De Innerlijke Staat

Het correct combineren van innerlijke toestanden met uiterlijke gebeurtenissen is intelligent leven… Elke intelligent beleefde gebeurtenis vereist de bijbehorende specifieke innerlijke toestand…

Maar helaas denken mensen, wanneer ze hun leven overzien, dat het uitsluitend bestaat uit uiterlijke gebeurtenissen… Arme mensen! Ze denken dat als die of die gebeurtenis niet had plaatsgevonden, hun leven beter zou zijn geweest…

Ze veronderstellen dat het geluk hen in de steek heeft gelaten en dat ze de kans hebben gemist om gelukkig te zijn… Ze betreuren wat ze verloren hebben, huilen om wat ze hebben geminacht, kreunen bij de herinnering aan oude struikelblokken en rampen…

Mensen willen niet beseffen dat vegeteren niet leven is en dat het vermogen om bewust te bestaan uitsluitend afhangt van de kwaliteit van de innerlijke toestanden van de ziel… Het maakt niet uit hoe mooi de uiterlijke gebeurtenissen in het leven zijn, als we ons op dat moment niet in de juiste innerlijke toestand bevinden, kunnen de beste gebeurtenissen ons eentonig, vervelend of gewoon saai lijken…

Iemand wacht vol spanning op het huwelijksfeest, het is een gebeurtenis, maar het zou kunnen gebeuren dat men op het moment zelf zo bezorgd is, dat men er geen enkel plezier aan beleeft en dat alles zo dor en koud wordt als een protocol…

De ervaring heeft ons geleerd dat niet alle mensen die een banket of een dans bijwonen, er echt van genieten… Er is altijd wel een saaie piet op het beste feest en de heerlijkste stukken maken sommigen blij en anderen verdrietig…

Er zijn maar weinig mensen die de uiterlijke gebeurtenis vertrouwelijk met de juiste innerlijke toestand kunnen combineren… Het is jammer dat mensen niet bewust kunnen leven: ze huilen als ze zouden moeten lachen en lachen als ze zouden moeten huilen…

Controle is anders: de wijze kan vrolijk zijn, maar nooit in een gekke razernij; verdrietig, maar nooit wanhopig en verslagen… sereen te midden van geweld; onthoudend in de orgie; kuis te midden van lust, enz.

Melancholische en pessimistische mensen denken het slechtste over het leven en willen eerlijk gezegd niet leven… We zien elke dag mensen die niet alleen ongelukkig zijn, maar ook - en wat erger is - het leven van anderen verbitteren…

Zulke mensen zouden niet veranderen, zelfs niet als ze dagelijks van feest naar feest zouden leven; de psychologische ziekte dragen ze in zich… zulke mensen bezitten definitief perverse intieme toestanden…

Toch beschouwen deze subjecten zichzelf als rechtvaardig, heilig, deugdzaam, nobel, behulpzaam, martelaar, enz., enz., enz. Het zijn mensen die zichzelf te veel waard vinden; mensen die veel van zichzelf houden…

Individuen die veel medelijden met zichzelf hebben en die altijd ontsnappingsroutes zoeken om hun eigen verantwoordelijkheden te ontlopen… Zulke mensen zijn gewend aan de lagere emoties en het is duidelijk dat ze daarom dagelijks infrahumane psychische elementen creëren.

Ongelukkige gebeurtenissen, tegenslagen, ellende, schulden, problemen, enz., zijn uitsluitend voor diegenen die niet weten hoe ze moeten leven… Iedereen kan een rijke intellectuele cultuur ontwikkelen, maar er zijn maar weinig mensen die hebben geleerd om correct te leven…

Wanneer men de uiterlijke gebeurtenissen wil scheiden van de innerlijke toestanden van het bewustzijn, toont men concreet zijn onvermogen om waardig te bestaan. Degenen die leren om bewust uiterlijke gebeurtenissen en innerlijke toestanden te combineren, bewandelen het pad naar succes…