Vëzhguesi dhe i Vëzhguari

Është shumë e qartë dhe nuk është e vështirë të kuptohet se kur dikush fillon të vëzhgojë veten seriozisht nga pikëpamja se nuk është Një por Shumë, fillon vërtet të punojë mbi të gjitha ato që mbart brenda.

Pengesë, vështirësi, pengim për punën e Vetë-vëzhgimit Intim, janë defektet psikologjike të mëposhtme: Mitomania (Deliri i Madhështisë, të besuarit se je Zot), Egolatria (Besimi në një UN të Përhershëm; adhurimi i çdo lloj Alter-Ego), Paranoia (Mendimtar, Vetë-mjaftueshmëri, kryelartësi, të besuarit se je i pagabueshëm, krenari mistike, person që nuk di të shohë pikëpamjen e tjetrit).

Kur vazhdohet me bindjen absurde se je Një, se posedon një UN të përhershëm, rezulton diçka më shumë se e pamundur puna serioze mbi veten. Kush e beson gjithmonë se është Një, kurrë nuk do të jetë i aftë të ndahet nga elementet e tij të padëshirueshme. Do ta konsiderojë çdo mendim, ndjenjë, dëshirë, emocion, pasion, afeksion, etj., etj., etj., si funksionalizma të ndryshme, të pandryshueshme, të natyrës së tij dhe madje do të justifikohet para të tjerëve duke thënë se të tilla apo të tjera defekte personale janë të karakterit trashëgues…

Kush e pranon Doktrinën e Shumë Uneve, kupton në bazë të vëzhgimit se çdo dëshirë, mendim, veprim, pasion, etj., korrespondon me këtë apo atë Un të ndryshëm, të diferencuar… Çdo atlet i Vetë-vëzhgimit intim, punon shumë seriozisht brenda vetes dhe përpiqet të largojë nga psiqika e tij elementet e ndryshme të padëshirueshme që mbart brenda…

Nëse dikush me të vërtetë dhe shumë sinqerisht fillon të vëzhgojë veten nga brenda, rezulton duke u ndarë në dy: Vëzhgues dhe i Vëzhguar. Nëse një ndarje e tillë nuk do të ndodhte, është e qartë se kurrë nuk do të bënim një hap përpara në Udhën e mrekullueshme të Vetë-Njohjes. Si do të mund të vëzhgonim veten nëse bëjmë gabimin të mos duam të ndahemi midis Vëzhguesit dhe të Vëzhguarit?

Nëse një ndarje e tillë nuk ndodh, është e qartë se kurrë nuk do të bënim një hap përpara në rrugën e Vetë-Njohjes. Padyshim, kur kjo ndarje nuk ndodh, vazhdojmë të jemi të identifikuar me të gjitha proceset e UNIT të Pluralizuar… Kush identifikohet me proceset e ndryshme të UNIT të Pluralizuar, është gjithmonë viktimë e rrethanave.

Si do të mund të modifikonte rrethanat ai që nuk e njeh veten? Si do të mund ta njihte veten ai që kurrë nuk është vëzhguar nga brenda? Në ç’mënyrë do të mund të vetë-vëzhgohej dikush nëse nuk ndahet paraprakisht në Vëzhgues dhe të Vëzhguar?

Tani, askush nuk mund të fillojë të ndryshojë rrënjësisht përderisa nuk është i aftë të thotë: “Kjo dëshirë është një Un kafshë që duhet ta eliminoj”; “ky mendim egoist është një Un tjetër që më torturon dhe që kam nevojë ta çintegroj”; “kjo ndjenjë që plagos zemrën time është një Un i padëshiruar që kam nevojë ta reduktoj në pluhur kozmik”; etj., etj., etj. Natyrisht, kjo është e pamundur për atë që kurrë nuk është ndarë midis Vëzhguesit dhe të Vëzhguarit.

Kush i merr të gjitha proceset e tij psikologjike si funksionalizma të një UNI të Vetëm, Individual dhe të Përhershëm, gjendet aq i identifikuar me të gjitha gabimet e tij, i ka aq të lidhura me veten, saqë ka humbur për këtë arsye aftësinë për t’i ndarë nga psiqika e tij. Natyrisht, njerëz të tillë kurrë nuk mund të ndryshojnë rrënjësisht, janë njerëz të dënuar me dështim më të plotë.