Хайр

Сургуулийн ширээнээс эхлэн сурагчид “ХАЙР” гэж юу болохыг бүрэн дүүрэн ойлгох ёстой.

АЙДАС ба ХАРААТ БАЙДАЛ нь ХАЙР гэж андуурагдах нь элбэг боловч ХАЙР биш юм.

Сурагчид эцэг эх, багш нараасаа хамааралтай байдаг нь мэдээж тэднийг хүндэлж, эмээдэг.

Хүүхэд залуус хувцас, хоол хүнс, мөнгө, орон байр зэргээр эцэг эхээсээ хамааралтай байдаг бөгөөд тэд өөрсдийгөө хамгаалагдсан гэж мэдэрч, эцэг эхээсээ хамааралтай гэдгээ мэддэг тул тэднийг хүндэлж, бүр эмээдэг ч энэ нь ХАЙР биш юм.

Бидний хэлж буй зүйлийн жишээ болгон хүүхэд, залуус бүр эцэг эхээсээ илүү сургуулийн найз нөхөддөө итгэдэг гэдгийг бүрэн баталж болно.

Үнэндээ хүүхэд залуус насан туршдаа эцэг эхтэйгээ хэзээ ч ярихгүй зүйлээ ангийнхантайгаа ярилцдаг.

Энэ нь хүүхэд эцэг эхийн хооронд жинхэнэ итгэлцэл байхгүй, жинхэнэ ХАЙР байхгүй гэдгийг харуулж байна.

ХАЙР болон хүндэтгэл, айдас, хараат байдал, эмээх гэдэг зүйл хоёрын хооронд эрс ялгаа байгааг ойлгох нь ЯАРАЛТАЙ байна.

Эцэг эх, багш нараа хүндлэхийг мэдэх нь ЯАРАЛТАЙ, гэхдээ хүндэтгэлийг ХАЙРТАЙ андуурч болохгүй.

ХҮНДЭТГЭЛ, ХАЙР хоёр нягт холбоотой байх ёстой, гэхдээ бид нэгийг нь нөгөөтэй нь андуурч болохгүй.

Эцэг эхчүүд хүүхдүүдээсээ айж, тэдэнд хамгийн сайныг хүсдэг: сайн мэргэжил, сайн гэрлэлт, хамгаалалт гэх мэт, мөн энэ айдастайгаа жинхэнэ ХАЙРТАЙ андуурдаг.

Жинхэнэ ХАЙРГҮЙ бол эцэг эх, багш нар сайн санаатай байсан ч шинэ үеийг мэргэн ухаанаар удирдах боломжгүй гэдгийг ойлгох нь чухал юм.

АНГАЛ руу хөтлөх зам нь МЭДЛЭГТЭЙ САЙН САНААГААР хучигдсан байдаг.

“ШАЛТГААНГҮЙ БҮХИЙ ЛУУСУУД”-ын дэлхий даяар мэдэгдэж байгаа тохиолдлыг бид харж байна. Энэ бол дэлхий даяар тархсан сэтгэцийн халдварт өвчин юм. Эцэг эхдээ маш их хайртай, маш их эрхэлсэн, хайрлагдсан гэх “САЙН ХҮҮХДҮҮД” олноороо хамгаалалтгүй хүмүүсийг дээрэмдэж, эмэгтэйчүүдийг зодож, хүчиндэж, хулгай хийж, чулуу шидэж, бүлэглэн бүх зүйлийг сүйтгэж, багш, эцэг эхчүүдийг хүндэтгэхгүй байх гэх мэт.

“ШАЛТГААНГҮЙ БҮХИЙ ЛУУСУУД” бол жинхэнэ ХАЙРЫН дутагдлын үр дүн юм.

Жинхэнэ ХАЙР байдаг газарт “ШАЛТГААНГҮЙ БҮХИЙ ЛУУСУУД” байх боломжгүй.

Хэрэв эцэг эхчүүд хүүхдүүддээ үнэхээр хайртай бол тэднийг ухаалгаар чиглүүлж чадах байсан бөгөөд дараа нь “ШАЛТГААНГҮЙ БҮХИЙ ЛУУСУУД” гэж байхгүй байх байсан.

Шалтгаангүй бүхий л луйсууд нь буруу чиглүүлгийн үр дүн юм.

Эцэг эхчүүдэд хүүхдүүдээ мэргэн ухаанаар чиглүүлэхэд хангалттай ХАЙР байгаагүй.

Орчин үеийн эцэг эхчүүд зөвхөн мөнгө болон хүүхдэдээ улам бүр их мөнгө өгч, хамгийн сүүлийн үеийн машин, хамгийн сүүлийн үеийн хувцас гэх мэтийг боддог, гэхдээ үнэхээр хайрладаггүй, хайрлаж мэддэггүй тул “шалтгаангүй бүхий л луйсууд” байдаг.

Энэ эрин үеийн өнгөц байдал нь Жинхэнэ ХАЙРЫН дутагдлаас үүдэлтэй.

Орчин үеийн амьдрал нь гүн биш шалбаагтай адил юм.

Амьдралын гүн нууранд олон амьтад, олон загас амьдарч чаддаг бол замын хажууд байрлах шалбааг нарны хурц туяагаар хурдан хатаж, дараа нь үлдэх зүйл бол шавар, ялзрал, муухай зүйл юм.

Хэрэв бид ХАЙРЛАЖ сураагүй бол амьдралын гоо үзэсгэлэнг бүх сүр жавхлантайгаар ойлгох боломжгүй юм.

Хүмүүс хүндэтгэл, айдасыг ХАЙР гэж андуурдаг.

Бид удирдлагуудаа хүндэлж, тэднээс эмээдэг бөгөөд дараа нь бид тэднийг хайрладаг гэж үздэг.

Хүүхдүүд эцэг эх, багш нараасаа эмээж, тэднийг хүндэлдэг бөгөөд дараа нь тэднийг хайрладаг гэж үздэг.

Хүүхэд ташуур, мод, муу үнэлгээ, гэртээ эсвэл сургуульд загнуулах гэх мэтээс эмээдэг бөгөөд дараа нь эцэг эх, багш нараа хайрладаг гэж үздэг боловч үнэн хэрэгтээ тэднээс зөвхөн эмээдэг.

Бид ажил, ажил олгогчоос хамааралтай, ядууралд орохоос, ажилгүй болохоос эмээдэг бөгөөд дараа нь бид ажил олгогчоо хайрладаг гэж үздэг бөгөөд бүр түүний эрх ашгийг хамгаалахын төлөө ажиллаж, өмчийг нь хамгаалдаг, гэхдээ энэ нь ХАЙР биш, энэ бол айдас юм.

Олон хүмүүс амьдрал, үхлийн нууцын талаар өөрсдөө бодохоос, асуух, судлах, ойлгох, суралцахаас эмээдэг гэх мэт бөгөөд дараа нь “БИ БУРХАНД ХАЙРТАЙ, ЭНЭ ХАНГАЛТТАЙ!” гэж хашхирдаг.

Тэд БУРХАНД хайртай гэж үздэг боловч үнэн хэрэгтээ ХАЙРЛАДАГГҮЙ, эмээдэг.

Дайны үед эхнэр нөхрөө хэзээ ч байгаагүйгээрээ илүү их хайрлаж байна гэж мэдэрч, гэртээ эргэн ирэхийг хязгааргүй хүсч байдаг, гэхдээ үнэн хэрэгтээ нөхөргүй, хамгаалалтгүй үлдэхээс эмээж байгаа болохоос хайрлаж байгаа хэрэг биш юм.

Сэтгэл зүйн боолчлол, хараат байдал, хэн нэгнээс хамааралтай байх нь ХАЙР биш юм. Энэ бол зөвхөн АЙДАС, түүгээр дуусгавар болно.

Хүүхэд хичээлдээ БАГШ эсвэл БАГШААС хамааралтай байдаг бөгөөд ХӨӨГДӨХ, муу үнэлгээ авах, загнуулахаас эмээдэг нь ойлгомжтой бөгөөд ихэнхдээ ХАЙРТАЙ гэж үздэг боловч үнэн хэрэгтээ эмээдэг.

Эхнэр төрж байгаа эсвэл ямар нэгэн өвчний улмаас амь насанд нь аюул учрах үед нөхөр нь түүнийг илүү их хайрлаж байна гэж үздэг, гэхдээ үнэн хэрэгтээ түүнийг алдахаас эмээж байгаа, хоол хүнс, секс, хувцас угаах, энгэртээ тэврэх гэх мэт олон зүйлээр түүнээс хамааралтай байдаг бөгөөд алдахаас эмээж байгаа хэрэг юм. Энэ бол ХАЙР биш.

Хүн бүр хүн бүхэнд хайртай гэж хэлдэг ч энэ нь тийм биш: Жинхэнэ утгаараа ХАЙРЛАЖ чаддаг хүнийг амьдралд олоход маш ховор байдаг.

Хэрэв эцэг эхчүүд хүүхдүүддээ үнэхээр хайртай бол, хүүхдүүд эцэг эхдээ үнэхээр хайртай бол, багш нар сурагчдаа үнэхээр хайртай бол дайн гарахгүй байх байсан. Дайн 100 хувь боломжгүй байх байсан.

Хүмүүс хайр гэж юу болохыг ойлгоогүй, мөн бүх айдас, сэтгэл зүйн боолчлол, бүх хүсэл гэх мэтийг ХАЙР гэж андуурч байна.

Хүмүүс ХАЙРЛАЖ мэддэггүй, хэрэв хүмүүс хайрлаж мэддэг бол амьдрал үнэхээр диваажин болох байсан.

ДУРЛАГСАД хайрлаж байна гэж үздэг бөгөөд олон хүмүүс хайрлаж байна гэж цусаараа тангараглаж чадна. Гэхдээ тэд зөвхөн ХҮСЭЛДЭЭ АВТСАН байна. ХҮСЭЛ хангагдсаны дараа цаасан байшин нуран унана.

ХҮСЭЛ оюун ухаан, зүрхийг хуурдаг. ХҮСЭЛДЭЭ АВТСАН хүн бүр ДУРЛАСАН гэж үздэг.

Амьдралд үнэхээр ДУРЛАСАН хос олоход маш ховор байдаг. ХҮСЭЛДЭЭ АВТСАН хосууд элбэг байдаг ч ДУРЛАСАН хосыг олоход маш хэцүү байдаг.

Бүх зураачид ХАЙРЫГ дуулдаг ч ХАЙР гэж юу болохыг мэддэггүй бөгөөд ХҮСЛИЙГ ХАЙРТАЙ андуурдаг.

Хэрэв энэ амьдралд маш хэцүү зүйл байдаг бол ХҮСЛИЙГ ХАЙРТАЙ андуурахгүй байх явдал юм.

ХҮСЭЛ бол төсөөлж болох хамгийн амттай, хамгийн нарийн хор бөгөөд үргэлж цусаар төлөгдөж ялалт байгуулдаг.

ХҮСЭЛ бол 100 хувь бэлгийн ХҮСЭЛ бөгөөд ХҮСЭЛ бол зэрлэг боловч заримдаа маш боловсронгуй, нарийн байдаг. Үргэлж ХАЙРТАЙ андуурдаг.

Багш нар сурагчдад, залууст ХАЙР болон ХҮСЭЛ хоёрын ялгааг заах ёстой. Зөвхөн ийм байдлаар амьдралд олон эмгэнэлт явдлаас зайлсхийх болно.

Багш нар сурагчдын хариуцлагыг төлөвшүүлэх үүрэгтэй бөгөөд амьдралд эмгэнэлтэй хүмүүс болохгүйн тулд тэднийг зохих ёсоор бэлтгэх ёстой.

ХАЙР гэж юу болохыг, атаархал, хүсэл, хүчирхийлэл, айдас, хавсралт, сэтгэл зүйн хараат байдал гэх мэт зүйлтэй хольж болохгүй гэдгийг ойлгох шаардлагатай.

ХАРАМСАЛТАЙ нь ХАЙР хүмүүст байдаггүй, гэхдээ энэ нь хүлэмжийн цэцэг шиг ХУДАЛДАН АВАХ, худалдаж авах, ургуулах боломжтой зүйл биш юм.

ХАЙР бидэнд ТӨРӨХ ёстой бөгөөд бид дотроо байгаа үзэн ядалт, АЙДАС, БЭЛГИЙН ХҮСЭЛ, айдас, сэтгэл зүйн боолчлол, хараат байдал гэх мэт зүйлсийг сайтар ойлгосон үед л ТӨРӨХ болно.

Бид эдгээр СЭТГЭЛ ЗҮЙН дутагдлууд гэж юу болохыг ойлгох ёстой, бид тэдгээрийг амьдралын оюун ухааны түвшинд төдийгүй ДАЛД ухамсар гэж нэрлэгддэг бусад нуугдмал, үл мэдэгдэх түвшинд хэрхэн боловсруулж байгааг ойлгох ёстой.

Оюун ухааны янз бүрийн булангаас эдгээр бүх дутагдлыг гаргаж авах шаардлагатай. Зөвхөн тэгж л бидэнд аяндаа, цэврээр ХАЙР гэж нэрлэгддэг зүйл төрнө.

ХАЙРЫН дөнгөгүйгээр дэлхийг өөрчлөхийг хүсэх нь боломжгүй юм. Зөвхөн ХАЙР л үнэхээр дэлхийг өөрчилж чадна.