Libri i Jetës

Një person është ajo që është jeta e tij. Ajo që vazhdon përtej vdekjes, është jeta. Ky është kuptimi i librit të jetës që hapet me vdekjen.

Duke e parë këtë çështje nga një këndvështrim thjesht psikologjik, një ditë e zakonshme e jetës sonë është në të vërtetë një replikë e vogël e tërë jetës.

Nga e gjithë kjo mund të nxjerrim përfundimin e mëposhtëm: Nëse një njeri nuk punon mbi veten e tij sot, ai nuk do të ndryshojë kurrë.

Kur thuhet se dëshiron të punosh mbi veten tënde dhe nuk punon sot duke e shtyrë për nesër, një pohim i tillë do të jetë një projekt i thjeshtë dhe asgjë më shumë, sepse në të sotmën është replika e gjithë jetës sonë.

Aty jashtë ekziston një shprehje vulgare që thotë: “Mos e lini për nesër atë që mund të bëni sot”.

Nëse një burrë thotë: “Do të punoj mbi veten time, nesër”, ai nuk do të punojë kurrë mbi veten e tij, sepse gjithmonë do të ketë një nesër.

Kjo është shumë e ngjashme me një njoftim, reklamë ose tabelë që disa tregtarë vendosin në dyqanet e tyre: “SOT NUK JAP BORXH, NESËR PO”.

Kur ndonjë nevojtar vjen për të kërkuar kredi, ai ndeshet me njoftimin e tmerrshëm dhe nëse kthehet të nesërmen, ai gjen përsëri njoftimin ose tabelën e mjerë.

Kjo është ajo që në psikologji quhet “sëmundja e së nesërmes”. Përderisa një burrë thotë “nesër”, ai nuk do të ndryshojë kurrë.

Ne kemi nevojë me urgjencë maksimale, të papranueshme, të punojmë mbi veten tonë sot, të mos ëndërrojmë përtaci në një të ardhme ose në një mundësi të jashtëzakonshme.

Ata që thonë: “Do të shkoj të bëj këtë ose atë dhe pastaj do të punoj”, kurrë nuk do të punojnë mbi veten e tyre, ata janë banorët e tokës të përmendur në Shkrimet e Shenjta.

Njoha një pronar të fuqishëm tokash që thoshte: “Më duhet të plotësohem fillimisht dhe pastaj të punoj mbi veten time”.

Kur u sëmur për vdekje e vizitova, atëherë i bëra pyetjen e mëposhtme: “A doni ende të rrumbullakoseni?”

“Më vjen keq që kam humbur kohën”, m’u përgjigj. Ditë më vonë vdiq, pasi e pranoi gabimin e tij.

Ai njeri kishte shumë toka, por donte të pushtonte pronat fqinje, “të rrumbullakosej”, në mënyrë që ferma e tij të kufizohej saktësisht nga katër rrugë.

“Mjaft i mjafton çdo dite brenga e vet!”, tha KABIRI i Madh JEZUS. Të vetë-vëzhgohemi sot, në lidhje me ditën gjithmonë të përsëritur, miniaturë e gjithë jetës sonë.

Kur një burrë fillon të punojë mbi veten e tij, sot kur vëzhgon pakënaqësitë dhe hidhërimet e tij, ai ecën në rrugën e suksesit.

Nuk do të ishte e mundur të eliminojmë atë që nuk njohim. Ne duhet të vëzhgojmë së pari gabimet tona.

Ne kemi nevojë jo vetëm të njohim ditën tonë, por edhe marrëdhënien me të. Ka një ditë të zakonshme që çdo person e përjeton drejtpërdrejt, përveç ngjarjeve të pazakonta, të papërdorura.

Është interesante të vëzhgosh përsëritjen e përditshme, përsëritjen e fjalëve dhe ngjarjeve, për secilin person, etj.

Kjo përsëritje ose rikthim i ngjarjeve dhe fjalëve meriton të studiohet, na çon në vetë-njohje.