагата.

Разумот се поклонува со почит пред завршениот чин, а концептот исчезнува пред кристалната вистина. „Само со елиминирање на грешката доаѓа Вистината“ (Самаел).

ПОГЛАВЈЕ 6 КОНЦЕПТ И РЕАЛНОСТ

Пожелно е читателот внимателно да го проучи ова поглавје за да избегне да биде воден од погрешни проценки; додека имаме психолошки дефекти, пороци, мани, нашите концепти исто така ќе бидат погрешни; ова од: „Тоа е така затоа што јас проверив“, е за будали, сè има аспекти, рабови, бранови, височини и падови, растојанија, времиња, каде што едностраната будала ги гледа работите на свој начин, ги наметнува со насилство, плашејќи ги своите слушатели.

ПОГЛАВЈЕ 7 ДИЈАЛЕКТИКА НА СВЕСТА

Знаеме и тоа нè учи, дека можеме да ја разбудиме свеста само врз основа на свесна работа и доброволни страдања.

Посветениот на Патеката ја троши ЕНЕРГИЈАТА на малиот процент на свест кога се идентификува со настаните од своето постоење.

Обучен Мајстор, учествувајќи во Драмата на Животот, не се идентификува со таа драма, се чувствува како гледач во циркусот на животот; таму како и во кино, гледачите се парцијализираат со прекршителот или со оштетениот. Мајстор на Животот е оној кој ги учи посветените на патеката добри и корисни работи, ги прави подобри од тоа што се, Мајката Природа го послуша и луѓето го следат со ЉУБОВ.

„Свеста е Светлина што несвесното не ја перцепира“ (Самаел Аун Веор) на заспаниот му се случува со Светлината на Свеста, тоа што на слепиот со Светлината на Сонцето.

Кога ќе се зголеми радиусот на нашата свест, самиот човек внатрешно го доживува реалното, она што е.

ПОГЛАВЈЕ 8 НАУЧЕН ЖАРГОН

Луѓето се плашат од природните феномени и чекаат да поминат; науката ги етикетира и им дава тешки имиња, за да не ги вознемируваат незнајковците.

Има милиони суштества кои го знаат името на нивните зла, но не знаат како да ги уништат.

Човекот чудесно управува со комплицираните возила што ги создава, но не знае да управува со сопственото возило: телото во кое се движи од момент во момент; за човекот да го запознае, му се случува, тоа што на лабораторија со нечистотии; но на човекот му се вели да го исчисти, убивајќи ги неговите дефекти, навики, пороци итн., и тој не е способен, верува дека со секојдневното капење е доволно.

ПОГЛАВЈЕ 9 АНТИХРИСТОТ

Го носиме внатре. Тој не ни дозволува да стигнеме до Возљубениот Отец. Но, кога целосно ќе го совладаме е повеќекратен во својот израз.

Антихристот ги мрази христијанските доблести на Верата, Трпението, Понизноста итн. „Човекот“ ја обожава својата наука и ја послуша.

ПОГЛАВЈЕ 10 ПСИХОЛОШКИ ЈАС

Мора да се набљудуваме во акција од момент во момент, да знаеме дали тоа што го правиме нè подобрува, бидејќи туѓото уништување не ни користи. Тоа само нè води до убедување дека сме добри уништувачи, но тоа е добро кога го уништуваме нашето зло во нас, за да се подобриме според живиот Христос што го носиме во потенција за да го просветлиме и подобриме човечкиот вид.

Да се научи да се мрази, тоа сите го знаат, но да се научи да се ЉУБИ, тоа е тешко.

Читај внимателно драги читателу ова поглавје, ако сакаш да го уништиш од корен своето сопствено зло.

ПОГЛАВЈА 11 ДО 20

Луѓето сакаат да даваат мислења, да ги претставуваат другите онакви какви што ги гледаат, но никој не сака да се запознае себеси, што е она што е важно на Патеката на Похристувањето.

Оној кој кажува повеќе лаги е во мода; Светлината е свеста и кога таа се манифестира во нас, тоа е за да извршиме повисоко дело. „По делата нивни ќе ги познаете“, рече Исус Христос.

Тој не рече според нападите што ги прават. Гностици… разбудете се!!!

Интелектуалниот или емотивниот човек дејствува според својот интелект или емоции. Овие како судии се страшни, го слушаат она што им одговара и судат или даваат како Божја вистина, она што им го потврдува некој Лажго поголем од нив.

Каде што има светлина, има свест. Озборувањето е дело на темнината, тоа не доаѓа од светлината.

Во поглавјето 12 се зборува за 3-те умови што ги поседуваме: Чувствен ум или ум на сетилата, Среден ум; овој е оној што верува во сè што слуша и суди според прекршителот или бранителот; кога е воден од свеста, тој е страшен посредник, станува инструмент на акција; работите депонирани во средниот ум ги формираат нашите верувања.

Оној кој има вистинска вера, не треба да верува; лажгото не може да има вера, атрибут на Бога и директно искуство, ниту внатрешен ум, кој го откриваме кога ќе им ја дадеме Смртта на непожелните кои ги носиме во нашата Психа.

Доблеста да ги познаваме нашите дефекти, потоа да ги анализираме и подоцна да ги уништиме со помош на нашата мајка РАМ-ИО, ни овозможува да се промениме и да не бидеме робови на тираните што се појавуваат во сите верувања.

Јас-от, Егото, е неред во нас; само Битието има моќ да воспостави ред во нас, во нашата Психа.

Од деталното проучување на поглавјето 13, сфаќаме што му се случува на Дефектниот Видовит, кога ќе се сретне со непожелните Јас-ови на кој било брат од Патеката. Кога се самонабљудуваме, престануваме да зборуваме лошо за некого.

Битието и Знаењето мора меѓусебно да се избалансираат; така се раѓа разбирањето. Знаењето, без познавање на Битието, носи интелектуална конфузија од секаков вид; се раѓа измамник.

Ако Битието е поголемо од Знаењето, се раѓа глупавиот светец. Поглавјето 14 ни дава страшни клучеви за да се запознаеме себеси; Ние сме божествен Бог, со свита околу која не му припаѓа; откажувањето од сето тоа е ослободување и нека кажат…

„Злосторството се облекува во тога на Судија, во туника на Мајстор, во облека на просјак, во костум на Господар, па дури и во туника на Христос“ (Самаел).

Нашата Божествена Мајка Мара, Марија или РАМ-ИО како што ја нарекуваме ние гностиците, е посредник помеѓу доброљубивиот татко и нас, посредник помеѓу елементалните богови на природата и магионичарот; преку неа и преку неа, елементите на природата нè послушаат. Таа е нашата Божествена Дева, посредник помеѓу Благословената Божја Мајка на светот и нашето физичко возило, за да постигнеме неверојатни чуда и да им служиме на нашите ближни.

Од Сексуалното соединување со сопругата Свештеничка, мажот се феминизира, а сопругата се мажи; нашата Мајка РАМ-ИО е единствената која може да ги претвори нашите Јас-ови и нивните легии во космичка прашина. Со сензитивните норми не можеме да ги запознаеме работите на Битието, бидејќи сетилата се густи инструменти, натоварени со дефекти, какви што е нивниот сопственик; потребно е да се деконгестираат, убивајќи ги во нас дефектите, пороците, мани, приврзаностите, желбите и сè што му се допаѓа на земниот ум, кој ни обезбедува толку многу сомнежи.

Во поглавјето 18 гледаме, според Законот на дуалноста, дека исто како што живееме во земја или место на земјата, така и во нашата интимност постои психолошко место каде што се наоѓаме. Читај драги читателу ова интересно поглавје за да знаеш внатрешно во кое маало, населба или место си лоциран.

Кога ја користиме нашата божествена Мајка РАМ-ИО, ги уништуваме нашите сатански јас-ови и се ослободуваме во 96-те закони на свеста, од толку гниење. Омразата не ни дозволува внатрешно да напредуваме.

Лажгото греши против својот сопствен Отец, а блудниот против Светиот Дух; се блудствува во мисли, зборови и дела.

Постојат тирани кои зборуваат прекрасни работи за себе, заведуваат многу незнајковци, но ако, нивната работа се анализира, наоѓаме уништување и анархија; самиот живот се задолжува да ги изолира и заборави.

Во поглавјето 19, ни дава светлина да не паднеме во илузијата да се чувствуваме супериорни. Сите сме студенти во служба на Аватарата; деспотот го боли ако го повредат, а будалата, ако не го возвишуваат. Кога ќе сфатиме дека личноста мора да ја уништиме, ако некој ни помогне во таа тешка работа, треба да му се заблагодариме.

Верата е чистото знаење, директната експериментална мудрост на Битието, „халуцинациите на егоичната свест се еднакви на халуцинациите предизвикани од дрогите“ (Самаел).

Во поглавјето 20, ни дава клучеви за да го истребиме ладната месечина во средината на која се движиме и развиваме.

ПОГЛАВЈА ОД 21 ДО 29

Во 21 ни зборува и нè учи да медитираме и да размислуваме, да знаеме да се промениме. Кој не знае да медитира, никогаш нема да може да го распушти Егото.

Во 22 ни зборува за „ВРАЌАЊЕ И ПОВТОРУВАЊЕ“. Е едноставен начинот на кој ни зборува за враќањето; ако не сакаме да повторуваме болни сцени, мора да ги дезинтегрираме Јас-овите кои ни ги претставуваат; нè учат да го подобриме квалитетот на нашите деца. Повторувањето одговара на настаните од нашето постоење, кога имаме физичко тело.

Внатрешниот Христос е огнот на огнот; она што го гледаме и чувствуваме е физичкиот дел од Христовиот оган. Доаѓањето на Христовиот оган е најважниот настан во нашиот сопствен живот, овој оган се грижи за сите процеси на нашите цилиндри или мозоци, кои прво моравме да ги исчистиме со 5-те елементи на Природата, користејќи ги услугите на нашата Благословена Мајка РАМИО.

„Посветениот мора да научи да живее опасно; така е напишано“.

Во поглавјето 25, Мајсторот ни зборува за непознатата страна од нас самите, која ја проектираме како да сме машина за проектирање кино, и тогаш, ги гледаме нашите дефекти на туѓиот екран.

Сето ова ни ги покажува искрените погрешни; како што нашите сетила нè лажат, така и ние сме лажливи; скриените сетила предизвикуваат катастрофи кога ќе ги разбудиме без да ги убиеме нашите дефекти.

Во поглавјето 26 ни зборува за тројцата предавници, непријателите на Хирам Абиф, Внатрешниот Христос, демоните на: 1.- Умот 2.- Лоша Волја 3.- Желбата

Секој од нас ги носи во нашата психа тројцата предавници.

Нè учи дека Внатрешниот Христос бидејќи е чистота и совршенство, ни помага да ги искорениме илјадниците непожелни што ги носиме внатре. Во тоа поглавје нè учат дека Тајниот Христос е Господар на ГОЛЕМИОТ БУНТ, отфрлен од Свештениците, од старешините и од книжниците на храмот.

Во поглавјето 28, ни зборува за Супер-Човекот и целосното непознавање на мноштвата за него.

Напорите на Хуманоидот да се претвори во Супер-Човек се битки и битки против себе, против светот и против сè што го третира овој свет со мизерии.

Во поглавјето 29, последно поглавје, ни зборува за Светиот Грал, вазната на Хермес, пехарот на Соломон; Светиот Грал алегоризира на уникатен начин за женскиот Јони, сексот, сома на мистиците каде што пијат Светите Богови.

Оваа чаша на сладост не може да недостасува во ниту еден Храм на мистерии, ниту во животот на гностичкиот Свештеник.

Кога гностиците ќе ја разберат оваа мистерија, нивниот брачен живот ќе се промени и живиот олтар ќе им послужи да служат како свештеник во Божествениот Храм на Љубовта.

Нека најдлабокиот мир владее во твоето срце.

ГАРГА КУИЧИНЕС