Mendja

Përmes përvojës kemi vërtetuar se është e pamundur të kuptojmë ATË QË QUHET DASHURI, derisa të kemi kuptuar në formë TË PLOTË problemin kompleks të MENDJES.

Ata që supozojnë se MENDJA është TRURI, janë plotësisht të gabuar. MENDJA është ENERGJETIKE, e hollë, mund të pavarësohet nga MATERIA, mundet në disa gjendje hipnotike ose gjatë gjumit normal, të transportohet në vende shumë të largëta për të parë dhe dëgjuar atë që po ndodh në ato vende.

Në laboratorët e PARAPSICOLOGJISË bëhen eksperimente të dukshme me subjekte në gjendje HIPNOTIKE.

Shumë subjekte në gjendje HIPNOTIKE kanë mundur të informojnë me imtësi detaje rreth ngjarjeve, personave dhe situatave që gjatë trans hipnotik po ndodhnin në distanca të largëta.

Shkencëtarët kanë mundur të verifikojnë pas këtyre eksperimenteve, realitetin e këtyre INFORMACIONEVE. Kanë mundur të vërtetojnë realitetin e fakteve, saktësinë e NGJARJEVE.

Me këto eksperimente të laboratorëve të PARAPSICOLOGJISË është plotësisht e demonstruar nga vëzhgimi dhe përvoja që TRURI nuk është MENDJA.

Realitetisht dhe me të gjithë të vërtetën mund të themi se mendja mund të udhëtojë nëpër kohë dhe hapësirë, pavarësisht nga truri, për të parë dhe dëgjuar gjëra që ndodhin në vende të largëta.

REALITETI i EKSTRA-PERCEPTIMEVE SENSORIALE tashmë është ABSOLUTISHT i demonstruar dhe vetëm një i çmendur ose një idiot, mund t’i shkonte mendja të mohonte realitetin e EKSTRA PERCEPTIMEVE.

Truri është bërë për të përpunuar mendimin por nuk është mendimi. Truri vetëm se është instrumenti i MENDJES, nuk është mendja.

Ne kemi nevojë të studiojmë thellë mendjen nëse me të vërtetë duam të njohim në formë TË PLOTË atë që quhet DASHURI.

Fëmijët dhe të rinjtë, meshkuj dhe femra, kanë mendje më elastike, të lakueshme, të shpejta, vigjilente, etj.

Shumë janë fëmijët dhe të rinjtë që gëzojnë duke pyetur prindërit dhe mësuesit e tyre, rreth kësaj apo asaj gjëje, ata dëshirojnë të dinë diçka më shumë, duan të dinë dhe për këtë pyesin, vëzhgojnë, shohin disa detaje që të rriturit i përbuzin ose nuk i perceptojnë.

Me kalimin e viteve, ndërsa përparojmë në moshë, mendja gradualisht kristalizohet pak nga pak.

Mendja e të moshuarve është fikse, e ngurtësuar, nuk ndryshon më as me topa.

Pleqtë tashmë janë kështu dhe kështu vdesin, ata nuk ndryshojnë, gjithçka e trajtojnë nga një pikë fikse.

“Çmenduria” e pleqve, paragjykimet e tyre, idetë fikse, etj. duken të gjitha së bashku si një SHKËMB, një GUR që nuk ndryshon në asnjë mënyrë. Për këtë arsye thotë shprehja popullore “GJENI DHE FIGURË DERI NË VARR”.

Bëhet URGJENTE që mësuesit dhe mësueset e ngarkuara për të formuar PERSONALITETIN e nxënësve dhe nxënëseve, të studiojnë shumë thellë mendjen, në mënyrë që të mund t’i orientojnë brezat e rinj me inteligjencë.

Është e dhimbshme të kuptosh thellësisht, se si me kalimin e kohës ngurtësohet MENDJA pak nga pak.

MENDJA është vrasësi i REALES, i së vërtetës. MENDJA shkatërron DASHURINË.

Kush arrin të plaket nuk është më i aftë të DASHUROJË sepse mendja e tij është e mbushur me përvoja të dhimbshme, paragjykime, ide fikse si maja çeliku, etj.

Ekzistojnë aty-këtu, pleq të gjelbër që mendojnë se janë të aftë të DASHUROJNË ENDE, por ajo që ndodh është se këta pleq janë të mbushur me pasione seksuale senile dhe e ngatërrojnë PASIONIN me DASHURINË.

Çdo “PLEK I GJELBËR” dhe “ÇDO PLEKE E GJELBËR” kalojnë nëpër gjendje të tmerrshme epshore pasionale para se të vdesin dhe ata besojnë se kjo është DASHURI.

DASHURIA e pleqve është e pamundur sepse mendja e shkatërron atë me “ÇMENDURITË” “IDE FIKSE”, “PARAGJYKIME”, “XHELOZI”, “PËRVOJA”, KUJTIME”, pasione seksuale, etj. etj. etj.

MENDJA është armiku më i keq i DASHURISË. Në vendet SUPER CILIVILIZUARA DASHURIA nuk ekziston më sepse mendja e njerëzve vetëm se mban erë fabrika, llogari bankare, benzinë dhe celuloid.

Ekzistojnë shumë shishe për mendjen dhe mendja e çdo personi është shumë mirë e futur në shishe.

Disa e kanë MENDJEN e futur në shishe në KOMUNIZMIN E URREJTUR, të tjerë e kanë të futur në shishe në KAPITALIZMIN e pamëshirshëm.

Ka nga ata që e kanë MENDJEN E FUTUR NË SHISHE në xhelozi, në urrejtje, në dëshirën për të qenë i pasur, në pozitën e mirë shoqërore, në pesimizëm në lidhjen me persona të caktuar, në lidhjen me vuajtjet e tyre, në problemet e tyre familjare, etj. etj. etj.

Njerëzve u pëlqen të fusin MENDJEN në shishe, të rrallë janë ata që vendosin me të vërtetë ta bëjnë shishen copë e çikë.

Ne kemi nevojë të LIBEROJMË MENDJEN por njerëzve u pëlqen skllavëria, është shumë e rrallë të gjesh dikë në jetë që nuk e ka MENDJEN mirë të futur në shishe.

Mësuesit dhe mësueset duhet t’u mësojnë nxënësve dhe nxënëseve të tyre të gjitha këto gjëra. Duhet t’u mësojnë brezave të rinj të hetojnë mendjen e tyre, ta vëzhgojnë, ta kuptojnë, vetëm kështu nëpërmjet KUPTIMIT të thellë mund të shmangim që mendja të kristalizohet, të ngrijë, të futet në shishe.

E vetmja gjë që mund të transformojë botën është ajo që quhet DASHURI, por mendja shkatërron DASHURINË.

Ne kemi nevojë të STUDIOJMË mendjen tonë, ta vëzhgojmë, ta hetojmë thellësisht, ta kuptojmë vërtetë. Vetëm kështu, vetëm duke u bërë zotër të vetvetes, të mendjes sonë, do të vrasim vrasësin e DASHURISË dhe do të jemi të lumtur vërtetë.

Ata që jetojnë duke fantazuar bukur për DASHURINË, ata që jetojnë duke bërë projekte për DASHURINË, ata që duan që DASHURIA të veprojë sipas shijeve dhe mospëlqimeve, projekteve dhe fantazive të tyre, normave dhe paragjykimeve, kujtimeve dhe përvojave, etj. kurrë nuk do të mund të dinë vërtet atë që është DASHURI, në fakt ata janë kthyer në armiq të DASHURISË.

Është e nevojshme të kuptohet në formë TË PLOTË ajo që janë proceset e mendjes në gjendje akumulimi të përvojave.

Mësuesi, mësuesja qortojnë shumë herë në formë të drejtë por ndonjëherë në mënyrë idiote dhe pa motiv të vërtetë, pa kuptuar se çdo qortim i padrejtë depozitohet në mendjen e studentëve, rezultati i një veprimi të tillë të gabuar, zakonisht është humbja e DASHURISË për MËSUESIN, për MËSUESEN.

MENDJA shkatërron DASHURINË dhe kjo është diçka që MËSUESIT dhe MËSUESET e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve nuk duhet të harrojnë kurrë.

Është e nevojshme të kuptohen thellësisht të gjitha ato procese mendore që i japin fund bukurisë së DASHURISË.

Nuk mjafton të jesh baba ose nënë e familjes, duhet të dish të DASHUROSH. Prindërit dhe nënat e familjes besojnë se i duan bijtë dhe bijat e tyre sepse i kanë, sepse janë të tyret, sepse i posedojnë, si ai që ka një biçikletë, një automobil, një shtëpi.

Ai sens posedimi i varësisë, zakonisht ngatërrohet me DASHURINË por kurrë nuk mund të jetë DASHURI.

Mësuesit dhe mësueset e shtëpisë sonë të dytë që është shkolla, besojnë se i duan dishepujt e tyre, dishepujt e tyre, sepse u përkasin si të tillë, sepse i posedojnë, por kjo nuk është DASHURI. Sensi i posedimit ose varësisë NUK ËSHTË DASHURI.

MENDJA shkatërron DASHURINË dhe vetëm duke kuptuar të gjitha funksionalitetet e gabuara të mendjes, formën tonë absurde të të menduarit, zakonet tona të këqija, zakonet automatike, mekaniste, mënyrën e gabuar të të parit të gjërave, etj. mund të arrijmë të jetojmë, të përjetojmë me TË VËRTETË atë që nuk i përket kohës, atë që quhet DASHURI.

Kush dëshiron që DASHURIA të kthehet në një pjesë të makinës së vet rutinore, kush dëshiron që DASHURIA të ecë nëpër binarët e gabuara të paragjykimeve të tij, orekseve, frikërave, përvojave të jetës, mënyrës egoiste të të parit të gjërave, formës së gabuar të të menduarit, etj. i japin fund në fakt DASHURISË sepse ajo kurrë nuk lejon të nënshtrohet.

Kush dëshiron që DASHURIA të funksionojë si UNË DUA, si UNË DËSHIROJ, si UNË MENDOJ, e humb DASHURINË sepse CUPIDI, ZOTI i DASHURISË, nuk është i gatshëm kurrë të lejojë të skllavërohet nga UNË.

Duhet të i japim fund UNË, me VETVETEN TIME, me VETVETEN nëse nuk duam ta humbim fëmijën e DASHURISË.

UNË është një tufë kujtimesh, oreksesh, frikërash, urrejtjesh, pasionesh, përvojash, egoizmash, zilish, lakmish, epshesh, etj. etj. etj.

Vetëm duke kuptuar çdo defekt veçmas; vetëm duke e studiuar, duke e vëzhguar drejtpërdrejt jo vetëm në rajonin intelektual, por edhe në të gjitha nivelet nënndërgjegjëse të mendjes, zhduket çdo defekt, vdesim nga momenti në moment. Kështu dhe vetëm kështu arrijmë shpërbërjen e UNË.

Kush dëshiron ta fusë DASHURINË në shishe brenda shishes së tmerrshme të unë, e humb DASHURINË, mbetet pa të, sepse DASHURIA kurrë nuk mund të futet në shishe.

Për fat të keq njerëzit duan që DASHURIA të sillet në përputhje me zakonet, dëshirat, zakonet e tyre, etj., njerëzit duan që DASHURIA t’i nënshtrohet UNË dhe kjo është plotësisht e pamundur sepse DASHURIA nuk i bindet UNË.

Çiftet e dashuruar, ose më mirë të themi pasionuar, supozojnë se DASHURIA duhet të ecë besnikërisht nëpër binarët e dëshirave të tyre, epsheve, gabimeve, etj., dhe në këtë janë plotësisht të gabuar.

Të flasim për të dytë!, thonë të dashuruarit ose pasionuarit seksualisht, që është ajo që mbizotëron më shumë në këtë Botë, dhe, pastaj vijnë bisedat, projektet, mallëngjimet dhe psherëtimat. Secili thotë diçka, ekspozon projektet e tij, dëshirat e tij, mënyrën e tij të të parit të gjërave të jetës dhe dëshiron që DASHURIA të lëvizë si një makinë hekurudhore nëpër binarët e çeliktë të tranzituar nga mendja.

Sa të gabuar e kanë ata Të Dashuruar ose pasionuar!, sa larg janë nga realiteti.

DASHURIA nuk i bindet UNË dhe kur duan bashkëshortët t’i vënë zinxhirë në qafë dhe ta nënshtrojnë, ajo ikën duke e lënë çiftin në fatkeqësi.

MENDJA ka shijen e keqe të krahasojë. Burri e krahason një të dashur me një tjetër. Gruaja krahason një burrë me një tjetër. Mësuesi krahason një nxënës me një tjetër, një nxënëse me një tjetër sikur të gjithë nxënësit e tij nuk e meritonin të njëjtin vlerësim. Realisht çdo krahasim është I URREJTUR.

Kush sodit një perëndim të bukur të diellit dhe e krahason me një tjetër, nuk di vërtet të kuptojë bukurinë që ka përpara syve.

Kush sodit një mal të bukur dhe e krahason me një tjetër që pa dje, nuk po e kupton vërtet bukurinë e malit që ka përpara syve.

Aty ku ekziston KRAHASIM nuk ekziston DASHURIA E VËRTETË. Babai dhe Nëna që i duan bijtë e tyre vërtet, kurrë nuk i krahasojnë me askënd, i duan dhe kaq.

Burri që e do vërtet gruan e tij, kurrë nuk e bën gabimin ta krahasojë me askënd, e do dhe kaq.

MËSUESI ose Mësuesja që i duan nxënësit dhe nxënëset e tyre kurrë nuk i diskriminojnë, kurrë nuk i krahasojnë me njëri-tjetrin, i duan vërtetë dhe kaq.

Mendja e Ndarë nga krahasimet, mendja skllave e DUALIZMIT, shkatërron DASHURINË.

Mendja e ndarë nga luftimi i të kundërtave nuk është e aftë ta kuptojë të renë, ngurtësohet, ngrihet.

MENDJA KA SHUMË THELLËSI, Regione, terrene nënndërgjegjëse, skutave, por më e mira është ESENCA, NDËRGJEGJJA dhe është në Qendër.

Kur DUALIZMI mbaron, kur mendja bëhet E PLOTË, E QETË, E HESHTUR, E THELLË, kur nuk krahason më, atëherë zgjohet ESENCA, NDËRGJEGJJA dhe ky duhet të jetë qëllimi i vërtetë i EDUKIMIT FUNDAMENTAL.

Të dallojmë mes OBJEKTIV dhe SUBJEKTIV. Në atë OBJEKTIVE ka ndërgjegje të zgjuar. Në atë SUBJEKTIVE ka Ndërgjegje të fjetur, NËNNËDËRGJEGJJE.

Vetëm NDËRGJEGJJA OBJEKTIVE mund të gëzojë NJOHURINË OBJEKTIVE.

Informacioni intelektual që aktualisht marrin Nxënësit dhe Nxënëset e të gjitha Shkollave, Kolegjeve dhe Universiteteve, është SUBJEKTIVE njëqind për qind.

NJOHURIA OBJEKTIVE nuk mund të fitohet pa NDËRGJEGJJE OBJEKTIVE.

Nxënësit dhe Nxënëset duhet të arrijnë së pari në VETËNDËRGJEGJJE dhe pastaj në NDËRGJEGJJE OBJEKTIVE.

Vetëm nëpër RRUGËN E DASHURISË mund të arrijmë në NDËRGJEGJJE OBJEKTIVE dhe NJOHURI OBJEKTIVE.

Është e nevojshme të kuptohet PROBLEMI KOMPLEKS I MENDJES nëse me të vërtetë duam të përshkojmë RRUGËN E DASHURISË.