Дотоод Улс

Дотоод төлөв байдлыг гадаад үйл явдалтай зөв хослуулах нь ухаалгаар амьдрахыг хэлнэ… Ухаалгаар туулсан аливаа үйл явдал нь тухайн үедээ тохирох дотоод төлөв байдлыг шаарддаг…

Гэвч харамсалтай нь хүмүүс амьдралаа эргэн харахдаа гагцхүү гадаад үйл явдлаас бүрддэг гэж боддог… Өрөвдөлтэй хүмүүс! Хэрэв ийм, тийм үйл явдал тохиолдоогүй бол амьдрал нь илүү дээр байх байсан гэж боддог…

Аз нь таараагүй, жаргалтай байх боломжоо алдсан гэж үздэг… Алдсандаа харамсаж, үл тоомсорлосон зүйлсдээ гашуудаж, хуучин бүдэрхийл, гай зовлонгоо дурсан санаж гингэнэдэг…

Хүмүүс ургамал шиг амьдрах нь амьдрах биш, ухамсартайгаар оршин тогтнох чадвар нь зөвхөн сэтгэлийн дотоод төлөв байдлын чанараас хамаарна гэдгийг ойлгохыг хүсдэггүй… Хэрэв бид тухайн үедээ тохирох дотоод төлөв байдалд байхгүй бол гадаад үйл явдлууд ямар сайхан байсан ч хамаагүй хамгийн сайхан үйл явдлууд ч уйтгартай, залхмаар, эсвэл зүгээр л уйдаатай санагдаж болно…

Хэн нэгэн хуримын найрыг тэсэн ядан хүлээж байгаа нь үйл явдал мөн, гэвч тухайн үедээ хэтэрхий санаа зовсон байж болох тул ямар ч таашаал авахгүй, бүх зүйл нь хүнд суртал шиг хуурай, хүйтэн болж хувирах вий…

Баяр ёслолд оролцож байгаа бүх хүмүүс үнэхээр таашаал авдаггүй гэдгийг бидний туршлага харуулсан… Хамгийн сайхан баяр ёслолд ч уйтгартай хүн байж л байдаг, хамгийн амттай зүйлс нь зарим хүмүүсийг баярлуулж, зарим хүмүүсийг уйлуулдаг…

Гадаад үйл явдлыг тохирох дотоод төлөв байдалтай нууцаар хослуулж чаддаг хүмүүс маш ховор… Хүмүүс ухамсартайгаар амьдарч чаддаггүйд харамсалтай: инээх ёстой үедээ уйлж, уйлах ёстой үедээ инээдэг…

Хяналт гэдэг нь өөр зүйл: Мэргэн хүн баяр хөөртэй байж чаддаг боловч хэзээ ч галзуу солиотой болдоггүй; гунигтай боловч хэзээ ч цөхрөнгөө барж, унадаггүй… хүчирхийллийн дунд тайван; садар самууны дунд цагаан хоолтон; шунал тачаалын дунд ариун гэх мэт…

Гунигтай, хар бараан үзэлтэй хүмүүс амьдралын хамгийн мууг бодож, үнэндээ амьдрахыг хүсдэггүй… Өдөр бүр бид зөвхөн аз жаргалгүй байгаа төдийгүй бусдын амьдралыг гашуун болгож байгаа хүмүүсийг харж байна…

Ийм хүмүүс өдөр бүр баяр наадмаар амьдарсан ч өөрчлөгдөхгүй; сэтгэцийн өвчин нь дотооддоо байдаг… ийм хүмүүс эцэс төгсгөлгүй гаж дотоод төлөвтэй байдаг…

Гэсэн хэдий ч эдгээр хүмүүс өөрсдийгөө зөв, гэгээнтэн, ариун журамтай, язгууртан, тусархаг, золиос гэх мэтээр тодорхойлдог… Эдгээр нь өөрсдийгөө хэтэрхий өндрөөр үнэлдэг, өөртөө маш их хайртай хүмүүс юм…

Өөртөө маш их өрөвдөлтэй ханддаг, үргэлж өөрийн хариуцлагаас зайлсхийх арга зам хайдаг хүмүүс… Ийм хүмүүс доод мэдрэмжинд дассан бөгөөд энэ шалтгааны улмаас өдөр бүр хүн бус сэтгэцийн элементүүдийг бий болгодог нь илт байна.

Амжилтгүй үйл явдлууд, азгүйтэл, ядуурал, өр, асуудал гэх мэт нь амьдрах аргаа мэддэггүй хүмүүсийн онцлог юм… Хэн ч баялаг оюуны соёлтой болж чаддаг, гэхдээ зөв амьдрахыг сурсан хүмүүс маш цөөхөн…

Хэрэв хэн нэгэн гадаад үйл явдлыг ухамсарын дотоод төлөв байдлаас салгахыг хүсвэл нэр төртэй оршин тогтнох чадваргүй гэдгээ тодорхой харуулж байна. Гадаад үйл явдал, дотоод төлөв байдлыг ухамсартайгаар хослуулж сурсан хүмүүс амжилтын замд гарч байна…