Tre Mendjet

Kudo gjenden shumë mashtrues të intelektit pa orientim pozitiv dhe të helmuar nga skepticizmi neveritës.

Sigurisht, helmi i neveritshëm i skepticizmit ka infektuar mendjet e njeriut në mënyrë alarmante që nga shekulli i XVIII.

Para atij shekulli, ishulli i famshëm Nontrabada ose i Fshehur, i vendosur përballë brigjeve të Spanjës, bëhej i dukshëm dhe i prekshëm vazhdimisht.

Nuk ka dyshim se ky ishull ndodhet brenda vertikalës së katërt. Ka shumë anekdota që lidhen me këtë ishull misterioz.

Pas shekullit të XVIII-të, ishulli i lartpërmendur humbi në përjetësi, askush nuk di asgjë për të.

Në kohët e Mbretit Artur dhe të kalorësve të tryezës së rrumbullakët, elementët e natyrës u shfaqën kudo, duke depërtuar thellë brenda atmosferës sonë fizike.

Ka shumë histori për xhindet, gjeni dhe zanat që ende gjenden me bollëk në Erimin e gjelbër, Irlandë; fatkeqësisht, të gjitha këto gjëra të pafajshme, e gjithë kjo bukuri e shpirtit të botës, nuk perceptohen më nga njerëzimi për shkak të kokëfortësisë së mashtruesve të intelektit dhe zhvillimit të tepruar të Egos kafshëror.

Sot, të diturit qeshin me të gjitha këto gjëra, nuk i pranojnë ato, edhe pse në thelb nuk kanë arritur lumturinë as nga larg.

Nëse njerëzit do të kuptonin se kemi tre mendje, gjërat do të ishin ndryshe, ndoshta do të interesoheshin më shumë për këto studime.

Fatkeqësisht, injorantët e ndriçuar, të futur në skutën e erudicioneve të tyre të vështira, nuk kanë as kohë të merren seriozisht me studimet tona.

Këta njerëz të varfër janë vetë-mjaftueshëm, janë kryelartë me intelektualizmin e kotë, mendojnë se po shkojnë në rrugën e drejtë dhe as nuk e supozojnë se ndodhen të futur në një rrugë pa krye.

Në emër të së vërtetës duhet të themi se në thelb kemi tre mendje.

Të parën mund dhe duhet ta quajmë Mendje Sensuale, të dytën do ta pagëzojmë me emrin Mendje e Ndërmjetme. Të tretën do ta quajmë Mendje e Brendshme.

Tani do të studiojmë secilën nga këto tre Mendje veçmas dhe në mënyrë të arsyeshme.

Pa dyshim, Mendja Sensuale përpunon konceptet e saj të përmbajtjes përmes perceptimeve shqisore të jashtme.

Në këto kushte, Mendja Sensuale është jashtëzakonisht e vrazhdë dhe materialiste, nuk mund të pranojë asgjë që nuk është demonstruar fizikisht.

Pasi që konceptet e përmbajtjes së Mendjes Sensuale kanë si bazë të dhënat shqisore të jashtme, pa dyshim nuk mund të dijë asgjë për realen, për të vërtetën, për misteret e jetës dhe vdekjes, për shpirtin dhe frymën, etj.

Për mashtruesit e intelektit, të zënë plotësisht nga shqisat e jashtme dhe të futur në shishe midis koncepteve të përmbajtjes së mendjes sensuale, studimet tona ezoterike janë marrëzi.

Brenda arsyes së paarsyes, në botën e të çmendurve, ata kanë të drejtë sepse janë të kushtëzuar nga bota shqisore e jashtme. Si mundet Mendja Sensuale të pranojë diçka që nuk është sensuale?

Nëse të dhënat e shqisave shërbejnë si burim sekret për të gjitha funksionalizmat e Mendjes Sensuale, është e qartë se këto të fundit duhet të krijojnë koncepte sensuale.

Mendja e Ndërmjetme është e ndryshme, megjithatë, as ajo nuk di asgjë në mënyrë të drejtpërdrejtë për realen, thjesht beson dhe kjo është gjithçka.

Në Mendjen e Ndërmjetme janë besimet fetare, dogmat e pathyeshme, etj.

Mendja e Brendshme është themelore për përvojën e drejtpërdrejtë të së vërtetës.

Pa dyshim, Mendja e Brendshme përpunon konceptet e saj të përmbajtjes me të dhënat e ofruara nga vetëdija superlative e Qenies.

Pa dyshim, vetëdija mund të përjetojë dhe eksperimentojë realen. Nuk ka dyshim se vetëdija di të vërtetën.

Megjithatë, për manifestimin, vetëdija ka nevojë për një ndërmjetës, për një instrument veprimi dhe ky në vetvete është Mendja e Brendshme.

Vetëdija e njeh drejtpërdrejt realitetin e çdo fenomeni natyror dhe përmes Mendjes së Brendshme mund ta manifestojë atë.

Hapja e Mendjes së Brendshme do të ishte e duhura për të dalë nga bota e dyshimeve dhe e injorancës.

Kjo do të thotë se vetëm duke hapur Mendjen e Brendshme lind besimi autentik te njeriu.

Duke e parë këtë çështje nga një kënd tjetër, do të themi se skepticizmi materialist është karakteristika e veçantë e injorancës. Nuk ka dyshim se injorantët e ndriçuar rezultojnë të jenë njëqind për qind skeptikë.

Besimi është perceptim i drejtpërdrejtë i reales; urtësi themelore; përjetim i asaj që është përtej trupit, afekteve dhe mendjes.

Dalloni midis besimit dhe bindjes. Bindjet janë të depozituara në Mendjen e Ndërmjetme, besimi është karakteristikë e Mendjes së Brendshme.

Fatkeqësisht, ekziston gjithmonë tendenca e përgjithshme për të ngatërruar bindjen me besimin. Edhe pse duket paradoksale, do të theksojmë sa vijon: “AI QË KA BESIM TË VËRTETË, NUK KA NEVOJË TË BESOJË”.

Kjo sepse besimi autentik është dituri e gjallë, njohje e saktë, përvojë e drejtpërdrejtë.

Ndryshon që për shumë shekuj besimi është ngatërruar me bindjen dhe tani është shumë e vështirë t’u bëhet njerëzve të kuptojnë se besimi është urtësi e vërtetë dhe kurrë bindje të kota.

Funksionalizmat e ditur të mendjes së brendshme kanë si burime intime të gjitha ato të dhëna të jashtëzakonshme të urtësisë së përmbajtur në vetëdije.

Kush e ka hapur Mendjen e Brendshme kujton jetët e tij të mëparshme, njeh misteret e jetës dhe vdekjes, jo për atë që ka lexuar ose jo, jo për atë që tjetri ka thënë ose jo, jo për atë që është besuar ose jo, por përvojë të drejtpërdrejtë, të gjallë, jashtëzakonisht reale.

Kjo që po themi nuk i pëlqen mendjes sensuale, nuk mund ta pranojë sepse del jashtë kufijve të saj, nuk ka të bëjë fare me perceptimet shqisore të jashtme, është diçka e huaj për konceptet e saj të përmbajtjes, për atë që i mësuan në shkollë, për atë që mësoi në libra të ndryshëm, etj., etj., etj.

Kjo që po themi nuk pranohet as nga Mendja e Ndërmjetme sepse në fakt kundërshton bindjet e saj, zhvlerëson atë që edukatorët e saj fetarë i bënë të mësonte përmendësh, etj.

Jezu Krishti, Kabiri i Madh, paralajmëron dishepujt e tij duke u thënë: “Ruhuni nga majaja e saducejve dhe nga majaja e farisejve”.

Është e dukshme se Jezu Krishti me këtë paralajmërim iu referua doktrinave të materialistëve saducej dhe hipokritëve farisej.

Doktrina e saducejve është në Mendjen Sensuale, është doktrina e pesë shqisave.

Doktrina e farisejve ndodhet në Mendjen e Ndërmjetme, kjo është e pakundërshtueshme, e pamohueshme.

Është e qartë se farisejtë shkojnë në ritet e tyre në mënyrë që të thuhet për ta se janë njerëz të mirë, për t’u dukur para të tjerëve, por kurrë nuk punojnë mbi veten e tyre.

Nuk do të ishte e mundur të hapnim Mendjen e Brendshme nëse nuk do të mësonim të mendojmë psikologjikisht.

Pa dyshim, kur dikush fillon të vëzhgojë veten, është shenjë se ka filluar të mendojë psikologjikisht.

Përderisa dikush nuk e pranon realitetin e Psikologjisë së tij dhe mundësinë për ta ndryshuar atë rrënjësisht, pa dyshim nuk e ndjen nevojën për vetë-vëzhgimin psikologjik.

Kur dikush pranon doktrinën e të shumtëve dhe e kupton nevojën për të eliminuar unet e ndryshme që bart në psikikën e tij me qëllim të çlirimit të vetëdijes, esencës, pa dyshim, de facto dhe de jure, fillon vetë-vëzhgimin psikologjik.

Është e qartë se eliminimi i elementeve të padëshirueshme që bartim në psikikën tonë shkakton hapjen e Mendjes së Brendshme.

E gjithë kjo do të thotë se hapja e lartpërmendur është diçka që realizohet në mënyrë graduale, ndërsa shfarosim elementet e padëshirueshme që mbartim në psikikën tonë.

Kush i ka eliminuar elementet e padëshirueshme brenda vetes në njëqind për qind, padyshim që do ta ketë hapur edhe mendjen e tij të brendshme në njëqind për qind.

Një person i tillë do të ketë besim absolut. Tani do t’i kuptoni fjalët e Krishtit kur tha: “Nëse do të kishit besim sa një kokërr sinapi, do të zhvendosnit male”.