Biseda

Është urgjente, e pashmangshme, e pazëvendësueshme, të vëzhgohet biseda e brendshme dhe vendi i saktë nga ku buron.

Pa dyshim, biseda e brendshme e gabuar është “Shkaku Shkaktar” i shumë gjendjeve psikike joharmonike dhe të pakëndshme në të tashmen dhe gjithashtu në të ardhmen.

Padyshim, ajo llafollogji e kotë dhe e pavlerë e bisedës së paqartë dhe në përgjithësi çdo bisedë e dëmshme, e dëmshme, absurde, e shfaqur në botën e jashtme, e ka origjinën në bisedën e brendshme të gabuar.

Dihet që në Gnosis ekziston praktika ezoterike e heshtjes së brendshme; këtë e njohin dishepujt tanë të “Dhomës së Tretë”.

Nuk është e tepërt të thuhet me qartësi të plotë se heshtja e brendshme duhet t’i referohet specifikisht diçkaje shumë të saktë dhe të përcaktuar.

Kur procesi i të menduarit shterrohet qëllimisht gjatë meditimit të thellë të brendshëm, arrihet heshtja e brendshme; por kjo nuk është ajo që duam të shpjegojmë në këtë kapitull.

“Zbrazja e mendjes” ose “vënia e saj në të bardhë” për të arritur realisht heshtjen e brendshme, nuk është as ajo që po përpiqemi të shpjegojmë tani në këto paragrafë.

Praktikimi i heshtjes së brendshme për të cilën po flasim, nuk do të thotë as të pengojmë diçka që të depërtojë në mendje.

Realmente po flasim tani për një lloj heshtjeje të brendshme shumë të ndryshme. Nuk bëhet fjalë për diçka të përgjithshme të paqartë…

Duam të praktikojmë heshtjen e brendshme në lidhje me diçka që tashmë është në mendje, person, ngjarje, çështje personale ose të huaj, atë që na thanë, atë që bëri filani, etj., por pa e prekur atë me gjuhën e brendshme, pa diskurs intim…

Të mësosh të heshtësh jo vetëm me gjuhën e jashtme, por edhe, përveç kësaj, me gjuhën sekrete, të brendshme, rezulton e jashtëzakonshme, e mrekullueshme.

Shumë heshtin nga jashtë, por me gjuhën e tyre të brendshme e zhveshin të gjallë të afërmin. Biseda e brendshme helmuese dhe dashakeqe, prodhon konfuzion të brendshëm.

Nëse vërehet biseda e brendshme e gabuar, do të shihet se ajo është bërë nga të vërteta të gjysmë, ose nga të vërteta që lidhen mes tyre në një mënyrë më shumë ose më pak të pasaktë, ose diçka që është shtuar ose është lënë jashtë.

Fatkeqësisht, jeta jonë emocionale bazohet ekskluzivisht në “vetë-simpatinë”.

Për më tepër, për aq turp, ne simpatizojmë vetëm me veten tonë, me “Egon” tonë kaq të dashur, dhe ndiejmë antipati dhe madje urrejtje me ata që nuk simpatizojnë me ne.

E duam shumë veten tonë, jemi narcisistë në njëqind për qind, kjo është e pakundërshtueshme, e pamohueshme.

Përderisa të vazhdojmë të jemi të futur në “vetë-simpati”, çdo zhvillim i Qenies, bëhet diçka më shumë se e pamundur.

Duhet të mësojmë të shohim pikëpamjen e të tjerëve. Është urgjente të dimë të vendosemi në pozicionin e të tjerëve.

“Prandaj, të gjitha gjërat që doni që njerëzit t’i bëjnë me ju, po ashtu bëni edhe ju me ta”. (Mateu: VII, 12)

Ajo që me të vërtetë ka rëndësi në këto studime është mënyra se si njerëzit sillen brenda dhe padukshëm me njëri-tjetrin.

Fatkeqësisht dhe megjithëse jemi shumë të sjellshëm, madje nganjëherë të sinqertë, nuk ka dyshim se padukshëm dhe nga brenda sillemi shumë keq me njëri-tjetrin.

Njerëz me sa duket shumë të mirë, i tërheqin çdo ditë të afërmit e tyre drejt shpellës sekrete të vetes, për të bërë me këta, gjithçka që u pëlqen. (Fyerje, tallje, poshtërim, etj.)