Оюуны Хэм Хэмжээ

Амьдралын талбарт хүн бүр өөрийн гэсэн үзэл бодолтой, хуучирсан маягийн сэтгэлгээтэй байдаг бөгөөд шинэ зүйлд хэзээ ч нээлттэй ханддаггүй; энэ бол үгүйсгэх аргагүй, няцаах аргагүй, үгүйсгэх аргагүй зүйл юм.

Оюунлаг хүний ​​оюун ухаан нь доройтож, муудаж, бууралтанд орж байна.

Өнөөгийн хүн төрөлхтний ойлголт нь үнэндээ уян хатан байдлын жинхэнэ үзэгдлийг бие даан бий болгох чадваргүй, идэвхгүй, утгагүй хуучин механик бүтэцтэй төстэй юм.

Оюун ухаанд уян хатан чанар дутагдаж, олон тооны хатуу, цаг үеэ өнгөрөөсөн дүрмүүдэд баригддаг.

Хүн бүр өөрийн гэсэн үзэл бодолтой, тодорхой хатуу дүрмүүдтэй бөгөөд тэдгээрийн хүрээнд байнга үйлдэл хийж, хариу үйлдэл үзүүлдэг.

Энэ бүх асуудлын хамгийн ноцтой зүйл бол хэдэн сая үзэл бодол нь хэдэн сая ялзарсан, утгагүй дүрэмтэй тэнцүү юм.

Ямар ч тохиолдолд хүмүүс хэзээ ч алдаатай гэж боддоггүй, толгой бүр бол ертөнц бөгөөд оюун санааны олон хавцалд анхаарал сарниулах, тэвчихийн аргагүй тэнэглэл зэрэг олон софизм байдагт эргэлзэхгүй байна.

Гэвч олон түмний нарийн үзэл бодол нь өөрсдийгөө ямар оюун санааны сааталд орсныг ч сэрдэхгүй.

Тарваганы тархитай эдгээр орчин үеийн хүмүүс өөрсдийнхөө тухай хамгийн сайныг бодож, либерал, супер-гениус гэж өөрсдийгөө боддог, маш өргөн хүрээтэй гэж үздэг.

Мэдлэгтэй мунхгууд нь хамгийн хэцүү нь байдаг, учир нь үнэндээ бид энэ удаа сократын утгаар хэлэхдээ: “Тэд мэддэггүй төдийгүй мэддэггүйгээ ч мэддэггүй”.

Өнгөрсөн үеийн эдгээр хуучирсан хэм хэмжээнд зууралдсан оюун ухааны луйварчид өөрсдийн саатлын улмаас хүчтэй боловсруулагдаж, ган дүрмийнхээ хүрээнд багтахгүй зүйлийг хүлээн авахаас эрс татгалздаг.

Гэгээрсэн мэргэд нэг шалтгаанаар эсвэл өөр шалтгаанаар өөрсдийн зэвэрсэн журмын хатуу замаас гарсан бүх зүйл зуун хувь утгагүй гэж боддог. Ийнхүү ийм хэцүү үзэл бодолтой ядуу хүмүүс өөрсдийгөө харамсалтайгаар хуурдаг.

Энэ цаг үеийн псевдо-мэргэд гарамгай гэж өөрсдийгөө боддог, цаг хугацааны туршид муудсан хэм хэмжээнээсээ холдох зоригтой хүмүүсийг жигшин хардаг, хамгийн муу нь өөрсдийн тэнэглэлийн хатуу үнэнийг ч сэрдэхгүй.

Хуучирсан оюун ухааны оюун санааны гутамшиг нь бодит зүйл дээр, оюун ухааны бус зүйл дээр нотолгоо шаардах тансаг байдлыг хүртэл бий болгодог.

Оюун санааны сул дорой, хүлцэлгүй хүмүүс жинхэнэ туршлага зөвхөн эго байхгүй үед л ирдэгийг ойлгохыг хүсдэггүй.

Дотоод оюун ухаанаа нээгээгүй л бол амьдрал, үхлийн нууцыг шууд таних боломжгүй юм.

Энэ бүлэгт дахин хэлэхэд илүүдэхгүй, зөвхөн Өөрийн дээд ухамсар л үнэнийг мэдэж чадна.

Дотоод оюун ухаан нь зөвхөн Өөрийн сансрын ухамсрын өгсөн мэдээллээр ажиллах боломжтой.

Субъектив оюун ухаан нь өөрийн шүүх эрх мэдлээс гадуурх зүйлийн талаар юу ч мэдэхгүй.

Рационатив диалектикийн агуулгын тухай ойлголтууд нь гадаад мэдрэхүйн мэдрэмжийн өгсөн мэдээлэлтэй боловсруулагддаг гэдгийг бид мэднэ.

Оюун санааны журмаа хэрэгжүүлэхэд саад учруулж, тогтсон дүрэмдээ баригдаж явдаг хүмүүс эдгээр хувьсгалт үзэл санаанд үргэлж эсэргүүцэл үзүүлдэг.

ЭГО-г эрс, эцэс төгсгөлгүй уусгах замаар ухамсарыг сэрээж, дотоод оюун ухааныг үнэхээр нээх боломжтой.

Гэсэн хэдий ч эдгээр хувьсгалт мэдэгдлүүд нь албан ёсны логикт, диалектик логикт багтахгүй тул хувьслын бус оюун ухааны субъектив хариу үйлдэл хүчтэй эсэргүүцэл үзүүлдэг.

Оюун ухааны ядуу хүмүүс далайг шилэн аяганд хийхийг хүсч, их сургууль нь ертөнцийн бүх мэргэн ухааныг хянаж, сансрын бүх хууль өөрсдийн хуучин академик дүрэмд захирагдах ёстой гэж үздэг.

Эдгээр мэдэгчид өөрсдийн доройтсон байдлыг сэрдэхгүй.

Заримдаа ийм хүмүүс эзотерик ертөнцөд ирэхдээ гялалздаг боловч удалгүй мохоо гал шиг унтарч, сүнслэг санаа зовнилын дүр зургаас алга болж, оюун ухаанд залгигдаж, үүрд тайзнаас алга болдог.

Оюун ухааны өнгөц байдал нь Өөрийн хууль ёсны үндсэнд хэзээ ч нэвтэрч чадахгүй, харин рационализмын субъектив үйл явц нь тэнэгүүдийг гялалзсан боловч утгагүй аливаа дүгнэлтэд хүргэж болно.

Логик ойлголтыг томъёолох чадвар нь бодит туршлага гэсэн үг биш юм.

Рационатив диалектикийн итгэл үнэмшилтэй тоглоом нь санаа бодлыг хэлэлцэгчийг өөрөө гайхшруулж, муурыг туулайтай үргэлж андуурдаг.

Оюун ухааны луйварчныг гялалзсан санаануудын цуваа баясгаж, номын сангийн тоос, их сургуулийн бэх үнэртэхгүй бүх зүйлийг үгүйсгэхэд хангалттай абсурд өөртөө итгэх итгэлийг төрүүлдэг.

Архинд донтсон хүмүүсийн “delirium tremens” нь андуурахааргүй шинж тэмдэгтэй байдаг ч онолд согтсон хүмүүсийн шинж тэмдгийг гарамгай байдалтай хялбархан андуурдаг.

Бүлгийнхээ энэ хэсэгт хүрээд бид луйварчдын оюун санаа хаана дуусч, солиорол хаана эхэлж байгааг мэдэхэд үнэхээр хэцүү гэж хэлэх болно.

Бид оюун ухааны ялзарсан, хуучирсан хэм хэмжээнд баригдаж байгаа хэвээр байгаа бол оюун ухааны бус, цаг хугацааны бус, бодит зүйлийг мэдрэхэд боломжгүй зүйл байх болно.