Het Supersubstantiële Brood

Als we zorgvuldig naar een willekeurige dag in ons leven kijken, zullen we zien dat we zeker niet bewust weten te leven.

Ons leven lijkt op een rijdende trein, die zich voortbeweegt op de vaste rails van mechanische, rigide gewoonten, van een ijdel en oppervlakkig bestaan.

Het vreemde is dat het nooit in ons opkomt om de gewoonten te veranderen, het lijkt alsof we er nooit genoeg van krijgen om steeds hetzelfde te herhalen.

De gewoonten hebben ons versteend, maar we denken dat we vrij zijn; we zijn vreselijk lelijk, maar we wanen ons Apollo’s…

We zijn mechanische mensen, reden te meer om elk echt gevoel te missen van wat we in het leven aan het doen zijn.

We bewegen ons dagelijks binnen de oude rails van onze verouderde en absurde gewoonten en het is duidelijk dat we geen echt leven hebben; in plaats van te leven, vegeteren we ellendig en krijgen we geen nieuwe indrukken.

Als iemand zijn dag bewust zou beginnen, is het duidelijk dat zo’n dag heel anders zou zijn dan de andere dagen.

Wanneer men zijn hele leven neemt, zoals de dag die men beleeft, wanneer men niet tot morgen uitstelt wat men vandaag moet doen, leert men werkelijk wat het betekent om aan zichzelf te werken.

Geen enkele dag is ooit onbelangrijk; als we werkelijk radicaal willen veranderen, moeten we onszelf dagelijks zien, observeren en begrijpen.

De mensen willen zichzelf echter niet zien, sommigen hebben zin om aan zichzelf te werken, maar rechtvaardigen hun nalatigheid met zinnen als: “Het werk op kantoor staat het werken aan zichzelf niet toe”. Woorden die zinloos, leeg, ijde, absurd zijn, die alleen dienen om luiheid, traagheid, gebrek aan liefde voor de Grote Zaak te rechtvaardigen.

Zulke mensen, ook al hebben ze veel spirituele zorgen, zullen duidelijk nooit veranderen.

Het is dringend, onuitstelbaar en onvermijdelijk om onszelf te observeren. Intieme zelfobservatie is essentieel voor echte verandering.

Wat is uw psychologische toestand bij het opstaan? Wat is uw stemming tijdens het ontbijt? Was u ongeduldig met de ober? Met de echtgenote? Waarom was u ongeduldig? Wat is het dat u altijd van streek maakt?, enz.

Minder roken of eten is niet de hele verandering, maar het duidt wel op een zekere vooruitgang. We weten goed dat ondeugd en vraatzucht onmenselijk en beestachtig zijn.

Het is niet goed dat iemand die zich toelegt op het Geheime Pad, een fysiek lichaam heeft dat overdreven dik is en met een buik die uitpuilt en buiten elke euritmie van perfectie valt. Dat zou duiden op vraatzucht, gulzigheid en zelfs luiheid.

Het dagelijks leven, het beroep, de baan, hoewel essentieel voor het bestaan, vormen de droom van het bewustzijn.

Weten dat het leven een droom is, betekent niet dat je het begrepen hebt. Begrip komt met zelfobservatie en intensief werken aan jezelf.

Om aan jezelf te werken, is het essentieel om aan je dagelijks leven te werken, vandaag nog, en dan zal je begrijpen wat die zin in het Onze Vader betekent: “Geef ons heden ons dagelijks brood”.

De zin “Elke Dag” betekent in het Grieks het “bovensubstantieel Brood” of het “Brood van de Hoge”.

De Gnosis geeft dat Brood des Levens in de dubbele betekenis van ideeën en krachten die ons in staat stellen psychologische fouten te desintegreren.

Elke keer dat we die of die ‘Ik’ tot kosmisch stof reduceren, winnen we psychologische ervaring, eten we het “Brood van de Wijsheid”, ontvangen we een nieuwe kennis.

De Gnosis biedt ons het “Bovensubstantieel Brood”, het “Brood van de Wijsheid”, en wijst ons precies het nieuwe leven aan dat in onszelf begint, binnen onszelf, hier en nu.

Nu kan niemand zijn leven veranderen of iets veranderen dat verband houdt met de mechanische reacties van het bestaan, tenzij hij de hulp heeft van nieuwe ideeën en goddelijke hulp ontvangt.

De Gnosis geeft die nieuwe ideeën en leert de “modus operandi” waarmee men kan worden bijgestaan door Krachten die hoger zijn dan de geest.

We moeten de lagere centra van ons organisme voorbereiden om de ideeën en krachten te ontvangen die van de hogere centra komen.

In het werken aan jezelf is niets verachtelijk. Elke gedachte, hoe onbeduidend ook, verdient het om geobserveerd te worden. Elke negatieve emotie, reactie, enz., moet geobserveerd worden.