Thirrja

Me përjashtim të personave plotësisht të paaftë, çdo qenie njerëzore duhet të shërbejë për diçka në jetë, e vështira është të dish se për çfarë shërben secili individ.

Nëse ka diçka vërtet të rëndësishme në këtë botë, është të njohim veten, i rrallë është ai që e njeh veten dhe edhe kur duket e pabesueshme, është e vështirë të gjesh në jetë ndonjë person që e ka të zhvilluar ndjenjën e vokacionit.

Kur dikush është plotësisht i bindur për rolin që duhet të luajë në ekzistencë, atëherë e bën vokacionin e tij një apostullim, një fe dhe bëhet de facto dhe de jure një apostull i njerëzimit.

Kush e njeh vokacionin e tij ose kush arrin ta zbulojë vetë, kalon nëpër një ndryshim të madh, nuk kërkon më sukses, pak i interesojnë paratë, fama, mirënjohja, kënaqësia e tij është atëherë në lumturinë që i siguron të qenit i përgjigjur një thirrjeje intime, të thellë, të panjohur të vetë esencës së tij të brendshme.

Më interesantja nga e gjithë kjo është se ndjenja VOKACIONALE nuk ka të bëjë fare me UNË-n, sepse edhe pse duket e çuditshme UNË-ja e urren vokacionin tonë sepse UNË-ja dëshiron vetëm hyrje të majme monetare, pozicion, famë, etj.

Ndjenja e VOKACIONIT, është diçka që i përket vetë ESENCËS sonë TË BRENDSHME; është diçka shumë e brendshme, shumë e thellë, shumë intime.

Ndjenja vokacionale e çon njeriun të ndërmarrë me vërtet guxim dhe vetëmohim të vërtetë ndërmarrjet më të mëdha në kurriz të çdo lloj vuajtjeje dhe kalvari. Prandaj është vetëm normale që UNË-ja ta urrejë vokacionin e vërtetë.

Ndjenja e VOKACIONIT na çon de facto në shtegun e heroizmit të ligjshëm, edhe kur duhet të durojmë stoikisht çdo lloj shpifjeje, tradhtie dhe shpifjeje.

Ditën që një njeri mund të thotë të vërtetën “UNË E DI KUSH JAM DHE CILI ËSHTË VOKACIONI IM I VËRTETË” nga ai moment do të fillojë të jetojë me vërtetë drejtësi dhe dashuri. Një njeri i tillë jeton në veprën e tij dhe vepra e tij në të.

Në të vërtetë vetëm shumë pak njerëz mund të flasin kështu, me sinqeritet të vërtetë zemre. Ata që flasin kështu janë të zgjedhurit ata që e kanë në shkallë superlative ndjenjën e VOKACIONIT.

Gjetja e VOKACIONIT tonë të vërtetë ËSHTË JASHTË ÇDO DYSHIMI, problemi më i rëndë social, problemi që gjendet në vetë bazën e të gjitha problemeve të shoqërisë.

Gjetja ose zbulimi i vokacionit tonë të vërtetë individual, në fakt është e barabartë me zbulimin e një thesari shumë të çmuar.

Kur një qytetar e gjen me siguri të plotë dhe jashtë çdo dyshimi zanatin e tij të vërtetë dhe të ligjshëm, ai bëhet për këtë fakt të vetëm TË PAZËVENDËSUESHËM.

Kur vokacioni ynë korrespondon plotësisht dhe në formë absolute me vendin që po zëmë në jetë, atëherë e ushtrojmë punën tonë si një apostullim të vërtetë, pa lakmi dhe pa dëshirë për pushtet.

Atëherë puna në vend që të na shkaktojë lakmi, mërzitje ose dëshira për të ndërruar zanat, na sjell lumturi të vërtetë, të thellë, intime edhe kur duhet të durojmë me durim via crucis të dhimbshme.

Në praktikë kemi mundur të verifikojmë se kur posti nuk i korrespondon VOKACIONIT të individit, atëherë ai mendon vetëm në funksion të MË SHUMË-s.

Mekanizmi i UNË-s është MË SHUMË. Më shumë para, më shumë famë, më shumë projekte, etj. etj. etj. dhe siç është vetëm natyrale subjekti zakonisht bëhet hipokrit, shfrytëzues, mizor, i pamëshirshëm, i pakompromis, etj.

Nëse e studiojmë burokracinë me kujdes mund të vërtetojmë se rrallëherë në jetë posti i korrespondon vokacionit individual.

Nëse studiojmë në mënyrë të imët greminë e ndryshme të proletariatit, mund të evidentojmë se në raste shumë të rralla zanati i korrespondon VOKACIONIT individual.

Kur i vëzhgojmë me kujdes klasat e privilegjuara, qofshin këto të lindjes apo të perëndimit të botës, mund të evidentojmë mungesën totale të ndjenjës VOKACIONALE. Të ashtuquajturit “FËMIJË TË MIRË” tani sulmojnë me armë në dorë, përdhunojnë gra të pambrojtura, etj. për të vrarë mërzinë. Duke mos e gjetur vendin e tyre në jetë, ecin të çorientuar dhe shndërrohen në REBELË PA SHKAK sikur për të “ndryshuar pak”.

Është e tmerrshme gjendja Kaotike e njerëzimit në këto kohë krize botërore.

Askush nuk është i kënaqur me punën e tij sepse posti nuk i korrespondon vokacionit, bien kërkesa për punë sepse askush nuk ka dëshirë të vdesë urie, por kërkesat nuk i korrespondojnë VOKACIONIT të atyre që kërkojnë.

Shumë shoferë duhet të ishin mjekë ose inxhinierë. Shumë avokatë duhet të ishin ministra dhe shumë ministra duhet të ishin rrobaqepës. Shumë pastrues këpucësh duhet të ishin ministra dhe shumë ministra duhet të ishin pastrues këpucësh, etj. etj.

Njerëzit janë në poste që nuk u korrespondojnë, që nuk kanë lidhje me VOKACIONIN e tyre të vërtetë individual, për shkak të kësaj makineria sociale funksionon keq. Kjo është e ngjashme me një motor që do të ishte i strukturuar me pjesë që nuk i korrespondojnë dhe rezultati duhet të jetë në mënyrë të pashmangshme fatkeqësi, dështim, absurd.

Në praktikë kemi mundur të vërtetojmë deri në ngopje se kur dikush nuk ka predispozitë VOKACIONALE për të qenë udhërrëfyes, instruktor fetar, lider politik ose drejtor i ndonjë shoqate spiritualiste, shkencore, letrare, filantropike, etj. atëherë mendon vetëm në funksion të MË SHUMË-s dhe i kushtohet bërjes së projekteve dhe më shumë projekteve me qëllime sekrete të pa rrëfyera.

Është e qartë se kur posti nuk i korrespondon VOKACIONIT individual rezultati është shfrytëzimi.

Në këto kohë tepër materialiste në të cilat jetojmë, posti i mësuesit po zëvendësohet në mënyrë arbitrare nga shumë tregtarë që as nga larg nuk kanë VOKACION për Mësimdhënie. Rezultati i një infamie të tillë është shfrytëzimi, mizoria dhe mungesa e dashurisë së vërtetë.

Shumë subjekte e ushtrojnë mësimdhënien ekskluzivisht me qëllim që të sigurojnë para për të paguar studimet e tyre në Fakultetin e Mjekësisë, Juridikut ose Inxhinierisë ose thjesht sepse nuk gjejnë asgjë tjetër për të bërë. Viktimat e një mashtrimi të tillë intelektual janë nxënësit.

Mësuesin e vërtetë vokacional sot në ditë është shumë e vështirë ta gjesh dhe është lumturia më e madhe që mund të kenë nxënësit e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve.

VOKACIONI i mësuesit është përkthyer me mençuri nga ajo pjesë e prozës prekëse e GABRIELA MÍSTRAL e titulluar LUTJA E MËSUESES. Thotë mësuesja e provincës duke iu drejtuar të DIVINALIT MËSUESIT SEKRET:

“Më jep dashurinë e vetme, të shkollës sime: që as djegia e bukurisë të mos jetë e aftë t’ia vjedhë butësinë time të të gjitha çasteve. Mësues, më bëj të qëndrueshëm zellin dhe të kalueshëm zhgënjimin. Shkëput nga unë këtë dëshirë të papastër të drejtësisë së keqkuptuar që ende më turbullon, aludimin e vogël të protestës që ngrihet nga unë kur më plagosin, mos më dhemb moskuptimi dhe as të mos më trishtojë harresa e atyre që mësova”.

“Më jep të qenit më shumë nënë se nënat, për të mundur të dua dhe të mbroj si ato atë që NUK është mish nga mishi im. Më jep mundësi ta bëj një nga vajzat e mia vargun tim të përsosur dhe t’i lë në të ngulitur melodinë time më depërtuese, për kur buzët e mia të mos këndojnë më”.

“Më trego të mundur Ungjillin tënd në kohën time, që të mos heq dorë nga beteja e çdo dite dhe e çdo ore për të”.

Kush mund të masë ndikimin psikik të mrekullueshëm të një mësuesi të tillë të frymëzuar me kaq butësi, nga ndjenja e VOKACIONIT të tij?

Individi e gjen vokacionin e tij përmes një prej këtyre tre rrugëve: e para: VETË-ZBULIMI i një aftësie të veçantë. E dyta: vizioni i një nevoje urgjente. E treta: drejtimi shumë i rrallë i prindërve dhe mësuesve që zbuluan VOKACIONIN e nxënësit përmes vëzhgimit të aftësive të tij.

Shumë individë e kanë zbuluar VOKACIONIN e tyre në një moment të caktuar kritik të jetës së tyre, përballë një situate serioze që kërkonte zgjidhje të menjëhershme.

GANDHI ishte një avokat çfarëdo, kur me rastin e një atentati kundër të drejtave të hindusëve në Afrikën e Jugut bëri të anulohej bileta e tij e kthimit në Indi dhe qëndroi për të mbrojtur çështjen e bashkatdhetarëve të tij. Një nevojë e momentit e drejtoi drejt VOKACIONIT të gjithë jetës së tij.

Bamirësit e mëdhenj të njerëzimit, e kanë gjetur VOKACIONIN e tyre përpara një krize situacionale, që kërkonte zgjidhje të menjëhershme. Kujtojmë OLIVERIO CROMWELL, babain e lirive angleze; Benito Juárez, farkëtari i Meksikës së re; José de San Martín dhe Simón Bolívar, etërit e pavarësisë së Amerikës Jugore, etj., etj.

JEZUSI, KRISHTI, BUDHA, MAHOMEDI, HERMESI, ZOROASTRO, KONFUCI, FUHI, etj., ishin njerëz që në një moment të caktuar të historisë dinin të kuptonin VOKACIONIN e tyre të vërtetë dhe u ndjenë të thirrur nga zëri i brendshëm që buron nga i INTIMI.

ARSIMI FUNDAMENTAL është i thirrur të zbulojë përmes metodave të ndryshme, aftësinë latente të studentëve. Metodat që pedagogjia jashtë kohe po përdor në këto kohë për të zbuluar VOKACIONIN e nxënësve, janë jashtë çdo dyshimi mizore, absurde dhe të pamëshirshme.

Pyetësorët VOKACIONALE janë përpiluar nga tregtarë që në mënyrë arbitrare zënë postin e mësuesve.

Në disa vende përpara se të hyjnë në përgatitore dhe VOKACIONALE, nxënësit i nënshtrohen mizorive psikologjike më të tmerrshme. U bëhen pyetje rreth matematikës, edukatës qytetare, biologjisë, etj.

Më mizore nga këto metoda janë TESTET e famshme psikologjike, indeksi Y.Q, i lidhur ngushtë me shpejtësinë mendore.

Sipas llojit të përgjigjes, sipas mënyrës së kualifikimit, studenti futet atëherë në një nga tre maturantët. Së pari: Fiziko-Matematik. Së dyti: Shkenca Biologjike. Së treti: Shkenca Sociale.

Nga Fiziko-Matematikanët dalin inxhinierë. Arkitektë, Astronomë, Aviatorë, etj.

Nga Shkencat Biologjike dalin farmacistë, infermierë, biologë, mjekë, etj.

Nga shkencat Sociale dalin avokatë, letrarë, doktorë në Filozofi dhe Letërsi, drejtorë të Ndërmarrjeve, etj.

Plani i studimit në secilin vend është i ndryshëm dhe është e qartë se jo në të gjitha vendet ekzistojnë tre maturantë të ndryshëm. Në shumë vende ekziston vetëm një maturant dhe pas përfundimit të tij nxënësi kalon në Universitet.

Në disa kombe nuk shqyrtohet aftësia VOKACIONALE e studentit dhe ai hyn në fakultet me dëshirën për të pasur një profesion për të fituar jetesën, edhe kur kjo nuk përputhet me tendencat e tij të lindura, me ndjenjën e tij VOKACIONALE.

Ka vende ku shqyrtohet aftësia VOKACIONALE e studentëve dhe ka kombe ku nuk u shqyrtohet. Absurde është të mos dish t’i orientosh VOKACIONLISHT studentët, të mos shqyrtosh aftësitë dhe tendencat e tyre të lindura. Budalla janë pyetësorët VOKACIONALE dhe i gjithë ai zhargon pyetjesh, TESTE PSIKOLOGJIKE, indeksi Y.Q., etj.

Ato metoda të provimit VOKACIONAL nuk shërbejnë sepse mendja i ka momentet e saj të krizës dhe nëse provimi verifikohet në një moment të tillë, rezultati është dështimi dhe çorientimi i studentit.

Mësuesit kanë mundur të verifikojnë se mendja e nxënësve ka, si deti, baticat dhe zbaticat e tij, plusin dhe minusin e tij. Ekziston një Bio-Ritm në gjëndrat mashkullore dhe femërore. Ekziston gjithashtu një Bio-Ritm për mendjen.

Në epoka të caktuara gjëndrat mashkullore gjenden në PLUS dhe ato femërore në MINUS ose anasjelltas. Mendja e ka gjithashtu PLUSIN dhe MINUSIN e saj.

Kush dëshiron të njohë shkencën e BIO RITMIT i tregojmë të studiojë veprën e famshme të titulluar BIO RITMI e shkruar nga i shquari dijetar GNOSTIK ROSA-KRYQ, Doktor Amoldo Krumm Heller, Mjek kolonel i Ushtrisë Meksikane dhe Profesor i Mjekësisë i Fakultetit të Berlinit.

Ne pohojmë me forcë se një krizë emocionale ose një gjendje nervozizmi psikik përpara situatës së vështirë të një provimi mund ta çojë një student në dështim gjatë provimit para-vokacional.

Ne pohojmë se një abuzim çfarëdo i qendrës së lëvizjes i prodhuar ndoshta nga sporti, nga një ecje e tepërt, ose nga një punë fizike e vështirë, etj. mund të shkaktojë krizë INTELEKTUALE edhe kur mendja të ndodhet në PLUS dhe ta çojë studentin në dështim gjatë një provimi para-vokacional.

Ne pohojmë se një krizë çfarëdo e lidhur me qendrën instiktive, ndoshta në kombinim me kënaqësinë seksuale, ose me qendrën emocionale, etj., mund ta çojë studentin në dështim gjatë një provimi para-vokacional.

Ne pohojmë se një krizë seksuale çfarëdo, një sinkopë e seksualitetit të shtypur, një abuzim seksual, etj., mund të ushtrojë ndikimin e tij katastrofik mbi mendjen duke e çuar në dështim gjatë një provimi para-vokacional.

Arsimi themelor mëson se embrionet vokacionale gjenden të depozituara, jo vetëm në qendrën intelektuale por edhe në secilën nga katër qendrat e tjera të Psiko-Fiziologjisë së makinerisë organike.

Është urgjente të mbahen parasysh pesë qendrat psikike të quajtura Intelekt, Emocion, Lëvizje, Instinkt dhe Seks. Është absurde të mendosh se intelekti është qendra e vetme e Njohjes. Nëse shqyrtohet ekskluzivisht qendra intelektuale me qëllim që të zbulohen qëndrimet vokacionale të një subjekti të caktuar, përveç se kryhet një padrejtësi e rëndë që rezulton në fakt shumë e dëmshme për individin dhe për shoqërinë, bëhet një gabim sepse embrionet e vokacionit jo vetëm që gjenden të përmbajtura në qendrën intelektuale por edhe përveç kësaj, në secilën nga katër qendrat e tjera Psiko-Psikologjike të individit.

Rruga e vetme e qartë që ekziston për të zbuluar vokacionin e vërtetë të nxënësve është DASHURIA E VËRTETË.

Nëse prindërit dhe mësuesit bashkohen në marrëveshje të ndërsjellë për të hetuar në shtëpi dhe në shkollë, për të vëzhguar në detaje të gjitha aktet e nxënësve, mund të zbulohen tendencat e lindura të secilit nxënës.

Kjo është rruga e vetme e qartë që do t’u lejojë prindërve dhe mësuesve të zbulojnë ndjenjën vokacionale të nxënësve.

Kjo kërkon DASHURI të vërtetë nga prindërit dhe mësuesit dhe është e qartë se nëse nuk ekziston dashuri e vërtetë nga prindërit dhe nënat e familjes dhe mësues të vërtetë vokacional të aftë të sakrifikojnë me të vërtetë për dishepujt e tyre, një ndërmarrje e tillë rezulton atëherë e paimplementueshme.

Nëse qeveritë duan me të vërtetë ta shpëtojnë shoqërinë, duhet t’i dëbojnë tregtarët nga tempulli me kamxhikun e vullnetit.

Duhet të fillojë një epokë e re kulturore duke përhapur kudo doktrinën e ARSIMIT FUNDAMENTAL.

Studentët duhet t’i mbrojnë të drejtat e tyre me guxim dhe t’u kërkojnë qeverive mësues të vërtetë vokacional. Fatmirësisht ekziston arma e jashtëzakonshme e grevave dhe studentët e kanë atë armë.

Në disa vende tashmë ekzistojnë brenda shkollave, kolegjeve dhe universiteteve, disa mësues orientues që në të vërtetë nuk janë vokacional, posti që zënë nuk përputhet me tendencat e tyre të lindura. Këta mësues nuk mund t’i orientojnë të tjerët sepse as vetveten nuk mundën ta orientonin.

Nevojitet urgjentisht mësues të vërtetë vokacional të aftë t’i orientojnë me inteligjencë nxënësit.

Është e nevojshme të dihet se për shkak të shumëllojshmërisë së UNË-s, qenia njerëzore përfaqëson automatikisht role të ndryshme në teatrin e jetës. Djemtë dhe vajzat kanë një rol për shkollën, një tjetër për rrugën dhe një tjetër për shtëpinë.

Nëse dëshirohet të zbulohet VOKACIONI i një të riu ose i një të reje duhet të vëzhgohen në shkollë, në shtëpi dhe madje edhe në rrugë.

Këtë punë vëzhgimi mund ta realizojnë vetëm prindërit dhe mësuesit e vërtetë në shoqërim të ngushtë.

Midis pedagogjisë së vjetëruar ekziston gjithashtu sistemi i vëzhgimit të notave për të deduktuar vokacione. Nxënësi që u shqua në edukatë qytetare me notat më të larta klasifikohet atëherë si një avokat i mundshëm dhe ai që u shqua në biologji përcaktohet si një mjek në fuqi, dhe ai që në matematikë, si një inxhinier i mundshëm, etj.

Ky sistem absurd për të deduktuar VOKACIONE është tepër empirik sepse mendja i ka baticat dhe zbaticat e saj jo vetëm në formën totale tashmë të njohur por edhe në disa gjendje të veçanta të posaçme.

Shumë shkrimtarë që në shkollë ishin studentë të tmerrshëm të gramatikës shkëlqyen në jetë si mësues të vërtetë të gjuhës. Shumë inxhinierë të shquar i kishin gjithmonë në shkollë notat më të këqija në Matematikë dhe një mori mjekësh ishin në shkollë të rëzuar në biologji dhe shkenca natyrore.

Është për të ardhur keq që shumë prindër në vend që të studiojnë aftësitë e fëmijëve të tyre shohin vetëm vazhdimin e ÉGO-s së tyre të dashur, UNË-s psikologjik, VETVETES SIM.

Shumë prindër avokatë duan që fëmijët e tyre të vazhdojnë në zyrë dhe shumë pronarë biznesesh duan që fëmijët e tyre të vazhdojnë të menaxhojnë interesat e tyre egoiste pa u interesuar aspak për ndjenjën vokacionale të tyre.

UNË-ja dëshiron gjithmonë të ngjitet, të ngjitet në majë të shkallës, të bëhet të ndihet dhe kur ambiciet e tij dështojnë atëherë duan të arrijnë përmes fëmijëve të tyre atë që vetvetiu nuk mundën të arrijnë. Këta prindër ambiciozë i fusin djemtë dhe vajzat e tyre në karriera dhe poste që nuk kanë lidhje me ndjenjën VOKACIONALE të tyre.