Ambicja

AMBICIJA ka disa shkaqe dhe një nga ato është ajo që quhet FRIKË.

Djali i thjeshtë që në parqet e qyteteve luksoze pastron këpucët e zotërinjve krenarë, mund të kthehet në hajdut nëse fillon të ndjejë frikë nga varfëria, frikë nga vetja, frikë nga e ardhmja e tij.

Rrobaqepësja e thjeshtë që punon në dyqanin e madhështor të potentatit, mund të kthehet në hajdute ose prostitute brenda natës, nëse fillon të ndjejë frikë nga e ardhmja, frikë nga jeta, frikë nga pleqëria, frikë nga vetja, etj.

Kamarieri elegant i restorantit luksoz ose i hotelit të madh, mund të kthehet në një GANGSTER, në një grabitës bankash, ose në një hajdut shumë të hollë, nëse fatkeqësisht fillon të ndjejë frikë nga vetja, nga pozita e tij e thjeshtë si kamarier, nga e ardhmja e tij, etj.

Insekti i parëndësishëm ambicionon të jetë elegant. Punonjësi i varfër i banakut që u shërben klientëve dhe që me durim na tregon kravatën, këmishën, këpucët, duke bërë shumë përkulje dhe duke buzëqeshur me butësi të shtirur, ambicionon diçka më shumë sepse ka frikë, shumë frikë, frikë nga mjerimi, frikë nga e ardhmja e tij e zymtë, frikë nga pleqëria, etj.

AMBICIJA është polifacete. AMBICIJA ka fytyrë shenjtori dhe fytyrë djalli, fytyrë burri dhe fytyrë gruaje, fytyrë interesi dhe fytyrë mosinteresi, fytyrë virtyti dhe fytyrë mëkatari.

Ekziston AMBICIJE tek ai që dëshiron të martohet dhe tek ai PLAK I PAMARTUAR i betuar që e urren martesën.

Ekziston AMBICIJE tek ai që dëshiron me çmenduri të pafundme “TË JETË DIKUSH”, “TË FIGUROJË”, “TË NGJITET” dhe ekziston AMBICIJE tek ai që bëhet ANAKORET, që nuk dëshiron asgjë nga kjo botë, sepse AMBICIJA e tij e vetme është të arrijë PARADISËN, TË LIROHET, etj.

Ekzistojnë AMBICJE TOKËSORE dhe AMBICJE SPIRITUALE. Ndonjëherë AMBICIJA përdor maskën e MOSINTERESIT dhe të SAKRIFICËS.

Kush nuk AMBICIONON këtë botë të keqe dhe TË MËSHIRSHME, AMBICIONON tjetrën dhe kush nuk AMBICIONON para, AMBICIONON FUQI PSIKIKE.

EGO-s, VETES SIM, VETVETES, i pëlqen ta fshehë AMBICIJEN, ta fusë në skutat më sekrete të mendjes dhe thotë më pas: “UNË NUK AMBICIONOJ ASGJË”, “UNË I DUA BASHKËPUNËTORËT E MI”, “UNË PUNOJ NË MËNYRË TË PANDËRPRERË PËR TË MIRËN E TË GJITHË QENIEVE NJERËZORE”.

POLITIKANI DINAK dhe që i di të gjitha, i habit ndonjëherë turmat me veprat e tij në dukje të painteresuara, por kur largohet nga puna, është thjesht normale që të dalë nga vendi i tij me disa miliona dollarë.

AMBICIJA e maskuar me MASKËN E MOSINTERESIT, zakonisht i mashtron njerëzit më të zgjuar.

Ekzistojnë në botë shumë njerëz që vetëm AMBICIONOJNË të mos jenë AMBICIOZË.

Janë shumë njerëz që heqin dorë nga të gjitha pompat dhe vanitetet e botës sepse vetëm AMBICIONOJNË AUTO-PËRSOSJEN e tyre të BRENDSHME.

Pendestari që ecën në gjunjë deri në tempull dhe që fshikullon veten plot besim, në dukje nuk ambicionon asgjë dhe madje e ka luksin të japë pa i hequr gjë askujt, por është e qartë se AMBICIONON MREKULLINË, shërimin, shëndetin për veten ose për ndonjë familjar, ose shpëtimin e përjetshëm.

Ne admirojmë burrat dhe gratë vërtet fetarë, por na vjen keq që nuk e duan fenë e tyre me gjithë MOSINTERESIN.

Fetë e shenjta, sektet sublime, urdhrat, shoqëritë shpirtërore, etj. meritojnë DASHURINË tonë TË PANDËRPRËRË.

Është shumë e rrallë të gjesh në këtë botë ndonjë person që e do fenë e tij, shkollën e tij, sektin e tij, etj. pa interes. Kjo është e dhimbshme.

E gjithë bota është plot ambicie. Hitleri u fut në luftë nga ambicia.

Të gjitha luftërat e kanë origjinën nga frika dhe AMBICIJA. Të gjitha problemet më të rënda të jetës e kanë origjinën nga AMBICIJA.

E gjithë bota jeton në luftë kundër gjithë botës për shkak të ambicies, disa kundër të tjerëve dhe të gjithë kundër të gjithëve.

Çdo person në jetë AMBICIONON TË JETË DIÇKA dhe njerëzit e një moshe të caktuar, mësuesit, prindërit, kujdestarët, etj. i stimulojnë fëmijët, vajzat, zonjushat, të rinjtë, etj. të ndjekin rrugën e tmerrshme të AMBICIJES.

Të rriturit u thonë nxënësve, duhet të jesh diçka në jetë, të bëhesh i pasur, të martohesh me njerëz milionerë, të jesh i fuqishëm, etj. etj.

Gjeneratat e vjetra, të tmerrshme, të shëmtuara, të vjetruara, duan që gjeneratat e reja të jenë gjithashtu ambicioze, të shëmtuara dhe të tmerrshme si ata.

Më e rënda nga e gjithë kjo, është se njerëzit e rinj lejojnë të “MARRËMENDEN” dhe gjithashtu lejojnë të udhëhiqen nga ajo rrugë e tmerrshme e AMBICIJES.

Mësuesit dhe mësueset duhet t’u mësojnë NXËNËSVE se asnjë punë e ndershme nuk meriton përbuzje, është absurde të shikosh me përbuzje shoferin e taksisë, punonjësin e banakut, fshatarin, pastruesin e këpucëve, etj.

Çdo punë e thjeshtë është e bukur. Çdo punë e thjeshtë është e nevojshme në jetën shoqërore.

Ne nuk kemi lindur të gjithë për inxhinierë, guvernatorë, presidentë, mjekë, avokatë, etj.

Në konglomeratin shoqëror nevojiten të gjitha punët, të gjitha zanatet, asnjë punë e ndershme nuk mund të jetë kurrë e përbuzshme.

Në jetën praktike çdo qenie njerëzore shërben për diçka dhe e rëndësishme është të dish për çfarë shërben secili.

Është detyrë e MËSUESVE të zbulojnë VOCACIONIN e çdo studenti dhe ta orientojnë në atë drejtim.

Ai që do të punojë në jetë sipas VOCACIONIT të tij, do të punojë me DASHURI TË VËRTETË dhe pa AMBICIJE.

DASHURIA duhet të zëvendësojë AMBICIJEN. VOCACIONI është ajo që na pëlqen vërtet, ajo profesion që e kryejmë me gëzim sepse është ajo që na pëlqen, ajo që DUAM.

Në jetën moderne fatkeqësisht njerëzit punojnë me neveri dhe për ambicie sepse ushtrojnë punë që nuk përputhen me vocacionin e tyre.

Kur punon në atë që të pëlqen, në vocacionin tënd të vërtetë, e bën me DASHURI sepse E DO vocacionin tënd, sepse AFTËSITË e tua për jetën janë pikërisht ato të vocacionit tënd.

Ky është pikërisht puna e mësuesve. Të dinë të orientojnë nxënësit e tyre, të zbulojnë aftësitë e tyre, t’i orientojnë ata në rrugën e vocacionit të tyre autentik.