Ла Есенција

Она што го прави секое новородено дете убаво и симпатично е неговата Суштина; таа сама по себе ја претставува неговата вистинска реалност… Нормалниот раст на Суштината кај секое суштество е секако многу резидуален, започнувачки…

Човечкото тело расте и се развива според биолошките закони на видот, меѓутоа таквите можности сами по себе се многу ограничени за Суштината… Несомнено, Суштината може да расте сама по себе без помош, во многу мал степен…

Отворено и без заобиколување ќе кажеме дека спонтаниот и природен раст на Суштината е возможен само во текот на првите три, четири и пет години од животот, односно во првата фаза од животот… Луѓето мислат дека растот и развојот на Суштината секогаш се одвиваат континуирано, според механиката на еволуцијата, но Универзалниот гностицизам јасно учи дека тоа не се случува така…

Со цел Суштината да расте повеќе, мора да се случи нешто многу посебно, нешто ново мора да се реализира. Сакам нагласено да се осврнам на работата на себе. Развојот на Суштината е возможен само врз основа на свесна работа и доброволни страдања…

Неопходно е да се разбере дека овие работи не се однесуваат на прашања од професијата, банки, столарија, градежништво, поправка на железнички пруги или канцелариски работи… Оваа работа е за секој човек кој ја развил личноста; станува збор за нешто Психолошко…

Сите ние знаеме дека во себе имаме нешто што се нарекува ЕГО, ЈАС, МЕНЕ, САМИОТ ЈАС… За жал, Суштината е затворена, заглавена, помеѓу ЕГО-то и тоа е за жалење. Распуштањето на Психолошкото ЈАС, дезинтегрирање на неговите несакани елементи, е итно, неодложно, не може да се одложи… таква е смислата на работата на себе. Никогаш не би можеле да ја ослободиме Суштината без претходно да го дезинтегрираме Психолошкото ЈАС…

Во Суштината е Религијата, БУДА, Мудроста, честичките на болката на нашиот Отец кој е на Небесата и сите податоци кои ни се потребни за ИНТИМНАТА САМОРЕАЛИЗАЦИЈА НА БИТИЕТО. Никој не би можел да го уништи Психолошкото ЈАС без претходно да ги елиминира нечовечките елементи кои ги носиме во себе…

Треба да ја претвориме во пепел монструозната суровост на овие времиња: зависта која за жал стана таен двигател на дејствувањето; неподносливата алчност која го направи животот толку горчлив: одвратната злоба; клеветата која предизвикува толку трагедии; пијанствата; нечистата похота која толку лошо мириса; итн., итн., итн.

Како што сите тие гнасотии се претвораат во космичка прашина, Суштината, покрај тоа што се еманципира, ќе расте и хармонично ќе се развива… Несомнено, кога Психолошкото ЈАС ќе умре, во нас блеснува Суштината…

Слободната Суштина ни дава интимна убавина; од таквата убавина произлегуваат совршената среќа и вистинската Љубов… Суштината поседува повеќекратни чувства на совршенство и извонредни природни моќи… Кога „Умираме во Самите Себе“, кога го распуштаме Психолошкото ЈАС, ги уживаме скапоцените чувства и моќи на Суштината…