E Vërteta

Që nga fëmijëria dhe rinia fillon Via Crucis i ekzistencës sonë të mjerë me shumë shtrembërime mendore, tragjedi intime familjare, kundërshtime në shtëpi dhe në shkollë etj.

Është e qartë se në fëmijëri dhe rini, me përjashtim të rasteve shumë të rralla, të gjitha këto probleme nuk arrijnë të na prekin në mënyrë vërtet të thellë, por kur ne bëhemi njerëz të rritur, fillojnë pyetjet: Kush jam unë? Nga vij unë? Pse duhet të vuaj? Cili është qëllimi i kësaj ekzistence? etj. etj. etj.

Të gjithë në rrugën e jetës i kemi bërë këto pyetje, të gjithë kemi dashur ndonjëherë të hetojmë, të pyesim, të njohim “pse”-në e kaq shumë hidhërimeve, hidhërimeve, luftrave dhe vuajtjeve, por për fat të keq gjithmonë përfundojmë të bllokuar në ndonjë teori, në ndonjë opinion, në ndonjë besim në atë që tha fqinji, në atë që na u përgjigj ndonjë plak i rraskapitur, etj.

E kemi humbur pafajësinë e vërtetë dhe paqen e zemrës së qetë dhe për këtë arsye nuk jemi në gjendje të përjetojmë drejtpërdrejt të vërtetën në gjithë ashpërsinë e saj, varem nga ajo që thonë të tjerët dhe është e qartë se po shkojmë në rrugën e gabuar.

Shoqëria kapitaliste i dënon rrënjësisht ateistët, ata që nuk besojnë në Zot.

Shoqëria Marksiste-Leniniste i dënon ata që BESOJNË në ZOT, por në thelb të dyja gjërat janë të njëjta, çështje opinionesh, teka të njerëzve, projeksione të mendjes. AS besimi, as mosbesimi, as skepticizmi, nuk nënkuptojnë se e kanë përjetuar të vërtetën.

Mendja mund të ketë luksin të besojë, të dyshojë, të japë mendime, të bëjë hamendje, etj., por kjo nuk do të thotë të përjetosh të vërtetën.

Ne gjithashtu mund të kemi luksin të besojmë në diell ose të mos besojmë në të dhe madje të dyshojmë në të, por ylli mbret do të vazhdojë t’i japë dritë dhe jetë gjithçkaje që ekziston pa pasur mendimet tona rëndësinë më të vogël për të.

Pas besimit të verbër, pas mosbesimit dhe skepticizmit, fshihen shumë nuanca të moralit të rremë dhe shumë koncepte të gabuara të respektueshmërisë së rreme në hijen e të cilave forcohet UNË.

Shoqëria e tipit kapitalist dhe shoqëria e tipit komunist kanë secila në mënyrën e vet dhe në përputhje me tekat, paragjykimet dhe teoritë e tyre, llojin e tyre të veçantë të moralit. Ajo që është morale brenda bllokut kapitalist është imorale brenda bllokut komunist dhe anasjelltas.

Morali varet nga zakonet, nga vendi, nga epoka. Ajo që në një vend është morale në një vend tjetër është imorale dhe ajo që në një epokë ishte morale, në një epokë tjetër është imorale. Morali nuk ka ndonjë vlerë thelbësore, duke e analizuar thellësisht, rezulton budalla në njëqind për qind.

Edukimi thelbësor nuk mëson moral, edukimi thelbësor mëson ETIKË REVOLUCIONARE dhe kjo është ajo që kanë nevojë brezat e rinj.

Që nga nata e tmerrshme e shekujve, në të gjitha kohërat, gjithmonë ka pasur burra që janë larguar nga bota për të kërkuar TË VËRTETËN.

Është absurde të largohesh nga bota për të kërkuar TË VËRTETËN sepse ajo gjendet brenda botës dhe brenda njeriut këtu dhe tani.

E VËRTETA është ajo që nuk njihet nga momenti në moment dhe nuk është duke u ndarë nga bota apo duke braktisur të ngjashmit tanë që mund ta zbulojmë atë.

Është absurde të thuhet se çdo e vërtetë është e vërtetë përgjysmë dhe se çdo e vërtetë është gjysmë gabimi.

E VËRTETA është radikale dhe ËSHTË ose nuk ËSHTË, kurrë nuk mund të jetë përgjysmë, kurrë nuk mund të jetë gjysmë gabimi.

Është absurde të thuhet: E VËRTETA është e kohës dhe ajo që në një kohë ishte, në një kohë tjetër nuk ËSHTË.

E VËRTETA nuk ka të bëjë fare me kohën. E VËRTETA është E PËRKOHSHME. UNË-ja është kohë dhe për këtë arsye nuk mund ta njohë TË VËRTETËN.

Është absurde të supozojmë të vërteta konvencionale, të përkohshme, relative. Njerëzit i ngatërrojnë konceptet dhe opinionet me atë që është E VËRTETA.

E VËRTETA nuk ka të bëjë fare me opinionet apo me të ashtuquajturat të vërteta konvencionale, sepse këto janë vetëm projeksione jothelbësore të mendjes.

E VËRTETA është ajo që nuk njihet nga momenti në moment dhe mund të përjetohet vetëm në mungesë të UNË-së psikologjike.

E vërteta nuk është çështje sofizmash, konceptesh, opinionesh. E vërteta mund të njihet vetëm përmes përvojës së drejtpërdrejtë.

Mendja mund të japë vetëm opinione dhe opinionet nuk kanë të bëjnë fare me të vërtetën.

Mendja kurrë nuk mund ta konceptojë TË VËRTETËN.

Mësuesit, mësueset e shkollave, kolegjeve, universiteteve, duhet ta përjetojnë të vërtetën dhe t’ua tregojnë rrugën dishepujve dhe dishepullave të tyre.

E VËRTETA është çështje e përvojës së drejtpërdrejtë, jo çështje e teorive, opinioneve ose koncepteve.

Mundemi dhe duhet të studiojmë por është urgjente të përjetojmë vetë dhe në mënyrë të drejtpërdrejtë atë që ka të vërtetë në çdo teori, koncept, opinion, etj. etj. etj.

Duhet të studiojmë, të analizojmë, të pyesim, por gjithashtu kemi nevojë me URGJENCË të pazgjidhshme të përjetojmë TË VËRTETËN e përmbajtur në gjithçka që studiojmë.

Është e pamundur të përjetohet E VËRTETA ndërsa mendja është e trazuar, e tronditur, e torturuar nga opinionet e kundërta.

E VËRTETA mund të përjetohet vetëm kur mendja është e qetë, kur mendja është në heshtje.

Mësuesit dhe mësueset e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve, duhet t’u tregojnë nxënësve dhe nxënëseve rrugën e meditimit të thellë të brendshëm.

Rruga e meditimit të thellë të brendshëm na çon deri në qetësinë dhe heshtjen e mendjes.

Kur mendja është e qetë, e zbrazët nga mendimet, dëshirat, opinionet, etj., kur mendja është në heshtje, na vjen e vërteta.