De Duisternis

Een van de moeilijkste problemen van onze tijd is ongetwijfeld het ingewikkelde labyrint van de theorieën.

Ongetwijfeld zijn er in deze tijden hier, daar en overal buitensporig veel pseudo-esoterische en pseudo-occultistische scholen ontstaan.

De handel in zielen, boeken en theorieën is angstaanjagend, zelden vindt iemand in het web van zoveel tegenstrijdige ideeën werkelijk de geheime weg.

Het ergste van dit alles is de intellectuele fascinatie; er is de neiging om zich strikt intellectueel te voeden met alles wat in de geest opkomt.

De zwervers van het intellect nemen niet langer genoegen met al die subjectieve en algemene literatuur die de boekenmarkten overspoelt, maar nu, als klap op de vuurpijl, proppen ze zich ook vol met en raken ze oververzadigd van het goedkope pseudo-esoterie en pseudo-occultisme dat overal als onkruid groeit.

Het resultaat van al dit jargon is de duidelijke verwarring en desoriëntatie van de schurken van het intellect.

Ik ontvang voortdurend brieven en boeken van alle soorten; de afzenders vragen me zoals altijd over die of die school, over dat of dat boek, ik beperk me ertoe het volgende te antwoorden: Laat die mentale luiheid varen; U hoeft zich niet te bekommeren om het leven van anderen, ontbind het dierlijke ego van de nieuwsgierigheid, U hoeft zich niet te bekommeren om de scholen van anderen, word serieus, ken uzelf, bestudeer uzelf, observeer uzelf, enz., enz., enz.

Wat werkelijk belangrijk is, is uzelf diepgaand te leren kennen op alle niveaus van de geest.

De duisternis is het onbewuste; het licht is het bewustzijn; we moeten toelaten dat het licht in onze duisternis doordringt; het is duidelijk dat het licht de kracht heeft om de duisternis te overwinnen.

Helaas zitten mensen opgesloten in de stinkende en onreine omgeving van hun eigen geest, terwijl ze hun geliefde Ego aanbidden.

Mensen willen niet beseffen dat ze geen meester zijn over hun eigen leven, elk persoon wordt van binnenuit gecontroleerd door vele andere personen, ik verwijs nadrukkelijk naar al die veelheid van ego’s die we in ons dragen.

Kennelijk plaatst elk van die ego’s in onze geest wat we moeten denken, in onze mond wat we moeten zeggen, in ons hart wat we moeten voelen, enz.

Onder deze omstandigheden is de menselijke persoonlijkheid niet meer dan een robot die wordt bestuurd door verschillende personen die strijden om de suprematie en die streven naar de opperste controle over de belangrijkste centra van de organische machine.

In naam van de waarheid moeten we plechtig verklaren dat het arme intellectuele dier dat ten onrechte mens wordt genoemd, hoewel het denkt heel evenwichtig te zijn, in een volledig psychologisch onevenwicht leeft.

Het intellectuele zoogdier is geenszins unilateraal, anders zou het evenwichtig zijn.

Het intellectuele dier is helaas multilateraal en dat is overtuigend aangetoond.

Hoe zou de rationele mensachtige evenwichtig kunnen zijn? Voor een perfect evenwicht is een wakker bewustzijn nodig.

Alleen het licht van het bewustzijn, niet vanuit de hoeken gericht maar volledig en centraal op onszelf gericht, kan een einde maken aan de contrasten, aan de psychologische tegenstellingen en in ons het ware innerlijke evenwicht vestigen.

Als we al die ego’s die we in ons dragen ontbinden, komt het ontwaken van het bewustzijn en als gevolg of corollarium het ware evenwicht van onze eigen psyche.

Helaas willen mensen zich niet bewust worden van het onbewuste waarin ze leven; ze slapen diep.

Als mensen wakker zouden zijn, zou ieder zijn naasten in zichzelf voelen.

Als mensen wakker zouden zijn, zouden onze naasten ons in zichzelf voelen.

Dan zouden er uiteraard geen oorlogen zijn en zou de hele aarde werkelijk een paradijs zijn.

Het licht van het bewustzijn, dat ons een waar psychologisch evenwicht geeft, zorgt ervoor dat alles op zijn plaats komt, en wat voorheen in intiem conflict met ons was, komt daadwerkelijk op de juiste plaats terecht.

Zo groot is het onbewustzijn van de menigte dat ze niet eens in staat zijn om de relatie tussen licht en bewustzijn te vinden.

Ongetwijfeld zijn licht en bewustzijn twee aspecten van hetzelfde; waar licht is, is bewustzijn.

Het onbewuste is duisternis en deze laatste bestaat in ons.

Alleen door psychologische zelfobservatie laten we toe dat het licht in onze eigen duisternis doordringt.

“Het licht kwam in de duisternis maar de duisternis begreep het niet”.