Iniciativa E Lirë

Miliona studentë nga të gjitha vendet e botës shkojnë çdo ditë në shkollë dhe në universitet në mënyrë të pavetëdijshme, automatike, subjektive, pa e ditur pse, as për çfarë.

Studentët janë të detyruar të studiojnë matematikë, fizikë, kimi, gjeografi, etj.

Mendja e studentëve po merr informacion të përditshëm, por kurrë në jetë nuk ndalojnë një moment për të menduar se pse e marrin këtë informacion, cili është qëllimi i tij. Pse mbushemi me këtë informacion? Për çfarë mbushemi me këtë informacion?

Studentët jetojnë vërtet një jetë mekanike dhe dinë vetëm se duhet të marrin informacion intelektual dhe ta ruajnë të depozituar në kujtesën e pabesë, kjo është e gjitha.

Studentëve nuk u shkon ndërmend të mendojnë kurrë për atë që është vërtet ky arsim, ata shkojnë në shkollë, në kolegj ose në universitet sepse i dërgojnë prindërit dhe kjo është e gjitha.

As studentëve, as mësuesve nuk u shkon ndërmend ndonjëherë të pyesin veten: Pse jam këtu? Për çfarë kam ardhur këtu? Cili është në të vërtetë motivi i vërtetë sekret që më sjell këtu?

Mësuesit, studentët meshkuj dhe studentët femra jetojnë me vetëdijen e fjetur, veprojnë si automa të vërteta, shkojnë në shkollë, në kolegj dhe në universitet në mënyrë të pavetëdijshme, subjektive, pa ditur asgjë për arsyen, apo përse.

Është e nevojshme të mos jemi më automatë, të zgjojmë vetëdijen, të zbulojmë vetë se çfarë është kjo luftë kaq e tmerrshme për të kaluar provimet, për të studiuar, për të jetuar në një vend të caktuar për të studiuar çdo ditë dhe për të kaluar vitin dhe për të vuajtur frikësime, ankthe, shqetësime, të praktikojmë sporte, të grindemi me shokët e shkollës, etj., etj., etj.

Mësuesit duhet të bëhen më të vetëdijshëm në mënyrë që të bashkëpunojnë nga shkolla, kolegji ose universiteti duke i ndihmuar studentët të zgjojnë vetëdijen.

Është për të ardhur keq të shohësh kaq shumë AUTOMATË të ulur në bankat e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve, duke marrë informacion që duhet ta ruajnë në kujtesë pa e ditur pse apo për çfarë.

Djemtë shqetësohen vetëm për kalimin e vitit; u është thënë se duhet të përgatiten për të fituar jetesën, për të gjetur një punë, etj. Dhe ata studiojnë duke formuar mijëra fantazi në mendje në lidhje me të ardhmen, pa e njohur realisht të tashmen, pa e ditur motivin e vërtetë për të cilin duhet të studiojnë fizikë, kimi, biologji, aritmetikë, gjeografi, etj.

Vajzat moderne studiojnë për të pasur përgatitjen që u lejon të gjejnë një burrë të mirë, ose për të fituar jetesën dhe për të qenë të përgatitura siç duhet në rast se burri i braktis, ose nëse mbesin të veja ose beqare. Fantazi të pastra në mendje sepse ato nuk e dinë vërtet se cila do të jetë e ardhmja e tyre dhe në çfarë moshe do të vdesin.

Jeta në shkollë është shumë e paqartë, shumë e pakuptimtë, shumë subjektive, fëmijës i bëhet të mësojë ndonjëherë lëndë të caktuara që në jetën praktike nuk shërbejnë për asgjë.

Sot, gjëja e rëndësishme në shkollë është kalimi i vitit dhe kjo është e gjitha.

Në kohë të tjera kishte të paktën diçka më shumë etikë në këtë kalimin e vitit. Tani nuk ka një ETIKË të tillë. Prindërit mund të korruptojnë në fshehtësi mësuesin dhe djali ose vajza edhe nëse është një STUDENT SHUMË I DOBËT, do ta kalojë vitin NEVITUESHMËRISHT.

Vajzat e shkollës zakonisht i bëjnë lajk mësuesit me qëllim që të KALOJNË VITIN dhe rezultati zakonisht është i mrekullueshëm, edhe nëse nuk kanë kuptuar as “A” nga ajo që jep mësuesi, sidoqoftë dalin mirë në PROVIME dhe kalojnë vitin.

Ka djem dhe vajza shumë të zgjuar për të kaluar vitin. Kjo është çështje zgjuarsie në shumë raste.

Një djalë që kalon me sukses një provim të caktuar (ndonjë provim budalla) nuk do të thotë se ka vetëdije objektive të vërtetë, për atë lëndë në të cilën u ekzaminua.

Studenti përsërit si papagall, papagaj ose lori dhe në mënyrë mekanike atë lëndë që studioi dhe në të cilën u ekzaminua. Kjo nuk do të thotë të jesh i VETË-VETËDIJSHËM për atë lëndë, kjo do të thotë të memorizosh dhe të përsërisësh si lori ose papagaj atë që kemi mësuar dhe kjo është e gjitha.

Kalimi i provimeve, kalimi i vitit, nuk do të thotë të JESH SHUMË I MENÇUR. Në jetën praktike kemi njohur njerëz shumë inteligjentë që në shkollë nuk kanë dalë kurrë mirë në provime. Ne kemi njohur shkrimtarë të shkëlqyer dhe matematikanë të mëdhenj që në shkollë ishin studentë të dobët dhe që kurrë nuk i kaluan mirë provimet në gramatikë dhe matematikë.

Ne e dimë rastin e një studenti të dobët në ANATOMI dhe që vetëm pas shumë vuajtjesh mundi të dilte mirë në provimet e ANATOMISË. Sot ky student është autor i një vepre të madhe mbi ANATOMINË.

Kalimi i vitit nuk do të thotë domosdoshmërisht të jesh shumë inteligjent. Ka njerëz që kurrë nuk kanë kaluar një vit dhe që janë shumë inteligjentë.

Ka diçka më të rëndësishme se kalimi i vitit, ka diçka më të rëndësishme se studimi i lëndëve të caktuara dhe ajo është pikërisht të kesh vetëdije të plotë OBJEKTIVE të qartë dhe të ndritshme për ato lëndë që studiohen.

Mësuesit duhet të përpiqen të ndihmojnë studentët të zgjojnë vetëdijen; i gjithë përpjekja e mësuesve duhet të drejtohet në vetëdijen e studentëve. Është URGJENTE që studentët të bëhen plotësisht TË VETË-VETËDIJSHËM për ato lëndë që studiojnë.

Të mësosh përmendësh, të mësosh si papagaj, është thjesht BUDALLALLËK në kuptimin më të plotë të fjalës.

Studentët detyrohen të studiojnë lëndë të vështira dhe t’i ruajnë ato në kujtesën e tyre për të “KALUAR VITIN” dhe më vonë në jetën praktike ato lëndë jo vetëm që rezultojnë të padobishme, por edhe harrohen sepse kujtesa është e pabesë.

Djemtë studiojnë me qëllim që të gjejnë punë dhe të fitojnë jetesën dhe më vonë, nëse kanë fat të gjejnë atë punë, nëse bëhen profesionistë, mjekë, avokatë, etj., e vetmja gjë që arrijnë është të përsërisin të njëjtën histori si gjithmonë, martohen, vuajnë, kanë fëmijë dhe vdesin pa zgjuar vetëdijen, vdesin pa pasur vetëdije për jetën e tyre. Kjo është e gjitha.

Vajzat martohen, krijojnë familjet e tyre, kanë fëmijë, zihen me fqinjët, me burrin, me fëmijët, divorcohen dhe rimartohen, vejohen, plaken, etj. dhe në fund vdesin pasi kanë jetuar TË FLEJUR, TË PAVETËDIJSHËM, duke përsëritur si gjithmonë të njëjtin DRAMË TË DHIMBSHËM të ekzistencës.

MËSUESIT nuk duan të kuptojnë plotësisht se të gjithë njerëzit e kanë vetëdijen e fjetur. Është urgjente që edhe mësuesit të zgjohen në mënyrë që t’i zgjojnë studentët.

Nuk vlen asgjë të mbushemi mendjen me teori dhe teori të tjera dhe të citojmë Danten, Homerin, Virgjilin, etj., nëse e kemi vetëdijen e fjetur, nëse nuk kemi vetëdije objektive, të qartë dhe të përsosur për veten tonë, për lëndët që studiojmë, për jetën praktike.

Çfarë vlere ka arsimi nëse nuk bëhemi krijues, të vetëdijshëm, vërtet inteligjentë?

Arsimi i vërtetë nuk konsiston në të diturit të lexosh dhe të shkruash. Çdo mendjelehtë, çdo budalla mund të dijë të lexojë dhe të shkruajë. Ne duhet të jemi INTELIGJENTË dhe INTELIGJENCA zgjohet vetëm tek ne kur zgjohet VETËDIJA.

Njerëzimi ka nëntëdhjetë e shtatë për qind të SUBNIVELIT TË VETËDIJES dhe tre për qind të VETËDIJES. Ne duhet të zgjojmë VETËDIJEN, ne duhet ta kthejmë SUBNIVELIN E VETËDIJES në TË VETËDIJSHËM. Ne duhet të kemi njëqind për qind vetëdije.

Qenia njerëzore nuk ëndërron vetëm kur trupi i saj fizik fle, por edhe kur trupi i saj fizik nuk fle, kur është në gjendje zgjimi.

Është e nevojshme të ndalojmë së ëndërruari, është e nevojshme të zgjojmë vetëdijen dhe ai proces i zgjimit duhet të fillojë nga shtëpia dhe nga shkolla.

Përpjekja e mësuesve duhet të drejtohet në VETËDIJEN e studentëve dhe jo vetëm në kujtesë.

Studentët duhet të mësojnë të mendojnë vetë dhe jo vetëm të përsërisin si papagaj ose lori teoritë e të tjerëve.

Mësuesit duhet të luftojnë për t’ua hequr frikën studentëve.

Mësuesit duhet t’u lejojnë studentëve lirinë për të mos u pajtuar dhe për të kritikuar shëndetshëm dhe në mënyrë konstruktive të gjitha teoritë që studiojnë.

Është absurde t’i detyrosh ata të pranojnë në mënyrë DOGMATIKE të gjitha teoritë që mësohen në shkollë, në kolegj ose në universitet.

Është e nevojshme që studentët të braktisin frikën në mënyrë që të mësojnë të mendojnë vetë. Është urgjente që studentët të braktisin frikën në mënyrë që të mund të analizojnë teoritë që studiojnë.

Frika është një nga pengesat për inteligjencën. Studenti me frikë NUK guxon të mos pajtohet dhe pranon si artikull të FE SË VERBËR, gjithçka që thonë autorët e ndryshëm.

Nuk vlen asgjë që mësuesit të flasin për trimëri nëse ata vetë kanë frikë. Mësuesit duhet të jenë të lirë nga frika. Mësuesit që kanë frikë nga kritika, nga çfarë do të thonë të tjerët, etj., NUK mund të jenë vërtet inteligjentë.

Qëllimi i vërtetë i arsimit duhet të jetë eliminimi i frikës dhe zgjimi i vetëdijes.

Çfarë vlere ka kalimi i provimeve nëse vazhdojmë të jemi të frikësuar dhe të pavetëdijshëm?

Mësuesit kanë detyrën të ndihmojnë studentët nga bankat e shkollës në mënyrë që të jenë të dobishëm në jetë, por përderisa ekziston frika, askush nuk mund të jetë i dobishëm në jetë.

Personi i mbushur me frikë nuk guxon të mos pajtohet me mendimin e të tjerëve. Personi i mbushur me frikë nuk mund të ketë iniciativë të lirë.

Është funksion i çdo mësuesi, padyshim, të ndihmojë të gjithë dhe secilin nga nxënësit e shkollës së tij të jenë plotësisht të lirë nga frika, në mënyrë që të mund të veprojnë në mënyrë spontane pa pasur nevojë t’u thuhet, t’u urdhërohet.

Është urgjente që studentët të heqin dorë nga frika në mënyrë që të kenë iniciativë të lirë spontane dhe krijuese.

Kur studentët me iniciativën e tyre, të lirë dhe spontane mund të analizojnë dhe kritikojnë lirisht ato teori që studiojnë, atëherë do të pushojnë së qeni thjesht entitete mekanike, subjektive dhe të marra.

Është urgjente që të ekzistojë iniciativa e lirë në mënyrë që të lindë inteligjenca krijuese te nxënësit dhe nxënëset.

Është e nevojshme t’u jepet liri e SHPREHJES KRIJUESE spontane dhe pa kushtëzime të asnjë lloji, të gjithë nxënësve dhe nxënëseve në mënyrë që të mund të bëhen të vetëdijshëm për atë që studiojnë.

Fuqia e lirë krijuese mund të shfaqet vetëm kur nuk kemi frikë nga kritika, nga ajo që do të thonë të tjerët, nga sundimi i mësuesit, nga rregullat etj. etj. etj.

Mendja njerëzore është e degjeneruar nga frika dhe dogmatizmi dhe bëhet URGJENTE ta rigjenerojmë atë nëpërmjet iniciativës së lirë spontane dhe pa frikë.

Ne duhet të bëhemi të vetëdijshëm për jetën tonë dhe ai proces i zgjimit duhet të fillojë nga vetë bankat e shkollës.

Pak do të na ketë shërbyer shkolla nëse dalim prej saj të pavetëdijshëm dhe të fjetur.

Eliminimi i frikës dhe iniciativa e lirë do të japin origjinën e veprimit spontan dhe të pastër.

Me iniciativë të lirë, nxënësit dhe nxënëset duhet të kenë të drejtë në të gjitha shkollat të diskutojnë në asamble të gjitha teoritë që po studiojnë.

Vetëm kështu, nëpërmjet çlirimit nga frika dhe lirisë për të diskutuar, analizuar, MEDITUAR dhe kritikuar shëndetshëm atë që po studiojmë, mund të bëhemi të vetëdijshëm për ato lëndë dhe jo thjesht lori ose papagaj që përsërisin atë që grumbullojnë në kujtesë.