Parathënie

PARATHËNIA

Nga: V.M. GARGHA KUICHINES

“REBELIMI I MADH” i Mjeshtrit të Nderuar Samael Aun Weor na tregon qartë pozicionin tonë në jetë.

Duhet të shkëputemi nga gjithçka që na lidh me gjërat iluzore të kësaj jete.

Këtu kemi mbledhur mësimet e çdo kapitulli për të udhëhequr trimin që hidhet në betejë kundër vetvetes.

Të gjitha çelësat e kësaj vepre çojnë në shkatërrimin e “Unëve” tanë, për të çliruar Thelbin që ka vlerë tek ne.

“Un”-i nuk do të vdesë dhe zotëria ndihet inferior ndaj defektit.

Në botë ka shumë të paaftë dhe frika bën kërdinë kudo.

“NUK KA GJËRA TË PAMUNDURA, KA VETËM NJERËZ TË PAAFTË”.

KAPITULLI 1

Njerëzimi është i privuar nga bukuria e brendshme; sipërfaqësia anulon gjithçka. Mëshira nuk njihet. Mizoria ka ndjekës. Qetësia nuk ekziston sepse njerëzit jetojnë të shqetësuar dhe të dëshpëruar.

Fati i të vuajturve është në duart e mëkatarëve të të gjitha llojeve.

KAPITULLI 2

Uria dhe dëshpërimi rriten nga momenti në moment dhe produktet kimike shkatërrojnë atmosferën e Tokës, por ekziston një antidot kundër të keqes që na rrethon: “Dëlirësia Shkencore” ose shfrytëzimi i farës njerëzore duke e transformuar atë në ENERGJI në laboratorin tonë njerëzor dhe më pas në Dritë dhe Zjarr kur mësojmë të menaxhojmë 3 faktorët e zgjimit të ndërgjegjes: 1. Vdekja e defekteve tona. 2. Formimi i trupave diellorë brenda nesh. 3. Shërbimi ndaj Jetonores së Varfër (Njerëzimit).

Toka, uji dhe ajri ndoten për shkak të kësaj qytetërimi; nuk mjafton ari i botës për të riparuar të keqen; vetëm ari i lëngshëm që prodhojmë të gjithë na shërben, fara jonë, duke e përdorur atë me mençuri me njohuri, kështu që aftësohemi për të përmirësuar botën dhe për të shërbyer me ndërgjegje të zgjuar.

Ne po formojmë Ushtrinë e Shpëtimit Botëror me të gjithë ata trima që rreshtohen me Avatarin e Ujorit, nëpërmjet Doktrinës së Krishtërimit që do të na çlirojë nga çdo e keqe.

Nëse përmirësohesh ti, përmirësohet bota.

KAPITULLI 3

Për shumë njerëz lumturia nuk ekziston, ata nuk e dinë se është vepër e jona, se ne jemi arkitektët, ndërtuesit e saj; ne e ndërtojmë atë me arin tonë të lëngshëm, farën tonë.

Kur jemi të kënaqur ndihemi të lumtur, por ato çaste janë të shkurtra; nëse nuk ke kontroll mbi mendjen tënde tokësore, do të jesh skllav i saj, sepse ajo nuk kënaqet me asgjë. Duhet të jetojmë në Botë pa qenë Skllevër të saj.

KAPITULLI 4 FLET PËR LIRINË

Liria na mahnit, do të donim të ishim të lirë, por na flasin keq për dikë dhe ne mbetemi të magjepsur dhe kështu bëhemi libertinë dhe kalojmë në të këqij.

Ai që përsërit thashethemet është më i çoroditur se ai që i shpik ato, sepse ky i fundit mund të veprojë nga xhelozia, zilia ose gabimi i sinqertë; përsëritësi e bën këtë si dishepull besnik i të keqes, ai është një i keq në potencial. “Kërkoni të Vërtetën dhe Ajo do t’ju bëjë të lirë”. Por si mund të arrijë tek e Vërteta Gënjeshtari? Në ato kushte ai largohet çdo moment nga poli i kundërt, e Vërteta.

E Vërteta është atribut i Atit të Dashur, si dhe Besimi. Si mund të ketë besim gënjeshtari, nëse ky është dhuratë e Atit? Dhuratat e Atit nuk mund t’i marrë ai që është plot me defekte, vese, etje për pushtet dhe prepotencë. Ne jemi skllevër të besimeve tona; ikni nga Parashikuesi që flet për atë që sheh brenda; ai i tillë shet Qiellin dhe gjithçka do t’i hiqet.

“Kush është i lirë? Kush e ka arritur lirinë e famshme? Sa janë emancipuar? Ah, ah, ah!”, (Samael). Ai që gënjen nuk mund të jetë kurrë i lirë sepse është kundër të Mirës së Dashur që është e Vërtetë e pastër.

KAPITULLI 5 FLET PËR LIGJIN E LAVJERRËSIT

Gjithçka rrjedh dhe rikthehet, ngrihet dhe ulet, shkon dhe vjen; por njerëzit janë më të interesuar për lëkundjet e fqinjit se sa për lëkundjet e tyre dhe kështu ecin në detin e stuhishëm të ekzistencës së tyre, duke përdorur shqisat e tyre të dëmtuara për të kualifikuar lëkundjet e fqinjit të tyre; po ai çfarë? Kur njeriu vret “Unët” ose defektet e tij, ai çlirohet, lirohet nga shumë ligje mekanike, thyen një nga guaskat e shumta që formojmë dhe ndjen etje për liri.

Ekstremet do të jenë gjithmonë të dëmshme, duhet të kërkojmë mesataren e drejtë, gjilpërën e peshores.

Arsyeja përkulet me nderim para faktit të kryer dhe koncepti zhduket para së vërtetës kristalore. “Vetëm duke eliminuar gabimin vjen e Vërteta” (Samael).

KAPITULLI 6 KONCEPTI DHE REALITETI

Është e nevojshme që lexuesi ta studiojë me kujdes këtë kapitull për të shmangur udhëheqjen nga vlerësime të gabuara; përderisa kemi defekte psikologjike, vese, mani, konceptet tona do të jenë gjithashtu të gabuara; kjo e: “Kështu është sepse unë e verifikova”, është për budallenj, gjithçka ka aspekte, skaje, valëzime, të larta dhe të ulëta, distanca, kohë, ku budallai i njëanshëm i sheh gjërat sipas mënyrës së tij, i imponon ato me dhunë, duke frikësuar dëgjuesit e tij.

KAPITULLI 7 DIALEKTIKA E NDËRGJEGJES

Ne e dimë dhe kjo na mëson se mund ta zgjojmë ndërgjegjen vetëm në bazë të punës së ndërgjegjshme dhe vuajtjeve vullnetare.

Devoti i Shtegut shpërdoron ENERGJINË e përqindjes së vogël të ndërgjegjes kur identifikohet me ngjarjet e ekzistencës së tij.

Një Mjeshtër i aftë, duke marrë pjesë në Dramën e Jetës, nuk identifikohet me atë dramë, ndihet si spektator në cirku e jetës; atje si në kinema, spektatorët parcializohen me fyesin ose me të fyerin. Mjeshtër i Jetës është ai që u mëson gjëra të mira dhe të dobishme devotit të shtegut, i bën ata më të mirë se ç’janë, Natyra Nënë i bindet atij dhe njerëzit e ndjekin me DASHURI.

“Ndërgjegja është Dritë që i pandërgjegjshmi nuk e percepton” (Samael Aun Weor) atij që fle i ndodh me Dritën e Ndërgjegjes, ajo që i ndodh të verbrit me Dritën e Diellit.

Kur rritet rrezja e ndërgjegjes sonë, dikush vetë përjeton në brendësi atë që është reale, atë që është.

KAPITULLI 8 ZHARGON SHKENCOR

Njerëzit frikësohen nga fenomenet e natyrës dhe presin që ato të kalojnë; shkenca i etiketojnë ato dhe u vendos emra të vështirë, në mënyrë që injorantët të mos i shqetësojnë më.

Ka miliona qenie që e dinë emrin e të këqijave të tyre, por nuk dinë si t’i shkatërrojnë ato.

Njeriu i menaxhon mrekullisht automjetet e komplikuara që ai krijon, por nuk di të menaxhojë automjetin e tij: Trupin në të cilin lëviz nga momenti në moment; që njeriu ta njohë atë, i ndodh ajo që i ndodh një laboratori me papastërti; por njeriut i thuhet ta pastrojë atë, duke vrarë defektet, zakonet, veset e tij, etj., dhe ai nuk është i aftë, ai beson se me banjën e përditshme mjafton.

KAPITULLI 9 ANTIKRISHTI

E mbartim brenda nesh. Ai nuk na lejon të arrijmë te Ati i Dashur. Por kur e dominojmë plotësisht ai është i shumfishtë në shprehjen e tij.

Antikrishti i urren virtytet e krishtera të Besimit, Durimit, Përulësisë, etj. “Njeriu” e adhuron shkencën e tij dhe i bindet asaj.

KAPITULLI 10 “UN”-I PSIKOLOGJIK

Duhet të vëzhgojmë veten në veprim nga momenti në moment, të dimë nëse ajo që bëjmë na përmirëson, sepse shkatërrimi i të tjerëve nuk na shërben për asgjë. Kjo vetëm na çon në bindjen se jemi shkatërrues të mirë, por kjo është e mirë kur shkatërrojmë të keqen tonë brenda nesh, për t’u përmirësuar në përputhje me Krishtin e gjallë që mbartim në potencial për të ndriçuar dhe përmirësuar specien Njerëzore.

Të mësosh të urresh, këtë e dinë të gjithë, por të mësosh të DASHUROSH, kjo është e vështirë.

Lexo me kujdes lexues i dashur këtë kapitull, nëse dëshiron të shkatërrosh nga rrënja të keqen tënde.

KAPITUJ 11 DERI 20

Njerëzit e duan të japin mendime, t’i paraqesin të tjerët siç i shohin ata, por askush nuk dëshiron të njohë veten, që është ajo që ka rëndësi në Shtegun e Krishtërimit.

Ai që thotë më shumë gënjeshtra është në modë; Drita është ndërgjegja dhe kur kjo shfaqet brenda nesh, është për të ekzekutuar vepra superiore. “Nga veprat e tyre do t’i njihni”, tha Jezu Krishti.

Ai nuk tha nga sulmet që do të bënin. Gnostikë… zgjohuni!!!

Njeriu intelektual ose emocional vepron në përputhje me intelektin ose emocionet e tij. Këta si gjyqtarë janë të tmerrshëm, dëgjojnë atë që u konvenon dhe gjykojnë ose e japin si e vërtetë nga Perëndia, atë që një Gënjeshtar më i madh se ata e pohon.

Aty ku ka dritë, ka ndërgjegje. Shpifja është vepër e errësirës, ajo nuk vjen nga drita.

Në kapitullin 12 flitet për 3 mendjet që posedojmë: Mendja Sensuale ose e shqisave, Mendja e Ndërmjetme; kjo është ajo që beson gjithçka që dëgjon dhe gjykon sipas fyesit ose mbrojtësit; kur udhëhiqet nga ndërgjegja, është një ndërmjetës i mrekullueshëm, bëhet një instrument veprimi; gjërat e depozituara në mendjen e ndërmjetme formojnë besimet tona.

Ai që ka besim të vërtetë, nuk ka nevojë të besojë; gënjeshtari nuk do të mund të ketë besim, atribut të Perëndisë dhe përvojë të drejtpërdrejtë, as mendje të brendshme, që e zbulojmë kur u japim Vdekje të padëshirueshmëve që mbartim në Psikikën tonë.

Virtuti i njohjes së defekteve tona, më pas analizimi i tyre dhe më vonë shkatërrimi i tyre me ndihmën e nënës sonë RAM-IO, na lejon të ndryshojmë dhe të mos jemi skllevër të tiranëve që shfaqen në të gjitha besimet.

“Un”-i, Egoja, është çrregullim brenda nesh; vetëm Qenia ka fuqi për të vendosur rregull brenda nesh, në Psikikën tonë.

Nga studimi i kujdesshëm i kapitullit 13, ne e kuptojmë atë që i ndodh Shikuesit të Dëmtuar, kur takohet me “Unët” e padëshirueshëm të çdo vëllai të vogël të Shtegut. Kur vetëvëzhgojmë veten, ndalojmë së foluri keq për dikë.

Qenia dhe Dijenia, duhet të ekuilibrohen reciprokisht; kështu lind kuptimi. Dijenia, pa njohuri të Qenies, sjell konfuzion intelektual të çdo lloji; lind hajduti.

Nëse Qenia është më e madhe se Dijenia, lind shenjtori budalla. Kapitulli 14 na jep çelësa të mrekullueshëm për të njohur veten; Ne jemi një Perëndi hyjnor, me një kortezh përreth që nuk i përket; të heqësh dorë nga e gjithë kjo është çlirim dhe le të thonë…

“Krimi vishet me togën e Gjyqtarit, me tunikën e Mjeshtrit, me veshjen e lypësit, me kostumin e Zotërisë dhe madje edhe me tunikën e Krishtit” (Samael).

Nëna jonë Hyjnore Marah, Maria ose RAM-IO siç e quajmë ne gnostikët, është ndërmjetësja midis Atit të Dashur dhe neve, ndërmjetësja midis Perëndive elementale të natyrës dhe magjistarit; nëpërmjet saj dhe përmes saj, elementalet e natyrës na binden. Është Deva jonë Hyjnore, ndërmjetësja midis Hyjneshës së Bekuar Nënë të botës dhe automjetit tonë fizik, për të arritur mrekulli të mahnitshme dhe për t’u shërbyer të afërmve tanë.

Nga bashkimi seksual me gruan Priftëreshë, mashkulli feminizohet dhe gruaja mashkullorohet; Nënë RAM-IO është e vetmja që mund t’i kthejë “Unët” dhe legjionet tona në pluhur kozmik. Me normat sensitive nuk mund të njohim gjërat e Qenies, sepse shqisat janë instrumente të dendura, të ngarkuara me defekte, ashtu siç është pronari i tyre; kërkohet shkarkimi i tyre, duke vrarë brenda nesh defektet, veset, manitë, lidhjet, dëshirat dhe gjithçka që i pëlqen mendjes tokësore, që na jep kaq shumë dyshime.

Në kapitullin 18 shohim, sipas Ligjit të dualitetit, se ashtu si jetojmë në një vend ose vend të tokës, ashtu edhe në intimitetin tonë ekziston vendi psikologjik ku ndodhemi. Lexo lexues i dashur këtë kapitull interesant në mënyrë që të dish brenda në çfarë lagjeje, kolonie ose vendi ndodhesh.

Kur e përdorim Nënën tonë hyjnore RAM-IO, ne i shkatërrojmë “Unët” tona satanike dhe çlirohemi në 96 ligjet e ndërgjegjes, nga kaq shumë kalbëzim. Ura nuk na lejon të përparojmë brenda.

Gënjeshtari mëkaton kundër Atit të tij dhe kurorëshkelësi kundër Frymës së Shenjtë; kryehet kurorëshkelje në mendime, fjalë dhe vepra.

Ekzistojnë tiranë që flasin mrekulli për veten e tyre, joshin shumë injorantë, por nëse analizohet vepra e tyre, gjejmë shkatërrim dhe anarki; vetë jeta ngarkohet për t’i izoluar dhe harruar.

Në kapitullin 19, na jep dritë që të mos biem në iluzionin e ndjenjës superiore. Të gjithë jemi studentë në shërbim të Avatarit; despotin e dhemb kur e lëndojnë dhe budallain, që nuk e lavdërojnë. Kur e kuptojmë se personalitetin duhet ta shkatërrojmë, nëse dikush na ndihmon në atë punë të vështirë, është për t’u falënderuar.

Besimi është njohuri e pastër, urtësia eksperimentale e drejtpërdrejtë e Qenies, “halucinacionet e ndërgjegjes egoike janë të barabarta me halucinacionet e shkaktuara nga drogat” (Samael).

Në kapitullin 20, na jep çelësa për të zhdukur të ftohtin hënor në mes të të cilit zhvillohemi dhe zhvillohemi.

KAPITUJT 21 DERI 29

Në 21 flitet dhe na mëson të meditojmë dhe reflektojmë, të dimë të ndryshojmë. Kush nuk di të meditojë nuk do të mund ta shpërndajë kurrë Egon.

Në 22 flitet për “KTHIMI DHE RIPËRSËRITJA”. Është e thjeshtë mënyra se si na flet për kthimin; nëse nuk duam të përsërisim skena të dhimbshme, duhet të çintegrojmë “Unët”, që na i paraqesin; na mësohet të përmirësojmë cilësinë e fëmijëve tanë. Ripërsëritja korrespondon me ngjarjet e ekzistencës sonë, kur kemi trup fizik.

Krishti intim është zjarri i zjarrit; ajo që shohim dhe ndjejmë është pjesa fizike e zjarrit Krishtik. Ardhja e zjarrit Krishtik është ngjarja më e rëndësishme e jetës sonë, ky zjarr merr përsipër të gjitha proceset e cilindrave ose trurit tonë, që së pari duhej t’i pastronim me 5 elementët e Natyrës, duke përdorur shërbimet e Nënës sonë të Bekuar RAMIO.

“I Iniciuari duhet të mësojë të jetojë rrezikshëm; kështu është shkruar”.

Në kapitullin 25, Mjeshtri na flet për anën e panjohur të vetes sonë, të cilën e projektojmë sikur të ishim një makinë projektuese kinemaje, dhe atëherë, i shohim defektet tona në ekranin e huaj.

E gjithë kjo na tregon të sinqertët e gabuar; ashtu si shqisat tona na gënjejnë ashtu jemi gënjeshtarë; shqisat e fshehura shkaktojnë fatkeqësi kur i zgjojmë pa vrarë defektet tona.

Në kapitullin 26 na flet për tre tradhtarët, armiqtë e Hiram Abiff, Krishtit të Brendshëm, demonët e: 1.- Mendjes 2.- Vullnetit të Keq 3.- Dëshirës

Secili prej nesh i mbart në psikikën tonë tre tradhtarët.

Na mëson se Krishti i Brendshëm duke qenë pastërti dhe përsosmëri, na ndihmon të zhdukim mijëra të padëshirueshëm që mbartim brenda. Në atë kapitull na mësohet se Krishti Sekret është Zotëria i REBELIMIT TË MADH, i refuzuar nga Priftërinjtë, nga pleqtë dhe nga skribët e tempullit.

Në kapitullin 28, na flet për Super-Njeriun dhe mosnjohjen totale të turmave për të.

Përpjekjet e Humanoidit për t’u bërë Super-Njeri janë beteja dhe beteja kundër vetes, kundër botës dhe kundër gjithçkaje që e trajton këtë botë me mjerime.

Në kapitullin 29, kapitulli i fundit, na flet për Graalin e Shenjtë, enën e Hermesit, kupën e Solomonit; Graali i Shenjtë alegorizon në mënyrë unike Yoni femërore, seksin, soma e mistikëve ku pinë Perënditë e Shenjta.

Kjo kupë kënaqësie nuk mund të mungojë në asnjë Tempull misteresh, as në jetën e Priftit Gnostik.

Kur gnostikët ta kuptojnë këtë mister, do t’u ndryshojë jeta bashkëshortore dhe altari i gjallë do t’u shërbejë për të kremtuar si prift në Tempullin Hyjnor të Dashurisë.

Paqja më e thellë mbretëroftë në zemrën tënde.

GARGHA KUICHINES