Autoritetet

Qeveria posedon AUTORITET, SHTETI posedon AUTORITET. Policia, ligji, ushtari, prindërit, mësuesit, udhëheqësit fetarë, etj., posedojnë AUTORITET.

Ekzistojnë dy lloje AUTORITETI. Së pari, AUTORITETI SUBNJEVEHJSHËM. Së dyti, AUTORITETI I NDËRGJEGJSHËM.

Autoritetet e pavetëdijshme ose subnjerëzore nuk kanë asnjë vlerë. Ne kemi nevojë urgjente për AUTORITETE TË VETËDIJSHME.

Autoritetet e pavetëdijshme ose subnjerëzore e kanë mbushur botën me lot dhe dhimbje.

Në shtëpi dhe në shkollë, AUTORITETET E PAVETËDIJSHME abuzojnë me AUTORITETIN për vetë faktin se janë TË PAVETËDIJSHME ose SUBNJEVEHJSHME.

Prindërit dhe mësuesit e pavetëdijshëm, sot e kësaj dite, janë vetëm udhëheqës të verbër të të verbërve dhe siç thonë shkrimet e shenjta, të gjithë do të përfundojnë me kokë poshtë në humnerë.

Prindërit dhe mësuesit e pavetëdijshëm na detyrojnë gjatë fëmijërisë të bëjmë gjëra absurde, por që ata i konsiderojnë logjike. Ata thonë se kjo është për të mirën tonë.

Prindërit janë AUTORITETE TË PAVETËDIJSHME, siç dëshmohet nga fakti që i trajtojnë fëmijët si plehra, sikur të ishin qenie superiore ndaj specieve njerëzore.

Mësuesit dhe mësueset përfundojnë duke urryer nxënës të caktuar dhe duke përkëdhelur ose llastuar të tjerët. Ndonjëherë ata ndëshkojnë ashpër çdo student të urryer, edhe kur ky i fundit nuk është i keq, dhe shpërblejnë me nota të shkëlqyera shumë nxënës të përkëdhelur që vërtet nuk i meritojnë ato.

Prindërit dhe mësuesit e shkollave diktojnë rregulla të gabuara për fëmijët, vajzat, djemtë, zonjushat, etj.

AUTORITETET që nuk kanë VETËDIJE, vetëm gjëra absurde mund të bëjnë.

Ne kemi nevojë për AUTORITETE TË VETË-DIJSHME. Nënkuptohet me VETË-DIJE NJOHURIA E PLOTË E VETVETES, njohja totale e të gjitha VLERAVE TONA TË BRENDSHME.

Vetëm ai që posedon vërtet njohuri të plotë për VETVETEN, është zgjuar plotësisht. Kjo do të thotë të jesh AUTO-DIJESUES.

Të gjithë mendojnë se e NJOHIN VETVETEN, por është shumë e vështirë të gjesh në jetë dikë që e njeh vërtet veten. Njerëzit kanë koncepte krejtësisht të gabuara për veten e tyre.

Njohja e vetvetes kërkon AUTO-PËRPJEKJE të mëdha dhe të tmerrshme. Vetëm nëpërmjet NJOHJES SË VETVETES ARRIN VËRTET te VETËDIJA.

ABUZIMI me AUTORITET vjen si pasojë e PAVETËDIJES. Asnjë AUTORITET AUTO-DIJESUES nuk do të arrinte kurrë deri te ABUZIMI i AUTORITETIT.

Disa filozofë janë kundër çdo AUTORITETI, i urrejnë AUTORITETET. Një mënyrë e tillë e të menduarit është E GABUAR, sepse në gjithçka të krijuar, nga mikrobi deri te dielli, ekzistojnë shkallë dhe shkallë, grada dhe grada, forca superiore që kontrollojnë dhe drejtojnë dhe forca inferiore që kontrollohen dhe drejtohen.

Në një zgjua të thjeshtë bletësh ka autoritet në MBRETËRESHË. Në çdo folenë e milingonave ekziston autoriteti dhe ligjet. Shkatërrimi i parimit të AUTORITETIT do të çonte në ANARKI.

AUTORITETET e këtyre kohëve kritike në të cilat jetojmë janë TË PAVETËDIJSHME dhe është e qartë se për shkak të këtij fakti PSIKOLOGJIK, skllavërojnë, prangosin, abuzojnë, shkaktojnë dhimbje.

Ne kemi nevojë për MËSUES, instruktorë ose udhëheqës shpirtërorë, autoritete qeveritare, prindër, etj., plotësisht AUTO-DIJESUES. Vetëm kështu mund ta bëjmë vërtet një BOTË MË TË MIRË.

Është budallallëk të thuash se nuk ka nevojë për mësues dhe udhëheqës shpirtërorë. Është absurde të mos njihet parimi i AUTORITETIT në gjithçka të krijuar.

Ata që janë AUTO-SUFICIENTË, KRENARË, mendojnë se MËSUESIT dhe UDHËHEQËSIT SHPIRTËRORË, NUK JANË TË NEVOJSHËM.

Duhet të njohim VARFËRINË dhe MJERIMIN tonë. Duhet të kuptojmë se kemi nevojë për AUTORITETE, MËSUES, INSTRUKTORË SHPIRTËRORË, etj. POR AUTO-DIJESUES në mënyrë që të mund të na drejtojnë, ndihmojnë dhe udhëheqin me mençuri.

AUTORITETI I PAVETËDIJSHËM i MËSUESVE shkatërron fuqinë krijuese të nxënësve. Nëse nxënësi pikturon, mësuesi i pavetëdijshëm i thotë atij se çfarë duhet të pikturojë, pemën ose peizazhin që duhet të kopjojë dhe nxënësi i terrorizuar nuk guxon të dalë nga normat mekanike të mësuesit.

Kjo nuk do të thotë të krijosh. Është e nevojshme që studenti të bëhet krijues. Që të jetë në gjendje të dalë nga normat e pavetëdijshme të MËSUESIT TË PAVETËDIJSHËM, në mënyrë që të mund të transmetojë gjithçka që ndjen në lidhje me pemën, të gjithë magjinë e jetës që qarkullon nëpër gjethet e dridhura të pemës, të gjithë kuptimin e saj të thellë.

NJË MËSUES I NDËRGJEGJSHËM nuk do të kundërshtonte krijimtarinë çlirimtare të shpirtit.

MËSUESIT me AUTORITET TË NDËRGJEGJSHËM, kurrë nuk do ta gjymtonin mendjen e nxënësve.

Mësuesit E PAVETËDIJSHËM shkatërrojnë me AUTORITETIN e tyre mendjen dhe inteligjencën e nxënësve.

MËSUESIT me AUTORITET TË PAVETËDIJSHËM, dinë vetëm të ndëshkojnë dhe të diktojnë rregulla të kota në mënyrë që nxënësit të sillen mirë.

MËSUESIT AUTO-DIJESUES u mësojnë me shumë durim nxënësve të tyre, duke i ndihmuar ata të kuptojnë vështirësitë e tyre individuale, në mënyrë që duke kuptuar, të mund të kapërcejnë të gjitha gabimet e tyre dhe të ecin përpara me triumf.

AUTORITETI I NDËRGJEGJSHËM ose AUTO-DIJESUES kurrë nuk do të mund ta shkatërronte INTELIGJENCËN.

AUTORITETI I PAVETËDIJSHËM shkatërron INTELIGJENCËN dhe shkakton dëme të rënda tek nxënësit.

Inteligjenca vjen tek ne vetëm kur gëzojmë liri të vërtetë dhe MËSUESIT ME AUTORITET AUTO-DIJESUES dinë vërtet të respektojnë LIRINË KRIJUESE.

MËSUESIT E PAVETËDIJSHËM besojnë se dinë gjithçka dhe shkelin lirinë e studentëve duke e kastruar inteligjencën e tyre me normat e tyre pa jetë.

Mësuesit AUTO-DIJESUES E DINË se nuk DINË dhe madje e lejojnë veten luksin të mësojnë duke vëzhguar aftësitë krijuese të dishepujve të tyre.

Është e nevojshme që studentët e shkollave, kolegjeve dhe universiteteve, të kalojnë nga gjendja e thjeshtë e automatëve të disiplinuar, në pozicionin e shkëlqyer të qenieve inteligjente dhe të lira, në mënyrë që të mund të përballojnë me sukses të gjitha vështirësitë e ekzistencës.

Kjo kërkon MËSUES AUTO-DIJESUES, kompetentë që janë vërtet të interesuar për dishepujt e tyre, mësues që paguhen mirë në mënyrë që të mos kenë ankthe monetare të asnjë lloji.

Fatkeqësisht, çdo MËSUES, çdo prind, çdo nxënës, e beson veten AUTO-DIJESUES. I ZGJUAR dhe ky është GABIMI i tij më i MADH.

Është shumë e rrallë të gjesh në jetë ndonjë person AUTO-DIJESUES dhe TË ZGJUAR. Njerëzit ëndërrojnë kur trupi fle dhe ëndërrojnë kur trupi është në gjendje zgjimi.

Njerëzit ngasin makina, duke ëndërruar; punojnë duke ëndërruar; ecin rrugëve duke ëndërruar, jetojnë në çdo orë duke ëndërruar.

Është shumë e natyrshme që një profesor të harrojë çadrën ose të lërë në makinë ndonjë libër ose portofolin. E gjithë kjo ndodh sepse profesori e ka ndërgjegjen e fjetur, ëndërron…

Është shumë e vështirë që njerëzit të pranojnë se janë të fjetur, të gjithë e besojnë veten të zgjuar. Nëse dikush do të pranonte se e ka ndërgjegjen e fjetur, është e qartë se nga ai moment do të fillonte të zgjohej.

Nxënësi ose nxënësja harron në shtëpi librin, ose fletoren që duhet të çojë në shkollë, një harresë e tillë duket shumë normale dhe është, por tregon, sinjalizon, gjendjen e gjumit në të cilën ndodhet ndërgjegjja njerëzore.

Udhëtarët e çdo shërbimi të transportit urban, zakonisht kalojnë ndonjëherë rrugën, ishin fjetur dhe kur zgjohen e kuptojnë se kanë kaluar rrugën dhe se tani do t’u duhet të kthehen në këmbë disa rrugë.

Rrallëherë në jetë qenia njerëzore është zgjuar vërtet dhe kur ka qenë zgjuar qoftë edhe për një moment, si në rastet e terrorit të pafund, e sheh veten për një moment në mënyrë TË PLOTË. Ato momente janë të paharrueshme.

Është shumë e vështirë që njeriu që kthehet në shtëpi pasi ka përshkruar të gjithë qytetin, të kujtojë në mënyrë të detajuar të gjitha mendimet, incidentet, njerëzit, gjërat, idetë, etj. etj. etj. Duke u përpjekur të kujtojë, ai do të gjejë në kujtesën e tij boshllëqe të mëdha që korrespondojnë pikërisht me gjendjet e gjumit më të thellë.

Disa studentë të psikologjisë kanë vendosur të jetojnë NË GATI nga momenti në moment, por papritmas flenë, ndoshta kur takojnë ndonjë mik në rrugë, kur hyjnë në ndonjë dyqan për të blerë diçka, etj. dhe kur orë më vonë kujtojnë vendimin e tyre për të jetuar NË GATI dhe TË ZGJUAR nga momenti në moment, atëherë e kuptojnë se kishin fjetur kur hynë në atë vend, ose kur takuan atë person, etj. etj. etj.

Të jesh AUTO-DIJESUES është diçka shumë e vështirë, por mund të arrihet në këtë gjendje duke mësuar të jetojmë të alarmuar dhe vigjilentë nga MOMENTI në MOMENT.

Nëse duam të arrijmë në AUTO-DIJE, duhet të njohim veten në mënyrë TË PLOTË.

Të gjithë ne kemi UNË-në, VETVETEN, EGON që duhet të eksplorojmë për të njohur veten dhe për t’u bërë AUTO-DIJESUES.

Është URGJENTE TË VËZHGOJMË VETVETEN, TË ANALIZOJMË dhe TË KUPTOJMË secilin nga defektet tona.

Është e nevojshme të studiojmë veten në fushën e mendjes, emocioneve, zakoneve, instinkteve dhe seksit.

Mendja ka shumë NIVELË, rajone ose departamente SUBNJEVEHJSHME që duhet t’i njohim thellë nëpërmjet VËZHGIMIT, ANALIZËS, MEDITIMIT TË THELLË dhe KUPTIMIT TË THELLË INTIM.

Çdo defekt mund të zhduket nga rajoni intelektual dhe të vazhdojë të ekzistojë në nivele të tjera të pavetëdijshme të mendjes.

Gjëja e parë që nevojitet është TË ZGJOHESH për të kuptuar VARFËRINË, MJERIMIN dhe DHIMBJEN tonë. Më pas fillon UNË-ja të VDESË nga momenti në moment. VDEKJA E UNË-së PSIKOLOGJIKE është URGJENTE.

Vetëm duke vdekur lind QENIA vërtet E NDËRGJEGJSHME në ne. Vetëm ai QENIE mund të ushtrojë AUTORITET TË VËRTETË TË NDËRGJEGJSHËM.

ZGJIM, VDEKJE, LINDJE. Këto janë tre fazat psikologjike që na çojnë në EKZISTENCËN E VËRTETË TË NDËRGJEGJSHME.

Duhet të zgjohemi për të VDEKUR dhe duhet të vdesim për të LINDUR. Kush vdes pa u ZGJUAR bëhet një SHËNJTOR BUDALLA. Kush LIND pa vdekur bëhet një INDIVID me PERSONALITET TË DYFISHTË, shumë TË DREJTË dhe shumë perverse.

Ushtrimi i AUTORITETIT të vërtetë mund të ushtrohet vetëm nga ata që posedojnë QENIEN e ndërgjegjshme.

Ata që ende nuk e posedojnë QENIEN E NDËRGJEGJSHME, ata që ende nuk janë AUTO-DIJESUES, zakonisht ABUZOJNË ME AUTORITET dhe shkaktojnë shumë dëm.

MËSUESIT duhet të mësojnë të urdhërojnë dhe nxënësit duhet të mësojnë të binden.

Ata PSIKOLOGË që shprehen kundër bindjes janë në fakt shumë të gabuar sepse askush nuk mund të urdhërojë me vetëdije nëse nuk ka mësuar më parë të bindet.

Duhet të dimë të urdhërojmë ME NDËRGJEGJE dhe duhet të dimë të bindemi me vetëdije.