Het Permanente Zwaartepunt

Aangezien er geen echte individualiteit bestaat, is het onmogelijk om continuïteit van doelen te hebben.

Als het psychologische individu niet bestaat, als er in ieder van ons vele mensen leven, als er geen verantwoordelijk subject is, zou het absurd zijn om van iemand continuïteit van doelen te eisen.

We weten heel goed dat er in één persoon vele mensen leven, dus het volledige gevoel van verantwoordelijkheid bestaat niet echt in ons.

Wat een bepaald Ik op een bepaald moment verklaart, kan geen enkele ernst hebben vanwege het concrete feit dat elk ander Ik op elk ander moment precies het tegenovergestelde kan verklaren.

Het ernstige van dit alles is dat veel mensen geloven dat ze een gevoel van morele verantwoordelijkheid bezitten en zichzelf bedriegen door te beweren altijd dezelfde te zijn.

Er zijn mensen die op elk moment van hun bestaan naar de Gnostische studies komen, schitteren met de kracht van het verlangen, enthousiast worden over het esoterische werk en zelfs zweren om hun hele bestaan aan deze zaken te wijden.

Ongetwijfeld bewonderen alle broeders van onze beweging zo’n enthousiasteling.

Je kunt niet anders dan grote vreugde voelen bij het horen van mensen van deze soort, zo toegewijd en definitief oprecht.

Het idylle duurt echter niet lang, op een dag, om een of andere rechtvaardige of onrechtvaardige, eenvoudige of ingewikkelde reden, trekt de persoon zich terug uit de Gnosis, laat dan het werk vallen en om de fout recht te zetten, of in een poging zichzelf te rechtvaardigen, sluit hij zich aan bij een andere mystieke organisatie en denkt dat het nu beter gaat.

Al dit komen en gaan, al dit voortdurend veranderen van scholen, sekten, religies, is te wijten aan de veelheid van Ikken die in ons strijden om hun eigen suprematie.

Aangezien elk Ik zijn eigen criteria, zijn eigen geest, zijn eigen ideeën heeft, is deze verandering van meningen, dit constante gefladder van organisatie, van ideaal naar ideaal, enz. heel normaal.

Het subject zelf is niets meer dan een machine die de ene keer als voertuig dient voor het ene Ik en de andere keer voor het andere.

Sommige mystieke Ikken bedriegen zichzelf, nadat ze de een of andere sekte hebben verlaten, besluiten ze zichzelf als goden te beschouwen, ze schitteren als dwaallichtjes en verdwijnen uiteindelijk.

Er zijn mensen die even aan het esoterische werk snuffelen en dan, op het moment dat een ander Ik tussenbeide komt, deze studies definitief verlaten en zich laten opslokken door het leven.

Het is duidelijk dat als je niet tegen het leven vecht, het je verslindt en er zijn maar weinig aspiranten die zich echt niet laten opslokken door het leven.

Omdat er in ons een hele reeks Ikken bestaat, kan het permanente zwaartepunt niet bestaan.

Het is heel normaal dat niet alle subjecten zichzelf innerlijk realiseren. We weten heel goed dat de innerlijke zelfrealisatie van het wezen continuïteit van doelen vereist en aangezien het erg moeilijk is om iemand te vinden die een permanent zwaartepunt heeft, is het niet verwonderlijk dat er maar heel weinig mensen zijn die tot diepe innerlijke zelfrealisatie komen.

Het normale is dat iemand enthousiast wordt over het esoterische werk en het vervolgens verlaat; het vreemde is dat iemand het werk niet verlaat en de eindstreep haalt.

Zeker en in naam der waarheid bevestigen wij dat de Zon een zeer gecompliceerd en vreselijk moeilijk laboratoriumexperiment uitvoert.

Binnen het intellectuele dier dat ten onrechte mens wordt genoemd, bevinden zich kiemen die, indien op de juiste wijze ontwikkeld, zonnemensen kunnen worden.

Het is echter niet overbodig om te verduidelijken dat het niet zeker is dat die kiemen zich zullen ontwikkelen, het normale is dat ze degenereren en jammerlijk verloren gaan.

In ieder geval hebben de genoemde kiemen die ons in zonnemensen moeten veranderen een geschikte omgeving nodig, want het is bekend dat het zaad in een steriele omgeving niet ontkiemt, maar verloren gaat.

Opdat het echte zaad van de mens dat in onze geslachtsklieren is gedeponeerd, kan ontkiemen, is continuïteit van doelen en een normaal fysiek lichaam nodig.

Als wetenschappers doorgaan met het uitvoeren van experimenten met de klieren van interne secretie, kan elke mogelijkheid tot ontwikkeling van de genoemde kiemen verloren gaan.

Hoewel het ongelooflijk lijkt, hebben de mieren al een soortgelijk proces doorgemaakt, in een ver verleden van onze planeet Aarde.

Je staat versteld als je de perfectie van een mierenpaleis aanschouwt. Het lijdt geen twijfel dat de orde die in elk mierennest is gevestigd, formidabel is.

Die Ingewijden die het bewustzijn hebben gewekt, weten uit directe mystieke ervaring dat de mieren in tijden die niet eens door de grootste historici ter wereld worden vermoed, een menselijk ras waren dat een zeer machtige socialistische beschaving creëerde.

Vervolgens elimineerden ze de dictators van die familie, de verschillende religieuze sekten en de vrije wil, omdat dit alles hun macht verminderde en ze totalitair moesten zijn in de meest complete zin van het woord.

Onder deze omstandigheden, toen het individuele initiatief en het religieuze recht waren geëlimineerd, stortte het intellectuele dier zich op het pad van involutie en degeneratie.

Aan al het voorgaande werden wetenschappelijke experimenten toegevoegd; orgaantransplantaties, klieren, experimenten met hormonen, enz., enz., enz., met als resultaat de geleidelijke krimp en de morfologische verandering van die menselijke organismen totdat ze uiteindelijk de mieren werden die we kennen.

Die hele beschaving, al die bewegingen met betrekking tot de gevestigde sociale orde werden mechanisch en werden van ouders op kinderen geërfd; vandaag de dag staat men versteld als men een mierennest ziet, maar we kunnen niet anders dan hun gebrek aan intelligentie betreuren.

Als we niet aan onszelf werken, involueren en degenereren we op afschuwelijke wijze.

Het experiment dat de Zon uitvoert in het laboratorium van de natuur, heeft, behalve dat het moeilijk is, zeker zeer weinig resultaten opgeleverd.

Het creëren van zonnemensen is alleen mogelijk als er in ieder van ons echte samenwerking bestaat.

De creatie van de zonnemens is niet mogelijk als we niet eerst een permanent zwaartepunt in ons innerlijk vestigen.

Hoe zouden we continuïteit van doelen kunnen hebben als we geen zwaartepunt in onze psyche vestigen?

Elk ras dat door de Zon is gecreëerd, heeft zeker geen ander doel in de natuur dan de belangen van deze schepping en het zonne-experiment te dienen.

Als de Zon faalt in zijn experiment, verliest hij alle interesse in zo’n ras en dit is in feite gedoemd tot vernietiging en involutie.

Elk van de rassen die op het oppervlak van de Aarde hebben bestaan, heeft gediend voor het zonne-experiment. Van elk ras heeft de Zon enkele triomfen behaald, waarbij hij kleine groepen zonnemensen heeft geoogst.

Wanneer een ras zijn vruchten heeft afgeworpen, verdwijnt het geleidelijk of vergaat het gewelddadig door grote catastrofes.

De creatie van zonnemensen is mogelijk wanneer je vecht om onafhankelijk te worden van de maankrachten. Het lijdt geen twijfel dat al deze Ikken die we in onze psyche dragen, uitsluitend van het maantype zijn.

Het zou op geen enkele manier onmogelijk zijn om ons van de maankracht te bevrijden als we niet eerder een permanent zwaartepunt in ons hadden gevestigd.

Hoe zouden we de totaliteit van het meervoudige Ik kunnen ontbinden als we geen continuïteit van doelen hebben? Hoe zouden we continuïteit van doelen kunnen hebben zonder eerder een permanent zwaartepunt in onze psyche te hebben gevestigd?

Aangezien het huidige ras, in plaats van onafhankelijk te worden van de maaninvloed, alle interesse in de zonne-intelligentie heeft verloren, heeft het zichzelf ongetwijfeld veroordeeld tot involutie en degeneratie.

Het is niet mogelijk dat de ware mens ontstaat door middel van mechanische evolutie. We weten heel goed dat evolutie en haar tweelingzus involutie slechts twee wetten zijn die de mechanische as van de hele natuur vormen. Er wordt geëvolueerd tot een perfect gedefinieerd punt en dan komt het involutieve proces; op elke stijging volgt een daling en vice versa.

Wij zijn uitsluitend machines die worden bestuurd door verschillende Ikken. Wij dienen de economie van de natuur, we hebben geen duidelijke individualiteit zoals veel pseudo-esoterici en pseudo-occultisten ten onrechte veronderstellen.

We moeten met maximale urgentie veranderen, zodat de kiemen van de mens hun vruchten afwerpen.

Alleen door aan onszelf te werken met echte continuïteit van doelen en een volledig gevoel van morele verantwoordelijkheid kunnen we zonnemensen worden. Dit impliceert het wijden van ons hele bestaan aan het esoterische werk aan onszelf.

Degenen die hopen de zonnestaat te bereiken door middel van de mechanica van de evolutie, bedriegen zichzelf en veroordelen zichzelf in feite tot involutieve degeneratie.

In het esoterische werk kunnen we ons de luxe van veelzijdigheid niet veroorloven; degenen die wispelturige ideeën hebben, degenen die vandaag aan hun psyche werken en morgen door het leven worden opgeslokt, degenen die ontwijkende antwoorden zoeken, rechtvaardigingen, om het esoterische werk op te geven, zullen degenereren en involueren.

Sommigen stellen de fout uit, ze laten alles voor morgen liggen terwijl ze hun economische situatie verbeteren, zonder rekening te houden met het feit dat het zonne-experiment heel anders is dan hun persoonlijke criteria en hun bekende projecten.

Het is niet zo gemakkelijk om een zonnemens te worden als we de Maan in ons dragen, (het Ego is maans).

De aarde heeft twee manen; de tweede hiervan wordt Lilith genoemd en bevindt zich iets verder dan de witte maan.

Astronomen zien Lilith meestal als een linze omdat ze erg klein is. Dat is de zwarte Maan.

De meest sinistere krachten van het Ego bereiken de Aarde vanuit Lilith en produceren psychologische resultaten die onmenselijk en beestachtig zijn.

De misdaden van de Rode pers, de meest monsterlijke moorden in de geschiedenis, de meest onvermoede misdaden, enz., enz., enz., zijn te wijten aan de trillingsgolven van Lilith.

De dubbele maaninvloed die in de mens wordt vertegenwoordigd door het Ego dat hij in zich draagt, maakt van ons een ware mislukking.

Als we het dringende niet inzien om ons hele bestaan te wijden aan het werk aan onszelf met het doel ons te bevrijden van de dubbele maankracht, zullen we uiteindelijk door de Maan worden opgeslokt, involueren, steeds meer en meer degenereren in bepaalde staten die we goed zouden kunnen omschrijven als onbewust en infra-bewust.

Het ernstige van dit alles is dat we niet de ware individualiteit bezitten, als we een permanent zwaartepunt hadden, zouden we echt serieus werken tot we de zonnestaat bereiken.

Er zijn zoveel excuses in deze zaken, er zijn zoveel ontwijkende antwoorden, er bestaan zoveel fascinerende aantrekkingskrachten, dat het in feite bijna onmogelijk wordt om om die reden het dringende van het esoterische werk te begrijpen.

Het kleine beetje vrije wil dat we hebben en het Gnostische Onderricht dat gericht is op het praktische werk, zouden echter als basis kunnen dienen voor onze nobele doelen met betrekking tot het zonne-experiment.

De wispelturige geest begrijpt niet wat we hier zeggen, leest dit hoofdstuk en vergeet het vervolgens; daarna komt er een ander boek en nog een, en uiteindelijk sluiten we ons aan bij een instelling die ons een paspoort naar de hemel verkoopt, die op een meer optimistische manier tot ons spreekt, die ons gemakken in het hiernamaals verzekert.

Zo zijn de mensen, louter marionetten die worden bestuurd door onzichtbare draden, mechanische poppen met wispelturige ideeën en zonder continuïteit van doelen.