ความเรียบง่าย

เป็นเรื่องเร่งด่วน เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ที่จะพัฒนาความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ เพราะมันนำมาซึ่งอิสรภาพที่แท้จริงของการใช้ชีวิตสู่มนุษย์ หากปราศจากความเข้าใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความสามารถในการวิเคราะห์เชิงวิพากษ์อย่างแท้จริง

ครูและอาจารย์ในโรงเรียน วิทยาลัย และมหาวิทยาลัย ควรนำพานักเรียนไปตามเส้นทางแห่งความเข้าใจตนเองเชิงวิพากษ์

ในบทที่ผ่านมา เราได้ศึกษาอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับกระบวนการของความอิจฉา และหากเราต้องการยุติความแตกต่างทั้งหมดของความหึงหวง ไม่ว่าจะเป็นทางศาสนา ทางอารมณ์ ฯลฯ เราต้องตระหนักอย่างเต็มที่ว่าความอิจฉาคืออะไร เพราะเมื่อเข้าใจอย่างลึกซึ้งและใกล้ชิดถึงกระบวนการที่ไม่มีที่สิ้นสุดของความอิจฉา เราจึงสามารถยุติความหึงหวงทุกประเภทได้

ความหึงหวงทำลายการแต่งงาน ความหึงหวงทำลายมิตรภาพ ความหึงหวงก่อให้เกิดสงครามทางศาสนา ความเกลียดชังพี่น้อง การฆาตกรรม และความทุกข์ทรมานทุกรูปแบบ

ความอิจฉาที่มีความแตกต่างกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ซ่อนอยู่เบื้องหลังจุดประสงค์อันสูงส่ง มีความอิจฉาในผู้ที่ได้รับแจ้งเกี่ยวกับการมีอยู่ของนักบุญที่สูงส่ง มหาตมะ หรือคุรุ และต้องการที่จะเป็นนักบุญเช่นกัน มีความอิจฉาในนักมนุษยธรรมที่พยายามเอาชนะนักมนุษยธรรมคนอื่นๆ มีความอิจฉาในทุกคนที่ปรารถนาคุณธรรมเพราะได้รับข้อมูล เพราะในใจของพวกเขามีข้อมูลเกี่ยวกับการมีอยู่ของบุคคลศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยคุณธรรม

ความปรารถนาที่จะเป็นนักบุญ ความปรารถนาที่จะมีคุณธรรม ความปรารถนาที่จะยิ่งใหญ่ มีพื้นฐานมาจากความอิจฉา

นักบุญที่มีคุณธรรมของพวกเขาก่อให้เกิดความเสียหายมากมาย เราจำกรณีของชายคนหนึ่งที่คิดว่าตัวเองเป็นนักบุญมากได้

ครั้งหนึ่ง กวีผู้หิวโหยและน่าสงสารมาเคาะประตูของเขาเพื่อมอบบทกวีที่สวยงามซึ่งอุทิศให้กับนักบุญในเรื่องราวของเราโดยเฉพาะ กวีเพียงแค่รอเหรียญเพื่อซื้ออาหารให้กับร่างกายที่เหนื่อยล้าและแก่ชราของเขา

กวีจินตนาการทุกอย่าง ยกเว้นการดูถูก เขาประหลาดใจมากเมื่อนักบุญมองด้วยความเมตตาและขมวดคิ้วปิดประตูโดยพูดกับกวีผู้โชคร้ายว่า “ออกไปจากที่นี่เพื่อน ไปให้พ้น… ฉันไม่ชอบสิ่งเหล่านี้ ฉันเกลียดการประจบสอพลอ… ฉันไม่ชอบความไร้สาระของโลก ชีวิตนี้เป็นเพียงภาพลวงตา… ฉันเดินตามเส้นทางแห่งความอ่อนน้อมถ่อมตนและความเรียบง่าย” กวีผู้โชคร้ายที่ต้องการเพียงเหรียญเดียว กลับได้รับการดูถูกจากนักบุญ คำพูดที่เจ็บปวด การตบหน้า และด้วยหัวใจที่เจ็บปวดและพิณที่แตกเป็นชิ้นๆ เขาเดินไปตามถนนในเมืองอย่างช้าๆ… อย่างช้าๆ… อย่างช้าๆ

คนรุ่นใหม่ต้องยืนหยัดบนพื้นฐานของความเข้าใจที่แท้จริง เพราะมันเป็นการสร้างสรรค์อย่างแท้จริง

ความทรงจำและการหวนระลึกถึง ไม่ใช่สิ่งที่สร้างสรรค์ ความทรงจำคือหลุมฝังศพของอดีต ความทรงจำและการหวนระลึกถึงคือความตาย

ความเข้าใจที่แท้จริงคือปัจจัยทางจิตวิทยาของการปลดปล่อยโดยสิ้นเชิง

ความทรงจำจากอดีตไม่สามารถนำมาซึ่งการปลดปล่อยที่แท้จริงได้ เพราะมันเป็นของอดีตและตายไปแล้ว

ความเข้าใจไม่ใช่เรื่องของอดีตหรืออนาคต ความเข้าใจเป็นของช่วงเวลาที่เรากำลังใช้ชีวิตอยู่ที่นี่และตอนนี้ ความทรงจำนำมาซึ่งความคิดเกี่ยวกับอนาคตเสมอ

เป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องศึกษา วิทยาศาสตร์ ปรัชญา ศิลปะ และศาสนา แต่ไม่ควรไว้วางใจการศึกษาไว้กับความซื่อสัตย์ของความทรงจำ เพราะมันไม่ซื่อสัตย์

เป็นการไร้สาระที่จะฝากความรู้ไว้ในหลุมฝังศพแห่งความทรงจำ เป็นเรื่องโง่เขลาที่จะฝังความรู้ที่เราต้องเข้าใจไว้ในหลุมแห่งอดีต

เราไม่สามารถคัดค้านการศึกษา ปัญญา หรือวิทยาศาสตร์ได้ แต่เป็นการไม่สอดคล้องกันที่จะฝากอัญมณีที่มีชีวิตแห่งความรู้ไว้ในหลุมฝังศพที่เน่าเปื่อยแห่งความทรงจำ

จำเป็นต้องศึกษา จำเป็นต้องค้นคว้า จำเป็นต้องวิเคราะห์ แต่เราต้องใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งเพื่อทำความเข้าใจในทุกระดับของจิตใจ

คนที่เรียบง่ายอย่างแท้จริงคือคนที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งและมีจิตใจที่เรียบง่าย

สิ่งที่สำคัญในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่เราสะสมไว้ในหลุมฝังศพแห่งความทรงจำ แต่เป็นสิ่งที่เราได้เข้าใจ ไม่เพียงแต่ในระดับสติปัญญาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในระดับจิตใต้สำนึกต่างๆ ของจิตใจด้วย

วิทยาศาสตร์ ความรู้ ต้องกลายเป็นความเข้าใจในทันที เมื่อความรู้ เมื่อการศึกษาได้เปลี่ยนเป็นความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ที่แท้จริง เราก็จะสามารถเข้าใจทุกสิ่งได้ในทันที เพราะความเข้าใจจะเกิดขึ้นในทันที ทันทีทันใด

ในคนเรียบง่าย ไม่มีความซับซ้อนในจิตใจ เพราะความซับซ้อนทั้งหมดของจิตใจเกิดจากความทรงจำ ตัวตนแบบ Machiavellian ที่เรามีอยู่ภายในคือความทรงจำที่สะสมไว้

ประสบการณ์ชีวิตต้องเปลี่ยนเป็นความเข้าใจที่แท้จริง

เมื่อประสบการณ์ไม่เปลี่ยนเป็นความเข้าใจ เมื่อประสบการณ์ยังคงอยู่ในความทรงจำ มันก็กลายเป็นความเน่าเปื่อยของหลุมฝังศพที่เปลวไฟที่ไร้ค่าและลูซิเฟอร์แห่งสติปัญญาลุกไหม้

จำเป็นต้องรู้ว่าสติปัญญาของสัตว์ที่ปราศจากจิตวิญญาณโดยสิ้นเชิง เป็นเพียงการพูดจาของความทรงจำ เทียนไขที่หลุมศพลุกไหม้บนแผ่นหินหลุมฝังศพ

คนเรียบง่ายมีจิตใจที่ปราศจากประสบการณ์ เพราะสิ่งเหล่านี้ได้กลายเป็นสติ ได้เปลี่ยนเป็นความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์

ความตายและชีวิตมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด เมล็ดพันธุ์จะงอกก็ต่อเมื่อมันตาย พืชจะงอกก็ต่อเมื่อมันตาย ประสบการณ์จะงอกก็ต่อเมื่อมันตาย นี่คือกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง

คนซับซ้อนมีความทรงจำที่เต็มไปด้วยประสบการณ์

สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงการขาดความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ เพราะเมื่อประสบการณ์ต่างๆ เข้าใจอย่างถ่องแท้ในทุกระดับของจิตใจ มันจะเลิกมีอยู่เป็นประสบการณ์และเกิดเป็นความเข้าใจ

จำเป็นต้องสัมผัสประสบการณ์ก่อน แต่เราไม่ควรมัวแต่อยู่ในขอบเขตของประสบการณ์ เพราะจิตใจจะซับซ้อนและยากขึ้น จำเป็นต้องใช้ชีวิตอย่างเข้มข้นและเปลี่ยนทุกประสบการณ์ให้เป็นความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ที่แท้จริง

ผู้ที่คิดผิดๆ ว่าการที่จะเป็นคนที่เข้าใจง่าย เรียบง่าย เราต้องละทิ้งโลก กลายเป็นขอทาน อาศัยอยู่ในกระท่อมที่โดดเดี่ยว และสวมผ้าเตี่ยวแทนชุดหรูหรา พวกเขาคิดผิดอย่างสิ้นเชิง

นักพรตหลายคน นักฤาษีที่โดดเดี่ยวหลายคน ขอทานหลายคน มีจิตใจที่ซับซ้อนและยาก

มันไร้ประโยชน์ที่จะแยกตัวออกจากโลกและใช้ชีวิตเหมือนนักพรต หากความทรงจำเต็มไปด้วยประสบการณ์ที่จำกัดการไหลเวียนของความคิดอย่างอิสระ

มันไร้ประโยชน์ที่จะใช้ชีวิตเหมือนฤาษีที่ต้องการใช้ชีวิตเหมือนนักบุญ หากความทรงจำเต็มไปด้วยข้อมูลที่ยังไม่เข้าใจอย่างถูกต้อง ที่ยังไม่กลายเป็นสติในซอกซอนต่างๆ ทางเดิน และภูมิภาคที่จิตใต้สำนึกของจิตใจ

ผู้ที่เปลี่ยนข้อมูลทางปัญญาให้เป็นความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ที่แท้จริง ผู้ที่เปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตให้เป็นความเข้าใจที่แท้จริง ไม่มีอะไรอยู่ในความทรงจำ พวกเขาใช้ชีวิตจากช่วงเวลาหนึ่งไปอีกช่วงเวลาหนึ่งอย่างเต็มเปี่ยม พวกเขากลายเป็นคนเรียบง่ายและเรียบง่าย แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยที่หรูหราและภายในปริมณฑลของชีวิตในเมือง

เด็กเล็กก่อนอายุเจ็ดขวบเต็มไปด้วยความเรียบง่ายและความงามภายในที่แท้จริง เนื่องจากเพียงสาระสำคัญที่มีชีวิตของชีวิตเท่านั้นที่แสดงออกผ่านพวกเขาโดยไม่มีตัวตนทางจิตใจ

เราต้องยึดคืนวัยเด็กที่หายไป ในหัวใจและจิตใจของเรา เราต้องยึดคืนความไร้เดียงสา หากเราต้องการมีความสุขอย่างแท้จริง

ประสบการณ์และการศึกษาที่เปลี่ยนเป็นความเข้าใจอย่างถ่องแท้ ไม่ทิ้งสารตกค้างไว้ในหลุมฝังศพแห่งความทรงจำ และจากนั้น เราก็จะกลายเป็นคนเรียบง่าย ไร้เดียงสา มีความสุข

การทำสมาธิอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับประสบการณ์และความรู้ที่ได้รับ การวิพากษ์วิจารณ์ตนเองอย่างลึกซึ้ง จิตวิเคราะห์อย่างใกล้ชิด เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งให้กลายเป็นความเข้าใจเชิงสร้างสรรค์ที่ลึกซึ้ง นี่คือเส้นทางสู่ความสุขที่แท้จริงที่เกิดจากปัญญาและความรัก