I Zoti i Mirë i Shtëpisë

Të largohesh nga efektet shkatërruese të jetës, në këto kohë të errëta, është sigurisht shumë e vështirë por e domosdoshme, përndryshe të gllabëron jeta.

Çdo punë që bën dikush mbi veten me qëllim arritjen e një zhvillimi shpirtëror dhe animik, lidhet gjithmonë me izolimin e kuptuar shumë mirë, sepse nën ndikimin e jetës siç e jetojmë gjithmonë, nuk është e mundur të zhvillohet gjë tjetër veçse personaliteti.

Në asnjë mënyrë nuk tentojmë t’i kundërvihemi zhvillimit të personalitetit, padyshim që ai është i nevojshëm në ekzistencë, por sigurisht që është diçka thjesht artificiale, nuk është ajo e vërteta, ajo reale në ne.

Nëse gjitari i varfër intelektual i quajtur gabimisht njeri nuk izolohet, por identifikohet me të gjitha ngjarjet e jetës praktike dhe i harxhon forcat e tij në emocione negative dhe në vetë-konsiderata personale dhe në llafe të kota, boshe të bisedave të paqarta, aspak ndërtuese, asnjë element real nuk mund të zhvillohet në të, përveç asaj që i përket botës së mekanizmit.

Sigurisht që kushdo që dëshiron vërtet të arrijë në vetvete zhvillimin e Thelbit, duhet të arrijë të jetë i mbyllur hermetikisht. Kjo i referohet diçkaje intime të lidhur ngushtë me heshtjen.

Fraza vjen nga kohët e lashta, kur mësohej fshehurazi një Doktrinë mbi zhvillimin e brendshëm të njeriut të lidhur me emrin e Hermesit.

Nëse dikush dëshiron që diçka reale të rritet në brendësinë e tij, është e qartë se duhet të shmangë shpëtimin e energjive të tij psikike.

Kur dikush ka shpëtime energjie dhe nuk është i izoluar në intimitetin e tij, është e padiskutueshme që nuk do të mund të arrijë zhvillimin e diçkaje reale në psikikën e tij.

Jeta e zakonshme e përditshme dëshiron të na gllabërojë pa mëshirë; ne duhet të luftojmë kundër jetës çdo ditë, duhet të mësojmë të notojmë kundër rrymës…

Kjo punë shkon kundër jetës, është diçka shumë e ndryshme nga ajo e të gjitha ditëve dhe që megjithatë duhet ta praktikojmë nga momenti në moment; dua t’i referohem Revolucionit të Ndërgjegjes.

Është e qartë se nëse qëndrimi ynë ndaj jetës së përditshme është thelbësisht i gabuar; nëse besojmë se gjithçka na shkon mirë, ashtu siç është, do të vijnë zhgënjimet…

Njerëzit duan që gjërat t’u shkojnë mirë, “ashtu siç është”, sepse gjithçka duhet të shkojë sipas planeve të tyre, por realiteti i ashpër është i ndryshëm, derisa dikush të mos ndryshojë brenda, i pëlqen ose nuk i pëlqen, do të jetë gjithmonë viktimë e rrethanave.

Thuhen dhe shkruhen për jetën shumë budallallëqe sentimentale, por ky Traktat i Psikologjisë Revolucionare është i ndryshëm.

Kjo Doktrinë shkon drejt e në thelb, te faktet konkrete, të qarta dhe përfundimtare; pohon me forcë se “Kafsha Intelektuale” e quajtur gabimisht njeri, është një dykëmbësh mekanik, i pavetëdijshëm, i fjetur.

“I Zoti i Mirë i Shtëpisë” nuk do ta pranonte kurrë Psikologjinë Revolucionare; i përmbush të gjitha detyrat e tij si baba, bashkëshort, etj., dhe për këtë arsye mendon për veten e tij më të mirën, por i shërben vetëm qëllimeve të natyrës dhe kjo është e gjitha.

Përkundër kësaj, do të themi se ekziston edhe “I Zoti i Mirë i Shtëpisë” që noton kundër rrymës, që nuk dëshiron të gllabërohet nga jeta; megjithatë, këta subjekte janë shumë të rrallë në botë, nuk janë kurrë të shumtë.

Kur dikush mendon në përputhje me idetë e këtij Traktati të Psikologjisë Revolucionare, merr një vizion të saktë të jetës.