Creatief Begrip

Het Zijn en het Weten moeten elkaar wederzijds in evenwicht houden om de vlam van begrip in onze psyche te vestigen.

Wanneer het weten groter is dan het zijn, veroorzaakt dat intellectuele verwarring van allerlei aard.

Als het zijn groter is dan het weten, kan dat tot even ernstige gevallen leiden als de domme heilige.

Op het gebied van het praktische leven is het raadzaam om onszelf te observeren met het doel onszelf te ontdekken.

Het is juist het praktische leven de psychologische sportschool waardoor we onze gebreken kunnen ontdekken.

In een staat van alerte perceptie, alerte nieuwheid, zullen we direct kunnen verifiëren dat de verborgen gebreken spontaan naar boven komen.

Het is duidelijk dat een ontdekt gebrek bewust moet worden bewerkt met het doel het van onze psyche te scheiden.

Voor alles mogen we ons niet identificeren met een ik-gebrek als we het werkelijk willen elimineren.

Als we op een plank staan en deze willen optillen om hem tegen een muur te plaatsen, zou dit niet mogelijk zijn als we erop zouden blijven staan.

Uiteraard moeten we beginnen met het scheiden van de plank van onszelf, door ons ervan te verwijderen en vervolgens met onze handen de plank op te tillen en tegen de muur te plaatsen.

Evenzo mogen we ons niet identificeren met een psychologische toevoeging als we deze werkelijk van onze psyche willen scheiden.

Wanneer men zich identificeert met de een of andere ‘ik’, versterkt men deze in feite in plaats van hem te desintegreren.

Stel dat een bepaalde ik van wellust de rollen overneemt die we in het intellectuele centrum hebben om op het scherm van de geest scènes van wellust en seksuele morbiteit te projecteren, als we ons identificeren met dergelijke gepassioneerde beelden, zal die wellustige ‘ik’ ongetwijfeld enorm worden versterkt.

Maar als we, in plaats van ons met die entiteit te identificeren, deze van onze psyche scheiden en haar beschouwen als een indringende demon, zal er uiteraard in onze intimiteit scheppend begrip zijn ontstaan.

Later zouden we ons de luxe kunnen veroorloven om een dergelijke toevoeging analytisch te beoordelen met het doel ons er volledig van bewust te worden.

Het ernstige probleem van de mensen is juist de identificatie en dit is betreurenswaardig.

Als de mensen de doctrine van de velen kenden, als ze werkelijk begrepen dat zelfs hun eigen leven niet van hen is, dan zouden ze niet de fout van identificatie begaan.

Scènes van woede, beelden van jaloezie, enz., op het gebied van het praktische leven zijn nuttig wanneer we ons in constante psychologische zelfobservatie bevinden.

Dan constateren we dat noch onze gedachten, noch onze verlangens, noch onze acties van ons zijn.

Onbetwistbaar grijpen meerdere ‘ikken’ in als indringers van slechte voortekenen om gedachten in onze geest te plaatsen en emoties in ons hart en acties van welke aard dan ook in ons motorisch centrum.

Het is betreurenswaardig dat we geen meester over onszelf zijn, dat diverse psychologische entiteiten met ons doen wat ze willen.

Helaas vermoeden we niet eens in de verste verte wat er met ons gebeurt en handelen we als simpele marionetten die door onzichtbare touwtjes worden bestuurd.

Het ergste van dit alles is dat we, in plaats van te vechten om onafhankelijk te worden van al deze geheime tirannetjes, de fout begaan ze te versterken en dit gebeurt wanneer we ons identificeren.

Elke straatscène, elk familiedrama, elke domme ruzie tussen echtgenoten is ongetwijfeld te wijten aan de een of andere ‘ik’, en dit is iets dat we nooit mogen negeren.

Het praktische leven is de psychologische spiegel waarin we onszelf kunnen zien zoals we zijn.

Maar bovenal moeten we de noodzaak begrijpen om onszelf te zien, de noodzaak om radicaal te veranderen, alleen dan zullen we de wens hebben om onszelf werkelijk te observeren.

Wie tevreden is met de staat waarin hij leeft, de dwaas, de achterlijke, de nalatige, zal nooit de wens voelen om zichzelf te zien, hij zal te veel van zichzelf houden en zal op geen enkele manier bereid zijn om zijn gedrag en zijn manier van zijn te herzien.

In duidelijke vorm zullen we zeggen dat in sommige komedies, drama’s en tragedies van het praktische leven verschillende ‘ikken’ optreden die men moet begrijpen.

In elke scène van gepassioneerde jaloezie komen ‘ikken’ van wellust, woede, eigenliefde, jaloezie, enz., enz., enz., in het spel, die vervolgens analytisch moeten worden beoordeeld, elk afzonderlijk, om ze volledig te begrijpen met het duidelijke doel ze volledig te desintegreren.

Het begrip is zeer elastisch, daarom moeten we steeds dieper graven; wat we vandaag op een bepaalde manier begrepen, zullen we morgen beter begrijpen.

Vanuit deze invalshoek bekeken, kunnen we zelf verifiëren hoe nuttig de diverse omstandigheden van het leven zijn wanneer we ze werkelijk gebruiken als een spiegel voor zelfontdekking.

We zouden in geen geval ooit proberen te beweren dat de drama’s, komedies en tragedies van het praktische leven altijd mooi en perfect zijn, een dergelijke bewering zou absurd zijn.

Echter, hoe absurd de diverse situaties van het bestaan ook zijn, ze zijn wonderbaarlijk als psychologische sportschool.

Het werk met betrekking tot de ontbinding van de diverse elementen die het ‘ik’ vormen, is vreselijk moeilijk.

Tussen de cadansen van het vers is ook de misdaad verborgen. Tussen de heerlijke geur van de tempels is de misdaad verborgen.

De misdaad wordt soms zo verfijnd dat hij wordt verward met heiligheid, en zo wreed dat hij op zoetheid lijkt.

De misdaad kleedt zich met de toga van de rechter, met de tuniek van de Meester, met de kleding van de bedelaar, met het pak van de heer en zelfs met de tuniek van Christus.

Begrip is fundamenteel, maar in het werk van ontbinding van de psychische aggregaten is het niet alles, zoals we in het volgende hoofdstuk zullen zien.

Het is dringend, onvermijdelijk, om ons bewust te worden van elke ‘Ik’ om hem van onze psyche te scheiden, maar dat is niet alles, er ontbreekt iets meer, zie hoofdstuk zestien.