De Individualiteit

Denken dat men “Eén” is, is zeker een grap van zeer slechte smaak; helaas bestaat deze ijdele illusie in ieder van ons.

Helaas denken we altijd het beste van onszelf, het komt nooit in ons op te begrijpen dat we niet eens een ware Individualiteit bezitten.

Het ergste is dat we onszelf zelfs de valse luxe gunnen te veronderstellen dat ieder van ons een volledig bewustzijn en een eigen wil heeft.

Arme wij! Wat zijn we toch dwaas! Het lijdt geen twijfel dat onwetendheid de ergste van alle ongelukken is.

In ieder van ons bestaan vele duizenden verschillende individuen, verschillende subjecten, Ikken of mensen die ruzie maken, die vechten om de suprematie en die geen enkele orde of overeenstemming hebben.

Als we ons bewust zouden zijn, als we zouden ontwaken uit zoveel dromen en fantasieën, hoe anders zou het leven zijn. ..

Maar tot overmaat van ramp fascineren negatieve emoties en zelfbeschouwingen en eigenliefde ons, hypnotiseren ze ons, staan ze ons nooit toe onszelf te herinneren, onszelf te zien zoals we werkelijk zijn..

We denken dat we één wil hebben, terwijl we in werkelijkheid veel verschillende willen hebben. (Elke Ik heeft zijn eigen wil)

De tragikomedie van al deze Innerlijke Multipliciteit is angstaanjagend; de verschillende innerlijke willen botsen met elkaar, leven in voortdurend conflict, handelen in verschillende richtingen.

Als we echte Individualiteit zouden hebben, als we Een Eenheid zouden bezitten in plaats van een Multipliciteit, zouden we ook continuïteit van doelen hebben, een ontwaakt bewustzijn, een bijzondere, individuele wil.

Verandering is wat nodig is, maar we moeten beginnen met eerlijk te zijn tegen onszelf.

We moeten een psychologische inventaris van onszelf maken om te weten wat we te veel hebben en wat we missen.

Het is mogelijk om Individualiteit te bereiken, maar als we denken dat we het hebben, zal die mogelijkheid verdwijnen.

Het is duidelijk dat we nooit zouden vechten om iets te bereiken waarvan we denken dat we het hebben. De fantasie doet ons geloven dat we bezitters zijn van de Individualiteit en er bestaan zelfs scholen in de wereld die dit zo onderwijzen.

Het is dringend noodzakelijk om tegen de fantasie te vechten, deze doet ons verschijnen alsof we dit of dat zijn, terwijl we in werkelijkheid ellendig, schaamteloos en pervers zijn.

We denken dat we mensen zijn, terwijl we in werkelijkheid slechts intellectuele zoogdieren zijn zonder Individualiteit.

Mythomanen denken dat ze Goden, Mahatma’s, enz. zijn, zonder zelfs maar te vermoeden dat ze niet eens een individuele geest en een Bewuste Wil hebben.

Egoïsten aanbidden hun geliefde Ego zozeer dat ze nooit het idee van de Multipliciteit van Ego’s in zichzelf zouden accepteren.

Paranoïde mensen zullen met alle klassieke trots die hen kenmerkt, dit boek niet eens lezen…

Het is essentieel om op leven en dood te vechten tegen de fantasie over onszelf, als we geen slachtoffer willen worden van kunstmatige emoties en valse ervaringen die ons niet alleen in belachelijke situaties brengen, maar ook elke mogelijkheid tot innerlijke ontwikkeling tegenhouden.

Het intellectuele dier is zo gehypnotiseerd door zijn fantasie dat hij droomt dat hij een leeuw of een adelaar is, terwijl hij in werkelijkheid niet meer is dan een vuile worm uit de modder van de aarde.

De mythomaan zou deze bovenstaande beweringen nooit accepteren; hij voelt zich uiteraard een aartshiërofant, wat men ook zegt; zonder te vermoeden dat de fantasie slechts niets is, “niets dan fantasie”.

De fantasie is een reële kracht die universeel op de mensheid inwerkt en die de Intellectuele Humanoïde in een staat van slaap houdt, waardoor hij gaat geloven dat hij al een mens is, dat hij echte Individualiteit, wil, een ontwaakt bewustzijn, een bijzondere geest, enz., enz., enz. bezit.

Wanneer we denken dat we één zijn, kunnen we niet van onze plaats in onszelf komen, blijven we stilstaan en degenereren, involueren we uiteindelijk.

Ieder van ons bevindt zich in een bepaalde psychologische fase en we kunnen er pas uitkomen als we rechtstreeks al die mensen of Ikken ontdekken die in onze persoon leven.

Het is duidelijk dat we door middel van intieme zelfobservatie de mensen kunnen zien die in onze psyche leven en die we moeten elimineren om de radicale transformatie te bereiken.

Deze perceptie, deze zelfobservatie, verandert fundamenteel alle verkeerde concepten die we over onszelf hadden en als resultaat tonen we het concrete feit aan dat we geen echte Individualiteit bezitten.

Zolang we onszelf niet observeren, zullen we in de illusie leven dat we Eén zijn en bijgevolg zal ons leven verkeerd zijn.

Het is niet mogelijk om op de juiste manier met onze medemensen om te gaan zolang er geen innerlijke verandering plaatsvindt in de diepte van onze psyche.

Elke intieme verandering vereist de voorafgaande eliminatie van de Ikken die we in ons dragen.

We zouden dergelijke Ikken op geen enkele manier kunnen elimineren als we ze niet in ons innerlijk observeren.

Degenen die zich Eén voelen, die het beste van zichzelf denken, die nooit de leer van de velen zouden accepteren, willen de Ikken ook niet observeren en daarom is elke mogelijkheid tot verandering bij hen onmogelijk.

Het is niet mogelijk om te veranderen als men niet elimineert, maar wie zich bezitter van de Individualiteit voelt, als hij zou accepteren dat hij moet elimineren, zou werkelijk niet weten wat hij moet elimineren.

We mogen echter niet vergeten dat wie denkt Eén te zijn, zichzelf bedriegt door te denken dat hij wel weet wat hij moet elimineren, maar in werkelijkheid weet hij niet eens dat hij het niet weet, hij is een verlichte dwaas.

We moeten “ont-egoïstisch” worden om “geïndividualiseerd” te worden, maar wie denkt dat hij de Individualiteit bezit, kan onmogelijk ont-egoïstisch worden.

De Individualiteit is honderd procent heilig, weinigen hebben het, maar iedereen denkt dat hij het heeft.

Hoe zouden we “Ikken” kunnen elimineren, als we denken dat we een Unieke “Ik” hebben?

Zeker, alleen wie zichzelf nooit serieus heeft geobserveerd, denkt dat hij een Unieke Ik heeft.

We moeten echter heel duidelijk zijn in dit onderwijs, want er bestaat het psychologische gevaar om de authentieke Individualiteit te verwarren met het concept van een soort “Hoger Ik” of iets dergelijks.

De Heilige Individualiteit staat ver boven elke vorm van “Ik”, het is wat het is, wat het altijd is geweest en wat het altijd zal zijn.

De rechtmatige Individualiteit is het Zijn en de reden van Zijn van het Zijn, het is het Zijn zelf.

Onderscheid tussen het Zijn en de Ik. Wie de Ik met het Zijn verwarren, hebben zichzelf zeker nooit serieus geobserveerd.

Zolang de Essentie, het bewustzijn, opgesloten blijft tussen al die Ikken die we in ons dragen, zal de radicale verandering meer dan onmogelijk zijn.