Het Dierbare Ego

Aangezien boven en onder twee secties van hetzelfde zijn, is het nuttig om het volgende gevolg vast te stellen: “IK BOVEN, IK ONDER” zijn twee aspecten van hetzelfde duistere en gepluraliseerde Ego.

De zogenaamde “GODDELIJKE IK” of “HOGERE IK”, “ALTER EGO” of iets dergelijks, is in feite een truc van het “MIJZELF”, een vorm van ZELF-BEDROG. Wanneer het IK hier en in het hiernamaals wil voortbestaan, bedriegt het zichzelf met het valse concept van een Goddelijk Onsterfelijk IK…

Niemand van ons heeft een “Ik” dat waar, permanent, onveranderlijk, eeuwig, onuitsprekelijk, enz., enz., enz. is. Niemand van ons heeft werkelijk een ware en authentieke Eenheid van Zijn; helaas bezitten we niet eens een legitieme individualiteit.

Het Ego, hoewel het verdergaat na het graf, heeft echter een begin en een einde. Het Ego, het IK, is nooit iets individueels, unitairs, unittotaals. Het is duidelijk dat het IK “IKKEN” is.

In Oost-Tibet worden de “IKKEN” “PSYCHISCHE AGGREGATEN” of gewoon “Waarden” genoemd, of deze laatste nu positief of negatief zijn. Als we aan elk “Ik” denken als een ander persoon, kunnen we met nadruk het volgende beweren: “Binnen elke persoon die in de wereld leeft, bestaan ​​veel mensen”.

Ongetwijfeld leven er in ieder van ons veel verschillende mensen, sommige beter, andere slechter… Elk van deze Ikken, elk van deze mensen vecht om de suprematie, wil exclusief zijn, controleert de intellectuele hersenen of de emotionele en motorische centra wanneer hij kan, terwijl een ander hem verdringt…

De leer van de vele Ikken werd in Oost-Tibet onderwezen door de ware Helderzienden, door de authentieke Verlichten… Elk van onze psychologische defecten is gepersonifieerd in een bepaald Ik. Aangezien we duizenden en zelfs miljoenen defecten hebben, wonen er ogenschijnlijk veel mensen in ons.

In psychologische kwesties hebben we duidelijk kunnen aantonen dat paranoïde, egocentrische en mytomaanische subjecten voor geen geld ter wereld de cultus van het geliefde Ego zouden opgeven. Het is onbetwistbaar dat dergelijke mensen de leer van de vele “Ikken” dodelijk haten.

Wanneer iemand zichzelf echt wil leren kennen, moet hij zichzelf observeren en proberen de verschillende “Ikken” te leren kennen die in de persoonlijkheid zitten. Als een van onze lezers deze leer van de vele “Ikken” nog steeds niet begrijpt, komt dat uitsluitend door een gebrek aan oefening in Zelfobservatie.

Naarmate men de Innerlijke Zelfobservatie beoefent, ontdekt men zelf veel mensen, veel “Ikken”, die in onze eigen persoonlijkheid leven. Degenen die de leer van de vele Ikken ontkennen, degenen die een Goddelijk IK aanbidden, hebben zichzelf ongetwijfeld nooit serieus geobserveerd. In socratische stijl zeggend, zullen we zeggen dat die mensen niet alleen onwetend zijn, maar ook niet weten dat ze onwetend zijn.

We zouden onszelf zeker nooit kunnen leren kennen zonder serieuze en diepgaande zelfobservatie. Zolang een willekeurig subject zichzelf als Eén blijft beschouwen, is het duidelijk dat elke innerlijke verandering meer dan onmogelijk zal zijn.