Детска Само-Свест

Мудро ни е кажано дека имаме деведесет и седум проценти ПОТСВЕСТ и ТРИ ПРОЦЕНТИ СВЕСТ.

Искрено и без заобиколувања, ќе кажеме дека деведесет и седум проценти од Есенцијата што ја носиме во себе, е затворена, спакувана, сместена, во секое од Јас-ата кои заедно го сочинуваат „Јас Самиот“.

Очигледно, Есенцијата или Свеста заробена меѓу секое Јас, се обработува според сопствената условеност.

Секое дезинтегрирано Јас ослободува одреден процент на Свест, еманципацијата или ослободувањето на Есенцијата или Свеста, би било невозможно без дезинтеграција на секое Јас.

Колку повеќе дезинтегрирани Јас-а, толку поголема Само-Свест. Колку помалку дезинтегрирани Јас-а, толку помал процент на разбудена Свест.

Будењето на Свеста е можно само со растворање на ЈАС-от, умирање во себе, тука и сега.

Несомнено, додека Есенцијата или Свеста е затворена меѓу секое од Јас-ата што ги носиме во себе, таа е заспана, во потсвесна состојба.

Итно е да се трансформира потсвеста во свест и тоа е можно само со уништување на Јас-ата; умирање во себе.

Не е можно да се разбудиме без претходно да сме умреле во себе. Оние кои се обидуваат прво да се разбудат, а потоа да умрат, немаат реално искуство за тоа што го тврдат, тие решително одат по патот на грешката.

Новороденчињата се прекрасни, тие уживаат во полна само-свест; тие се целосно разбудени.

Во телото на новороденчето е повторно вградена Есенцијата и тоа му дава на суштеството убавина.

Не сакаме да кажеме дека сто проценти од Есенцијата или Свеста е повторно вградена во новороденчето, туку да, трите слободни проценти кои нормално не се заробени меѓу Јас-ата.

Меѓутоа, тој процент на слободна Есенција повторно вградена во организмот на новороденчињата, им дава полна само-свест, луцидност итн.

Возраста го гледаат новороденчето со сожалување, мислат дека суштеството е несвесно, но за жал грешат.

Новороденчето го гледа возрасниот како што навистина е; несвесен, суров, изопачен итн.

Јас-ата на новороденчето доаѓаат и си одат, кружат околу креветчето, би сакале да се сместат во новото тело, но бидејќи новороденчето сè уште не ја создало личноста, секој обид на Јас-ата да влезат во новото тело, е нешто повеќе од невозможен.

Понекогаш суштествата се исплашени кога ги гледаат тие духови или Јас-а кои се приближуваат до нивното креветче и тогаш викаат, плачат, но возрасните не го разбираат тоа и претпоставуваат дека детето е болно или дека е гладно или жедно; таква е несвесноста на возрасните.

Како што се формира новата личност, Јас-ата кои доаѓаат од претходните егзистенции, малку по малку продираат во новото тело.

Кога веќе се повторно вградени сите Јас-а, се појавуваме во светот со таа ужасна внатрешна грдост што нè карактеризира; тогаш, шетаме како месечари насекаде; секогаш несвесни, секогаш изопачени.

Кога ќе умреме, три работи одат во гробот: 1) Физичкото тело. 2) Виталниот органски фонд. 3) Личноста.

Виталниот фонд, како дух, малку по малку се дезинтегрира пред гробната јама, како што физичкото тело исто така се дезинтегрира.

Личноста е потсвесна или инфра-свесна, влегува и излегува од гробот кога сака, се радува кога ожалостените ѝ носат цвеќе, ги сака своите роднини и многу бавно се раствора додека не се претвори во космичка прашина.

Тоа што продолжува понатаму од гробот е ЕГОТО, ЈАС-от во множина, јас самиот, куп ѓаволи во кои е затворена Есенцијата, Свеста, која во свое време и во свој час се враќа, повторно се вградува.

Жално е што при создавањето на новата личност на детето, повторно се вградуваат и Јас-ата.