Mechanische Wezens

We zouden de Wet van de Terugkeer onmogelijk kunnen ontkennen, die elk moment van ons leven plaatsvindt.

Zeker, in elke dag van ons bestaan is er herhaling van gebeurtenissen, bewustzijnstoestanden, woorden, verlangens, gedachten, wilsuitingen, enz.

Het is duidelijk dat wanneer iemand zichzelf niet observeert, hij zich niet bewust kan worden van deze onophoudelijke dagelijkse herhaling.

Het is duidelijk dat wie geen interesse heeft om zichzelf te observeren, ook niet wil werken aan een echte radicale transformatie.

Alsof dat nog niet genoeg is, zijn er mensen die willen transformeren zonder aan zichzelf te werken.

We ontkennen niet het feit dat iedereen recht heeft op het ware geluk van de geest, maar het is ook zeker dat geluk meer dan onmogelijk zou zijn als we niet aan onszelf werken.

Je kunt innerlijk veranderen, wanneer je er echt in slaagt je reacties op de verschillende gebeurtenissen die je dagelijks overkomen te veranderen.

We zouden echter onze manier van reageren op de feiten van het praktische leven niet kunnen veranderen, als we niet serieus aan onszelf zouden werken.

We moeten onze manier van denken veranderen, minder nalatig zijn, serieuzer worden en het leven anders benaderen, in zijn echte en praktische zin.

Maar als we zo doorgaan zoals we zijn, ons elke dag op dezelfde manier gedragen, dezelfde fouten herhalen, met dezelfde nalatigheid als altijd, wordt elke mogelijkheid tot verandering in feite geëlimineerd.

Als iemand zichzelf echt wil leren kennen, moet hij beginnen met het observeren van zijn eigen gedrag, in de gebeurtenissen van een willekeurige dag van het leven.

We bedoelen hiermee niet dat men zichzelf niet dagelijks moet observeren, we willen alleen bevestigen dat men moet beginnen met het observeren van een eerste dag.

Alles moet een begin hebben, en beginnen met het observeren van ons gedrag op een willekeurige dag van ons leven, is een goed begin.

Het observeren van onze mechanische reacties op al die kleine details van slaapkamer, huis, eetkamer, huis, straat, werk, enz., enz., enz., wat men zegt, voelt en denkt, is zeker het meest aangewezen.

Het belangrijkste is om vervolgens te zien hoe of op welke manier men die reacties kan veranderen; maar als we geloven dat we goede mensen zijn, dat we ons nooit onbewust en verkeerd gedragen, zullen we nooit veranderen.

Allereerst moeten we begrijpen dat we mensen-machines zijn, simpele marionetten die worden bestuurd door geheime agenten, door verborgen Ego’s.

In onze persoon leven vele personen, we zijn nooit identiek; soms manifesteert zich in ons een bekrompen persoon, andere keren een prikkelbare persoon, op elk ander moment een schitterende, welwillende persoon, later een schandalige of lasterlijke persoon, daarna een heilige, dan een leugenaar, enz.

We hebben allerlei soorten mensen in ons, Ego’s van alle soorten. Onze persoonlijkheid is niet meer dan een marionet, een pratende pop, iets mechanisch.

Laten we beginnen met ons bewust te gedragen gedurende een klein deel van de dag; we moeten ophouden simpele machines te zijn, al is het maar gedurende korte dagelijkse minuten, dit zal een beslissende invloed hebben op ons bestaan.

Wanneer we onszelf observeren en niet doen wat dat of dat Ego wil, is het duidelijk dat we ophouden machines te zijn.

Een enkel moment, waarin men bewust genoeg is om op te houden machine te zijn, als het vrijwillig wordt gedaan, verandert meestal radicaal veel onaangename omstandigheden.

Helaas leiden we dagelijks een mechanistisch, routinematig, absurd leven. We herhalen gebeurtenissen, onze gewoonten zijn hetzelfde, we hebben ze nooit willen veranderen, ze zijn het mechanische spoor waar de trein van ons miserabele bestaan op rijdt, maar we denken het beste van onszelf…

Overal zijn er “MITOMANEN” in overvloed, degenen die zichzelf als goden beschouwen; mechanische, routinematige wezens, personages uit het slijk van de aarde, miserabele poppen die worden bewogen door verschillende Ego’s; zulke mensen zullen niet aan zichzelf werken…