Het Scientistische Jargon

De logische dialectiek wordt bovendien geconditioneerd en gekwalificeerd door de proposities “in” en “over” die ons nooit tot de directe ervaring van het werkelijke leiden.

De verschijnselen van de natuur zijn verre van zoals wetenschappers ze zien.

Zodra een fenomeen wordt ontdekt, wordt het onmiddellijk gekwalificeerd of bestempeld met een of andere moeilijke term uit het wetenschappelijke jargon.

Het is duidelijk dat die zeer moeilijke termen van het moderne wetenschappelijk jargon alleen dienen als een lapmiddel om de onwetendheid te verbergen.

Natuurlijke fenomenen zijn geenszins zoals wetenschappers ze zien.

Het leven met al zijn processen en fenomenen ontvouwt zich van moment tot moment, van ogenblik tot ogenblik, en wanneer de wetenschappelijke geest het stopt om het te analyseren, doodt het het in feite.

Elke gevolgtrekking die wordt gemaakt uit een natuurlijk fenomeen is op geen enkele manier gelijk aan de concrete realiteit van het fenomeen; helaas gelooft de geest van de wetenschapper, gehallucineerd door zijn eigen theorieën, stellig in het realisme van zijn gevolgtrekkingen.

Het gehallucineerde intellect ziet niet alleen een weerspiegeling van zijn eigen concepten in de fenomenen, maar, en wat nog erger is, wil op dictatoriale wijze dat de fenomenen exact en absoluut gelijk zijn aan al die concepten die in het intellect worden gedragen.

Het fenomeen van de intellectuele hallucinatie is fascinerend, geen van die dwaze ultramoderne wetenschappers zou de realiteit van hun eigen hallucinatie toegeven.

De wijsneuzen van deze tijd zouden zeker niet toegeven dat ze gehallucineerd worden genoemd.

De kracht van de autosuggestie heeft hen doen geloven in de realiteit van al die concepten uit het wetenschappelijke jargon.

Het is duidelijk dat de gehallucineerde geest zich aanmatigt alwetend te zijn en op dictatoriale wijze wil dat alle processen van de natuur verlopen volgens de sporen van zijn wijsneuzerij.

Zodra een nieuw fenomeen verschijnt, wordt het geclassificeerd, bestempeld en op een bepaalde plaats geplaatst, alsof het echt begrepen is.

Er zijn duizenden termen uitgevonden om fenomenen te bestempelen, maar de pseudo-geleerden weten niets over de realiteit daarvan.

Als een levend voorbeeld van alles wat we in dit hoofdstuk beweren, zullen we het menselijk lichaam noemen.

In naam van de waarheid kunnen we met nadruk stellen dat dit fysieke lichaam absoluut onbekend is bij de moderne wetenschappers.

Een bewering van deze aard kan zeer onbeschaamd lijken voor de pausen van het moderne wetenschap, we verdienen ongetwijfeld hun excommunicatie.

We hebben echter zeer solide bases om zo’n enorme bewering te doen; helaas zijn de gehallucineerde geesten overtuigd van hun pseudo-wijsheid, dat ze het rauwe realisme van hun onwetendheid op geen enkele manier zouden kunnen accepteren.

Als we de hiërarchieën van het moderne wetenschappelijk jargon zouden vertellen dat de graaf van Cagliostro, een interessant personage uit de 16e, 17e en 18e eeuw, nog steeds leeft in de 20e eeuw, als we zouden zeggen dat de illustere Paracelsus, een illustere arts uit de middeleeuwen, nog steeds bestaat, dan kunt u er zeker van zijn dat de hiërarchieën van het huidige wetenschappelijk jargon ons zouden uitlachen en nooit onze beweringen zouden accepteren.

Het is echter zo: de authentieke mutanten, onsterfelijke mannen met lichamen die dateren van duizenden en miljoenen jaren geleden, leven momenteel op het aardoppervlak.

De auteur van dit werk kent de mutanten, maar negeert het moderne scepticisme, de hallucinatie van de wetenschappers en de staat van onwetendheid van de wijsneuzen niet.

Om al deze redenen zouden we op geen enkele manier in de illusie vervallen te geloven dat de fanatici van het wetenschappelijke jargon de realiteit van onze ongebruikelijke verklaringen zouden accepteren.

Het lichaam van een mutant is een openlijke uitdaging voor het wetenschappelijke jargon van deze tijd.

Het lichaam van een mutant kan van vorm veranderen en vervolgens terugkeren naar zijn normale toestand zonder schade op te lopen.

Het lichaam van een mutant kan onmiddellijk doordringen in de vierde verticale en zelfs elke plantaardige of dierlijke vorm aannemen en vervolgens terugkeren naar zijn normale toestand zonder schade op te lopen.

Het lichaam van een mutant daagt gewelddadig oude teksten van de officiële anatomie uit.

Helaas zou geen van deze verklaringen de gehallucineerden van het wetenschappelijke jargon kunnen overwinnen.

Die heren, gezeten op hun pauselijke zetels, zullen ons ongetwijfeld met minachting, misschien met woede en mogelijk zelfs met een beetje medelijden bekijken.

De waarheid is echter wat ze is, en de realiteit van de mutanten is een openlijke uitdaging voor elke ultramoderne theorie.

De auteur van het werk kent de mutanten, maar verwacht niet dat iemand hem gelooft.

Elk orgaan van het menselijk lichaam wordt gecontroleerd door wetten en krachten die de gehallucineerden van het wetenschappelijke jargon niet eens van verre kennen.

De elementen van de natuur zijn op zichzelf onbekend bij de officiële wetenschap; de beste chemische formules zijn onvolledig: H2O, twee atomen waterstof en één atoom zuurstof om water te vormen, is empirisch.

Als we in een laboratorium het atoom zuurstof proberen te combineren met de twee atomen waterstof, ontstaat er geen water of iets anders, omdat deze formule onvolledig is, het element vuur ontbreekt, alleen met dit genoemde element zou water kunnen worden gecreëerd.

Hoe briljant ook, intellectie kan ons nooit leiden tot de ervaring van het werkelijke.

De classificatie van stoffen en de moeilijke termen waarmee ze worden bestempeld, dienen slechts als een lapmiddel om de onwetendheid te verbergen.

Het feit dat het intellect wil dat een bepaalde stof een bepaalde naam en kenmerken heeft, is absurd en onaanvaardbaar.

Waarom waant het intellect zich alwetend? Waarom hallucineert het en gelooft het dat de stoffen en fenomenen zijn zoals het denkt dat ze zijn? Waarom wil intellectie dat de natuur een perfecte replica is van al zijn theorieën, concepten, meningen, dogma’s, vooroordelen, vooroordelen?

In werkelijkheid zijn natuurlijke fenomenen niet zoals men denkt dat ze zijn, en de stoffen en krachten van de natuur zijn geenszins zoals het intellect denkt dat ze zijn.

Het ontwaakte bewustzijn is niet de geest, noch het geheugen, noch iets dergelijks. Alleen het bevrijde bewustzijn kan zelf en op directe wijze de realiteit van het vrije leven in zijn beweging ervaren.

We moeten echter met nadruk stellen dat zolang er een subjectief element in onszelf bestaat, het bewustzijn tussen dat element opgesloten zal blijven en dus niet kan genieten van de continue en perfecte verlichting.