Liria

Kuptimi i Lirisë është diçka që ende nuk është kuptuar nga Njerëzimi.

Për konceptin e Lirisë, i paraqitur gjithmonë në mënyrë pak a shumë të gabuar, janë bërë gabime shumë të rënda.

Sigurisht që luftohet për një fjalë, nxirren deduksione absurde, kryhen shkelje të çdo lloji dhe derdhet gjak në fushëbeteja.

Fjala Liri është magjepsëse, i pëlqen të gjithëve, megjithatë, nuk ka një kuptim të vërtetë për të, ekziston konfuzion në lidhje me këtë fjalë.

Nuk është e mundur të gjenden një duzinë njerëzish që e përkufizojnë fjalën Liri në të njëjtën formë dhe në të njëjtën mënyrë.

Termi Liri, në asnjë mënyrë nuk do të ishte i kuptueshëm për racionalizmin subjektiv.

Secili ka ide të ndryshme për këtë term: opinione subjektive të njerëzve të privuar nga çdo realitet objektiv.

Kur shtrohet çështja e Lirisë, ekziston mospërputhje, paqartësi, papajtueshmëri në çdo mendje.

Jam i sigurt që as Don Emmanuel Kant, autori i Kritikës së Arsyes së Pastër dhe i Kritikës së Arsyes Praktike, nuk e analizoi kurrë këtë fjalë për t’i dhënë kuptimin e saktë.

Liri, fjalë e bukur, term i bukur: Sa krime janë kryer në emrin e saj!

Padyshim, termi Liri i ka hipnotizuar turmat; malet dhe luginat, lumenjtë dhe detet janë lyer me gjak nën magjinë e kësaj fjale magjike.

Sa flamuj, sa gjak dhe sa heronj kanë ndodhur gjatë rrjedhës së Historisë, sa herë që në tapetin e jetës është vënë çështja e Lirisë.

Fatkeqësisht, pas çdo pavarësie të arritur me një çmim kaq të lartë, vazhdon skllavëria brenda çdo personi.

Kush është i lirë?, Kush e ka arritur lirinë e famshme?, Sa janë emancipuar?, oh, oh, oh!

Adoleshenti dëshiron liri; duket e pabesueshme që shumë herë duke pasur bukë, strehë dhe strehim, dëshiron të largohet nga shtëpia atërore në kërkim të lirisë.

Rezulton e papajtueshme që i riu që ka gjithçka në shtëpi, dëshiron të largohet, të ikë, të largohet nga banesa e tij, i magjepsur nga termi liri. Është e çuditshme që duke gëzuar çdo lloj komoditeti në një shtëpi të lumtur, dëshiron të humbasë atë që ka, për të udhëtuar nëpër ato toka të botës dhe të zhytet në dhimbje.

Që i pafatit, i dëshpëruarit i jetës, lypësi, të dëshirojë vërtet të largohet nga kasollja, nga baraka, me qëllim që të marrë ndonjë ndryshim më të mirë, rezulton e drejtë; por që fëmija i mirë, fëmija i mamit, të kërkojë arratisje, ikje, rezulton e papajtueshme dhe madje absurde; megjithatë kështu është; fjala Liri, magjeps, josh, edhe pse askush nuk di ta përcaktojë atë në mënyrë të saktë.

Që vajza të dojë liri, që të dëshirojë të ndërrojë shtëpi, që të dëshirojë të martohet për t’i shpëtuar shtëpisë atërore dhe të jetojë një jetë më të mirë, rezulton pjesërisht logjike, sepse ajo ka të drejtë të jetë nënë; megjithatë, tashmë në jetën e bashkëshortes, zbulon se nuk është e lirë, dhe me dorëheqje duhet të vazhdojë të mbajë zinxhirët e skllavërisë.

I punësuari, i lodhur nga kaq shumë rregullore, dëshiron të jetë i lirë, dhe nëse arrin të pavarësohet, përballet me problemin që vazhdon të jetë skllav i interesave dhe shqetësimeve të tij.

Sigurisht, sa herë që luftohet për Liri, ndihemi të zhgënjyer pavarësisht fitoreve.

Sa gjak është derdhur kot në emër të Lirisë, dhe megjithatë vazhdojmë të jemi skllevër të vetvetes dhe të të tjerëve.

Njerëzit grinden për fjalë që nuk i kuptojnë kurrë, edhe pse fjalorët i shpjegojnë ato gramatikisht.

Liria është diçka që duhet arritur brenda vetes. Askush nuk mund ta arrijë atë jashtë vetes.

Kalërimi nëpër ajër është një frazë shumë orientale që alegorizon kuptimin e Lirisë së vërtetë.

Askush nuk do të mundte në të vërtetë të përjetonte Lirinë përderisa ndërgjegjja e tij vazhdon të jetë e mbyllur në vetveten, në unë vetë.

Të kuptuarit e këtij unë vetë, personi im, ajo që unë jam, është urgjente kur dëshiron shumë sinqerisht të arrijë Lirinë.

Në asnjë mënyrë nuk mund të shkatërrojmë prangat e skllavërisë pa e kuptuar paraprakisht të gjithë këtë çështje time, gjithë këtë që i përket unë-së, unë vetë.

Nga se përbëhet skllavëria?, Çfarë është kjo që na mban skllevër?, Cilat janë këto pengesa?, gjithë këtë duhet ta zbulojmë.

Të pasur dhe të varfër, besimtarë dhe jobesimtarë, janë të gjithë zyrtarisht të burgosur edhe pse e konsiderojnë veten të lirë.

Përderisa ndërgjegjja, esenca, gjëja më e denjë dhe e hijshme që kemi në brendësinë tonë, vazhdon të jetë e mbyllur në vetveten, në unë vetë, në unë vetë, në dëshirat dhe frikërat e mia, në dëshirat dhe pasionet e mia, në shqetësimet dhe dhunën time, në defektet e mia psikologjike; do të jemi në burg zyrtar.

Kuptimi i Lirisë mund të kuptohet plotësisht vetëm kur janë asgjësuar prangat e burgut tonë psikologjik.

Përderisa ekziston “unë vetë” ndërgjegjja do të jetë në burg; arratisja nga burgu është e mundur vetëm nëpërmjet asgjësimit budist, duke shpërbërë unë-në, duke e reduktuar atë në hi, në pluhur kozmik.

Ndërgjegjja e lirë, e privuar nga unë, në mungesë absolute të unë vetë, pa dëshira, pa pasione, pa dëshira dhe frikëra, përjeton në mënyrë të drejtpërdrejtë Lirinë e vërtetë.

Çdo koncept mbi Lirinë nuk është Liri. Opinionet që formojmë për Lirinë janë larg nga të qenit Realitet. Idetë që krijojmë për temën Liri, nuk kanë të bëjnë fare me Lirinë autentike.

Liria është diçka që duhet ta përjetojmë në mënyrë të drejtpërdrejtë, dhe kjo është e mundur vetëm duke vdekur psikologjikisht, duke shpërbërë unë-në, duke i dhënë fund përgjithmonë unë vetë.

Nuk do të shërbente asgjë të vazhdonim të ëndërronim për Lirinë, nëse gjithsesi vazhdojmë si skllevër.

Më mirë të shohim veten ashtu si jemi, të vëzhgojmë me kujdes të gjitha këto pranga të skllavërisë që na mbajnë në burg zyrtar.

Duke njohur veten, duke parë atë që jemi brenda, do të zbulojmë derën e Lirisë autentike.