Unyenyekevu

Ni lazima sana kukuza uelewa wa kibunifu kwa sababu huleta uhuru wa kweli wa kuishi kwa mwanadamu. Bila uelewa, haiwezekani kupata uwezo halisi wa uchambuzi wa kina.

Walimu wa shule za msingi, sekondari, na vyuo vikuu lazima waongoze wanafunzi wao katika njia ya uelewa wa kujikosoa.

Katika sura yetu iliyopita, tulishachunguza kwa upana michakato ya wivu, na ikiwa tunataka kumaliza nuances zote za wivu, iwe za kidini, za mapenzi, n.k., lazima tutambue kikamilifu kile ambacho wivu ni kweli, kwa sababu tu kwa kuelewa kikamilifu na kwa undani michakato isiyo na kikomo ya wivu, tunaweza kumaliza wivu wa kila aina.

Wivu huharibu ndoa, wivu huharibu urafiki, wivu husababisha vita vya kidini, chuki za kindugu, mauaji, na mateso ya kila aina.

Wivu na nuances zake zote zisizo na kikomo huficha nyuma ya malengo makuu. Kuna wivu katika yule ambaye amefahamishwa juu ya uwepo wa watakatifu wakuu. Mahatmas au Gurus, pia wanataka kuwa watakatifu. Kuna wivu katika mfadhili anayejitahidi kuwashinda wafadhili wengine. Kuna wivu katika kila mtu anayetamani fadhila kwa sababu alikuwa na habari, kwa sababu akilini mwake kuna data juu ya uwepo wa watu watakatifu waliojaa fadhila.

Tamaa ya kuwa mtakatifu, tamaa ya kuwa mwadilifu, tamaa ya kuwa mkuu ina msingi wake katika wivu.

Watakatifu na fadhila zao wamesababisha madhara mengi. Tunakumbuka kisa cha mtu ambaye alijiona kuwa mtakatifu sana.

Siku moja, mshairi mwenye njaa na bahati mbaya aligonga milango yake ili kuweka mkononi mwake aya nzuri iliyowekwa wakfu kwa mtakatifu wa hadithi yetu. Mshairi alikuwa akingojea sarafu tu ya kununua chakula kwa mwili wake uliokuwa umechoka na mzee.

Mshairi hakufikiria chochote ila tusi. Mshangao wake ulikuwa mkubwa wakati mtakatifu huyo, kwa sura ya huruma na uso uliokunjamana, alifunga mlango akimwambia mshairi huyo asiye na furaha: “toka hapa rafiki, mbali, mbali… sipendi mambo haya, nachukia sifa… sipendi ubatili wa ulimwengu, maisha haya ni udanganyifu… mimi ninafuata njia ya unyenyekevu na kiasi. Mshairi huyo asiye na furaha ambaye alitaka tu sarafu badala yake alipokea tusi kutoka kwa mtakatifu, neno linaloumiza, kofi, na kwa moyo uliojaa uchungu na kinubi kilichovunjika vipande vipande, aliondoka kupitia mitaa ya jiji polepole… polepole… polepole.

Kizazi kipya lazima kiinuke juu ya msingi wa uelewa wa kweli kwa sababu hii ina ubunifu kabisa.

Kumbukumbu na ukumbusho sio wabunifu. Kumbukumbu ni kaburi la zamani. Kumbukumbu na ukumbusho ni kifo.

Uelewa wa kweli ni sababu ya kisaikolojia ya ukombozi kamili.

Kumbukumbu za kumbukumbu haziwezi kamwe kutuletea ukombozi wa kweli kwa sababu ni za zamani na kwa hivyo zimekufa.

Uelewa sio jambo la zamani au la baadaye. Uelewa ni wa wakati tunaishi hapa na sasa. Kumbukumbu daima huleta wazo la baadaye.

Ni muhimu kusoma sayansi, falsafa, sanaa, na dini, lakini masomo hayapaswi kuaminiwa kwa uaminifu wa kumbukumbu kwa sababu hii siaminiki.

Ni upuuzi kuweka maarifa katika kaburi la kumbukumbu. Ni ujinga kuzika kwenye kaburi la zamani maarifa ambayo lazima tuelewe.

Hatuwezi kamwe kujitamka dhidi ya masomo, dhidi ya hekima, dhidi ya sayansi, lakini inakuwa haiendani kuweka vito hai vya maarifa kati ya kaburi lililooza la kumbukumbu.

Inakuwa muhimu kusoma, inakuwa muhimu kuchunguza, inakuwa muhimu kuchambua, lakini lazima tutafakari kwa undani ili kuelewa katika ngazi zote za akili.

Mtu rahisi kweli anaelewa sana na ana akili rahisi.

Jambo muhimu katika maisha sio kile ambacho tumekusanya katika kaburi la kumbukumbu, lakini kile ambacho tumeelewa sio tu katika ngazi ya kiakili lakini pia katika maeneo tofauti ya subconscious, fahamu za akili.

Sayansi, maarifa, lazima yageuke kuwa uelewa wa haraka. Wakati maarifa, wakati masomo yamebadilika kuwa uelewa wa kweli wa ubunifu, tunaweza kuelewa mambo yote mara moja kwa sababu uelewa unakuwa wa haraka, wa papo hapo.

Hakuna matatizo katika akili ya mtu rahisi kwa sababu kila tatizo la akili linatokana na kumbukumbu. Mimi mwenye hila tunayobeba ndani ni kumbukumbu iliyokusanywa.

Uzoefu wa maisha lazima ubadilishe kuwa uelewa wa kweli.

Wakati uzoefu haugeuki kuwa uelewa, wakati uzoefu unaendelea katika kumbukumbu, huunda kuoza kwa kaburi juu ya ambayo moto wa kijinga na wa luciferic wa akili huwaka.

Ni muhimu kujua kwamba akili ya wanyama iliyokosa kabisa uungu wowote ni uelezeaji tu wa kumbukumbu, mshumaa wa mazishi unaowaka juu ya jiwe la kaburi.

Mtu rahisi ana akili huru ya uzoefu kwa sababu hizi zimekuwa fahamu, zimebadilika kuwa uelewa wa ubunifu.

Kifo na maisha vimeunganishwa kwa karibu. Ni kwa kufa tu mbegu huzaa mmea, ni kwa kufa tu uzoefu huzaa uelewa. Huu ni mchakato wa mabadiliko ya kweli.

Mtu mgumu ana kumbukumbu iliyojaa uzoefu.

Hii inaonyesha ukosefu wake wa uelewa wa ubunifu kwa sababu wakati uzoefu unaeleweka kabisa katika ngazi zote za akili, huacha kuwepo kama uzoefu na kuzaliwa kama uelewa.

Ni muhimu kwanza kupata uzoefu, lakini hatupaswi kukaa katika uwanja wa uzoefu kwa sababu basi akili inakuwa ngumu na inakuwa ngumu. Ni muhimu kuishi maisha kwa ukamilifu na kubadilisha uzoefu wote kuwa uelewa wa kweli wa ubunifu.

Wale ambao wanadhani kimakosa kwamba ili kuwa na uelewa, rahisi, na unyenyekevu lazima tuache ulimwengu, tugeuke kuwa ombaomba, kuishi katika vibanda vilivyotengwa, na kuvaa nguo badala ya suti nzuri, wamekosea kabisa.

Watawa wengi, wakaaji wa upweke wengi, waombaji wengi, wana akili ngumu sana na ngumu.

Ni bure kujitenga na ulimwengu na kuishi kama watawa ikiwa kumbukumbu imejaa uzoefu ambao unaweka mtiririko huru wa mawazo.

Ni bure kuishi kama wakaaji wa upweke kujaribu kuishi maisha ya watakatifu ikiwa kumbukumbu imejaa habari ambazo hazijaeleweka vizuri, ambazo hazijafanyika fahamu katika mapengo tofauti, korido, na mikoa isiyo na fahamu ya akili.

Wale wanaobadilisha habari za kiakili kuwa uelewa wa kweli wa ubunifu, wale wanaobadilisha uzoefu wa maisha kuwa uelewa wa kweli wa kina hawana chochote katika kumbukumbu, wanaishi kutoka wakati hadi wakati wakiwa wamejaa ukamilifu wa kweli, wamekuwa rahisi na unyenyekevu ingawa wanaishi katika makazi ya kifahari na ndani ya mzunguko wa maisha ya mijini.

Watoto wadogo kabla ya umri wa miaka saba wamejaa unyenyekevu na uzuri wa kweli wa ndani kwa sababu kiini hai cha maisha kinaonyeshwa tu kupitia wao kwa kukosekana kabisa kwa mimi wa kisaikolojia.

Lazima tukomboe utoto uliopotea, katika mioyo yetu na katika akili zetu. Lazima tukomboe hatia ikiwa kweli tunataka kuwa na furaha.

Uzoefu na masomo yaliyobadilishwa kuwa uelewa wa kina haachi mabaki katika kaburi la kumbukumbu na basi, tunakuwa rahisi, unyenyekevu, wasio na hatia, wenye furaha.

Tafakari ya kina juu ya uzoefu na maarifa yaliyopatikana, kujikosoa kwa kina, uchambuzi wa kina wa kisaikolojia hubadilisha, hubadilisha kila kitu kuwa uelewa wa kina wa ubunifu. Hii ndio njia ya furaha ya kweli iliyozaliwa kutoka kwa hekima na upendo.