Волшебното Скалило

Мораме да копнееме за вистинска промена, да излеземе од оваа досадна рутина, од овој обичен механистички, изморувачки живот… Првото нешто што мораме јасно да го разбереме е дека секој од нас, без разлика дали е буржуј или пролетер, богат или од средна класа, богат или беден, навистина се наоѓа на одредено Ниво на Битие…

Нивото на Битие на пијаницата е различно од она на апстинентот, а она на проститутката е многу различно од она на девојката. Ова што го кажуваме е непобитно, неоспорливо… Кога ќе стигнеме до овој дел од нашето поглавје, ништо не губиме ако замислиме скала која се протега од долу нагоре, вертикално и со многу скалила…

Несомнено, на некоја од овие скалила се наоѓаме и ние; скалила подолу ќе има луѓе полоши од нас; скалила погоре ќе има луѓе подобри од нас… Во оваа извонредна Вертикала, на оваа прекрасна скала, јасно е дека можеме да ги најдеме сите Нивоа на Битие… секој човек е различен и тоа никој не може да го оспори…

Несомнено, сега не зборуваме за грди или убави лица, ниту пак се работи за прашање на години. Има млади и стари луѓе, стари луѓе кои се пред умирање и новородени деца… Прашањето за времето и годините; тоа за раѓање, растење, развивање, венчавање, размножување, стареење и умирање, е ексклузивно за Хоризонталата…

На „Прекрасната Скала“, во Вертикалата концептот време не важи. На скалилата на таквата скала можеме да најдеме само „Нивоа на Битие“… Механичката надеж на луѓето не служи за ништо; тие веруваат дека со текот на времето работите ќе бидат подобри; така мислеле нашите дедовци и прадедовци; фактите токму го покажаа спротивното…

„Нивото на Битие“ е она што е важно и тоа е Вертикално; се наоѓаме на едно скалило, но можеме да се искачиме на друго скалило… „Прекрасната Скала“ за која зборуваме и која се однесува на различните „Нивоа на Битие“, сигурно, нема никаква врска со линеарното време… „Ниво на Битие“ повисоко е веднаш над нас од момент во момент…

Не е во некоја далечна хоризонтална иднина, туку тука и сега; во нас самите; во Вертикалата… Очигледно е и секој може да разбере дека двете линии — Хоризонталната и Вертикалната — се среќаваат од момент во момент во нашата Психолошка внатрешност и формираат Крст…

Личноста се развива и се одвива во хоризонталната линија на Животот. Се раѓа и умира во своето линеарно време; е минлива; не постои утре за личноста на мртвиот; не е Битието… Нивоата на Битието; самото Битие, не е од времето, нема никаква врска со Хоризонталната Линија; се наоѓа во нас самите. Сега, во Вертикалата…

Би било очигледно апсурдно да го бараме сопственото Битие надвор од себе… Не е на одмет да се постави како последица следново: Титули, степени, унапредувања, итн., во физичкиот надворешен свет, во никој случај не би предизвикале автентична егзалтација, реевалуација на Битието, премин на повисоко скалило во „Нивоата на Битие“…