Maisha

Japo inaonekana ya kushangaza, ni kweli kabisa na ya ukweli kamili, kwamba ustaarabu huu wa kisasa unaozungumziwa sana ni mbaya sana, haukidhi sifa muhimu za hisia ya urembo, hauna uzuri wa ndani.

Tunajivunia sana majengo hayo ya kutisha ya kila mara, ambayo yanaonekana kama makazi ya panya.

Ulimwengu umekuwa wa kuchosha sana, mitaa ile ile ya kila mara na nyumba za kutisha kila mahali.

Haya yote yamekuwa ya kuchosha, Kaskazini na Kusini, Mashariki na Magharibi mwa Ulimwengu.

Ni sare ile ile ya kila mara: ya kutisha, ya kuchukiza, tasa. “Usasa!”, Wanapiga kelele umati.

Tunaonekana kama bata mzinga wenye majivuno na suti tunayobeba na viatu vyenye kung’aa sana, ingawa hapa, pale na kule mamilioni ya watu wasio na furaha, wenye njaa, wasio na lishe, maskini wanazunguka.

Unyenyekevu na uzuri wa asili, wa hiari, usio na hatia, usio na ujanja na rangi za ubatili, umetoweka katika Jinsia ya Kike. Sasa sisi ni wa kisasa, hivyo ndivyo maisha yalivyo.

Watu wamekuwa wakatili sana: upendo umepoa, hakuna anayemhurumia mtu yeyote.

Maonyesho au madirisha ya maduka ya kifahari yanaangaza na bidhaa za kifahari ambazo hakika haziwezi kufikiwa na wasio na furaha.

Kitu pekee ambacho watu walioachwa na maisha wanaweza kufanya ni kutazama hariri na vito, manukato katika chupa za kifahari na miavuli ya mvua; kuona bila kuweza kugusa, mateso sawa na yale ya Tantalus.

Watu wa nyakati hizi za kisasa wamekuwa wakali sana: harufu ya urafiki na harufu ya uaminifu imetoweka kabisa.

Umati wa watu unalia ukilemewa na ushuru; kila mtu ana matatizo, tunadaiwa na tunadai; tunahukumiwa na hatuna cha kulipa, wasiwasi unavunja akili, hakuna anayeishi kwa amani.

Mabwana wakubwa wenye tumbo kubwa la furaha na sigara nzuri mdomoni, ambayo kisaikolojia wanategemea, wanacheza michezo ya kisiasa na akili bila kujali hata kidogo maumivu ya watu.

Hakuna anayefurahi nyakati hizi na hasa tabaka la kati, hili liko kati ya upanga na ukuta.

Matajiri na maskini, waumini na wasioamini, wafanyabiashara na ombaomba, mafundi viatu na mafundi bati, wanaishi kwa sababu wanapaswa kuishi, wanazama mateso yao katika mvinyo na hata wanakuwa waraibu wa dawa ili kukimbia kutoka kwao wenyewe.

Watu wamekuwa wabaya, wenye wasiwasi, wasioamini, werevu, waovu; hakuna anayemwamini mtu yeyote tena; hali mpya, vyeti, vikwazo vya kila aina, hati, vitambulisho, n.k., vinazuliwa kila siku, na hata hivyo hakuna chochote kati ya hayo kinachotumika tena, werevu wanadhihaki upuuzi huu wote: hawalipi, wanakwepa sheria hata kama inawabidi kwenda na mifupa yao gerezani.

Hakuna ajira inayotoa furaha; maana ya upendo wa kweli imepotea na watu wanaowana leo na wanatalikiana kesho.

Umoja wa familia umepotea kwa kusikitisha, aibu ya kimaumbile haipo tena, usagaji na ushoga umekuwa wa kawaida kuliko kunawa mikono.

Kujua kitu kuhusu haya yote, kujaribu kujua sababu ya uozo mwingi, kuuliza, kutafuta, hakika ndicho tunachopendekeza katika kitabu hiki.

Ninaongea katika lugha ya maisha ya vitendo, nikiwa na hamu ya kujua ni nini kimejificha nyuma ya kinyago hicho cha kutisha cha maisha.

Ninafikiria kwa sauti na wacha wadanganyifu wa akili waseme chochote wanachotaka.

Nadharia tayari zimekuwa za kuchosha na hata zinauzwa na kuuzwa tena sokoni. Basi nini?

Nadharia zinatumika tu kusababisha wasiwasi na kuchukiza maisha yetu zaidi.

Kwa sababu nzuri Goethe alisema: “Nadharia yote ni kijivu na ni kijani tu mti wa matunda ya dhahabu ambayo ni maisha”…

Tayari watu maskini wamechoka na nadharia nyingi, sasa kuna mazungumzo mengi juu ya vitendo, tunahitaji kuwa wa vitendo na kujua kweli sababu za mateso yetu.