Mosha E Rritur

Mosha e pjekur fillon në moshën tridhjetë e pesë vjeç dhe përfundon në moshën pesëdhjetë e gjashtë vjeç.

Burri i moshës madhore duhet të dijë të qeverisë shtëpinë e tij dhe t’i udhëzojë fëmijët e tij.

Në jetën normale çdo burrë i moshës madhore është kryefamiljar. Burri që nuk e ka formuar shtëpinë dhe pasurinë e tij gjatë rinisë dhe moshës madhore nuk e formon më, në fakt është një dështak.

Ata që përpiqen të formojnë familje dhe pasuri gjatë pleqërisë janë vërtet të denjë për keqardhje.

UNI i lakmisë shkon në ekstreme dhe dëshiron të grumbullojë pasuri të mëdha. Qenia njerëzore ka nevojë për bukë, strehë dhe mbrojtje. Është e nevojshme të kesh bukë, një shtëpi të vetën, rroba, kostume, pallto për të mbuluar trupin, por nuk ka nevojë të grumbullosh shuma të mëdha parash për të jetuar.

Ne nuk e mbrojmë pasurinë apo mjerimin, të dy ekstremet janë të dënueshme.

Ka shumë që rrotullohen në baltën e mjerimit dhe ka edhe mjaft që rrotullohen në baltën e pasurisë.

Është e nevojshme të posedosh një pasuri modeste, domethënë, një shtëpi të bukur me kopshte të bukura, një burim të sigurt të ardhurash, të jesh gjithmonë i paraqitur mirë dhe të mos uriesh. Kjo është normale për çdo qenie njerëzore.

Mjerimi, uria, sëmundjet dhe injoranca nuk duhet të ekzistojnë kurrë në asnjë vend që pretendon të jetë i kulturuar dhe i civilizuar.

Ende demokracia nuk ekziston, por ne duhet ta krijojmë atë. Përderisa ekziston edhe një qytetar i vetëm pa bukë, strehë dhe mbrojtje, demokracia praktikisht nuk është gjë tjetër veçse një ideal i bukur.

Kryefamiljarët duhet të jenë të kuptueshëm, inteligjentë, kurrë pirës vere, grykës, të dehur, tiranë, etj.

Çdo burrë i pjekur e di nga përvoja e tij se fëmijët imitojnë shembullin e tij dhe se nëse ky i fundit është i gabuar, do të shënojë rrugë absurde për pasardhësit e tij.

Është vërtet e çmendur që burri i pjekur të ketë disa gra dhe të jetojë në dehje, bankete, orgji, etj.

Mbi burrin e pjekur peshon përgjegjësia e gjithë familjes dhe është e qartë se nëse ecën në rrugë të gabuara, do të sjellë më shumë çrregullime në botë, më shumë konfuzion, më shumë hidhërim.

Babai dhe nëna duhet ta kuptojnë ndryshimin midis gjinive. Është absurde që vajzat të studiojnë fizikë, kimi, algjebër, etj. Truri i gruas është i ndryshëm nga ai i burrit, lëndë të tilla janë shumë në harmoni me seksin mashkullor, por janë të padobishme dhe madje të dëmshme për mendjen femërore.

Është e nevojshme që prindërit dhe nënat e familjes të luftojnë me gjithë zemër për të promovuar një ndryshim jetik në të gjithë planin e studimeve shkollore.

Gruaja duhet të mësojë të lexojë, të shkruajë, të luajë piano, të thurë, të qëndisë dhe në përgjithësi të gjitha llojet e profesioneve femërore.

Gruaja duhet të përgatitet që nga bankat e shkollës për misionin e lartë që i takon si NËNË dhe si bashkëshorte.

Është absurde të dëmtosh trurin e grave me studime të komplikuara dhe të vështira që i përkasin seksit mashkullor.

Është e nevojshme që si prindërit e familjes ashtu edhe mësuesit e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve të shqetësohen më shumë për ta sjellë gruan në feminitetin që i takon. Është budallallëk të militarizosh gratë, t’i detyrosh ato të marshojnë me flamuj dhe daulle nëpër rrugët e qyteteve sikur të ishin meshkuj.

Gruaja duhet të jetë shumë femërore dhe burri duhet të jetë shumë mashkullor.

Seksi i ndërmjetëm, homoseksualizmi, është produkt i degjenerimit dhe barbarisë.

Vajzat që i kushtohen studimeve të gjata dhe të vështira plaken dhe askush nuk martohet me to.

Në jetën moderne është e përshtatshme që gratë të bëjnë karriera të shkurtra, kulturë bukurie, daktilografi, stenografi, qepje, pedagogji, etj., etj., etj.

Normalisht gruaja duhet t’i kushtohet vetëm jetës familjare, por për shkak të mizorisë së kësaj epoke në të cilën jetojmë, gruaja duhet të punojë për të ngrënë dhe jetuar.

Në një shoqëri vërtet të kulturuar dhe të civilizuar, gruaja nuk ka nevojë të punojë jashtë shtëpisë për të jetuar. Kjo e punës jashtë shtëpisë është mizori e llojit më të keq.

Burri aktual i degjeneruar ka krijuar një rend të rremë gjërash dhe ka bërë që gruaja të humbasë feminitetin e saj, e ka nxjerrë atë nga shtëpia e saj dhe e ka kthyer në skllave.

Gruaja e kthyer në “burracak” me intelekt burri, duke pirë cigare dhe duke lexuar gazetë, gjysmë e zhveshur me funde mbi gjunjë ose duke luajtur kanasta, është rezultat i burrave të degjeneruar të kësaj epoke, mbeturinave shoqërore të një civilizimi që po agon.

Gruaja e kthyer në spiune moderne, mjekja e varur nga droga, gruaja kampione e sportit, alkoolike, e denatyruar që refuzon t’u japë gji fëmijëve të saj për të mos humbur bukurinë e saj është simptomë e neveritshme e një civilizimi të rremë.

Ka ardhur koha për të organizuar ushtrinë e shpëtimit botëror me burra dhe gra me vullnet të mirë që janë vërtet të gatshëm të luftojnë kundër këtij rendi të rremë gjërash.

Ka ardhur koha për të vendosur në botë një civilizim të ri, një kulturë të re.

Gruaja është guri themeltar i shtëpisë dhe nëse ky gur është i punuar keq, i mbushur me cepa dhe deformime të çdo lloji, rezultati i jetës sociale do të jetë katastrofa.

Burri është i ndryshëm, i ndryshëm dhe për këtë arsye mund t’i lejojë vetes luksin të studiojë mjekësi, fizikë, kimi, matematikë, drejtësi, inxhinieri, astronomi, etj., etj., etj.

Një kolegj i militarizuar për burra nuk është absurd, por një kolegj i militarizuar për gra, përveçse absurd, rezulton tmerrësisht qesharak.

Është neveritëse të shohësh nuset e ardhshme, nënat e ardhshme që duhet të mbajnë fëmijën në gjoks duke marshuar si burra nëpër rrugët e qytetit.

Kjo jo vetëm që tregon humbje të feminitetit në seks, por gjithashtu e vendos gishtin në plagë duke treguar humbjen e mashkulloritetit te burri.

Burri, burri i vërtetë, burri vërtet mashkull nuk mund të pranojë kurrë një paradë të militarizuar të grave. Skrupulli mashkullor, idiosinkrazia psikologjike e burrit, mendimi i burrit ndjen neveri të vërtetë për këtë lloj spektakli që demonstron deri në ngopje degjenerimin njerëzor.

Ne kemi nevojë që gruaja të kthehet në shtëpinë e saj, në feminitetin e saj, në bukurinë e saj natyrore, në naivitetin e saj primitiv dhe në thjeshtësinë e saj të vërtetë. Ne kemi nevojë të ndalojmë këtë rend të gjërash dhe të vendosim në faqen e dheut një civilizim të ri dhe një skulpturë të re.

Prindërit e familjes dhe edukatorët duhet të dinë t’i rrisin brezat e rinj me urtësi dhe dashuri të vërtetë.

Djemtë nuk duhet të marrin vetëm informacion intelektual dhe të mësojnë një zanat ose të marrin një titull profesional. Është e nevojshme që djemtë të njohin ndjenjën e përgjegjësisë dhe të ecin në rrugën e drejtësisë dhe të dashurisë së ndërgjegjshme.

Mbi supet e burrit të pjekur peshon përgjegjësia e një gruaje, e disa djemve dhe e disa vajzave.

Burri i pjekur me ndjenjë të lartë përgjegjësie, i dëlirë, i matur, i përmbajtur, i virtytshëm, etj., respektohet nga familja e tij dhe nga të gjithë qytetarët.

Burri i pjekur që i skandalizon njerëzit me kurorësjelljet, imoralitetet, pakënaqësitë, padrejtësitë e tij të çdo lloji, bëhet i neveritshëm për të gjithë njerëzit dhe jo vetëm që i shkakton dhimbje vetes, por edhe i hidhëron familjarët e tij dhe sjell dhimbje dhe konfuzion në të gjithë botën.

Është e nevojshme që burri i pjekur të dijë të jetojë siç duhet kohën e tij. Është urgjente që burri i pjekur të kuptojë se rinia ka kaluar tashmë.

Është qesharake të duash të përsërisësh në moshën madhore të njëjtat drama dhe skena të rinisë.

Çdo epokë e jetës ka bukurinë e vet dhe duhet të dish ta jetosh atë.

Burri i pjekur duhet të punojë me intensitet maksimal përpara se të arrijë pleqëria ashtu si milingona vepron në mënyrë parashikuese duke çuar gjethe për në folenë e saj përpara se të vijë dimri i ashpër, ashtu duhet të veprojë shpejt dhe me parashikim edhe burri i pjekur.

Shumë burra të rinj i harxhojnë mjerisht të gjitha vlerat e tyre jetike, dhe kur arrijnë në moshën madhore gjenden të shëmtuar, të tmerrshëm, të mjerë, të dështuar.

Është vërtet qesharake të shohësh shumë burra të pjekur duke përsëritur budallallëqet e rinisë pa e kuptuar se tani janë të tmerrshëm dhe se rinia ka ikur tashmë.

Një nga fatkeqësitë më të mëdha të këtij civilizimi që po agon është vesi i alkoolit.

Në rini shumë i dorëzohen pijeve dhe kur arrin mosha madhore nuk kanë formuar një familje, nuk kanë formuar një pasuri, nuk kanë një profesion fitimprurës, jetojnë nga kantina në kantinë duke lypur pije alkoolike, tmerrësisht të tmerrshëm, neveritës, të mjerë.

Kryefamiljarët dhe edukatorët duhet t’i kushtojnë vëmendje të veçantë të rinjve duke i orientuar drejt me qëllim të shëndetshëm për të bërë një botë më të mirë.