Niveli i Qenies

Kush jemi ne? Nga vijmë? Ku po shkojmë? Për çfarë jetojmë? Pse jetojmë?…

Padyshim që i mjeri “kafshë intelektuale” i quajtur gabimisht njeri, jo vetëm që nuk e di, por për më tepër as nuk e di që nuk e di… Më e keqja nga të gjitha është situata kaq e vështirë dhe kaq e çuditshme në të cilën ndodhemi, injorojmë sekretin e të gjitha tragjedive tona dhe megjithatë jemi të bindur se i dimë të gjitha…

Merre një “gjitar racional”, një person nga ata që në jetë pretendojnë se janë me ndikim, në mes të shkretëtirës së Saharasë, lëre atje larg çdo oazi dhe vëzhgo nga një anije ajrore gjithçka që ndodh… Faktet do të flasin vetë; “humanoidi intelektual” edhe pse pretendon se është i fortë dhe e beson veten burrë, në thelb rezulton tmerrësisht i dobët…

“Kafsha racionale” është budalla në njëqind për qind; mendon për veten më të mirën; beson se mund të zhvillohet mrekullisht përmes kopshtit të fëmijëve, manualeve të edukatës qytetare, shkollave fillore, të mesme, gjimnazit, universitetit, prestigjit të mirë të babait, etj., etj., etj. Fatkeqësisht, pas kaq shumë shkronjave dhe edukatës së mirë, titujve dhe parave, e dimë mirë se çdo dhimbje stomaku na trishton dhe se në thelb vazhdojmë të jemi të palumtur dhe të mjerë…

Mjafton të lexosh Historinë Universale për të ditur se jemi të njëjtët barbarë të dikurshëm dhe se në vend që të përmirësohemi, jemi bërë më keq… Ky shekull XX me gjithë spektaklin e tij, luftërat, prostitucionin, sodominë botërore, degjenerimin seksual, drogat, alkoolin, mizorinë e tepruar, perversitetin ekstrem, monstruozitetin, etj., etj., etj., është pasqyra në të cilën duhet të shohim veten; pra, nuk ka asnjë arsye të fortë për t’u mburrur se kemi arritur në një fazë më të lartë zhvillimi…

Të mendosh se koha do të thotë progres është absurde, fatkeqësisht “injorantët e ilustruar” vazhdojnë të jenë të mbyllur në “Dogmën e Evolucionit”… Në të gjitha faqet e zeza të “Historisë së Zezë” gjejmë gjithmonë të njëjtat mizori të tmerrshme, ambicie, luftëra, etj. Megjithatë, bashkëkohësit tanë “super-të civilizuar” janë ende të bindur se ajo e Luftës është diçka sekondare, një aksident kalimtar që nuk ka asnjë lidhje me “Civilizimin Modern” të tyre të lartësuar.

Sigurisht, ajo që ka rëndësi është mënyra e të qenit të secilit person; disa subjekte do të jenë të dehur, të tjerë abstenentë, ata të ndershëm dhe këta të tjerët të pacipë; nga të gjitha ka në jetë… Masa është shuma e individëve; ajo që është individi është masa, është Qeveria, etj. Masa është pra zgjatimi i individit; transformimi i masave, i popujve, nuk është i mundur nëse individi, nëse çdo person, nuk transformohet…

Askush nuk mund të mohojë se ekzistojnë nivele të ndryshme sociale; ka njerëz nga kisha dhe nga bordello; nga tregtia dhe nga fusha, etj., etj., etj. Ashtu siç ekzistojnë Nivele të ndryshme të Qenies. Ajo që jemi brenda, të shkëlqyer apo të vegjël, bujarë apo koprracë, të dhunshëm apo të qetë, të dëlirë apo të epshëm, tërheq rrethanat e ndryshme të jetës…

Një epshor do të tërheqë gjithmonë skena, drama dhe madje edhe tragjedi epshore në të cilat do të përfshihet… Një i dehur do të tërheqë të dehurit dhe do të përfshihet gjithmonë në bare dhe kantina, kjo është e qartë… Çfarë do të tërheqë fajdexhiu, egoisti? Sa probleme, burgje, fatkeqësi?

Megjithatë, njerëzit e hidhëruar, të lodhur nga vuajtja, kanë dëshirë të ndryshojnë, të kthejnë faqen e historisë së tyre… Të mjerë njerëz! Ata duan të ndryshojnë dhe nuk dinë si; nuk e njohin procedurën; janë futur në një rrugë pa dalje… Ajo që u ndodhi dje u ndodh sot dhe do t’u ndodhë nesër; përsërisin gjithmonë të njëjtat gabime dhe nuk mësojnë leksionet e jetës as me topa.

Të gjitha gjërat përsëriten në jetën e tyre; thonë të njëjtat gjëra, bëjnë të njëjtat gjëra, ankohen për të njëjtat gjëra… Ky përsëritje e mërzitshme e dramave, komedive dhe tragjedive, do të vazhdojë derisa të mbartim brenda nesh elementet e padëshirueshme të Zemërimit, Lakmisë, Epshit, Zilisë, Krenarisë, Dembelizmit, Grykësisë, etj., etj., etj.

Cili është niveli ynë moral?, ose më mirë të themi: Cili është Niveli ynë i Qenies? Përderisa Niveli i Qenies nuk ndryshon rrënjësisht, përsëritja e të gjitha mjerimeve, skenave, fatkeqësive dhe gjërave të këqija tona do të vazhdojë… Të gjitha gjërat, të gjitha rrethanat, që ndodhin jashtë nesh, në skenën e kësaj bote, janë ekskluzivisht pasqyrimi i asaj që mbartim brenda.

Me arsye të drejtë mund të pohojmë solemnisht se “e jashtmja është pasqyrimi i të brendshmes”. Kur dikush ndryshon brenda dhe një ndryshim i tillë është rrënjësor, e jashtmja, rrethanat, jeta, ndryshojnë gjithashtu.

Kam vëzhguar për këtë kohë (Viti 1974), një grup njerëzish që pushtuan një tokë të huaj. Këtu në Meksikë, njerëz të tillë marrin kualifikimin kurioz “PARASHUTISTË”. Janë banorë të kolonisë kampestre Churubusco, janë shumë afër shtëpisë sime, arsye kjo për të cilën kam mundur t’i studioj nga afër…

Të jesh i varfër nuk mund të jetë kurrë krim, por e rënda nuk është në këtë, por në Nivelin e tyre të Qenies… Përditë zihen mes tyre, dehen, ofendojnë njëri-tjetrin, shndërrohen në vrasës të shokëve të tyre të fatkeqësisë, jetojnë sigurisht në kasolle të ndyra brenda të cilave në vend të dashurisë mbretëron urrejtja…

Shumë herë kam menduar se nëse ndonjëri prej atyre subjekteve, do të eliminonte nga brenda urrejtjen, zemërimin, epshin, dehjen, shpifjet, mizorinë, egoizmin, shpifjen, zilinë, dashurinë për veten, krenarinë, etj., etj., etj., do t’u pëlqente njerëzve të tjerë, do të shoqërohej me Ligjin e thjeshtë të Afiniteteve Psikologjike me njerëz më të rafinuar, më shpirtërorë; ato marrëdhënie të reja do të ishin përfundimtare për një ndryshim ekonomik dhe social…

Do të ishte ai sistemi që do t’i lejonte një subjekti të tillë, të braktiste “garazhin”, “kloakën” e ndyrë… Pra, nëse me të vërtetë duam një ndryshim rrënjësor, ajo që duhet të kuptojmë së pari është se secili prej nesh (qoftë i bardhë apo i zi, i verdhë apo bakri, injorant apo i ilustruar, etj.), është në këtë ose atë “Nivel të Qenies”.

Cili është Niveli ynë i Qenies? A keni reflektuar ndonjëherë mbi këtë? Nuk do të ishte e mundur të kalohej në një nivel tjetër nëse injorojmë gjendjen në të cilën ndodhemi.