Prindër Dhe Mësues

Problemi më i rëndë i ARSIMIT PUBLIK nuk janë nxënësit e shkollave fillore, të mesme apo të larta, por PRINDËRIT dhe MËSUESIT.

Nëse Prindërit dhe Mësuesit nuk e njohin veten, nëse nuk janë në gjendje ta kuptojnë fëmijën, nëse nuk dinë t’i kuptojnë thellësisht marrëdhëniet e tyre me këto krijesa që fillojnë të jetojnë, nëse shqetësohen vetëm për kultivimin e intelektit të nxënësve të tyre, si mund të krijojmë një klasë të re të arsimit?

Fëmija, nxënësi, shkon në shkollë për të marrë orientim të vetëdijshëm, por nëse Mësuesit, janë me kritere të ngushta, konservatorë, reaksionarë, prapambetës, i tillë do të jetë edhe studenti.

Edukatorët duhet të riedukohen, ta njohin veten, të rishikojnë të gjitha njohuritë e tyre, të kuptojnë se po hyjmë në një Epokë të Re.

Duke u transformuar edukatorët, transformohet arsimi publik.

TË EDUKOSH EDUKATORIN është më e vështira, sepse kushdo që ka lexuar shumë, kushdo që ka një titull, kushdo që duhet të mësojë, që punon si mësues shkolle, tashmë është ashtu siç është, mendja e tij është e mbushur me pesëdhjetë mijë teori që ka studiuar dhe nuk ndryshon më as me top.

Mësuesit duhet të mësojnë SI TË MENDOSH, por fatkeqësisht shqetësohen vetëm për t’u mësuar SE ÇFARË DUHET TË MENDOJNË.

Prindërit dhe Mësuesit jetojnë të mbushur me shqetësime të tmerrshme ekonomike, sociale, sentimentale, etj.

Prindërit dhe Mësuesit janë kryesisht të zënë me konfliktet dhe dhimbjet e tyre, nuk janë vërtet të interesuar seriozisht të studiojnë dhe të zgjidhin problemet që ngrenë djemtë dhe vajzat e “VALËS SË RE”.

Ekziston një degjenerim i tmerrshëm mendor, moral dhe social, por prindërit dhe mësuesit janë plot ankthe dhe shqetësime personale dhe kanë kohë vetëm të mendojnë për aspektin ekonomik të fëmijëve, t’u japin një profesion që të mos vdesin urie dhe kjo është gjithçka.

Ndryshe nga besimi i përgjithshëm, shumica e prindërve nuk i duan vërtet fëmijët e tyre, nëse do t’i donin, do të luftonin për të mirën e përbashkët, do të shqetësoheshin për problemet e ARSIMIT PUBLIK me qëllim arritjen e një ndryshimi të vërtetë.

Nëse prindërit do t’i donin vërtet fëmijët e tyre, nuk do të kishte luftëra, nuk do të theksonin aq shumë familjen dhe kombin në kundërshtim me tërësinë e botës, sepse kjo krijon probleme, luftëra, ndarje të dëmshme, një ambient ferrnor për bijtë dhe bijat tona.

Njerëzit studiojnë, përgatiten për të qenë mjekë, inxhinierë, avokatë, etj. dhe në vend të kësaj nuk përgatiten për detyrën më të rëndë dhe më të vështirë, e cila është ajo e të qenit Prindër.

Ai egoizëm familjar, ai mungesë dashurie ndaj të afërmve tanë, ajo politikë e izolimit familjar, është absurde në njëqind për qind, sepse shndërrohet në një faktor përkeqësimi dhe degjenerimi të vazhdueshëm social.

Progresi, Revolucioni i vërtetë, janë të mundshëm vetëm duke rrëzuar ato mure të famshme kineze që na ndajnë, që na izolojnë nga pjesa tjetër e botës.

Të gjithë ne jemi një FAMILJE E VETME dhe është absurde të torturohemi njëri-tjetrin, të konsiderojmë vetëm si familje pak njerëz që bashkëjetojnë me ne, etj.

Ekskluzivizmi EGOIST I FAMILJES pengon progresin social, i ndan qeniet njerëzore, krijon luftëra, kasta të privilegjuara, probleme ekonomike, etj.

Kur prindërit t’i duan vërtet fëmijët e tyre, do të bien pluhur muret, gardhet e neveritshme të izolimit dhe atëherë familja do të pushojë së qeni një rreth egoist dhe absurd.

Duke rënë muret egoiste të familjes, ekziston atëherë bashkim vëllazëror me të gjithë prindërit e tjerë, me Mësuesit, me të gjithë shoqërinë.

Rezultati i VËLLAZËRISË SË VËRTETË, është TRANSFORMIMI I VËRTETË SOCIAL, REVOLUCIONI autentik i fushës EDUKACIONALE për një botë më të mirë.

EDUKATORI duhet të jetë më i vetëdijshëm, duhet të mbledhë Prindërit, Këshillin Drejtues të Prindërve dhe t’u flasë qartë.

Është e nevojshme që Prindërit të kuptojnë se detyra e arsimit publik realizohet mbi bazën e fortë të bashkëpunimit të ndërsjellë midis Prindërve dhe Mësuesve.

Është e nevojshme t’u thuhet Prindërve se ARSIMI FUNDAMENTAL është i nevojshëm për të ngritur Gjeneratat e reja.

Është e domosdoshme t’u thuhet Prindërve se formimi intelektual është i nevojshëm, por që nuk është gjithçka, nevojitet diçka më shumë, duhet t’u mësohet djemve dhe vajzave të njohin veten, të njohin gabimet e tyre, defektet e tyre Psikologjike.

Duhet t’u thuhet Prindërve se fëmijët duhet të ngjizen nga DASHURIA dhe jo nga PASIONI SHTAZARAK.

Rezulton mizore dhe e pamëshirshme të projektojmë dëshirat tona shtazarake, pasionet tona të dhunshme seksuale, sentimentalizmat tona morbose dhe emocionet tona shtazarake te pasardhësit tanë.

Bijtë dhe Bijat janë projeksionet tona dhe është kriminale ta infektojmë Botën me projeksione shtazarake.

Mësuesit e Shkollave, Kolegjeve dhe Universiteteve duhet të mblidhen në sallën e koncerteve, Prindërit me qëllimin e shëndetshëm për t’u mësuar atyre rrugën e përgjegjësisë morale ndaj fëmijëve të tyre dhe ndaj Shoqërisë dhe Botës.

EDUKATORËT kanë detyrën të RIEDUKOHEN dhe të orientojnë Prindërit.

Duhet të duam vërtet për ta transformuar botën. Duhet të bashkohemi për të ngritur midis të gjithëve ne, Tempullin e mrekullueshëm të Epokës së Re që në këto momente po fillon mes bubullimave madhështore të mendimit.