Çfarë Të Mendosh. Si Të Mendosh.

Në shtëpinë tonë dhe në shkollë, prindërit dhe mësuesit gjithmonë na tregojnë se çfarë duhet të mendojmë, por kurrë në jetë nuk na mësojnë SI TË MENDOJMË.

Të dish çfarë të mendosh është relativisht shumë e lehtë. Prindërit tanë, mësuesit, tutorët, autorët e librave, etj. etj. etj., secili është një diktator në mënyrën e vet, secili dëshiron që ne të mendojmë sipas diktateve, kërkesave, teorive, paragjykimeve të tij, etj.

Diktatorët e mendjes janë të shumtë si barërat e këqija. Ekziston kudo një prirje perverse për të skllavëruar mendjen e tjetrit, për ta mbyllur atë në shishe, për ta detyruar të jetojë brenda normave, paragjykimeve, shkollave të caktuara, etj.

Miliona e miliona DIKTATORË të mendjes kurrë nuk kanë dashur të respektojnë lirinë mendore të askujt. Nëse dikush nuk mendon si ata, ai cilësohet si i pervers, i braktisur, injorant, etj. etj. etj.

Të gjithë duan të skllavërojnë të gjithë, të gjithë duan të shkelin lirinë intelektuale të të tjerëve. Askush nuk dëshiron të respektojë lirinë e mendimit të tjetrit. Secili ndihet GJYKUES, I DITUR, I MREKULLUESHËM dhe dëshiron, siç është e natyrshme, që të tjerët të jenë si ai, ta kthejnë në modelin e tyre, të mendojnë si ai.

Mendja është abuzuar shumë. Vëzhgoni TREGTARËT dhe propagandën e tyre përmes gazetës, radios, televizionit, etj. etj. etj. Propaganda komerciale bëhet në mënyrë diktatoriale! Blini sapun të tillë! Këpucë të tilla! Kaq lekë! Kaq dollarë! Blini tani menjëherë! Menjëherë! Mos e lini për nesër! Duhet të jetë menjëherë! etj. Mungon vetëm të thonë, nëse nuk bindeni, ju futim në burg ose ju vrasim.

Babai dëshiron t’i fusë me forcë idetë e tij fëmijës dhe mësuesi i shkollës qorton, ndëshkon dhe vë nota të ulëta nëse djali ose vajza nuk i pranojnë DIKTATORIALISHT idetë e mësuesit.

Gjysma e njerëzimit dëshiron të skllavërojë mendjen e gjysmës tjetër të njerëzimit. Kjo prirje për të skllavëruar mendjen e të tjerëve bie në sy kur studiojmë faqen e zezë të historisë së zezë.

Kudo kanë ekzistuar dhe ekzistojnë DIKTATURA TË PËRGJAKSHME të vendosura për të skllavëruar popujt. Diktatura të përgjakshme që diktojnë atë që njerëzit duhet të mendojnë. I mjeri ai! që tenton të mendojë lirshëm: ai shkon në mënyrë të pashmangshme në kampet e përqendrimit, në Siberi, në burg, në punë të detyruar, në trekëmbësh, në pushkatim, në dëbim, etj.

As MËSUESIT dhe MËSUESET, as PRINDËRIT, as librat nuk duan të mësojnë SI TË MENDOJMË.

Njerëzve u pëlqen të detyrojnë të tjerët të mendojnë sipas asaj që ata besojnë se duhet të jetë dhe është e qartë se secili në këtë është një DIKTATOR në mënyrën e vet, secili e beson veten fjalën e fundit, secili beson fuqimisht se të gjithë të tjerët duhet të mendojnë si ai, sepse ai është më i miri nga më të mirët.

Prindërit, mësuesit, punëdhënësit, etj. etj. etj., qortojnë dhe i qortojnë përsëri vartësit e tyre.

Është e tmerrshme kjo prirje e tmerrshme e njerëzimit për të mos respektuar të tjerët, për të shkelur mendjen e tjetrit, për të futur në kafaz, mbyllur, skllavëruar, lidhur me zinxhirë mendimin e tjetrit.

Burri dëshiron t’i fusë idetë e tij gruas në kokë dhe me forcë, doktrinën e tij, idetë e tij, etj., dhe gruaja dëshiron të bëjë të njëjtën gjë. Shpesh burri dhe gruaja divorcohen për papajtueshmëri idesh. Bashkëshortët nuk duan të kuptojnë nevojën për të respektuar lirinë intelektuale të tjetrit.

Asnjë bashkëshort nuk ka të drejtë të skllavërojë mendjen e bashkëshortit tjetër. Secili është në fakt i denjë për respekt. Secili ka të drejtë të mendojë si të dojë, të praktikojë fenë e tij, t’i përkasë partisë politike që dëshiron.

Fëmijët e shkollës detyrohen të mendojnë me forcë në ide të tilla, por nuk u mësohet se si të menaxhojnë mendjen. Mendja e fëmijëve është e butë, elastike, e lakueshme, dhe ajo e të moshuarve është tashmë e fortë, fikse, si balta në një kallëp, nuk ndryshon më, nuk mund të ndryshojë më. Mendja e fëmijëve dhe e të rinjve është e ndjeshme ndaj shumë ndryshimeve, mund të ndryshojë.

Fëmijët dhe të rinjtë mund të mësohen SI TË MENDOJNË. Të moshuarve është shumë e vështirë t’u mësohet SI TË MENDOJNË, sepse ata tashmë janë siç janë dhe kështu vdesin. Është shumë e rrallë të gjesh në jetë ndonjë të moshuar të interesuar për të ndryshuar rrënjësisht.

Mendja e njerëzve modelohet që nga fëmijëria. Kjo është ajo që prindërit dhe mësuesit e shkollës preferojnë të bëjnë. Ata kënaqen duke i dhënë formë mendjes së fëmijëve dhe të rinjve. Mendja e futur në një kallëp është në fakt mendje e kondicionuar, mendje skllave.

Është e nevojshme që MËSUESIT dhe MËSUESET e shkollës të thyejnë prangat e mendjes. Është urgjente që mësuesit të dinë të drejtojnë mendjen e fëmijëve drejt lirisë së vërtetë, në mënyrë që të mos lejojnë të skllavërohen më. Është thelbësore që mësuesit t’u mësojnë nxënësve SI DUHET TË MENDOJNË.

Mësuesit duhet të kuptojnë nevojën për t’u mësuar nxënësve rrugën e analizës, meditimit, kuptimit. Asnjë person kuptimplotë nuk duhet të pranojë kurrë asgjë në mënyrë dogmatike. Është urgjente që së pari të hetohet. Të kuptosh, të pyesësh, përpara se të pranosh.

Me fjalë të tjera do të themi se nuk ka nevojë të pranohet, por të hetohet, analizohet, meditohet dhe kuptohet. Kur kuptimi është i plotë, pranimi është i panevojshëm.

Nuk vlen asgjë të mbushim kokën me informacion intelektual nëse kur dalim nga shkolla NUK DIMO TË MENDOJMË dhe vazhdojmë si AUTOMATË TË GJALLË, si makina, duke përsëritur të njëjtën rutinë të prindërve, gjyshërve dhe stërgjyshërve tanë, etj. Të përsëritësh gjithmonë të njëjtën gjë, të jetosh jetën e makinave, nga shtëpia në zyrë dhe nga zyra në shtëpi, të martohesh për t’u bërë makineri për të bërë fëmijë, kjo nuk është të jetosh dhe nëse për këtë studiojmë, dhe për këtë shkojmë në shkollë, kolegj dhe universitet për dhjetë ose pesëmbëdhjetë vjet, më mirë do të ishte të mos studionim.

MAHATMA GANDHI ishte një njeri shumë i veçantë. Shpesh pastorët protestantë uleshin në derën e tij për orë të tëra duke luftuar për ta kthyer në Krishterimin në formën e tij protestante. Gandhi nuk e pranonte mësimin e pastorëve, as nuk e refuzonte, e KUPTONTE, e RESPEKTONTE dhe kaq. Shpesh thoshte MAHATMA: “Unë jam Brahman, Hebre, i Krishterë, Muhametan, etj. etj. etj.” MAHATMA kuptonte se të gjitha fetë janë të nevojshme sepse të gjitha ruajnë të njëjtat VLERË TË PËRJETSHME.

Ajo e pranimit ose refuzimit të ndonjë doktrine O koncepti, zbulon mungesë pjekurie mendore. Kur refuzojmë ose pranojmë diçka, është sepse nuk e kemi kuptuar. Aty ku ka KUPTIM, pranimi ose refuzimi janë të tepërt.

Mendja që beson, mendja që nuk beson, mendja që dyshon, është mendje INJORANTE. Rruga e DITURISË nuk konsiston në BESIM ose mos BESIM ose DYSHIM. Rruga e DITURISË konsiston në PYETJE, analizë, meditim dhe EKSPERIMENTIM.

E VËRTETA është ajo që nuk dihet për momentin. E vërteta nuk ka të bëjë fare me atë që dikush beson ose nuk beson, as me skepticizmin. E VËRTETA nuk është çështje e pranimit të diçkaje ose e refuzimit të saj. E VËRTETA është çështje e EKSPERIMENTIMIT, PËRJETIMIT, KUPTIMIT.

I gjithë përpjekja e MËSUESVE duhet në analizë të fundit t’i çojë nxënësit në EKSPERIENCËN e të vërtetës, të vërtetës.

Është URGJENTE që MËSUESIT dhe MËSUESET të braktisin atë prirje të vjetëruar dhe të dëmshme të drejtuar gjithmonë për të MODELUAR mendjen PLASTIKE dhe TË LAKUESHME të fëmijëve. Është absurde që PERSONAT E RRITUR plot paragjykime, pasione, parakonceptime të vjetëruara, etj., të shkelin kështu mendjen e fëmijëve dhe të rinjve, duke u përpjekur t’u modelojnë mendjen sipas ideve të tyre të vjetra, të ngathëta, të vjetëruara.

Më mirë është të respektohet LIRIA INTELEKTUALE e NXËNËSVE, të respektohet gatishmëria e tyre mendore, spontaniteti i tyre krijues. Mësuesit nuk kanë të drejtë të futin në kafaz mendjen e nxënësve.

Thelbësore nuk është t’i DIKTOHET MENDJES së nxënësve se çfarë duhet të mendojnë, por t’u mësohet në mënyrë të plotë, SI TË MENDOJNË. MENDJA është instrumenti i NJOHURISË dhe është e nevojshme që MËSUESIT dhe MËSUESET t’u mësojnë nxënësve të tyre të menaxhojnë me mençuri këtë instrument.