Zichzelf Beschuldigen

De Essentie die ieder van ons in zich draagt, komt van boven, uit de Hemel, van de sterren… Onbetwistbaar is dat de wonderbaarlijke Essentie afkomstig is van de noot “LA” (De Melkweg, het sterrenstelsel waarin we leven).

De kostbare Essentie gaat door de noot “SOL” (De Zon) en vervolgens door de noot “FA” (De Planetaire Zone) en komt in deze wereld en dringt door in ons eigen innerlijk. Onze ouders hebben het juiste lichaam gecreëerd voor de ontvangst van deze Essentie die van de Sterren komt…

Door intensief aan onszelf te werken en ons op te offeren voor onze medemens, zullen we zegevierend terugkeren in de diepe schoot van Urania… We leven in deze wereld om een bepaalde reden, voor iets, om een speciale factor…

Uiteraard is er veel in ons dat we moeten zien, bestuderen en begrijpen, als we werkelijk iets willen weten over onszelf, over ons eigen leven… Tragisch is het bestaan van degene die sterft zonder de reden van zijn leven te hebben gekend…

Ieder van ons moet voor zichzelf de zin van zijn eigen leven ontdekken, datgene wat hem gevangen houdt in de gevangenis van de pijn… Duidelijk is dat er in ieder van ons iets is dat ons leven verbittert en waar we krachtig tegen moeten vechten… Het is niet onvermijdelijk dat we in ellende blijven, het is onuitstelbaar om datgene wat ons zo zwak en ongelukkig maakt, tot kosmisch stof te reduceren.

Het heeft geen zin om ons te verbeelden met titels, eerbewijzen, diploma’s, geld, ijdele subjectieve rationaliteit, bekende deugden, enz., enz., enz. We mogen nooit vergeten dat de hypocrisie en de dwaze ijdelheden van de valse persoonlijkheid ons tot onhandige, muffe, achterlijke, reactionaire mensen maken, die niet in staat zijn om het nieuwe te zien…

De dood heeft vele betekenissen, zowel positieve als negatieve. Laten we eens kijken naar die prachtige observatie van de “Grote KABIR Jezus de Christus”: “Laat de doden hun doden begraven”. Veel mensen zijn, hoewel ze leven, in feite dood voor al het mogelijke werk aan zichzelf en dus voor elke intieme transformatie.

Het zijn mensen die opgesloten zitten tussen hun dogma’s en overtuigingen; mensen die versteend zijn in de herinneringen aan vele verledens; individuen vol met voorouderlijke vooroordelen; mensen die slaaf zijn van wat anderen zullen zeggen, vreselijk lauw, onverschillig, soms “wijsneuzen” die ervan overtuigd zijn dat ze in de waarheid zijn omdat hen dat zo is verteld, enz., enz., enz.

Die mensen willen niet begrijpen dat deze wereld een “Psychologische Gymzaal” is waardoor het mogelijk zou zijn om die geheime lelijkheid die we allemaal in ons dragen te vernietigen… Als die arme mensen de zo beklagenswaardige staat waarin ze zich bevinden zouden begrijpen, zouden ze beven van afschuw…

Maar dergelijke mensen denken altijd het beste over zichzelf; ze scheppen op over hun deugden, ze voelen zich perfect, goedhartig, behulpzaam, nobel, liefdadig, intelligent, plichtsgetrouw, enz. Het praktische leven als school is geweldig, maar het als een doel op zich nemen is manifest absurd.

Degenen die het leven op zich nemen, zoals het dagelijks wordt geleefd, hebben de noodzaak niet begrepen om aan zichzelf te werken om een “Radicale Transformatie” te bereiken. Helaas leven mensen mechanisch, ze hebben nog nooit iets gehoord over innerlijk werk…

Veranderen is noodzakelijk, maar mensen weten niet hoe ze moeten veranderen; ze lijden veel en weten niet eens waarom ze lijden… Geld hebben is niet alles. Het leven van veel rijke mensen is vaak werkelijk tragisch…