Dyscyplina

Nauczyciele szkół podstawowych, średnich i wyższych przywiązują ogromną wagę do dyscypliny i my musimy ją dokładnie przestudiować w tym rozdziale. Wszyscy, którzy przeszliśmy przez szkoły, uczelnie, uniwersytety itp. bardzo dobrze wiemy, czym jest dyscyplina, zasady, rózgi, nagany, itd., itd., itd. Dyscyplina to coś, co nazywa się KULTYWOWANIEM ODPORNOŚCI. Nauczyciele szkół uwielbiają kultywować ODPORNOŚĆ.

Uczy się nas opierania się, wznoszenia czegoś przeciwko czemuś innemu. Uczy się nas opierania się pokusom ciała, biczujemy się i pokutujemy, aby się im oprzeć. Uczy się nas OPIERAĆ się pokusom lenistwa, pokusom nieuczenia się, niechodzenia do szkoły, grania, śmiania się, wyśmiewania nauczycieli, łamania zasad, itd., itd., itd.

Nauczyciele mają błędne przekonanie, że poprzez dyscyplinę możemy zrozumieć potrzebę przestrzegania porządku w szkole, potrzebę uczenia się, zachowywania powagi wobec nauczycieli, dobrego zachowania wobec współuczniów, itd., itd., itd.

Panuje wśród ludzi błędne przekonanie, że im bardziej się opieramy, im bardziej odrzucamy, tym bardziej stajemy się wyrozumiali, wolni, pełni, zwycięscy. Ludzie nie chcą sobie uświadomić, że im bardziej z czymś walczymy, im bardziej się temu opieramy, im bardziej to odrzucamy, tym mniejsze jest ZROZUMIENIE.

Jeśli walczymy z nałogiem picia, ten zniknie na jakiś czas, ale ponieważ nie ZROZUMIELIŚMY go dogłębnie na wszystkich POZIOMACH UMYSŁU, ten powróci później, gdy zaniedbamy czujność i wypijemy za cały rok naraz. Jeśli odrzucamy nałóg nierządu, przez pewien czas będziemy bardzo cnotliwi na pozór (nawet jeśli na innych POZIOMACH UMYSŁU nadal będziemy okropnymi SATYRAMI, jak mogą to udowodnić sny EROTYCZNE i polucje nocne), a potem wrócimy z większą siłą do naszych dawnych praktyk NIERZĄDNIKÓW NIEODKUPIONYCH, z powodu konkretnego faktu, że nie zrozumieliśmy dogłębnie, czym jest NIERZĄD.

Wielu jest takich, którzy odrzucają CHCIWOŚĆ, którzy z nią walczą, którzy się dyscyplinują przed nią, przestrzegając określonych NORM zachowania, ale ponieważ nie zrozumieli naprawdę całego procesu CHCIWOŚCI, w gruncie rzeczy CHCĄ nie być CHCIWYMI.

Wielu jest takich, którzy się dyscyplinują przed GNIEWEM, którzy uczą się mu opierać, ale ten nadal istnieje na innych poziomach podświadomego umysłu, nawet jeśli pozornie zniknął z naszego charakteru, a przy najmniejszym zaniedbaniu czujności, podświadomość nas zdradza i wtedy grzmimy i błyskamy gniewem, kiedy najmniej się tego spodziewamy i być może z jakiegoś powodu, który nie ma NAJMNIEJSZEGO ZNACZENIA.

Wielu jest takich, którzy się dyscyplinują przed zazdrością i w końcu mocno wierzą, że już ją wytępili, ale ponieważ jej nie zrozumieli, jest jasne, że ta pojawia się ponownie na scenie właśnie wtedy, gdy myśleliśmy, że jest dobrze uśmiercona.

Tylko przy pełnym braku dyscypliny, tylko w autentycznej wolności, pojawia się w umyśle płomienny blask ZROZUMIENIA. WOLNOŚĆ TWÓRCZA nigdy nie może istnieć w ZBROI. Potrzebujemy wolności, aby ZROZUMIEĆ nasze wady PSYCHOLOGICZNE w sposób INTEGRALNY. Musimy PILNIE zburzyć mury i zerwać stalowe kajdany, aby być wolnymi.

Musimy sami doświadczyć wszystkiego, co nasi Nauczyciele w Szkole i nasi Rodzice powiedzieli nam, że jest dobre i użyteczne. Nie wystarczy uczyć się na pamięć i naśladować. Musimy zrozumieć.

Cały wysiłek Nauczycieli powinien być skierowany na świadomość uczniów. Powinni dążyć do tego, aby weszli na drogę ZROZUMIENIA. Nie wystarczy powiedzieć uczniom, że mają być tacy czy inni, konieczne jest, aby uczniowie nauczyli się być wolnymi, aby mogli sami badać, studiować, analizować wszystkie wartości, wszystkie rzeczy, które ludzie uznali za korzystne, użyteczne, szlachetne, a nie tylko je akceptować i naśladować.

Ludzie nie chcą sami odkrywać, mają umysły zamknięte, głupie, umysły, które nie chcą dociekać, umysły mechanistyczne, które nigdy nie dociekają i tylko NAŚLADUJĄ.

Konieczne jest, pilne, niezbędne, aby uczniowie od najmłodszych lat aż do momentu opuszczenia SAL cieszyli się prawdziwą wolnością odkrywania na własną rękę, dociekania, rozumienia i aby nie byli ograniczeni obrzydliwymi murami zakazów, nagan i dyscyplin.

Jeśli uczniom mówi się, co mają, a czego nie mają robić i nie pozwala się im ZROZUMIEĆ i doświadczyć, to GDZIE wtedy jest ich inteligencja? JAKA jest szansa, którą dano inteligencji? Na co się zda zdawanie egzaminów, ubieranie się bardzo dobrze, posiadanie wielu przyjaciół, jeśli nie jesteśmy inteligentni?

Inteligencja przychodzi do nas tylko wtedy, gdy jesteśmy naprawdę wolni, aby samodzielnie badać, aby rozumieć, aby analizować bez strachu przed naganą i bez rózgi Dyscyplin. Uczniowie bojaźliwi, przestraszeni, poddani straszliwym dyscyplinom nigdy nie będą mogli WIEDZIEĆ. Nigdy nie będą mogli być inteligentni.

Obecnie Rodziców i Nauczycieli interesuje tylko to, aby uczniowie zrobili karierę, aby zostali lekarzami, prawnikami, inżynierami, pracownikami biurowymi, czyli żywymi automatami, a potem wzięli ślub i stali się dodatkowo MASZYNAMI DO ROBIENIA DZIECI i to wszystko.

Kiedy chłopcy lub dziewczęta chcą zrobić coś nowego, coś innego, kiedy czują potrzebę wyjścia z tego pancerza, uprzedzeń, przestarzałych nawyków, dyscyplin, tradycji rodzinnych lub narodowych, itp., wtedy rodzice zaciskają mocniej kajdany więzienia i mówią do chłopca lub dziewczyny: Nie rób tego! nie jesteśmy gotowi cię w tym wspierać, te rzeczy to szaleństwa, itd., itd., itd. W SUMIE chłopiec lub dziewczyna jest formalnie uwięziony w więzieniu dyscyplin, tradycji przestarzałych zwyczajów, obrzydliwych idei, itd.

EDUKACJA FUNDAMENTALNA uczy godzić PORZĄDEK z WOLNOŚCIĄ. PORZĄDEK bez WOLNOŚCI to TYRANIA. WOLNOŚĆ bez PORZĄDKU to ANARCHIA. WOLNOŚĆ I PORZĄDEK mądrze połączone stanowią PODSTAWĘ EDUKACJI FUNDAMENTALNEJ.

UCZNIOWIE powinni cieszyć się doskonałą wolnością sprawdzania na własną rękę, DOCIEKANIA, ODKRYWANIA, czym naprawdę, czym w rzeczywistości są SAMI SOBĄ i co mogą robić w życiu. Uczniowie, żołnierze i policjanci i w ogóle wszystkie te osoby, które muszą żyć poddane surowym dyscyplinom, zwykle stają się okrutni, niewrażliwi na ludzki ból, bezlitośni.

DYSCYPLINA niszczy ludzką WRAŻLIWOŚĆ i to jest już całkowicie udowodnione przez OBSERWACJĘ i DOŚWIADCZENIE. Z powodu tylu dyscyplin i regulaminów, ludzie w tych czasach całkowicie stracili WRAŻLIWOŚĆ i stali się okrutni i bezlitośni. Aby być naprawdę wolnymi, trzeba być bardzo wrażliwymi i humanistami.

W szkołach podstawowych, średnich i wyższych uczy się studentów ZWRACANIA UWAGI na zajęciach, a uczniowie zwracają uwagę, aby uniknąć nagany, pociągnięcia za uszy, uderzenia rózgą lub linijką, itd., itd., itd. Ale niestety nie uczy się ich, jak NAPRAWDĘ ZROZUMIEĆ, czym jest ŚWIADOMA UWAGA.

Przez dyscyplinę uczeń zwraca uwagę i traci energię twórczą wiele razy w sposób bezużyteczny. Energia twórcza jest najbardziej subtelnym rodzajem siły wytwarzanej przez MASZYNĘ ORGANICZNĄ. My jemy i pijemy, a wszystkie procesy trawienia są w gruncie rzeczy procesami subtelizacji, w których materie grube zamieniają się w materie i siły użyteczne. Energia twórcza jest: rodzajem MATERII i SIŁY najbardziej subtelnym wytwarzanym przez organizm.

Jeśli wiemy, jak ZWRACAĆ ŚWIADOMĄ UWAGĘ, możemy zaoszczędzić energię twórczą. Niestety, nauczyciele nie uczą swoich uczniów, czym jest ŚWIADOMA UWAGA. Gdziekolwiek kierujemy UWAGĘ, tracimy ENERGIĘ TWÓRCZĄ. Możemy zaoszczędzić tę energię, jeśli podzielimy uwagę, jeśli nie utożsamiamy się z rzeczami, z ludźmi, z ideami.

Kiedy my utożsamiamy się z ludźmi, z rzeczami, z ideami, zapominamy o samych sobie i wtedy tracimy ENERGIĘ twórczą w najbardziej żałosny sposób. PILNE jest wiedzieć, że musimy oszczędzać ENERGIĘ TWÓRCZĄ, aby obudzić ŚWIADOMOŚĆ i że ENERGIA TWÓRCZA jest POTENCJAŁEM ŻYCIOWYM, WEHIKUŁEM ŚWIADOMOŚCI, narzędziem do OBUDZENIA ŚWIADOMOŚCI.

Kiedy uczymy się NIE zapominać o SAMYCH SOBIE, kiedy uczymy się dzielić UWAGĘ między PODMIOT; PRZEDMIOT i MIEJSCE, oszczędzamy ENERGIĘ TWÓRCZĄ, aby obudzić ŚWIADOMOŚĆ. Konieczne jest nauczenie się, jak kierować UWAGĄ, aby obudzić świadomość, ale uczniowie nic o tym nie wiedzą, ponieważ ich NAUCZYCIELE ich tego nie nauczyli.

KIEDY uczymy się wykorzystywać UWAGĘ świadomie, dyscyplina wtedy staje się zbędna. Student uważny na swoje zajęcia, na swoje lekcje, na porządek, NIE potrzebuje dyscypliny żadnego rodzaju.

PILNE jest, aby NAUCZYCIELE zrozumieli potrzebę inteligentnego pogodzenia WOLNOŚCI i PORZĄDKU, a jest to możliwe poprzez ŚWIADOMĄ UWAGĘ. ŚWIADOMA UWAGA wyklucza to, co nazywa się IDENTYFIKACJĄ. Kiedy się IDENTYFIKUJEMY z ludźmi, z rzeczami, z ideami, przychodzi FASCYNACJA, a ta ostatnia powoduje SEN w ŚWIADOMOŚCI.

Trzeba wiedzieć, jak ZWRACAĆ UWAGĘ bez IDENTYFIKACJI. KIEDY zwracamy uwagę na coś lub na kogoś i zapominamy o samych sobie, rezultatem jest FASCYNACJA i SEN ŚWIADOMOŚCI. Obserwuj uważnie KINOMANA. Jest uśpiony, nic nie wie, nie zna samego siebie, jest pusty, wydaje się być lunatykiem, śni o filmie, który ogląda, o bohaterze filmu.

UCZNIOWIE powinni zwracać uwagę na zajęciach, nie zapominając o SAMYCH SOBIE, aby nie popaść w STRASZNY SEN ŚWIADOMOŚCI. Uczeń musi widzieć siebie na scenie, kiedy zdaje egzamin lub kiedy stoi przed tablicą lub podłogą na rozkaz nauczyciela, lub kiedy się uczy lub odpoczywa, lub bawi się ze swoimi współuczniami.

UWAGA PODZIELONA na TRZY CZĘŚCI: PODMIOT, PRZEDMIOT, MIEJSCE, jest w rzeczywistości ŚWIADOMĄ UWAGĄ. Kiedy nie popełniamy BŁĘDU IDENTYFIKOWANIA SIĘ z ludźmi, rzeczami, ideami, itp., oszczędzamy ENERGIĘ TWÓRCZĄ i przyspieszamy w nas przebudzenie ŚWIADOMOŚCI.

Kto chce obudzić ŚWIADOMOŚĆ w ŚWIATACH WYŻSZYCH, musi zacząć od OBUDZENIA tutaj i teraz. Kiedy STUDENT popełnia błąd IDENTYFIKOWANIA SIĘ z ludźmi, rzeczami, ideami, kiedy popełnia błąd zapominania o samym sobie, wtedy wpada w fascynację i sen.

Dyscyplina nie uczy studentów ZWRACANIA ŚWIADOMEJ UWAGI. Dyscyplina jest prawdziwym więzieniem dla umysłu. Uczniowie muszą nauczyć się kierować ŚWIADOMĄ UWAGĄ już od samych szkolnych ławek, aby później w życiu praktycznym, poza szkołą, nie popełnili błędu zapominania o samych sobie.

Człowiek, który zapomina o samym sobie wobec obrażającego, identyfikuje się z nim, fascynuje się, popada w sen nieświadomości i wtedy rani lub zabija i nieuchronnie idzie do więzienia. Ten, który nie pozwala się FASCYNOWAĆ obrażającemu, ten, który nie identyfikuje się z nim, ten, który nie zapomina o samym sobie, ten, który wie, jak ZWRACAĆ ŚWIADOMĄ UWAGĘ, byłby niezdolny do przywiązywania wagi do słów obrażającego, ani do zranienia go, ani do zabicia go.

Wszystkie błędy, które popełnia istota ludzka w życiu, wynikają z tego, że zapomina o samym sobie, identyfikuje się, fascynuje i popada w sen. Lepiej byłoby dla młodzieży, dla wszystkich studentów, żeby uczono ich OBUDZANIA ŚWIADOMOŚCI, zamiast zniewalać ich tak wieloma absurdalnymi dyscyplinami.