Terugkeer en Herhaling

Een man is wat zijn leven is: als een man niet aan zijn eigen leven werkt, verspilt hij zijn tijd op ellendige wijze.

Alleen door de ongewenste elementen die we in ons dragen te elimineren, kunnen we van ons leven een meesterwerk maken.

De dood is de terugkeer naar het begin van het leven, met de mogelijkheid om het opnieuw te herhalen op het toneel van een nieuw bestaan.

De verschillende pseudo-esoterische en pseudo-occultistische scholen handhaven de eeuwige theorie van opeenvolgende levens, een dergelijk concept is verkeerd.

Het leven is een film; na de vertoning rollen we de tape op zijn spoel en nemen we hem mee voor de eeuwigheid.

De terugkeer bestaat, de wederkomst bestaat; wanneer we terugkeren naar deze wereld projecteren we dezelfde film, hetzelfde leven, op de tapijt van het bestaan.

We kunnen de these van opeenvolgende existenties poneren; maar niet van opeenvolgende levens omdat de film dezelfde is.

De mens heeft drie procent vrije essentie en zevenennegentig procent essentie opgesloten tussen de ego’s.

Bij de terugkeer doordringt de drie procent vrije essentie volledig de bevruchte eicel; ongetwijfeld gaan we verder in het zaad van onze nakomelingen.

Persoonlijkheid is anders; er is geen morgen voor de persoonlijkheid van de dode; deze laatste lost langzaam op in het pantheon of de begraafplaats.

In de pasgeborene is alleen het kleine percentage vrije essentie opnieuw opgenomen; dit geeft het kind zelfbewustzijn en innerlijke schoonheid.

De verschillende ego’s die terugkeren draaien rond de pasgeborene, ze komen en gaan vrijelijk overal, ze zouden graag in de organische machine willen komen, maar dit is niet mogelijk zolang er geen nieuwe persoonlijkheid is gecreëerd.

Het is goed om te weten dat de persoonlijkheid energetisch is en dat deze met de ervaring door de tijd heen wordt gevormd.

Er staat geschreven dat de persoonlijkheid moet worden gecreëerd tijdens de eerste zeven jaar van de kindertijd en dat deze vervolgens wordt versterkt en versterkt door oefening.

De ego’s beginnen beetje bij beetje in te grijpen in de organische machine naarmate de nieuwe persoonlijkheid wordt gecreëerd.

De dood is een aftrekking van breuken, na de wiskundige bewerking blijven alleen de waarden over (dit zijn de goede en slechte, nuttige en nutteloze, positieve en negatieve ego’s).

De waarden in het astrale licht trekken elkaar aan en stoten elkaar af volgens de wetten van de universele magnetisatie.

Wij zijn wiskundige punten in de ruimte die dienen als voertuigen voor bepaalde sommen van waarden.

Binnen de menselijke persoonlijkheid van ieder van ons bestaan altijd deze waarden die dienen als basis voor de wet van de Recurrentie.

Alles gebeurt opnieuw zoals het is gebeurd, maar dan het resultaat of gevolg van onze voorafgaande acties.

Aangezien er in ieder van ons veel ego’s uit voorgaande levens bestaan, kunnen we met nadruk stellen dat elk van hen een ander persoon is.

Dit nodigt ons uit te begrijpen dat er in ieder van ons veel mensen leven met verschillende verplichtingen.

Binnen de persoonlijkheid van een dief bevindt zich een echte dievenhol; binnen de persoonlijkheid van een moordenaar bevindt zich een hele club van moordenaars; binnen de persoonlijkheid van een wellusteling bevindt zich een bordeel; binnen de persoonlijkheid van elke prostituee bevindt zich een heel bordeel.

Elk van die personen die we binnen onze eigen persoonlijkheid dragen, heeft zijn problemen en verplichtingen.

Mensen die in mensen leven, personen die in personen leven; dit is onweerlegbaar, onweerlegbaar.

Het ernstige van dit alles is dat elk van die personen of ego’s die in ons leven, uit oude existenties komt en bepaalde verplichtingen heeft.

Het ego dat in het verleden op dertigjarige leeftijd een liefdesavontuur had, zal in de nieuwe existentie die leeftijd afwachten om zich te manifesteren en, wanneer de tijd rijp is, de persoon van zijn dromen zoeken, telepathisch contact met hem opnemen en uiteindelijk zal de hereniging en de herhaling van de scène plaatsvinden.

Het ego dat op veertigjarige leeftijd een ruzie had over materiële goederen, zal in de nieuwe existentie die leeftijd afwachten om dezelfde kliekjes te herhalen.

Het ego dat op vijfentwintigjarige leeftijd ruzie maakte met een andere man in de cantina of in de bar, zal in de nieuwe existentie de nieuwe leeftijd van vijfentwintig jaar afwachten om zijn tegenstander te zoeken en de tragedie te herhalen.

De ego’s van de ene en de andere persoon zoeken elkaar op via telepathische golven en ontmoeten elkaar vervolgens opnieuw om mechanisch hetzelfde te herhalen.

Dit is werkelijk de mechanica van de Wet van de Recurrentie, dit is de tragedie van het leven.

Door duizenden jaren heen ontmoeten de verschillende personages elkaar opnieuw om dezelfde drama’s, komedies en tragedies opnieuw te beleven.

De menselijke persoon is niet meer dan een machine ten dienste van deze ego’s met zoveel verplichtingen.

Het ergste van dit alles is dat al deze verplichtingen van de mensen die we in ons dragen worden nagekomen zonder dat ons verstand van tevoren enige informatie heeft.

Onze menselijke persoonlijkheid lijkt in dit opzicht op een kar die door meerdere paarden wordt getrokken.

Er zijn levens van exacte herhaling, terugkerende existenties die nooit worden gewijzigd.

Op geen enkele manier zouden de komedies, drama’s en tragedies van het leven op het scherm van het bestaan kunnen worden herhaald als er geen acteurs zouden zijn.

De acteurs van al deze scènes zijn de ego’s die we in ons dragen en die uit oude existenties komen.

Als we de ego’s van de woede desintegreren, eindigen de tragische scènes van het geweld onvermijdelijk.

Als we de geheime agenten van de hebzucht tot kosmisch stof reduceren, zullen de problemen ervan volledig worden opgelost.

Als we de ego’s van de lust vernietigen, eindigen de scènes van het bordeel en de morbositeit.

Als we de geheime personages van de afgunst tot as reduceren, zullen de gebeurtenissen ervan radicaal eindigen.

Als we de ego’s van de trots, de ijdelheid, de verwaandheid, de eigenwaan doden, eindigen de belachelijke scènes van deze gebreken bij gebrek aan acteurs.

Als we de factoren van de luiheid, de inertie en de gemakzucht uit onze psyche elimineren, kunnen de afschuwelijke scènes van dit soort gebreken niet worden herhaald bij gebrek aan acteurs.

Als we de walgelijke ego’s van de vraatzucht, de gulzigheid verpulveren, eindigen de banketten, de dronkenschappen, enz. bij gebrek aan acteurs.

Aangezien deze meerdere ego’s jammer genoeg in de verschillende niveaus van het wezen worden verwerkt, is het noodzakelijk om hun oorzaken, hun oorsprong en de christelijke procedures te kennen die ons uiteindelijk naar de dood van het zelf en de uiteindelijke bevrijding zullen leiden.

De innerlijke Christus bestuderen, het christelijke esoterisme bestuderen is essentieel als het erom gaat een radicale en definitieve verandering in ons teweeg te brengen; dit is wat we in de volgende hoofdstukken zullen bestuderen.