De Radicale Verandering

Zolang een mens vasthoudt aan de foutieve overtuiging dat hij Eén, Uniek, Ondeelbaar is, is het duidelijk dat een radicale verandering meer dan onmogelijk zal zijn. Het feit dat het esoterische werk begint met de rigoureuze observatie van zichzelf, wijst ons op een veelheid aan psychologische factoren, Ikken of ongewenste elementen die dringend uit ons innerlijk verwijderd, uitgeroeid moeten worden.

Het is ontegenzeggelijk onmogelijk om onbekende fouten te elimineren; het is noodzakelijk om eerst te observeren wat we van onze psyche willen scheiden. Dit type werk is niet extern maar intern, en degenen die denken dat een handleiding voor etiquette of een extern en oppervlakkig ethisch systeem hen naar succes kan leiden, zullen in feite volledig verkeerd zijn.

Het concrete en definitieve feit dat het innerlijke werk begint met geconcentreerde aandacht op de volledige observatie van zichzelf, is meer dan voldoende reden om aan te tonen dat dit een zeer bijzondere persoonlijke inspanning van ieder van ons vereist. Openhartig en zonder omhaal beweren we nadrukkelijk het volgende: Geen enkel mens kan dit werk voor ons doen.

Er is geen verandering mogelijk in onze psyche zonder de directe observatie van al die subjectieve factoren die we in ons dragen. Het aanvaarden van de veelheid aan fouten, waarbij de noodzaak van studie en directe observatie ervan wordt verworpen, betekent in feite een ontwijking of ontsnapping, een vlucht voor zichzelf, een vorm van zelfbedrog.

Alleen door de rigoureuze inspanning van de oordeelkundige observatie van zichzelf, zonder ontsnappingen van welke aard dan ook, kunnen we werkelijk aantonen dat we niet “Eén” zijn, maar “Velen”. Het toegeven van de pluraliteit van het IK en dit aantonen door middel van rigoureuze observatie zijn twee verschillende aspecten.

Iemand kan de Doctrine van de vele Ikken accepteren zonder het ooit te hebben aangetoond; dit laatste is alleen mogelijk door zorgvuldig aan zelfobservatie te doen. Het vermijden van het werk van innerlijke observatie, het zoeken naar ontwijkingen, is een onmiskenbaar teken van degeneratie. Zolang een mens de illusie in stand houdt dat hij altijd een en dezelfde persoon is, kan hij niet veranderen, en het is duidelijk dat het doel van dit werk juist is om een geleidelijke verandering in ons innerlijk leven te bewerkstelligen.

Radicale transformatie is een duidelijke mogelijkheid die meestal verloren gaat als men niet aan zichzelf werkt. Het beginpunt van radicale verandering blijft verborgen zolang de mens blijft geloven dat hij Eén is. Degenen die de Doctrine van de vele Ikken verwerpen, tonen duidelijk aan dat ze zichzelf nooit serieus hebben geobserveerd.

De strenge observatie van zichzelf zonder enige vorm van ontsnapping stelt ons in staat om zelf te verifiëren dat we niet “Eén” zijn, maar “Velen”. In de wereld van subjectieve meningen dienen verschillende pseudo-esoterische of pseudo-occultistische theorieën altijd als een uitweg om aan zichzelf te ontsnappen… Ontegenzeglijk dient de illusie dat men altijd een en dezelfde persoon is als een obstakel voor zelfobservatie…

Iemand zou kunnen zeggen: “Ik weet dat ik niet Eén ben, maar Velen, de Gnosis heeft het me geleerd”. Zelfs als zo’n bewering heel oprecht zou zijn, zou zo’n bewering, zonder volledige geleefde ervaring over dat doctrinair aspect, uiteraard iets puur extern en oppervlakkig zijn. Aantonen, ervaren en begrijpen is essentieel; alleen zo is het mogelijk om bewust te werken aan een radicale verandering.

Beweren is één ding en begrijpen is een ander. Wanneer iemand zegt: “Ik begrijp dat ik niet Eén ben, maar Velen”, als zijn begrip waar is en niet slechts onbeduidende woorden van een dubbelzinnig gesprek, dan duidt dit op een volledige verificatie van de Doctrine van de vele Ikken. Kennis en Begrip zijn verschillend. De eerste is van de geest, de tweede van het hart.

De loutere kennis van de Doctrine van de vele Ikken dient tot niets; helaas is tegenwoordig, in de tijden waarin we leven, de kennis veel verder gegaan dan het begrip, omdat het arme intellectuele dier, ten onrechte mens genoemd, uitsluitend de kant van de kennis heeft ontwikkeld en de bijbehorende kant van het Zijn jammerlijk heeft vergeten. Het kennen van de Doctrine van de vele Ikken en het begrijpen ervan is fundamenteel voor elke echte radicale verandering.

Wanneer een mens begint zichzelf aandachtig te observeren vanuit de hoek dat hij niet Eén is, maar Velen, dan is hij uiteraard begonnen met het serieuze werk aan zijn innerlijke natuur.