Prostota

Pilne i niezbędne jest rozwijanie twórczego zrozumienia, ponieważ ono przynosi człowiekowi prawdziwą wolność życia. Bez zrozumienia niemożliwe jest osiągnięcie autentycznej zdolności krytycznej głębokiej analizy.

Nauczyciele i nauczycielki w szkołach, liceach i na uniwersytetach powinni prowadzić swoich uczniów i uczennice drogą samokrytycznego zrozumienia.

W naszym poprzednim rozdziale obszernie przestudiowaliśmy już procesy zazdrości i jeśli chcemy skończyć ze wszystkimi odcieniami zawiści, czy to religijnej, namiętnej, itp., musimy w pełni uświadomić sobie, czym naprawdę jest zazdrość, ponieważ tylko dogłębne i intymne zrozumienie nieskończonych procesów zawiści pozwala nam skończyć z zazdrością wszelkiego rodzaju.

Zazdrość niszczy małżeństwa, zazdrość niszczy przyjaźnie, zazdrość wywołuje wojny religijne, bratobójczą nienawiść, morderstwa i cierpienia wszelkiego rodzaju.

Zazdrość ze wszystkimi swoimi nieskończonymi odcieniami ukrywa się za wzniosłymi celami. Zazdrość istnieje u tego, który, będąc poinformowany o istnieniu wzniosłych świętych, mahatmów lub guru, również pragnie stać się świętym. Zazdrość istnieje u filantropa, który stara się przewyższyć innych filantropów. Zazdrość istnieje u każdego, kto pożąda cnót, ponieważ otrzymał informacje, ponieważ w jego umyśle są dane o istnieniu świętych osób pełnych cnót.

Pragnienie bycia świętym, pragnienie bycia cnotliwym, pragnienie bycia wielkim ma u podstaw zazdrość.

Święci swoimi cnotami wyrządzili wiele szkód. Przypomina nam się przypadek pewnego człowieka, który uważał się za bardzo świętego.

Pewnego razu głodny i nieszczęsny poeta zapukał do jego drzwi, aby złożyć w jego ręce piękny wiersz specjalnie poświęcony świętemu z naszej opowieści. Poeta oczekiwał tylko monety, aby kupić jedzenie dla swojego wyczerpanego i starzejącego się ciała.

Poeta wyobrażał sobie wszystko oprócz zniewagi. Wielkie było jego zaskoczenie, gdy święty z pobożnym spojrzeniem i zmarszczonym czołem zamknął drzwi, mówiąc nieszczęsnemu poecie: “Precz stąd przyjacielu, precz… nie lubię takich rzeczy, nienawidzę pochlebstw… nie lubię próżności świata, to życie jest iluzją… podążam ścieżką pokory i skromności”. Nieszczęsny poeta, który pragnął tylko monety, zamiast tego otrzymał zniewagę od świętego, słowo, które rani, policzek, i ze zbolałym sercem i lirą rozbitą na kawałki odszedł ulicami miasta powoli… powoli… powoli.

Nowe pokolenie musi powstać na fundamencie autentycznego zrozumienia, ponieważ jest ono całkowicie twórcze.

Pamięć i przypominanie nie są twórcze. Pamięć jest grobem przeszłości. Pamięć i przypominanie to śmierć.

Prawdziwe zrozumienie jest psychologicznym czynnikiem całkowitego wyzwolenia.

Wspomnienia z pamięci nigdy nie mogą przynieść nam prawdziwego wyzwolenia, ponieważ należą do przeszłości, a zatem są martwe.

Zrozumienie nie jest rzeczą przeszłości ani przyszłości. Zrozumienie należy do momentu, w którym żyjemy tu i teraz. Pamięć zawsze przynosi ideę przyszłości.

Pilne jest studiowanie nauki, filozofii, sztuki i religii, ale nie należy powierzać studiów wierności pamięci, ponieważ nie jest ona wierna.

Absurdalne jest deponowanie wiedzy w grobie pamięci. Głupotą jest grzebanie w grobie przeszłości wiedzy, którą powinniśmy zrozumieć.

Nigdy nie moglibyśmy wypowiadać się przeciwko studiom, przeciwko mądrości, przeciwko nauce, ale nie przystoi deponować żywych klejnotów wiedzy w skażonym grobie pamięci.

Konieczne jest studiowanie, konieczne jest prowadzenie badań, konieczne jest analizowanie, ale musimy głęboko medytować, aby zrozumieć na wszystkich poziomach umysłu.

Człowiek prawdziwie prosty jest głęboko rozumiejący i ma prosty umysł.

W życiu ważne nie jest to, co zgromadziliśmy w grobie pamięci, ale to, co zrozumieliśmy nie tylko na poziomie intelektualnym, ale także w różnych podświadomych obszarach umysłu.

Nauka, wiedza, muszą przekształcić się w natychmiastowe zrozumienie. Kiedy wiedza, kiedy studia przekształciły się w autentyczne twórcze zrozumienie, możemy wtedy natychmiast zrozumieć wszystkie rzeczy, ponieważ zrozumienie staje się natychmiastowe, błyskawiczne.

U prostego człowieka nie ma komplikacji w umyśle, ponieważ wszelkie komplikacje umysłu wynikają z pamięci. Makiaweliczny JA, które nosimy w sobie, to zgromadzona pamięć.

Doświadczenia życiowe muszą przekształcić się w prawdziwe zrozumienie.

Kiedy doświadczenia nie przekształcają się w zrozumienie, kiedy doświadczenia trwają w pamięci, stanowią zgniliznę grobu, nad którym płonie zwodniczy i lucyferyczny płomień intelektu.

Konieczne jest wiedzieć, że zwierzęcy intelekt pozbawiony całkowicie wszelkiej duchowości jest jedynie werbalizacją pamięci, nagrobny płomień płonący nad płytą nagrobną.

Człowiek prosty ma umysł wolny od doświadczeń, ponieważ stały się one świadomością, przekształciły się w twórcze zrozumienie.

Śmierć i życie są ze sobą ściśle związane. Tylko umierając ziarno, rodzi się roślina, tylko umierając doświadczenie, rodzi się zrozumienie. Jest to proces autentycznej transformacji.

Człowiek skomplikowany ma pamięć pełną doświadczeń.

To dowodzi jego braku twórczego zrozumienia, ponieważ kiedy doświadczenia są w pełni zrozumiane na wszystkich poziomach umysłu, przestają istnieć jako doświadczenia i rodzą się jako zrozumienie.

Konieczne jest najpierw doświadczać, ale nie powinniśmy pozostawać w sferze doświadczenia, ponieważ wtedy umysł się komplikuje i staje się trudny. Konieczne jest intensywne życie i przekształcanie wszystkich doświadczeń w autentyczne twórcze zrozumienie.

Ci, którzy błędnie zakładają, że aby być rozumiejącymi, prostymi i nieskomplikowanymi, musimy porzucić świat, stać się żebrakami, żyć w odosobnionych chatach i nosić przepaski na biodra zamiast eleganckiego garnituru, są w całkowitym błędzie.

Wielu anachoretów, wielu samotnych pustelników, wielu żebraków ma umysły bardzo skomplikowane i trudne.

Bezużyteczne jest odsuwanie się od świata i życie jako anachoreci, jeśli pamięć jest pełna doświadczeń, które warunkują swobodny przepływ myśli.

Bezużyteczne jest życie jako pustelnicy, chcąc prowadzić życie świętych, jeśli pamięć jest wypełniona informacjami, które nie zostały właściwie zrozumiane, które nie stały się świadomością w różnych zakamarkach, korytarzach i nieświadomych obszarach umysłu.

Ci, którzy przekształcają informacje intelektualne w prawdziwe twórcze zrozumienie, ci, którzy przekształcają doświadczenia życiowe w prawdziwe głębokie zrozumienie, nic nie mają w pamięci, żyją z chwili na chwilę pełni prawdziwej pełni, stali się prości i nieskomplikowani, chociaż żyją w wystawnych rezydencjach i w obrębie życia miejskiego.

Małe dzieci przed siódmym rokiem życia są pełne prostoty i prawdziwego wewnętrznego piękna, ponieważ poprzez nie wyraża się jedynie żywa ESENCJA życia w całkowitej nieobecności PSYCHOLOGICZNEGO JA.

Musimy odzyskać utracone dzieciństwo, w naszym sercu i w naszym umyśle. Musimy odzyskać niewinność, jeśli naprawdę chcemy być szczęśliwi.

Doświadczenia i studia przekształcone w głębokie zrozumienie nie pozostawiają resztek w grobie pamięci i wtedy stajemy się prości, nieskomplikowani, niewinni, szczęśliwi.

Głęboka medytacja nad doświadczeniami i zdobytą wiedzą, głęboka samokrytyka, intymna psychoanaliza przekształcają wszystko w głębokie twórcze zrozumienie. To jest droga autentycznego szczęścia zrodzonego z mądrości i miłości.