Амьдрал

Гайхалтай санагдаж байгаа ч энэ үнэн бөгөөд бүх үнэнээрээ орчин үеийн гэгддэг энэ соёл иргэншил нь аймшигтай муухай бөгөөд гоо зүйн мэдрэмжийн гол шинж чанаруудыг агуулдаггүй, дотоод гоо үзэсгэлэнгүй юм.

Мөнхүү хархны үүр шиг харагдах аймшигт барилгуудаар бид их л сайрхаж байна.

Дэлхий маш уйтгартай болж, мөнхүү гудамжууд, хаа сайгүй байх аймшигтай орон сууц.

Энэ бүхэн Хойд, Өмнөд, Зүүн, Баруунаараа залхуутай болсон.

Энэ бол мөнхүү дүрэмт хувцас: аймшигтай, дотор муухайруулмаар, ариун бус. “Орчин үеийн байдал!” гэж олон түмэн хашхирна.

Бид яг л өмссөн хувцас, гялалзсан гуталтайгаа ихэмсэг цацагт хяруул шиг харагдаж байгаа ч энд тэндгүй сая сая азгүй өлсгөлөн, тэжээлийн дутагдалтай, ядуу хүмүүс явж байна.

Хиймэл заль мэх, ихэмсэг будгаар буддаггүй энгийн бөгөөд байгалийн, гэнэн гоо үзэсгэлэн эмэгтэй хүний хувьд алга болжээ. Одоо бид орчин үеийнх, амьдрал ийм л байна.

Хүмүүс аймшигтай харгис болсон: өглөг сэтгэл хөрсөн, хэн ч хэнд ч өрөвдөхгүй.

Тансаг дэлгүүрийн цонхнууд азгүй хүмүүсийн хүртээмжээс хэтэрхий тансаг бараагаар гэрэлтдэг.

Амьдралын хаягдлууд хийж чадах зүйл бол торго, үнэт эдлэл, тансаг савтай үнэртэн, борооны шүхэр зэргийг харах; хүрч чадалгүй харах нь Танталын там шиг юм.

Энэ орчин үеийн хүмүүс хэтэрхий бүдүүлэг болсон: нөхөрлөлийн үнэр, шударга байдлын анхилуун үнэр үндсээрээ алга болжээ.

Олон түмэн татварт дарагдан ёолж байна; дэлхий даяар асуудалтай, бид өртэй, бид өглөгтэй; биднийг шүүж, төлөх мөнгөгүй, санаа зовох зүйл тархийг сүйтгэж, хэн ч тайван амьдардаггүй.

Хэвлийнхээ муруйгаар аз жаргалыг мэдэрч, амандаа сайн тамхи зуусан хүнд сурталчид улс төрийн жонглёрыг ард түмний өвдөлтийг үл хайхран сэтгэлээрээ хийдэг.

Энэ үед хэн ч аз жаргалгүй, ялангуяа дундаж давхарга хана, илдний хооронд байна.

Баян ядуу, итгэгч, эс итгэгч, худалдаачин, гуйлгачин, гуталчин, цагаан тугалгачин бүгд амьдрах ёстой болохоор л амьдарч, шаналалаа дарс ууж, өөрөөсөө зугтахын тулд хар тамхичин болдог.

Хүмүүс хорон муу, сэжигтэй, итгэлгүй, ухаантай, бузар болсон; хэн ч хэнд ч итгэхгүй байна; өдөр бүр шинэ нөхцөл, гэрчилгээ, бүх төрлийн хязгаарлалт, баримт бичиг, үнэмлэх гэх мэт зүйл зохион бүтээдэг ч энэ бүхэн ямар ч хэрэггүй, ухаантай хүмүүс энэ бүх хоосон зүйлийг тоохгүй: төлбөр төлдөггүй, шоронд орох нь хамаагүй хуулийг тойрдог.

Ямар ч ажил аз жаргал авчирдаггүй; жинхэнэ хайрын утга учир алдагдаж, хүмүүс өнөөдөр гэрлэж, маргааш нь салж байна.

Өрхийн эв нэгдэл харамсалтай нь алдагдаж, ичгүүр гэж үгүй болж, лесбиян, ижил хүйстэн хүмүүс гараа угаахаас ч илүү түгээмэл болсон.

Энэ бүхний талаар мэдэх, энэ их ялзралын шалтгааныг мэдэх, асууж, хайх нь бидний энэ номонд дэвшүүлж буй зүйл мөн.

Би практик амьдралын хэлээр ярьж, оршин тогтнохуйн аймшигт маскны цаана юу нуугдаж байгааг мэдэхийг хүсч байна.

Би чангаар бодож байна, оюун ухааны луйварчид дуртай зүйлээ хэлэг.

Онолууд аль хэдийн залхуутай болж, зах зээл дээр худалдаалагдаж байна. Тэгээд яах вэ?

Онолууд нь бидэнд санаа зовж, амьдралыг улам гашуун болгоход л тусалдаг.

Гёте зөв хэлсэн: “Бүх онол саарал, амьдрал гэгч алтан жимстэй мод л ногоон байдаг”…

Ядуу хүмүүс олон онолд аль хэдийн залхсан, одоо практикийн тухай их ярьдаг, бид практик байж, зовлонгийнхоо шалтгааныг үнэхээр мэдэх хэрэгтэй.