Starość

Pierwsze czterdzieści lat życia daje nam książkę, następne trzydzieści – komentarz.

W wieku dwudziestu lat mężczyzna jest pawiem; w wieku trzydziestu – lwem; w wieku czterdziestu – wielbłądem; w wieku pięćdziesięciu – wężem; w wieku sześćdziesięciu – psem; w wieku siedemdziesięciu – małpą, a w wieku osiemdziesięciu – tylko głosem i cieniem.

Czas ujawnia wszystko: jest bardzo interesującym gadułą, który mówi sam z siebie, nawet gdy nikt go o nic nie pyta.

Nie ma niczego zrobionego ręką biednego ZWIERZĘCIA INTELEKTUALNEGO, fałszywie zwanego człowiekiem, czego prędzej czy później czas nie zniszczy.

“FUGIT IRRÉPARABILE TEMPUS” – czas, który ucieka, nie może być naprawiony.

Czas wydobywa na światło dzienne wszystko, co jest teraz ukryte, i zakrywa i ukrywa wszystko, co w tej chwili lśni blaskiem.

Starości nie da się ukryć, podobnie jak miłości, nawet gdy przebiera się ją w szaty młodości.

Starość obniża dumę ludzi i ich upokarza, ale czym innym jest być pokornym, a czym innym upaść upokorzonym.

Gdy zbliża się śmierć, starcy rozczarowani życiem odkrywają, że starość nie jest już ciężarem.

Wszyscy ludzie żywią nadzieję na długie życie i dożycie starości, a jednak starość ich przeraża.

Starość zaczyna się w wieku pięćdziesięciu sześciu lat, a następnie przebiega w okresach septenarnych, które prowadzą nas do zgrzybiałości i śmierci.

Największą tragedią starców jest nie sam fakt bycia starym, ale głupota niechęci do przyznania się do tego i głupota wiary w to, że jest się młodym, jakby starość była przestępstwem.

Najlepsze w starości jest to, że jest się bardzo blisko mety.

JA PSYCHOLOGICZNE, MOJE JA, EGO, nie poprawia się z wiekiem i doświadczeniem; komplikuje się, staje się trudniejsze, bardziej pracochłonne, dlatego mówi się w wulgarnym powiedzeniu: “GENIUSZ I FIGURA AŻ DO GROBU”.

JA PSYCHOLOGICZNE trudnych starców pociesza się dawaniem pięknych rad ze względu na swoją niezdolność do dawania brzydkich przykładów.

Starcy wiedzą bardzo dobrze, że starość jest bardzo strasznym tyranem, który zabrania im pod groźbą śmierci cieszyć się przyjemnościami szalonej młodości i wolą pocieszać się dawaniem pięknych rad.

JA ukrywa JA, JA ukrywa część samego siebie i wszystko jest opatrzone wzniosłymi frazami i pięknymi radami.

JEDNA część MOJEGO JA ukrywa inną część MOJEGO JA. JA ukrywa to, co mu nie pasuje.

Jest całkowicie udowodnione przez obserwację i doświadczenie, że kiedy wady nas opuszczają, lubimy myśleć, że to my je porzuciliśmy.

Serce ZWIERZĘCIA INTELEKTUALNEGO nie staje się lepsze z wiekiem, ale gorsze, zawsze robi się kamienne i jeśli w młodości byliśmy chciwi, kłamliwi, gniewni, w starości będziemy tacy o wiele bardziej.

Starcy żyją w przeszłości, starcy są wynikiem wielu wczoraj, starcy ignorują całkowicie moment, w którym żyjemy, starcy to nagromadzona pamięć.

Jedynym sposobem na osiągnięcie doskonałej starości jest rozpuszczenie JA PSYCHOLOGICZNEGO. Kiedy uczymy się umierać z chwili na chwilę, osiągamy wzniosłą starość.

Starość ma wielki sens, spokój i wolność dla tych, którzy już rozpuścili JA.

Kiedy pasje umarły w sposób radykalny, całkowity i definitywny, pozostaje się wolnym nie od jednego pana, ale od wielu panów.

Bardzo trudno jest znaleźć w życiu niewinnych starców, którzy nie posiadają już nawet resztek JA, ta klasa starców jest nieskończenie szczęśliwa i żyje z chwili na chwilę.

Mężczyzna posiwiały w MĄDROŚCI. Starczyk w wiedzy, pan miłości, staje się w rzeczywistości latarnią światła, która mądrze prowadzi nurt niezliczonych wieków.

Na świecie istnieli i istnieją obecnie niektórzy STARCY MISTRZOWIE, którzy nie mają nawet ostatnich resztek JA. Ci ARHACI GNOSTYCCY są tak egzotyczni i boscy jak kwiat lotosu.

CZCIGODNY STARY MISTRZ, który rozpuścił JA UPLURALNIONE w sposób radykalny i definitywny, jest doskonałym wyrazem DOSKONAŁEJ MĄDROŚCI, BOSKIEJ MIŁOŚCI I WZNIOŚŁEJ MOCY.

STARY MISTRZ, który nie ma już JA, jest w rzeczywistości pełną manifestacją BOSKIEGO BYTU.

Ci WZNIOŚLI STARCY, ci ARHACI GNOSTYCCY, oświecają świat od dawnych czasów, przypomnijmy sobie BUDDĘ, MOJŻESZA, HERMESA, RAMAKRISZNA, DANIELA, ŚWIĘTEGO LAMĘ, itd., itd., itd.

Nauczyciele szkół, kolegiów i uniwersytetów, nauczycielki, rodzice, powinni uczyć nowe pokolenia szacunku i czci dla starców.

TO, co nie ma imienia, TO, co jest BOSKIE, TO, co jest RZECZYWISTE, ma trzy aspekty: MĄDROŚĆ, MIŁOŚĆ, SŁOWO.

TO, co BOSKIE jako OJCIEC, to MĄDROŚĆ KOSMICZNA, JAKO MATKA to MIŁOŚĆ NIESKOŃCZONA, jako syn to SŁOWO.

W Ojcu rodziny znajduje się symbol mądrości. W Matce domu znajduje się MIŁOŚĆ, dzieci symbolizują słowo.

Stary Ojciec zasługuje na całe wsparcie dzieci. Ojciec, który jest już stary, nie może pracować i słuszne jest, aby dzieci go utrzymywały i szanowały.

Ukochana Matka, która jest już stara, nie może pracować i dlatego konieczne jest, aby synowie i córki dbali o nią, kochali ją i uczynili z tej miłości religię.

Kto nie potrafi kochać swojego Ojca, kto nie potrafi CZCIĆ swojej MATKI, kroczy drogą lewej ręki, drogą błędu.

Dzieci nie mają prawa oceniać swoich Rodziców, nikt nie jest doskonały na tym świecie i ci, którzy nie mają określonych wad w jednym kierunku, mają je w innym, wszyscy jesteśmy ucięci tymi samymi nożycami.

Niektórzy niedoceniają MIŁOŚĆ OJCZA, inni nawet śmieją się z MIŁOŚCI OJCZA. Ci, którzy tak się zachowują w życiu, nawet nie weszli na drogę, która prowadzi do TEGO, co nie ma imienia.

Niewdzięczny syn, który nienawidzi swojego Ojca i zapomina o swojej Matce, jest naprawdę prawdziwym przewrotnym, który nienawidzi wszystkiego, co jest BOSKIE.

REWOLUCJA ŚWIADOMOŚCI nie oznacza NIEWDZIĘCZNOŚCI, zapominania o ojcu, niedoceniania ukochanej Matki. REWOLUCJA ŚWIADOMOŚCI to MĄDROŚĆ MIŁOŚĆ i DOSKONAŁA MOC.

W Ojcu znajduje się symbol mądrości, a w Matce znajduje się żywe źródło MIŁOŚCI, bez której najczystszej esencji naprawdę niemożliwe jest osiągnięcie najwyższych INTYMNYCH REALIZACJI.