Het Niveau van het Zijn

Wie zijn we? Waar komen we vandaan? Waar gaan we naartoe? Waarom leven we? Waarom leven we?…

Het is ontegenzeglijk zo dat het arme “Intellectuele Dier”, dat ten onrechte mens wordt genoemd, niet alleen niets weet, maar ook niet eens weet dat het niets weet… Het ergste van alles is de moeilijke en vreemde situatie waarin we ons bevinden. We kennen het geheim van al onze tragedies niet en toch zijn we ervan overtuigd dat we alles weten…

Neem een “Rationeel Zoogdier”, zo iemand die in het leven opschept over invloed, mee naar het midden van de Saharawoestijn, zet hem daar ver van elke oase af en observeer vanuit een luchtschip alles wat er gebeurt… De feiten zullen voor zich spreken; de “Intellectuele Humanoïde”, hoewel hij opschept over zijn kracht en denkt dat hij heel wat voorstelt, blijkt in wezen vreselijk zwak te zijn…

Het “Rationele Dier” is honderd procent dom; hij denkt het beste van zichzelf; hij gelooft dat hij zich wonderbaarlijk kan ontwikkelen via de kleuterschool, handleidingen voor etiquette, basisschool, middelbare school, vwo, universiteit, de goede reputatie van zijn vader, enz., enz., enz. Helaas weten we, na al die letters en goede manieren, titels en geld, maar al te goed dat elke maagpijn ons verdrietig maakt en dat we in wezen ongelukkig en ellendig blijven…

Het is voldoende om de Universele Geschiedenis te lezen om te weten dat we dezelfde barbaren zijn als vroeger en dat we in plaats van te verbeteren erger zijn geworden… Deze 20e eeuw met al zijn spectaculaire vertoon, oorlogen, prostitutie, mondiale sodomie, seksuele degeneratie, drugs, alcohol, buitensporige wreedheid, extreme perversiteit, monsterlijkheid, enz., enz., enz., is de spiegel waarin we onszelf moeten bekijken; er is dus geen enkele reden om op te scheppen dat we een hoger ontwikkelingsniveau hebben bereikt…

Denken dat tijd vooruitgang betekent, is absurd, helaas blijven de “geïllustreerde onwetenden” vastzitten in het “Dogma van de Evolutie”… Op alle zwarte bladzijden van de “Zwarte Geschiedenis” vinden we altijd dezelfde afschuwelijke wreedheden, ambities, oorlogen, enz. Toch zijn onze hedendaagse “Super-beschaafden” er nog steeds van overtuigd dat oorlog iets secundairs is, een voorbijgaand ongeluk dat niets te maken heeft met hun zo bejubelde “Moderne Beschaving”.

Het belangrijkste is zeker de manier van zijn van elk persoon; sommige mensen zullen dronkaards zijn, anderen geheelonthouders, weer anderen eerlijk en anderen schurken; er is van alles in het leven… De massa is de som van de individuen; wat het individu is, is de massa, is de regering, enz. De massa is dus de uitbreiding van het individu; de transformatie van de massa’s, van de volkeren, is niet mogelijk als het individu, als elk persoon, zich niet transformeert…

Niemand kan ontkennen dat er verschillende sociale niveaus zijn; er zijn mensen van de kerk en van het bordeel; van de handel en van het platteland, enz., enz., enz. Zo zijn er ook verschillende Niveaus van Zijn. Wat we innerlijk zijn, prachtig of bekrompen, genereus of gierig, gewelddadig of vredelievend, kuis of wellustig, trekt de verschillende omstandigheden van het leven aan…

Een wellustig persoon zal altijd scènes, drama’s en zelfs tragedies van wellust aantrekken waarin hij verzeild raakt… Een dronkaard zal dronkaards aantrekken en zal altijd in bars en kroegen terechtkomen, dat is duidelijk… Wat zal de woekeraar, de egoïst aantrekken? Hoeveel problemen, gevangenissen, ongelukken?

Toch hebben de verbitterde mensen, moe van het lijden, zin om te veranderen, om een nieuwe bladzijde in hun verhaal om te slaan… Arme mensen! Ze willen veranderen en weten niet hoe; ze kennen de procedure niet; ze zitten in een doodlopende straat… Wat hen gisteren is overkomen, overkomt hen vandaag en zal hen morgen overkomen; ze herhalen altijd dezelfde fouten en leren de lessen van het leven niet, zelfs niet met kanonnen.

Alle dingen herhalen zich in hun eigen leven; ze zeggen dezelfde dingen, doen dezelfde dingen, beklagen dezelfde dingen… Deze vervelende herhaling van drama’s, komedies en tragedies zal doorgaan zolang we in ons innerlijk de ongewenste elementen van Woede, Hebzucht, Wellust, Afgunst, Trots, Luiheid, Gulzigheid, enz., enz., enz. met ons meedragen.

Wat is ons morele niveau?, of beter gezegd: Wat is ons Niveau van Zijn? Zolang het Niveau van Zijn niet radicaal verandert, zal de herhaling van al onze ellende, scènes, ongelukken en rampspoed doorgaan… Alle dingen, alle omstandigheden, die buiten ons gebeuren, op het toneel van deze wereld, zijn uitsluitend de weerspiegeling van wat we innerlijk met ons meedragen.

Met recht kunnen we plechtig beweren dat het “exterieure de weerspiegeling is van het interieure”. Wanneer men innerlijk verandert en die verandering radicaal is, veranderen ook het exterieure, de omstandigheden, het leven.

Ik heb de laatste tijd (jaar 1974) een groep mensen geobserveerd die een andermans terrein zijn binnengedrongen. Hier in Mexico krijgen dergelijke mensen het merkwaardige etiket “PARACHUTISTEN”. Ze zijn buren van de kolonie Campestre Churubusco, ze staan heel dicht bij mijn huis, de reden waarom ik ze van dichtbij heb kunnen bestuderen…

Arm zijn kan nooit een misdaad zijn, maar het erge is niet dat, maar hun Niveau van Zijn… Dagelijks vechten ze met elkaar, worden ze dronken, beledigen ze elkaar, worden ze moordenaars van hun eigen ongelukkige kameraden, ze leven zeker in vuile hutten waarin in plaats van liefde haat regeert…

Ik heb vaak gedacht dat als zo iemand de haat, de woede, de wellust, de dronkenschap, de laster, de wreedheid, het egoïsme, de laster, de afgunst, de eigenliefde, de trots, enz., enz., enz. uit zijn innerlijk zou verwijderen, hij andere mensen zou bevallen, zich door simpele Wet van Psychologische Affiniteiten zou associëren met meer verfijnde, meer spirituele mensen; die nieuwe relaties zouden definitief zijn voor een economische en sociale verandering…

Dat zou het systeem zijn dat zo iemand in staat zou stellen om de “garage”, de vuile “rioolput” te verlaten… Dus, als we echt een radicale verandering willen, is het eerste wat we moeten begrijpen dat ieder van ons (of hij nu blank of zwart is, geel of koperkleurig, onwetend of geleerd, enz.) zich op een bepaald “Niveau van Zijn” bevindt.

Wat is ons Niveau van Zijn? Hebben jullie daar ooit over nagedacht? Het zou niet mogelijk zijn om naar een ander niveau te gaan als we de staat waarin we ons bevinden niet kennen.