Vendi Psikologjik

Pa dyshim, ashtu siç ekziston Vendi i Jashtëm në të cilin jetojmë, po ashtu edhe në intimitetin tonë ekziston vendi psikologjik.

Njerëzit nuk e injorojnë kurrë qytetin ose krahinën ku jetojnë, për fat të keq ndodh që nuk e njohin vendin psikologjik ku ndodhen.

Në një çast të caktuar, kushdo e di në cilin lagje ose koloni ndodhet, por në terrenin psikologjik nuk ndodh e njëjta gjë, normalisht njerëzit as nuk e dyshojnë as nga larg në një moment të caktuar vendin e vendit të tyre psikologjik ku janë futur.

Ashtu si në botën fizike ekzistojnë koloni njerëzish të denjë dhe të kulturuar, po ashtu ndodh edhe në krahinën psikologjike të secilit prej nesh; nuk ka dyshim se ekzistojnë koloni shumë elegante dhe të bukura.

Ashtu si në botën fizike ka koloni ose lagje me rrugica shumë të rrezikshme, plot me hajdutë, po ashtu ndodh e njëjta gjë në krahinën psikologjike të brendësisë sonë.

Gjithçka varet nga lloji i njerëzve që na shoqërojnë; nëse kemi miq të dehur do të përfundojmë në tavernë, dhe nëse këta të fundit janë koka-krisur, pa dyshim destinacioni ynë do të jetë në shtëpitë publike.

Brenda vendit tonë psikologjik secili ka shoqëruesit e vet, UNË-të e vet, këta do ta çojnë dikë atje ku duhet ta çojnë sipas karakteristikave të tyre psikologjike.

Një zonjë e virtytshme dhe e nderuar, bashkëshorte e shkëlqyer, me sjellje shembullore, që jeton në një rezidencë të bukur në botën fizike, për shkak të UNË-ve të saj epshore mund të ndodhet në strofka prostitucioni brenda vendit të saj psikologjik.

Një zotëri i nderuar, me ndershmëri të patëmetë, qytetar i shkëlqyer, mundet brenda krahinës së tij psikologjike të gjendet i vendosur në një shpellë hajdutësh, për shkak të shoqëruesve të tij të tmerrshëm, UNË-ve të vjedhjes, shumë të zhytur brenda të pandërgjegjshmes.

Një anarkoret dhe pendestar, ndoshta një murg i tillë që jeton në mënyrë të ashpër brenda qelisë së tij, në ndonjë manastir, mund të ndodhet psikologjikisht i vendosur në një koloni vrasësish, banditësh, grabitësish, të droguarish, për shkak pikërisht të UNË-ve infra-vetëdijeshëm ose të pavetëdijshëm, të zhytur thellë brenda skutave më të vështira të psikikës së tij.

Për diçka na është thënë se ka shumë virtyt tek të këqijtë dhe se ka shumë ligësi tek të virtytshmit.

Shumë shenjtorë të kanonizuar ende jetojnë brenda strofkave psikologjike të vjedhjes ose në shtëpi prostitucioni.

Kjo që po e pohojmë në formë të theksuar mund të skandalizojë moralistët, pietistët, të paditurit e ilustruar, shembujt e urtësisë, por kurrë psikologët e vërtetë.

Edhe pse duket e pabesueshme, mes temjanit të lutjes fshihet edhe krimi, mes kadencave të vargut fshihet edhe krimi, nën kupolën e shenjtë të shenjtëroreve më hyjnore krimi vishet me tunikën e shenjtërisë dhe fjalën sublime.

Mes thellësive të thella të shenjtorëve më të nderuar, jetojnë UNË-të e shtëpisë publike, të vjedhjes, të vrasjes, etj.

Shoqërues nënjerëzorë të fshehur mes thellësive të pafundme të të pavetëdijshmes.

Shumë vuajtën për këtë arsye shenjtorët e ndryshëm të historisë; të kujtojmë tundimet e Shën Antonit, të gjitha ato neveri kundër të cilave duhej të luftonte vëllai ynë Françesku i Asisit.

Megjithatë, jo gjithçka e thanë ata shenjtorë, dhe pjesa më e madhe e anarkoretëve heshtën.

Njeriu habitet kur mendon se disa anarkoret pendestarë dhe shumë të shenjtë jetojnë në kolonitë psikologjike të prostitucionit dhe të vjedhjes.

Megjithatë janë shenjtorë, dhe nëse ende nuk i kanë zbuluar ato gjëra të tmerrshme të psikikës së tyre, kur t’i zbulojnë do të përdorin thupra mbi mishin e tyre, do të agjërojnë, ndoshta do të rrahin veten, dhe do t’i luten nënës së tyre hyjnore KUNDALINI të eliminojë nga psikika e tyre ata shoqërues të këqij që në ato strofka të errëta të vendit të tyre psikologjik i ka futur.

Shumë kanë thënë fetë e ndryshme për jetën pas vdekjes dhe përtej.

Të mos u lodhin më mendtë njerëzve të varfër për atë që ka atje në anën tjetër, përtej varrit.

Pa dyshim pas vdekjes secili vazhdon të jetojë në koloninë psikologjike të përhershme.

Hajduti në strofkat e hajdutëve do të vazhdojë; epshori në shtëpitë e takimeve do të vazhdojë si fantazmë ogurzi; i zemëruari, i furishmi do të vazhdojë të jetojë në rrugicat e rrezikshme të vesit dhe të zemërimit, atje edhe ku shkëlqen thika dhe dëgjohen të shtënat e pistoletave.

Thelbi në vetvete është shumë i bukur, erdhi nga lart, nga yjet dhe për fat të keq është futur brenda të gjithë këtyre unëve që kemi brenda.

Përballë, thelbi mund të kthejë rrugën, të kthehet në pikën e nisjes origjinale, të kthehet tek yjet, por duhet të çlirohet fillimisht nga shoqëruesit e tij të këqij që e kanë futur në periferitë e humbjes.

Kur Françesku i Asisit dhe Antoni i Padovës, mësues të shquar të Krishtëzuar, zbuluan brenda brendësisë së tyre unët e humbjes, vuajtën të pashprehur dhe nuk ka dyshim se mbi bazën e punëve të vetëdijshme dhe vuajtjeve vullnetare arritën të reduktojnë në pluhur kozmik të gjithë atë bashkësi elementesh jo-njerëzore që jetonin në brendësinë e tyre. Pa dyshim ata Shenjtorë u Krishtëzuan dhe u kthyen në pikën e nisjes origjinale pasi kishin vuajtur shumë.

Para së gjithash është e nevojshme, është urgjente, e papronueshme, që qendra magnetike që në formë anormale kemi vendosur në personalitetin tonë të rremë, të transferohet tek Thelbi, kështu do të mund të fillojë njeriu i plotë udhëtimin e tij nga personaliteti deri tek yjet, duke u ngjitur në formë didaktike progresive, nga shkalla në shkallë nëpër malin e QENJES.

Përderisa të vazhdojë qendra magnetike e vendosur në personalitetin tonë iluzor do të jetojmë në strofkat psikologjike më të neveritshme, edhe pse në jetën praktike jemi qytetarë të shkëlqyer.

Secili ka një qendër magnetike që e karakterizon; tregtari ka qendrën magnetike të tregtisë dhe për këtë arsye zhvillohet në tregje dhe tërheq atë që i është afër, blerës dhe tregtarë.

Njeriu i shkencës ka në personalitetin e tij qendrën magnetike të shkencës dhe për këtë arsye tërheq drejt vetes të gjitha gjërat e shkencës, libra, laboratorë, etj.

Ezoteristi ka në vetvete qendrën magnetike të ezoterizmit, dhe si rrjedhojë që ky lloj qendre bëhet i ndryshëm nga çështjet e personalitetit, pa dyshim ndodh për këtë arsye transferimi.

Kur qendra magnetike vendoset në vetëdije, domethënë, në thelb, atëherë fillon kthimi i njeriut total tek yjet.