La Disciplina

Mësuesit e shkollave fillore, të mesme dhe universiteteve i japin shumë rëndësi disiplinës dhe ne duhet ta studiojmë atë me kujdes në këtë kapitull. Të gjithë ata që kanë kaluar nëpër shkolla fillore, të mesme, universitete etj., e dinë shumë mirë se çfarë janë disiplinat, rregullat, shkopinjtë, qortimet etj., etj., etj. Disiplina është ajo që quhet KULTIVIMI I QËNDRESËS. Mësuesit e shkollave e pëlqejnë shumë kultivimin e QËNDRESËS.

Ne mësohemi të rezistojmë, të ngremë diçka kundër diçkaje tjetër. Ne mësohemi t’u rezistojmë tundimeve të mishit dhe vetë-ndëshkohemi dhe pendohemi për të rezistuar. Ne mësohemi t’u REZISTOJMË tundimeve që sjell dembelizmi, tundimeve për të mos studiuar, për të mos shkuar në shkollë, për të luajtur, për të qeshur, për t’u tallur me mësuesit, për të shkelur rregulloret etj., etj., etj.

Mësuesit dhe mësueset kanë konceptin e gabuar se nëpërmjet disiplinës mund të kuptojmë nevojën për të respektuar rregullin e shkollës, nevojën për të studiuar, për të ruajtur qetësinë para mësuesve, për t’u sjellë mirë me bashkënxënësit etj., etj., etj.

Ekziston mes njerëzve koncepti i gabuar se sa më shumë rezistojmë, sa më shumë refuzojmë, aq më shumë bëhemi të kuptueshëm, të lirë, të plotë, fitimtarë. Njerëzit nuk duan ta kuptojnë se sa më shumë luftojmë kundër diçkaje, sa më shumë i rezistojmë asaj, sa më shumë e refuzojmë atë, aq më e vogël është KUPTIMI.

Nëse luftojmë kundër vesit të pijeve alkoolike, ai do të zhduket për një kohë, por si nuk e kemi KUPTUAR thellësisht në të gjitha NIVELet E MENDJES, ai do të rikthehet më vonë kur të lëmë pas dore rojen dhe do të pimë njëherë e mirë për gjithë vitin. Nëse refuzojmë vesin e kurvërisë, për një kohë do të jemi shumë të dëlirë në pamje të jashtme (edhe pse në NIVELet e tjera TË MENDJES vazhdojmë të jemi SATIRË të tmerrshëm, siç mund ta dëshmojnë ëndrrat EROTIKE dhe ndotjet e natës), dhe më pas do të kthehemi me më shumë forcë te aventurat tona të vjetra të KURVARËVE TË PA SHPËTUAR, për shkak të faktit konkret se nuk e kemi kuptuar thellësisht se çfarë është KURVËRIA.

Shumë janë ata që refuzojnë LAKMINË, ata që luftojnë kundër saj, ata që disiplinohen kundër saj duke ndjekur NORMA të caktuara të sjelljes, por si nuk e kanë kuptuar me të vërtetë të gjithë procesin e LAKMISË, rezulton në thelb duke LAKMUAR të mos jenë LAKMITARË.

Shumë janë ata që disiplinohen kundër ZEMËRIMIT, ata që mësojnë ta rezistojnë atë, por ai vazhdon të ekzistojë në nivele të tjera të mendjes nënndërgjegjshme, edhe pse në dukje është zhdukur nga karakteri ynë dhe në lënien më të vogël pas dore të rojes, nënndërgjegjja na tradhton dhe atëherë bubullojmë dhe vetëtimojmë plot zemërim, kur më pak e prisnim dhe ndoshta për ndonjë arsye që nuk ka RËNDËSI MË TË VOGËL.

Shumë janë ata që disiplinohen kundër xhelozisë dhe në fund besojnë me vendosmëri se tashmë i kanë shuar ato, por si nuk i kuptuan ato, është e qartë se këto shfaqen sërish në skenë pikërisht kur tashmë i besonim se ishin mirë të vdekur.

Vetëm me mungesë të plotë të disiplinave, vetëm në liri autentike, shfaqet në mendje, flaka e zjarrtë e KUPTIMIT. LIRIA KRIJUESE nuk mund të ekzistojë kurrë në një SKELET. Ne kemi nevojë për liri për të KUPTUAR defektet tona PSIKOLOGJIKE në mënyrë INTEGRALE. Ne kemi nevojë URGJENTISHT të rrëzojmë muret dhe të thyejmë prangat prej çeliku, për të qenë të lirë.

Ne duhet të provojmë vetë të gjitha ato që Mësuesit tanë në Shkollë dhe Prindërit tanë na kanë thënë se janë të mira dhe të dobishme. Nuk mjafton të mësosh përmendësh dhe të imitosh. Ne kemi nevojë të kuptojmë.

I gjithë përpjekja e Mësuesve dhe Mësueseve duhet të drejtohet në ndërgjegjen e nxënësve. Ata duhet të përpiqen që ata të hyjnë në rrugën e KUPTIMIT. Nuk mjafton t’u thuash nxënësve se duhet të jenë kjo ose ajo, është e nevojshme që nxënësit të mësojnë të jenë të lirë, në mënyrë që të mund të ekzaminojnë, studiojnë, analizojnë vetë të gjitha vlerat, të gjitha gjërat që njerëzit kanë thënë se janë të dobishme, të dobishme, fisnike dhe jo thjesht t’i pranojnë dhe t’i imitojnë ato.

Njerëzit nuk duan të zbulojnë vetë, kanë mendje të mbyllura, të marra, mendje që nuk duan të hetojnë, mendje mekaniciste që kurrë nuk hetojnë dhe që vetëm IMITOJNË.

Është e nevojshme, është urgjente, është e domosdoshme që nxënësit dhe nxënëset që nga mosha e tyre më e njomë deri në momentin e braktisjes së SALLAVE të gëzojnë lirinë e vërtetë për të zbuluar vetë, për të pyetur, për të kuptuar dhe që të mos jenë të kufizuar nga muret e neveritshme të ndalimeve, qortimeve dhe disiplinave.

Nëse nxënësve u thuhet se çfarë duhet dhe çfarë nuk duhet të bëjnë dhe nuk u lejohet të KUPTOJNË dhe të provojnë, KU atëherë është inteligjenca e tyre? CILA është mundësia që i është dhënë inteligjencës? Për çfarë shërben atëherë të kalosh provime, të vishesh shumë mirë, të kesh shumë miq nëse nuk jemi inteligjentë?

Inteligjenca vjen tek ne vetëm kur jemi vërtet të lirë për të hetuar vetë, për të kuptuar, për të analizuar pa frikën e qortimit dhe pa shkopin e Disiplinave. Studentët e frikësuar, të trembur, të nënshtruar ndaj disiplinave të tmerrshme kurrë nuk do të mund të DINË. Kurrë nuk do të mund të jenë inteligjentë.

Sot për sot, Prindërit dhe Mësuesit, e vetmja gjë që i intereson është që nxënësit dhe nxënëset të bëjnë një karrierë, të bëhen mjekë, avokatë, inxhinierë, punonjëse zyre, domethënë automa të gjalla dhe që më pas të martohen dhe të bëhen gjithashtu MAKINË PËR TË BËRË BEBE dhe kjo është gjithçka.

Kur djemtë ose vajzat duan të bëjnë diçka të re, diçka të ndryshme, kur ndiejnë nevojën për të dalë nga ai skelet, paragjykime, zakone të vjetruara, disiplina, tradita të familjes ose kombit etj., atëherë prindërit shtrëngojnë më shumë prangat e burgut dhe i thonë djalit ose vajzës: Mos e bëni këtë! ne nuk jemi të gatshëm t’ju mbështesim në këtë, ato gjëra janë çmenduri etj., etj., etj. TOTAL djali ose vajza është zyrtarisht i burgosur brenda burgut të disiplinave, traditave zakone të vjetruara, ide të kalbura etj.

ARSIMI FUNDAMENTAL mëson të pajtojë RENDIN me LIRINË. RENDI pa LIRI është TIRANI. LIRIA pa REND është ANARKI. LIRIA DHE RENDI të kombinuar me mençuri përbëjnë BAZËN e ARSIMIT FUNDAMENTAL.

NXËNËSIT duhet të gëzojnë lirinë e përsosur për të hetuar vetë, për të PYETUR, për të ZBULUAR atë që me të vërtetë, atë që me siguri janë në VETE dhe atë që mund të bëjnë në jetë. Nxënësit dhe nxënëset, ushtarët dhe policët dhe në përgjithësi të gjithë ata persona që duhet të jetojnë të nënshtruar ndaj disiplinave rigoroze, zakonisht bëhen mizorë, të pandjeshëm ndaj dhimbjes njerëzore, të pamëshirshëm.

DISIPLINA shkatërron NDJESHËMËRINË njerëzore dhe kjo është tashmë plotësisht e demonstruar nga VËZHGIMI dhe PËRVOJA. Për shkak të kaq shumë disiplinave dhe rregulloreve, njerëzit e kësaj epoke kanë humbur plotësisht NDJESHËMËRINË dhe janë bërë mizorë dhe të pamëshirshëm. Për të qenë vërtet të lirë duhet të jesh shumë i ndjeshëm dhe humanist.

Në shkolla fillore, të mesme dhe universitete, studentët mësohen të vënë VËMENDJE në mësimet dhe nxënësit dhe nxënëset vënë vëmendje për të shmangur qortimin, tërheqjen e veshit, goditjen me shkop ose me vizore etj., etj., etj. Por për fat të keq nuk i mësohen të KUPTOJNË VËRTET se çfarë është VËMENDJA E NDËRGJEGJSHME.

Me disiplinë studenti vë vëmendje dhe shpenzon energji krijuese shpesh herë në mënyrë të kotë. Energjia krijuese është lloji më i hollë i forcës i prodhuar nga MAKINA ORGANIKË. Ne hamë dhe pimë dhe të gjitha proceset e tretjes janë në thelb procese hollimi në të cilat lëndët e trashë shndërrohen në lëndë dhe forca të dobishme. Energjia krijuese është: lloji i LËNDËS dhe i FORCËS më i hollë i përpunuar nga organizmi.

Nëse dimë të vëmë VËMENDJE TË NDËRGJEGJSHME mund të kursejmë energji krijuese. Për fat të keq mësuesit dhe mësueset nuk i mësojnë dishepujve të tyre se çfarë është VËMENDJA E NDËRGJEGJSHME. Kudo që drejtojmë VËMENDJEN shpenzojmë ENERGJI KRIJUESE. Mund të kursejmë atë energji nëse ndajmë vëmendjen, nëse nuk identifikohemi me gjërat, me njerëzit, me idetë.

Kur ne identifikohemi me njerëzit, me gjërat, me idetë, harrojmë veten dhe atëherë humbasim ENERGJINË krijuese në formën më të dhimbshme. ËSHTË URGJENTE të dimë se kemi nevojë të kursejmë ENERGJINË KRIJUESE për të zgjuar NDËRGJEGJEN dhe se ENERGJIA KRIJUESE është POTENCIALI I GJALLË, MJETI i NDËRGJEGJES, instrumenti për të ZGJUAR NDËRGJEGJEN.

Kur mësojmë të MOS harrojmë VETEN, kur mësojmë të ndajmë VËMENDJEN mes SUBJEKTIT; OBJEKTIT dhe VENDIT, kursejmë ENERGJI KRIJUESE për të zgjuar NDËRGJEGJEN. ËSHTË e nevojshme të mësosh të menaxhosh VËMENDJEN për të zgjuar ndërgjegjen, por nxënësit dhe nxënëset nuk dinë asgjë për këtë sepse MËSUESIT dhe MËSUESET e tyre nuk ua kanë mësuar.

KUR mësojmë të përdorim VËMENDJEN në mënyrë të ndërgjegjshme, disiplina atëherë del tepër. Studenti ose studentja i vëmendshëm në mësimet e tij, në leksionet e tij, në rregull, NUK ka nevojë për disiplinë të asnjë lloji.

Është URGJENTE që MËSUESIT të kuptojnë nevojën për të pajtuar në mënyrë inteligjente LIRINË dhe RENDIN dhe kjo është e mundur nëpërmjet VËMENDJES SË NDËRGJEGJSHME. VËMENDJA E NDËRGJEGJSHME përjashton atë që quhet IDENTIFIKIM. Kur IDENTIFIKOHEMI me njerëzit, me gjërat, me idetë, vjen FASHINIMI dhe ky i fundit prodhon GJUMË në NDËRGJEGJE.

Duhet të dish të vësh VËMENDJE pa IDENTIFIKIM. KUR vëmë vëmendje në diçka ose në dikë dhe harrojmë veten, rezultati është FASHINIMI dhe GJUMI i NDËRGJEGJES. Vëzhgoni me kujdes një KINEMAST. Ndodhet i fjetur, gjithçka e injoron, e injoron veten, është i zbrazët, duket si një somnambul, ëndërron me filmin që po shikon, me heronjtë e filmit.

NXËNËSIT dhe nxënëset duhet të vënë vëmendje në mësime pa harruar VETEN për të mos rënë në GJUMIN E TMERSSHËM të NDËRGJEGJES. Nxënësi duhet ta shohë veten në skenë kur po prezanton një provim ose kur ndodhet para tabelës ose dyshemesë me urdhër të mësuesit, ose kur ndodhet duke studiuar ose duke pushuar ose duke luajtur me bashkënxënësit e tij.

VËMENDJA E NDAAR NË TRE PJESË: SUBJEKT, OBJEKT, VEND, është në fakt VËMENDJE E NDËRGJEGJSHME. Kur nuk e kryejmë GABIMIN e IDENTIFIKIMIT me njerëzit, gjërat, idetë etj., kursejmë ENERGJI KRIJUESE dhe përshpejtojmë në ne zgjimin e NDËRGJEGJES.

Kushdo që dëshiron të zgjojë NDËRGJEGJEN në BOTËT SUPERIORE, duhet të fillojë duke ZGJUAR këtu dhe tani. Kur STUDENTI kryen gabimin e IDENTIFIKIMIT me njerëzit, gjërat, idetë, kur kryen gabimin e harresës së vetes, atëherë bie në fashinim dhe gjumë.

Disiplina nuk i mëson studentët të vënë VËMENDJE TË NDËRGJEGJSHME. Disiplina është një burg i vërtetë për mendjen. Nxënësit dhe nxënëset duhet të mësojnë të menaxhojnë VËMENDJEN E NDËRGJEGJSHME që nga bankat e shkollës, në mënyrë që më vonë në jetën praktike, jashtë shkollës, të mos kryejnë gabimin e harresës së vetes.

Burri që harron veten para një ofenduesi, identifikohet me të, fashinohet, bie në gjumin e pavetëdijes dhe atëherë plagos ose vret dhe shkon në burg në mënyrë të pashmangshme. Ai që nuk lejon të FASHINOHET nga ofenduesi, ai që nuk identifikohet me të, ai që nuk e harron veten, ai që di të vërë VËMENDJE TË NDËRGJEGJSHME, do të ishte i paaftë t’i japë vlerë fjalëve të ofenduesit, ose ta plagosë ose ta vrasë atë.

Të gjitha gabimet që kryen qenia njerëzore në jetë janë për shkak se harron veten, identifikohet, fashinohet dhe bie në gjumë. Më mirë do të ishte për rininë, për të gjithë studentët, që t’u mësohej ZGJIMI i NDËRGJEGJES në vend që t’i skllavëronin me kaq shumë disiplina absurde.