Дээд Зэргийн Талх

Хэрэв бид өөрийн амьдралын өдөр тутмын үйл явцыг сайтар ажиглавал бид ухамсартайгаар амьдарч чадахгүй гэдэг нь тодорхой харагдана.

Бидний амьдрал нь механик дадал зуршлын тогтсон замаар хөдөлж буй галт тэрэг шиг, хоосон, өнгөцхөн оршин тогтнох шинжтэй.

Хамгийн хачирхалтай нь бид дадал зуршлаа өөрчлөх талаар огт боддоггүй, бид үргэлж нэг л зүйлийг давтахаас залхдаггүй юм шиг.

Дадал зуршил биднийг чулуужуулдаг, гэхдээ бид өөрсдийгөө эрх чөлөөтэй гэж боддог; бид аймшигтай муухай ч өөрсдийгөө Аполлон гэж боддог…

Бид механик хүмүүс учраас амьдралд юу хийж байгаагаа үнэн зүрхнээсээ мэдрэхгүй байх нь хангалттай шалтгаан болдог.

Бид өдөр бүр хуучирсан, утгагүй дадал зуршлынхаа замаар хөдөлдөг бөгөөд үүний үр дүнд жинхэнэ амьдрал гэж байхгүй; амьдрахын оронд бид өрөвдөлтэйгөөр ургаж, шинэ мэдрэмж авдаггүй.

Хэрэв хүн өдрөө ухамсартайгаар эхлүүлбэл энэ өдөр бусад өдрөөс эрс ялгаатай байх нь тодорхой.

Хэн нэгэн амьдралаа бүхэлд нь өөрийн биеэрээ мэдэрч, өнөөдөр хийх ёстой зүйлээ маргааш хүртэл хойшлуулахгүй бол өөрийнхөө төлөө ажиллах гэж юу гэсэн үг болохыг үнэхээр мэддэг.

Нэг ч өдөр чухал биш гэж үгүй; хэрэв бид өөрсдийгөө эрс өөрчлөхийг хүсвэл өдөр бүр өөрсдийгөө харж, ажиглаж, ойлгох хэрэгтэй.

Гэсэн хэдий ч хүмүүс өөрсдийгөө харахыг хүсдэггүй, зарим нь өөрийнхөө төлөө ажиллахыг хүсдэг ч хайхрамжгүй байдлаа дараах маягаар зөвтгөдөг: “Оффисын ажил өөрийнхөө төлөө ажиллах боломж олгодоггүй”. Эдгээр үгс нь утгагүй, хоосон, хий хоосон бөгөөд зөвхөн залхуурал, хойргошил, Агуу Үйл хэрэгт хайргүй байдлыг зөвтгөхөд л үйлчилдэг.

Ийм хүмүүс сүнслэг байдлын талаар маш их санаа зовдог ч хэзээ ч өөрчлөгдөхгүй нь тодорхой.

Өөрийгөө ажиглах нь яаралтай, хойшлуулшгүй, хүлээлгэж болохгүй зүйл юм. Жинхэнэ өөрчлөлтийг хийхийн тулд дотоод сэтгэлийн ажиглалт маш чухал.

Таны сэтгэл зүйн байдал босох үед ямар байдаг вэ? Өглөөний цайны үеэр таны сэтгэл санаа ямар байдаг вэ? Зөөгч, эхнэртэйгээ тэвчээргүй харьцсан уу? Яагаад тэвчээргүй байсан бэ? Юу таныг үргэлж зовоож байна вэ?, гэх мэт.

Тамхи татах, бага идэх нь бүх өөрчлөлт биш, гэхдээ энэ нь тодорхой ахиц дэвшил гаргаж байгааг харуулж байна. Бид донтолт, шунал нь хүнлэг бус, араатны шинжтэй гэдгийг сайн мэднэ.

Нууц замаар явж байгаа хэн нэгэн хэт тарган, гэдэс нь том, төгс төгөлдрийн хэм хэмжээнээс гажсан биетэй байх нь зохимжгүй юм. Энэ нь шунал, хэвлийгээрээ хооллох, бүр залхуурал гэсэн үг.

Өдөр тутмын амьдрал, мэргэжил, ажил эрхлэлт нь оршин тогтнохын тулд чухал ч ухамсарын зүүд болдог.

Амьдрал бол зүүд гэдгийг мэдэх нь үүнийг ойлгосон гэсэн үг биш юм. Ойлголт нь өөрийгөө ажиглаж, өөрийнхөө төлөө шаргуу ажиллах замаар ирдэг.

Өөрийнхөө төлөө ажиллахын тулд өнөөдөр өдөр тутмын амьдралынхаа төлөө ажиллах нь зайлшгүй бөгөөд тэгвэл Эзэний залбирлын “Өдөр бүр бидэнд талхыг өгөөч” гэсэн хэллэгийн утгыг ойлгоно.

“Өдөр бүр” гэдэг нь Грек хэлээр “Дээд талх” буюу “Дээд Тэнгэрийн талх” гэсэн утгатай.

Гнозис нь сэтгэл зүйн алдааг арилгах боломжийг олгодог санаа, хүчний хоёр талт утгаараа Амьдралын талхыг өгдөг.

Бид тухайн “Би”-г сансрын тоосонд бутлан хаях бүртээ сэтгэл зүйн туршлага олж, “Мэргэн ухааны талхыг” идэж, шинэ мэдлэг хүлээн авдаг.

Гнозис бидэнд “Дээд талх”-ыг, “Мэргэн ухааны талх”-ыг санал болгож, өөртөө, дотооддоо, энд, одоо эхэлж буй шинэ амьдралыг нарийн тодорхой зааж өгдөг.

Одоо хэн ч шинэ санаа олж, Тэнгэрлэг тусламж авахгүй л бол амьдралаа өөрчилж, амьдралын механик урвалтай холбоотой ямар нэгэн зүйлийг өөрчилж чадахгүй.

Гнозис эдгээр шинэ санааг өгч, оюун ухаанаас дээгүүр хүчнүүдээр хэрхэн тусламж авах “үйл ажиллагааны зарчим”-ыг заадаг.

Дээд төвүүдээс ирж буй санаа, хүчийг хүлээн авахын тулд бид организмынхаа доод төвүүдийг бэлтгэх хэрэгтэй.

Өөрийнхөө төлөө ажиллахад үл тоомсорлож болох зүйл гэж байхгүй. Хэчнээн өчүүхэн байсан ч ямар ч бодол ажиглагдах ёстой. Сөрөг сэтгэл хөдлөл, хариу үйлдэл гэх мэтийг ажиглах хэрэгтэй.