Rebelim Psikologjik

Nuk është keq t’ua kujtojmë lexuesve tanë se brenda vetes kemi një pikë matematikore… Pa dyshim, një pikë e tillë nuk gjendet kurrë në të kaluarën dhe as në të ardhmen…

Kushdo që dëshiron të zbulojë atë pikë misterioze, duhet ta kërkojë këtu dhe tani, brenda vetes, pikërisht në këtë çast, as një sekondë përpara dhe as një sekondë mbrapa… Dy shkopinjtë, Vertikali dhe Horizontali i Kryqit të Shenjtë, gjenden në këtë pikë…

Ndodhemi pra, nga çasti në çast, përballë dy Rrugëve: Horizontales dhe Vertikales… Është e dukshme që Horizontalja është shumë “e thjeshtë”, në të ecin “Vicente dhe gjithë njerëzit”, “Villegas dhe gjithë ata që vijnë”, “Don Raimundo dhe gjithë bota”…

Është e qartë që Verticalja është ndryshe; është rruga e rebelëve inteligjentë, ajo e revolucionarëve… Kur dikush kujton veten, kur punon mbi veten, kur nuk identifikohet me të gjitha problemet dhe vuajtjet e jetës, në fakt ecën nëpër Shtegun Vertikal…

Sigurisht, nuk është kurrë një detyrë e lehtë eliminimi i emocioneve negative; humbja e çdo identifikimi me trenin tonë të jetës; probleme të çdo lloji, biznesi, borxhe, pagesa këstesh, hipoteka, telefon, ujë, drita, etj., etj., etj. Të papunët, ata që për një arsye apo një tjetër kanë humbur punën, punën, padyshim vuajnë për mungesë parash dhe ta harrojnë rastin e tyre, të mos shqetësohen, të mos identifikohen me problemin e tyre, është në fakt jashtëzakonisht e vështirë.

Ata që vuajnë, ata që qajnë, ata që kanë qenë viktima të ndonjë tradhtie, të një pagese të keqe në jetë, të një mosmirënjohjeje, të një shpifjeje apo të ndonjë mashtrimi, me të vërtetë harrojnë veten, Qenien e tyre të vërtetë intime, identifikohen plotësisht me tragjedinë e tyre morale…

Puna mbi veten është karakteristika themelore e Rrugës Vertikale. Askush nuk mund të shkelë Shtegun e Rebelimit të Madh, nëse nuk punon kurrë mbi veten… Puna për të cilën po flasim është e tipit Psikologjik; merret me një transformim të caktuar të momentit të tanishëm në të cilin ndodhemi. Ne duhet të mësojmë të jetojmë nga çasti në çast…

Për shembull, një person që është i dëshpëruar për shkak të ndonjë problemi sentimental, ekonomik ose politik, padyshim që e ka harruar veten… Një person i tillë, nëse ndalon një çast, nëse e vëzhgon situatën dhe përpiqet të kujtojë veten dhe më pas përpiqet të kuptojë kuptimin e qëndrimit të tij… Nëse reflekton pak, nëse mendon se gjithçka kalon; se jeta është iluzion, e shpejtë dhe se vdekja redukton në hi të gjitha kotësitë e botës…

Nëse e kupton se problemi i tij në thelb nuk është gjë tjetër veçse një “flakë kashte”, një zjarr i çuditshëm që shuhet shpejt, do të shohë papritmas me habi se gjithçka ka ndryshuar… Transformimi i reaksioneve mekanike është i mundur përmes konfrontimit logjik dhe Auto-Reflektimit Intim të Qenies…

Është e qartë se njerëzit reagojnë në mënyrë mekanike ndaj rrethanave të ndryshme të jetës… Të mjerët njerëz! Ata zakonisht bëhen gjithmonë viktima. Kur dikush i lajkaton, ata buzëqeshin; kur i poshtërojnë, vuajnë. Fyejnë nëse fyehen; lëndojnë nëse lëndohen; nuk janë kurrë të lirë; të ngjashmit e tyre kanë fuqi t’i çojnë nga gëzimi në trishtim, nga shpresa në dëshpërim.

Çdo person nga ata që ecin nëpër Rrugën Horizontale, i ngjan një instrumenti muzikor, ku secili nga të ngjashmit e tij luan atë që i vjen për mbarë… Kushdo që mëson të transformojë marrëdhëniet mekanike, në fakt futet në “Rrugën Vertikale”. Kjo përfaqëson një ndryshim themelor në “Nivelin e Qenies”, rezultat i jashtëzakonshëm i “Rebelimit Psikologjik”.